Genocide in Gaza

De genocidale aanval van Israël op de burgerbevolking van Gaza wordt niet alleen uitgevoerd door middel van tapijtbombardementen. Elektriciteit en water zijn afgesloten. Het broodnodige voedsel, water en medische voorzieningen worden niet toegelaten. Israël heeft hongersnood ingezet als oorlogswapen. Honderden grote vrachtwagens staan ​​opgesteld bij de grensovergang bij Rafah met Egypte, wachtend om hun lading voedsel, water, medicijnen en basisbehoeften af ​​te leveren.

Dit is de zuidelijke grens van Gaza, die door Egypte gecontroleerd zou moeten worden. Israël heeft echter de Gaza-kant van de grens gebombardeerd, en Egypte, een militaire dictatuur die sterk afhankelijk is van Amerikaanse militaire hulp, heeft zijn grens traag geopend.

Israël heeft meerdere inspecties door de Israëlische autoriteiten aan beide zijden van de grens geëist, waardoor opzettelijk een proces wordt vertraagd waarbij slechts een straaltje vrachtwagens kan passeren. Gezondheidswerkers in Gaza en bezorgde mensen over de hele wereld geloven dat alleen een internationale verontwaardiging de grenzen zal openen voor de broodnodige humanitaire hulp.

Ik vertegenwoordigde Veterans For Peace tijdens de eerste internationale delegatie naar Caïro om gehoor te geven aan deze dringende oproep. De haastig verzamelde delegatie bestond uit vooruitstrevende advocaten en schrijvers; activisten van Samidoun, een organisatie die Palestijnse politieke gevangenen steunt, en vertegenwoordigers van onder meer het International Action Center, de United Antiwar Coalition (UNAC), de US Peace Council, Black Alliance for Peace en Veterans For Peace. Prominente media-activisten Chris Hedges, Dan Kovalik, Margaret Kimberley (Black Agenda Report) en Max Blumenthal (de Greyzone) sloten zich ook aan bij de delegatie, samen met journalisten en activisten uit Groot-Brittannië en Brazilië.

Onze hoop was dat we naar de grens bij Rafah zouden kunnen reizen om de situatie met onze eigen ogen te zien, onze bevindingen aan de wereld te rapporteren en onze stem te voegen aan de internationale roep om een ​​permanent staakt-het-vuren en dringende humanitaire hulp voor Gaza. .

We kwamen snel aan in Egypte en kwamen in contact met Egyptische activisten die humanitaire hulpkaravanen naar de grens met Rafah organiseerden. We hadden ook een ontmoeting met de Rode Halve Maan (het Rode Kruis in de moslimwereld), waar we een substantiële donatie deden en hielpen met het inpakken van dozen met humanitaire hulp voor Gaza.

Onze pogingen om zelf de grens bij Rafah te bereiken werden gefrustreerd en geblokkeerd. Nadat ze ons aanvankelijk toestemming hadden gegeven, verklaarden de Egyptische militaire autoriteiten dat niemand met een buitenlands paspoort naar de grens met Rafah zou mogen reizen.

Gearresteerd worden buiten de Amerikaanse ambassade in Caïro

Onze delegatie zocht vervolgens een ontmoeting met de Amerikaanse ambassade, waar we van plan waren een brief af te leveren waarin we onze diepe zorgen uitten. Toen ons verzoek om een ​​bijeenkomst in dovemansoren viel, besloten we een persconferentie te houden aan de overkant van de Amerikaanse ambassade. 

Omdat vrijheid van meningsuiting en vergadering niet echt een ding is in het hedendaagse Egypte, werden we onophoudelijk lastiggevallen door bewakers van de Amerikaanse ambassade, en de meesten van ons werden vervolgens gearresteerd door de agressieve Egyptische politie. We werden enkele uren vastgehouden voordat we werden vrijgelaten. Er werden geen deportatiebevelen uitgevaardigd; we kregen alleen te horen dat we weg moesten blijven van de Amerikaanse ambassade.

De VS en Egypte zijn al vele jaren medeplichtig aan Israël bij het handhaven van de belegering van Gaza. De VS hebben de afgelopen zestien jaar economische sancties tegen Gaza gehandhaafd, terwijl de Israëlische autoriteiten opschepten over het “op dieet zetten” van Gaza. De militaire dictatuur in Egypte heeft zichzelf ondergeschikt gemaakt aan het door de VS gesteunde Israëlische beleid van hongersnood en bombardementen.

Palestijnen zijn geen ‘bijkomende schade’ of ‘menselijke schilden’

Wat Israël in Gaza doet is genocide – in grote lijnen – volgens zelfs de strengste definities. Palestijnse burgers zijn geen ‘bijkomende schade’ of ‘gevangen in het kruisvuur’. Ook worden ze door Hamas niet gebruikt als ‘menselijke schilden’, de cynische Israëlisch-Amerikaanse rationalisering van de voortdurende slachting. 

Nee, Palestijnse burgers zijn het doelwit. De bedoeling – verwoord door Netanyahu en andere Israëlische regeringsextremisten – is het terroriseren en volledig elimineren van Palestijnse gemeenschappen. Levensondersteunende instellingen zoals ziekenhuizen zijn systematisch verwoest en hele wijken in puin gelegd. Het is de bedoeling van de Israëlische regering om Gaza onleefbaar te maken en de Palestijnse bevolking permanent in ballingschap te drijven.

De VS zijn medeplichtig aan deze genocide

Israël laat explosieve bommen vallen die in de VS zijn gemaakt door F-16- en F-35-straaljagers die ook door de VS zijn gemaakt en geleverd. De regering-Biden gaf groen licht voor Israëls onvoorwaardelijke slachting van onschuldigen. De VS hebben op de universele verontwaardiging gereageerd door een paar kleine geluiden te maken over de bescherming van burgers in Gaza, terwijl ze tegelijkertijd nog eens miljarden dollars aan militaire hulp naar Israël stuurden. 

Amerikaanse drones en satellieten zouden doelgerichte informatie verstrekken aan het Israëlische leger. Op maandag 4 december beweerde een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken dat Hamas burgers als menselijk schild gebruikt en dat Hamas daarom verantwoordelijk is voor de dood van duizenden burgers.

Vóór de huidige oorlog werd in de minimale basisbehoeften van de mensen in de Gazastrook voorzien door gemiddeld 500 vrachtwagens per dag. Toen het Israëlische bombardement eenmaal begon, mochten er helemaal geen vrachtwagens meer binnenkomen.

Na weken van internationale druk mocht een handvol vrachtwagens Gaza binnenkomen, geleidelijk oplopend tot ongeveer vijftig – of een tiende van het normale aantal. Tijdens de recente wapenstilstand stemde Israël ermee in om 200 vrachtwagens per dag toe te staan, maar heeft dit blijkbaar niet gedaan. Nu wordt er opnieuw nauwelijks voedsel, water, medische voorraden of broodnodige brandstof Gaza binnengelaten. Honger en ziekte zullen binnenkort hun tol eisen – nogmaals, genocide.

Het is schokkend en deprimerend om deze genocide in realtime voor de ogen van de hele wereld te zien plaatsvinden. Het kan begrijpelijkerwijs leiden tot gevoelens van machteloosheid en wanhoop. Er kunnen echter bemoedigingen worden geput uit de enorme stroom van verontwaardiging en medeleven in de VS en wereldwijd.

Van wanhoop naar actie – een noodzakelijke reis

Bijna van de ene op de andere dag is er een energieke internationale beweging ontstaan. Met name in de VS heeft de Jewish Voice for Peace een leidende rol gespeeld bij het organiseren van protesten en directe actie tegen de genocidale aanval van Israël op Palestijnse burgers, ook op de bezette Westelijke Jordaanoever.

Palestijnse Amerikanen en studentenactivisten spelen een leidende rol bij het organiseren van massaprotesten. Veel leden van Veterans For Peace hebben zich aangesloten. Honderdduizenden bezorgde mensen zijn nationaal, lokaal en herhaaldelijk gemobiliseerd. We kijken naar een massale anti-oorlogs-/antikoloniale/pro-Palestijnse beweging die grotendeels jong en zeer divers is. Daarin ligt de hoop. Wij zijn niet de enige – verre van dat.

Er zijn veel mogelijkheden om deel te nemen aan acties, waaronder massamarsen, directe actie en het uitoefenen van druk op onze politieke leiders. We moeten blijven oproepen tot een einde aan de genocide, een einde aan de bombardementen, een einde aan de belegering van Gaza, voor grootschalige medische en humanitaire hulp, en voor zelfbeschikking voor het Palestijnse volk.

Door Palestina te steunen, zouden we kunnen werken aan het redden van de wereld. We vinden nieuwe kracht voor vitale bewegingen voor vrede en gerechtigheid – voor de afschaffing van kernwapens (die Israël bezit en heeft gedreigd te gebruiken), voor inheemse strijd wereldwijd en voor een einde aan het kolonialisme en de imperialistische oorlogen – zowel militair als economisch. 

“Het wordt niet echt erger”, zag ik onlangs op een meme op sociale media, maar eerder “ze worden ontdekt.” Dit is een leermoment. Het is een bewegingsopbouwend moment. Blijf niet in een depressie hangen. Laat je inspireren en vind je stem. Vind jouw plek in deze beweging en maak deel uit van de oplossing.

Een andere wereld is mogelijk! Laat Gaza leven! Bevrijd Palestina!