RedactieSDB 
Cijfers die dit weekend zijn gepubliceerd door Inequality.org, gebaseerd op een analyse door het Institute for Policy Studies van de lopende totalen van de rijkdom van miljardairs, bijgehouden door het tijdschrift Forbes , onthullen de duizelingwekkende concentratie van rijkdom in de Verenigde Staten in de handen van een kleine oligarchie.
Het aantal miljardairs in de VS is de afgelopen vier jaar gestegen van 614 naar 737, wat samenviel met de vier jaar van de COVID-19-pandemie. Hun gezamenlijke rijkdom is in die periode bijna verdubbeld, met 88 procent, van 2,947 biljoen dollar naar 5,529 biljoen dollar.
Van de top 10 miljardairs zijn er acht gevestigd in de informatietechnologie-industrie of haar uitlopers. Dit omvat de vier rijkste individuen in de VS: Jeff Bezos ($192,8 miljard), Elon Musk ($188,5 miljard), Mark Zuckerberg ($169 miljard) en Larry Ellison ($154,6 miljard). De enige uitzonderingen zijn Warren Buffett, wiens investeringsmaatschappij Berkshire Hathaway belangen heeft geconcentreerd in ‘oude’ industrieën als de spoorwegen, en Michael Bloomberg, de mediamiljardair.
De groei van de welvaart tijdens een pandemie die in de VS aan meer dan 1,4 miljoen mensen het leven kostte, is onthutsend. Het fortuin van Musk is in vier jaar tijd met 600 procent gestegen, terwijl Zuckerberg van Facebook en Ellison van Oracle hun rijkdom bijna hebben verdrievoudigd. De activa van Steve Ballmer (Microsoft) en Larry Page en Sergey Brin van Google zijn allemaal meer dan verdubbeld. Bezos van Amazon herwon zijn status als rijkste man ter wereld. Hij zou zijn fortuin ook hebben verdubbeld zonder een echtscheidingsregeling van $ 40 miljard met ex-vrouw Mackenzie Scott.
Deze enorme bedragen zijn moeilijk louter als getallen te vatten. In verschillende tweets dinsdag vertaalde Joseph Kishore, presidentskandidaat van de Socialist Equality Party, deze cijfers in menselijke termen. Het gecombineerde vermogen van 5,5 biljoen dollar komt overeen met drie keer de totale Amerikaanse studentenschuld; zeven keer zoveel als wat er in de VS aan basis- en middelbaar onderwijs wordt uitgegeven; bijna 150 keer zoveel als naar schatting per jaar nodig zou zijn om de honger in de wereld tegen het einde van dit decennium te beëindigen; ruim 178 miljoen maal het Amerikaanse mediaaninkomen; en meer dan 700 miljoen keer het gemiddelde spaarrekeningsaldo voor gezinnen in de Verenigde Staten.
Het oligarchische karakter van het Amerikaanse kapitalisme besmet elk instituut van de staat, de rechtbanken en de media. En het domineert de hele presidentsverkiezingen van 2024.
De heersende elite van Amerika is zich bewust van de kwetsbaarheid van hun positie aan de top, te midden van wijdverbreid sociaal lijden en toenemende klassenstrijd. Hun antwoord is het versterken van het politieke keurslijf van het kapitalistische tweepartijenstelsel in Amerika. Dienovereenkomstig ondersteunen de miljardairs beide kapitalistische partijen die strijden om hun gunst bij de presidentsverkiezingen van 2024, waarbij de fascistische ex-president Donald Trump het opneemt tegen de huidige president en pleitbezorger van de wereldoorlog en genocide, Joe Biden.
De steun van Trump onder de miljardairs is eigenlijk zwakker dan die van Biden, grotendeels omdat hij als onbetrouwbaar wordt beschouwd op het gebied van belangrijke kwesties van het buitenlands beleid, vooral de oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Rusland over Oekraïne.
Een substantieel deel van de oligarchie is echter bereid te breken met alle pretenties van legaliteit.
Op 6 april zal miljardair-hedgefondsbaas John Paulson een inzamelingsactie voor Trump organiseren in Florida, onder voorzitterschap van vastgoedinvesteerder Robert Bigelow, voorheen de grootste donor van de mislukte presidentiële campagne van de gouverneur van Florida, Ron DeSantis. Schaliegas- en oliemiljardair Harold Hamm, een eerdere tegenstander van een herverkiezingsbod van Trump, heeft er ook mee ingestemd om medevoorzitter te worden, volgens een rapport in de Financial Times .
“De uitnodiging voor de inzamelingsactie”, zo meldde de krant, “laat twee categorieën donoren zien: degenen die 814.600 dollar per persoon geven en aan de eettafel van Trump kunnen zitten, en degenen die minstens 250.000 dollar doneren.”
De financiële oligarchen die het evenement mede voorzitten, komen voornamelijk uit de wereld van financiële speculatie (Robert en Rebekah Mercer, Scott Bessent, Jeffrey Sprecher) en casino’s en entertainment (Steve Wynn, Phil Ruffin, Linda McMahon). Een nog dubieuzere en reactionaire medevoorzitter is Pepe Fanjul, door de FT omschreven als een ‘suikermagnaat’. Hij is lid van een Cubaanse familie in ballingschap, eigenaar van Domino Sugar, ontvangt jaarlijks enorme federale subsidies en heeft jarenlang de neonazi-vrouw van de blanke supremacist David Duke in dienst genomen als zijn uitvoerend assistent.
De steun op Wall Street voor het presidentiële ticket van Biden en Kamala Harris is breder en weerspiegelt de transformatie van de Democratische Partij in de afgelopen dertig jaar tot de belangrijkste partij van de aandelenbeurs en de grote banken.
De Biden-campagne heeft 155 miljoen dollar in contanten vergaard, wat op dit moment in de verkiezingen wordt geprezen als het ‘hoogste totaal van alle Democratische kandidaten in de geschiedenis’. Dit omvatte een recordbedrag van $ 53 miljoen dat in februari werd opgehaald.
Terwijl de bedrijfsmedia beschrijven dat Biden op ‘campagnespoor’ gaat, is de realiteit heel anders. Het persoonlijke contact van Biden vindt bijna uitsluitend plaats met grote campagnedonoren, en zijn echte focus tijdens de lente en zomer zal liggen op het vergaren van de financiële middelen die nodig zijn om een groot media-spervuur op gang te brengen in de maanden voorafgaand aan de verkiezingen van 5 november.
In veel gevallen, vooral bij reizen naar niet-concurrerende staten als Californië, laten de Democraten elke schijn van publieke campagne achterwege en richten ze zich eenvoudigweg op hun werkelijke achterban in de financiële oligarchie. Vorige week verscheen Biden, zelfs in het zwaar omstreden Michigan, niet in het openbaar vanwege de angst voor tegendemonstranten die protesteerden tegen de door de VS gesteunde genocide in Gaza.
In de aanloop naar de najaarscampagne zijn er twee hoofdcomponenten van de strategie van de Democratische Partij: het opstapelen van financiële middelen en het onderdrukken van pogingen om kandidaten van derden op het stembiljet te plaatsen, met name linkse tegenstanders zoals de Socialist Equality Party, die haar eerste campagne heeft gelanceerd. stemronde in Michigan, een van de meest kritieke strijdtonelen.
De Democraten bereiden een ‘ totale oorlog ’ tegen kandidaten van derde partijen voor. Volgens een artikel dat gisteren in de New York Times werd gepubliceerd , huren de Democraten een “leger van advocaten … in om de gestaag voortschrijdende pogingen van onafhankelijke kandidaten om toegang te krijgen tot de verkiezingen aan te vechten.”
The Times citeert een van de advocaten die stelt dat het doel is “ervoor te zorgen dat alle kandidaten zich aan de regels houden, en te proberen hen ter verantwoording te roepen als dat niet het geval is.” Voor de Democraten, en niet minder dan voor de Republikeinen, zijn de “regels” die opgesteld door de financiële oligarchie van het bedrijfsleven om elke uitdaging van hun rijkdom en macht te blokkeren.
Socialism cannot be achieved by piecemeal reforms, by tinkering around the edges. It requires a frontal assault on the wealth and power of the capitalist class, in the US and throughout the world. #socialism2024 More at: https://t.co/ubyOgoryL4 pic.twitter.com/RF4B1KkfOV
— Joseph Kishore (@jkishore) March 19, 2024
In reactie op de cijfers gepubliceerd door Inequality.org verklaarde SEP-kandidaat Kishore in een video op X/Twitter:
Het socialisme kan niet worden bereikt door stukje bij beetje hervormingen, door aan de randjes te sleutelen. Het vereist een frontale aanval op de rijkdom en macht van de kapitalistische klasse, in de VS en over de hele wereld. Het vereist de onteigening van de onrechtmatig verkregen winsten van de miljardairs en de transformatie van de gigantische bedrijven in openbare nutsbedrijven, die worden gerund op basis van sociale behoeften, niet op basis van particuliere winsten.
1 gedachte over “Miljardairs De Amerikaanse oligarchie en de verkiezingen van 2024”