De echte reden waarom Macron het verhaal van de Franse troepen naar Oekraïne pusht

Net als Trump lijkt Macron alles te willen doen en zeggen – hoe absurd ook – om hem op de voorpagina’s te houden.

Emmanuel Macron is opnieuw in het nieuws met zijn herhaalde suggestie dat Franse troepen naar Oekraïne kunnen worden gestuurd om daar in de oorlog tegen Russische troepen te vechten. Deze keer is het in de handen van de zogenaamd prestigieuze Britse highbrow Economist, die deze loze mantra graag keer op keer herhaalt, grotendeels, zo veronderstel je, omdat het een breder verhaal ondersteunt van de EU waarvan het in Brussel een dienaar is. Er is geen relatie die ongezonder en weerzinwekkender is dan die van The Economist en de Europese Unie, waarbij eerstgenoemde graag de rol speelt van vrije propagandist en PR-enacteur voor laatstgenoemde.

Hoe Macron dit volkomen loze dreigement kan blijven herhalen, waarvan zelfs hijzelf tegenover een Frans tijdschrift heeft toegegeven dat het niet zal gebeuren, is verbazingwekkend. Heeft iemand hem gevraagd dit nog een keer te doen en het in The Economist te regelen? Misschien op hoog niveau in Brussel?

Hoe valt deze nieuwste ejaculatie van volslagen onzin anders te verklaren?

Het is misschien niet verrassend dat de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken, Peter Szijjarto, de laatste opmerkingen veroordeelde en waarschuwde dat een dergelijke stap uiteindelijk zou kunnen leiden tot een totale nucleaire oorlog.

In een gesprek met de Franse omroep LCI veroordeelde Szijjarto het idee krachtig en zei dat de opmerkingen van de Franse leider zelf hebben bijgedragen aan de escalatie van de situatie.

“Als een NAVO-lid grondtroepen inzet, zal het een directe NAVO-Rusland confrontatie zijn en dan zal het de Derde Wereldoorlog zijn”,  zei Szijjarto tegen de omroeporganisatie.

Macron zelf is echter verder gegaan sinds zijn oorspronkelijke opmerkingen aan het tijdschrift Parisienne, waarmee het een paar weken geleden allemaal van start ging. Uit het recentere interview met The Economist blijkt duidelijk dat hij zelfs heeft nagedacht over zijn eigen omzwervingen en dieper heeft gekeken naar hoe hij het verhaal kon verfijnen, vermoedelijk om meer aandacht voor de kwestie te krijgen.

Het is echter een daad van een wanhopige politicus, die door analisten op twee manieren wordt geïnterpreteerd; het is óf een hulpkreet gericht aan de regering-Biden om zelf de daad bij het woord te voegen en Amerikaanse troepen daarheen te sturen; of het is gewoon een PR-stunt om hem in de internationale pers te houden, een zone die lijkt op een crackverslaving. Net als Trump lijkt Macron alles te willen doen en zeggen – hoe absurd ook – om hem als het ware op de voorpagina’s te houden.

Natuurlijk is de reactie van Macron, hoe wanhopig deze ook lijkt, volkomen logisch als we de gebeurtenissen ter plaatse in ogenschouw nemen. Rusland wint terrein, dus de westerse elites moeten hun mediacampagnes voorbereiden die de schuld van zichzelf afleiden, wat gedeeltelijk is waar de roep van Macron en andere EU-leiders om uitbreiding van hun legers over gaat. Als Rusland Kiev inneemt, zullen ze allemaal roepen ‘we hebben het je toch gezegd’ en blijven pleiten voor grotere militaire uitgaven.

Het verhaal gaat eigenlijk over een verliezer. Het is wat je zou verwachten van de verliezende partij die zich voorbereidt om zich terug te trekken en hun politieke carrières te redden. Macron en de meeste westerse leiders willen niet dat de westerse media met de vinger wijzen naar een reeks catastrofale fouten sinds dag één, die gezamenlijk hebben bijgedragen aan de terugtrekking.

En dus zien we Macron nu in The Economist definiëren wat volgens hem op lachwekkende wijze de criteria zouden kunnen zijn voor het sturen van Franse troepen naar Oekraïne: Russen die door de linies breken.

Maar zelfs westerse media zoals The Economist weten dat dit dwaasheid is en dat het hele Macron-spel in werkelijkheid een hoop leugens is. En toch houden ze de leugens levend.

Misschien helpt de recalcitrante minister van Buitenlandse Zaken van Hongarije Macron en zijn praatjes ook om geloofwaardigheid op te bouwen, simpelweg door in het aas te grijpen en zuurstof aan de media toe te voegen. Szijjarto spreekt over de mogelijkheid van een totale oorlog als de Franse leider door zou gaan met zo’n belachelijk idee en noemt het gebruik van kernwapens.

Maar is er iets dat we allemaal missen? Een bluf die zowel Macron als Szijjarto spelen? Je hoeft niet ver te zoeken om te zien wat het kan zijn. De NAVO is van plan een voorstel op te stellen voor een oorlogskas van 100 miljard dollar voor Oekraïne en de angstzaaierij van Macron zou erop gericht kunnen zijn Hongarije bang te maken om niet door te gaan met zijn veto tegen een dergelijk pakket – of beter gezegd gericht op andere landen die dat rechtstreeks zouden doen. lobby tegen Hongarije om het af te tekenen.

Niemand op het NAVO-hoofdkwartier in Brussel gelooft ook maar één moment dat Frankrijk in staat is troepen naar Oekraïne te sturen die daadwerkelijk tegen Russische soldaten zouden vechten. The Economist weet dit maar al te goed. Daarom is het callcenterjournalistiek van hun kant om dergelijke onzin te printen. die wellicht uit de zak van de NAVO of Macron zijn betaald.

Sommige NAVO-fanaten die de dagen tot hun pensionering aftellen, zullen zich herinneren hoe meer dan twintig jaar geleden Franse soldaten probeerden de Soedan-rebellen te bevechten en naar verluidt het slagveld waren ontvlucht toen ze feitelijk met scherp werden beschoten. Tot op de dag van vandaag lachen we daar allemaal nog steeds enorm om in het dinercircuit in Brussel.