De Gaza-oorlog vormt voor islamitische en joodse religieuze leiders een lakmoesproef voor de vraag of zij boven de strijd uit kunnen stijgen en humanitaire en moreel verdedigbare standpunten kunnen innemen.
Gaza – De aanval van Hamas op Israël van 7 oktober heeft niet alleen islamitische politieke leiders verdeeld. Het heeft ook uiteenlopende reacties opgeroepen van religieuze figuren en instellingen, weerspiegelt diepere verdeeldheid over waar de islam in de 21e eeuw voor staat.
De kern van de verschillen is het vermogen en de bereidheid om zich in te leven in onschuldige slachtoffers aan beide kanten van de Israëlisch-Palestijnse kloof. Dit blijft waar, zelfs als de nadruk ligt op het bloedbad dat is veroorzaakt door de Israëlische aanval op Gaza, de dubbele moraal van het Westen en het onvermogen van de internationale gemeenschap om de gevechten op lange termijn stop te zetten.
Een spiegelbeeld
De kloof is hetzelfde als onder Israëliërs en Joden, van wie velen weinig sympathie hebben voor het extreme lijden van onschuldige Palestijnse burgers.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat een meerderheid van de islamitische religieuze leiders gelooft dat de Hamas-aanval voortkwam uit tientallen jaren van bezetting van Palestijnse gebieden die tijdens de oorlog in het Midden-Oosten van 1967 waren veroverd. En zij geloven dat dit voortkomt uit Israëlisch beleid dat erop gericht is het Palestijnse verzet te onderdrukken en de oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict te dwarsbomen door naast Israël een onafhankelijke Palestijnse staat op te richten.
Velen beweren ook dat de willekeurige Israëlische bombardementen en het grondoffensief in Gaza, waarbij naar schatting 18.000 Gazanen zijn omgekomen, meer dan 49.000 anderen gewond zijn geraakt en de infrastructuur die nodig is voor de basis van het leven, zijn vernietigd, de brutaliteit van de Hamas-aanval die de dood veroorzaakte, overschaduwt. van de 1.200, voornamelijk civiele Israëli’s.
Het moslimspectrum
De kloof tussen islamitische religieuze leiders en geleerden komt duidelijk naar voren in de reactie van twee polen van het spectrum van moslims die zichzelf als gematigd definiëren.
Het spectrum varieert van religieuze leiders en geleerden die pleiten voor hervorming van de islamitische jurisprudentie om supremacistische en discriminerende clausules in de sharia en het politieke pluralisme af te schaffen, tot religieuze figuren en instellingen die zich aansluiten bij autocraten – van wie sommigen voorstander zijn van grotere sociale vrijheden, maar afwijkende meningen onderdrukken en zich verzetten tegen de religieuze wet. hervorming.
De diversiteit in ‘gematigde’ interpretaties van de islam weerspiegelt een strijd om te definiëren wat de gematigde islam in de 21e eeuw betekent. Het weerspiegelt ook de kloof tussen gematigde en meer militante uitingen van het geloof, die uiteenlopen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan tot Iran en jihadisten.
Met de moedwillige moord op Israëlische burgers tijdens de aanval van 7 oktober heeft Hamas – een islamitische groepering geïnspireerd door de Moslimbroederschap die zijn nationalisme in een religieuze mantel hult – de grenzen tussen gematigden en meer militante uitingen van de islam doen vervagen.
De noodzaak van hervormingen
Het door elkaar halen van de verschillende perspectieven onderstreept de noodzaak van hervorming van de islamitische religieuze jurisprudentie om de naleving van het internationaal humanitair recht te garanderen en militanten de mogelijkheid te ontnemen om legitimatie in de sharia te vinden.
Het contrast in de reacties op de Gaza-oorlog door Nahdlatul Ulama, ’s werelds grootste en meest gematigde, in Indonesië gevestigde islamitische burgermaatschappijbeweging, en Al-Azhar, een in Caïro gevestigde, 1053 jaar oude citadel van islamitisch onderwijs, brengt de warboel onder de aandacht. .
In een verklaring waarin hij opriep tot een ‘rechtvaardige’ oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict, drong Nahdlatul Ulama erop aan dat religieuze inspiratie – inclusief de waarden van universele liefde en mededogen, menselijke broederschap en rechtvaardigheid – te allen tijde op de voorgrond van het publieke bewustzijn moet worden gebracht. om conflicten op elk niveau van de samenleving te helpen oplossen, van de basis tot de wandelgangen van de staatsmacht.
De verklaring riep moslims op “collectief te bidden voor de zielen van allen die zijn omgekomen in het escalerende (Israëlisch-Palestijnse) geweld.”
Het bepleitte verder dat “mensen en regeringen overal… zich ervan moeten onthouden de identiteit te bewapenen of een beroep te doen op religie om haat en vijandigheid aan te wakkeren, ook met betrekking tot het conflict en het geweld tussen Israël en Palestina.”
In vervolg op de verklaring heeft Nahdlatul Ulama islamitische en niet-islamitische religieuze autoriteiten uitgenodigd voor een topconferentie om “de rol van religie bij het aanpakken van geweld in het Midden-Oosten en bedreigingen voor een op regels gebaseerde internationale orde” te bespreken.
De rol van religie in het geweld in het Midden-Oosten
Daarentegen begroette Al Azhar in zijn verklaring “met trots de inspanningen van het verzet van het trotse Palestijnse volk.” Het betuigde “oprechte condoleances” aan de Palestijnen “die gemarteld werden om hun thuisland en natie te verdedigen” zonder melding te maken van de moord op onschuldige Israëli’s.
Het Global Fatwa Center van Al Azhar bracht een religieus advies uit dat de bewering van Hamas weerspiegelt dat er geen onschuldige Israëliërs zijn, een spiegelbeeld van de Israëlische verklaringen dat alle inwoners van Gaza terroristen en aanhangers van Hamas zijn.
“De term ‘burger’ is niet van toepassing op de zionistische kolonisten in het bezette land. Het zijn eerder bezetters van het land die zich rechten toe-eigenen, de wegen van de profeten negeren en de heilige plaatsen in het historische Jeruzalem aanvallen”, aldus de fatwa.
Het was onduidelijk of de fatwa verwees naar kolonisten op Palestijns land dat door Israël werd veroverd tijdens de oorlog in het Midden-Oosten van 1967, of dat alle Israëlische Joden als kolonisten werden gedefinieerd.
Hamas steunen
Verschillende hoge Al Azhar-geestelijken onderschreven de Hamas-aanval en beschreven de Joden als “de vervloekte afstammelingen van apen en varkens.”
Op geen enkel moment heeft een stroom van andere officiële Gaza-gerelateerde Al Azhar-verklaringen en verklaringen van individuele geleerden de moord op onschuldige burgers aan de kaak gesteld, ongeacht religie, ras of geloof.
Daarom heeft de oorlog in Gaza de meest destructieve instincten van de mens opgeroepen – overleving, woede, angst, wanhoop en wraak – aan beide kanten van de Israëlisch-Palestijnse kloof.
Conclusie
De Gaza-oorlog vormt voor islamitische en joodse religieuze leiders een lakmoesproef voor de vraag of zij boven de strijd uit kunnen stijgen en humanitaire en moreel en ethisch verdedigbare standpunten kunnen innemen. Tot nu toe hebben ze de test grotendeels niet doorstaan.
Onder moslims is het contrast tussen Al-Azhar en Nahdlatul Ulama’s respectievelijke benadering van de oorlog in Gaza Bewijsstuk A.
Het contrast benadrukt de essentie van een strijd om de ziel van de islam, die het kaf van het koren scheidt in een competitie tussen meerdere spelers die gezien willen worden als het baken van islamitische gematigdheid.