Wanneer vertellen we het de kinderen?
Mijn eigen ‘onbekommerde jeugd’ is deels terug te voeren op het gegeven dat volwassenen bepaalde onderwerpen niet aansneden alvorens een kind een bepaalde leeftijd had bereikt, of als dat kind zelf met vragen kwam. Daardoor kon een kind ‘Kind Zijn’, zonder te worden afgeleid door ‘Grote Mensen Kwesties’. Maar wat zijn dat? Moet je wachten met uitleggen wat een ‘homo’ is tot het moment waarop je kind thuiskomt en vraagt: ‘Wat is een homo?’, nadat een leeftijdsgenootje het als een scheldwoord heeft gebruikt?
Voorbeeld uit de ‘oude doos’, want tegenwoordig weten ze dat al via het ‘Jeugdjournaal’, ‘Tik-Tok’ en de ‘Opvang’ voordat ze geleerd hebben hun naam te schrijven, wat bij de meesten pas foutloos lukt na hun vijftiende, als ik het goed begrepen heb. Omdat er zoveel op hen afkomt, dat lezen, schrijven en rekenen er bij in schieten.
Voordat iedereen over mij heen valt: Ik claim niet dat het ‘vroeger beter was’, en ik heb geen idee wat de ‘correcte’ benadering is, waar het ene kind anders is dan het andere. Tegen die achtergrond denk ik dat ‘correct’ niet bestaat. Het ene kind ligt nachten wakker na het horen van berichten over een naderende oorlog, houdt er een eetstoornis en leerproblemen op school aan over, naast bindingsangst, en het volgende kind heeft zoiets van: ‘Maak me maar wakker als het schieten begint’.
Zeker waar een kind het volste vertrouwen heeft in de ouders die de boel goed in de gaten houden, en beslist tijdig handelend op zullen treden, is die laatste houding begrijpelijk.
Maar als de ouders zelf de indruk wekken dat ze het in hun broek doen, óf welhaast gretig zijn om die ‘Vermaledijde Russen’ op hun ‘bek te rammen’, óf er zalvend over spreken met een ‘ga maar rustig slapen, de NAVO waakt over ons, ons kan niks gebeuren’, terwijl dat kind de indruk heeft dat het misplaatst optimisme is, gelet op het nieuws, dan is het niet vreemd als dat kind zich niet kan concentreren op ‘Kind Zijn’. Mooie opsteker voor de therapeuten en ‘Big Pharma’, maar niet best voor de ontwikkeling van dat kind. Lijkt mij.
Als tiener was ik zelf al uitermate geïnteresseerd in geopolitieke ontwikkelingen, en hoe mensen dachten. Ik verslond de krant, volgde het nieuws, las boeken en politieke manifesten, naast datgene wat ik moest lezen voor ‘Mijn Lijst’. Terwijl ik beslist niet vergat om te genieten. Ik ontwikkelde zelf een houding die je zou kunnen typeren als ‘prudentie’, voorzichtig met onomkeerbare keuzes, maar zolang er altijd een kans bestond dat deze of gene totaal gestoorde gek met atoombommen ging strooien, kon je er maar beter van genieten zolang dat nog kon.
Morgen was misschien te laat. Met andere woorden, het ‘pijnigde’ mij niet. Wel begon het mij toen al te dagen dat sommige volwassenen, die op enig moment geïnformeerd hadden moeten worden over bepaalde ‘Wereldse’ kwesties, en menselijke geaardheid, al was het maar om de vragen van hun eigen kinderen te kunnen beantwoorden, zelfs als volwassene nog ‘Kind Waren’, en zich in slaap lieten wiegen door de overheid. Wat al eerder geen goede keuze was gebleken.
Zoals de link laat zien viel Colijn in die zin niks te verwijten waar hij in 1936 nog vertrouwen had in de toekomst, exact omdat hij als minister president waakzaam was. Maar niet almachtig, zoals vier jaar later bleek. En niet bij machte om over zijn politieke graf heen te regeren. Noch om de geostrategische keuzes van andere landen naar zijn hand te zetten. Her en der lees ik op de ‘Sociale Media’, en zie ik op de televisie mensen die hun waardering uitspreken voor ‘Verbinders’.
Dan hebben ze het als regel over politici als Rutte of Halsema, die vanuit mijn optiek met ‘meel in de mond’ praten, en er serieus bij kijken, om de kool en de geit te sparen. De therapeutische types die zich concentreren op het vinden van wegen die leiden tot ‘Coping’. Ergens mee leren omgaan, inplaats van spanningen ‘Head On’ te confronteren, en een uitweg te vinden via heldere compromissen voordat de vlam in de pan slaat. Zonde van mijn tijd. ‘Consensus Wetenschap’. Onwaarachtig. Onvolwassen.
‘Laten we het gezellig houden’.
Ben ik helemaal vóór, maar dat kan alleen als je het vertrouwen kunt hebben dat anderen niet druk in de weer zijn met het voorbereiden van een nieuwe zending bommen en granaten, of in hun kelder een ‘drugslab’ hebben ingericht, met een martelkelder. We kunnen niet met zeventien miljoen mensen regeren, en bepaalde zaken moeten ‘vertrouwelijk’ blijven tot een kwestie is uitonderhandeld. Gidi Markuzower was slordig met documenten die onthulden wat er in de ‘formatie’ op tafel ligt.
Een fotograaf nam een foto, en publiceerde die. Analoog aan het ‘Ollongren-akkefietje’. Verschil is dat het deze keer blijkt te gaan over de manier waarop de partijen die betrokken zijn bij de onderhandelingen denken om te moeten gaan met de druk op de samenleving die voortvloeit uit de immigratie, terwijl het in de vorige onderhandelingen ging over het vinden van een oplossing om Pieter Omtzigt te dumpen. Persoonlijk zie ik niet waarom je zo’n ‘beleidsdocument’ over de vluchtelingenproblematiek in de openbaarheid zou willen brengen als fotojournalist, terwijl ik wel begrijp waarom zo’n ‘Functie Elders’-scoop nieuwswaardig is.
Wanneer vertel je het aan het volk?
Wat er op het gebied van de immigratie uiteindelijk aan beleid zal worden gepresenteerd is belangrijker dan het traject naar dat beleid, en prematuur publiceren kan het overleg frustreren. Is dat in het belang van de bevolking? Felle tegenstanders van een kabinet waaraan iemand als Gidi Markuzower, geboren in Tel Aviv deelneemt, niet bijzonder gecharmeerd van wat Moslims toevoegen aan onze samenleving, om het zo maar even uit te drukken, menen uiteraard dat elke optie om zand in de machine te gooien gerechtvaardigd is. Her en der zie ik berichtgeving over dit akkefietje langskomen waarin die groep deze onthulling presenteert als bewijs dat we te maken hebben met ‘Domrechts’.
Maar als we dit als een ‘lek’ benaderen, is het maar zéér de vraag of de bevolking van dit bericht een zelfde vieze smaak in de mond krijgt als van dat andere ‘lek’ over Omtzigt destijds. Dat aspect van de ‘formatiebesprekingen’ destijds was in geen enkele vorm ooit naar buiten gekomen als het niet ‘gelekt’ was, terwijl in dit geval iedereen allang weet dat deze vier partijen streven naar het beperken van de ‘instroom’ van het aantal vluchtelingen.
En als de ‘formatie’ strandt, dan fungeert dit bericht als het bewijs dat de partijen op dit punt deden wat ze de kiezer hadden beloofd. Terwijl het voor de tegenstanders niet veel oplevert, behalve een kans om stoom af te blazen, en vast te wennen aan een ’nieuwe realiteit’ als die vier partijen er uiteindelijk uit komen.
Met andere woorden, als Markuzower ‘bewust slordig’ was, zou het in dit geval door kunnen gaan voor een ‘juiste timing’ om ‘Coping’ te faciliteren, en dan zou het eerder slim (of sluw) zijn, terwijl dat akkefietje van Ollongren gewoon dom/slordig was, én het bovendien een immoreel voorstel betrof, wat haar blijkbaar bonuspunten opleverde in de ogen van Rutte, die haar minister van Oorlog maakte in zijn laatste kabinet, alvorens zelf chef van de NAVO te worden. Dankbaar heeft ze vervolgens zijn glijbaan gesmeerd met miljarden aan belastinggeld.
Een enigma voor mij is Emanuel Macron, die zich het ene moment presenteert als de ’Nieuwe Napoleon’, met onbezonnen plannen om NAVO-militairen deel te laten nemen aan de oorlog in Oekraïne, terwijl Frankrijk niet voorop loopt bij het leveren van wapens aan dat land, waardoor het de indruk wekt dat Frankrijk het laatste land in Europa is dat nog niet volledig de weg kwijt is. Hij is er nog niet aan toe om de wereld te vertellen wat zijn plannen zijn, en houdt de kaarten dicht tegen de borst.
Frankrijk heeft potentie als het nieuwe ‘zwaartepunt’ in een gerevitaliseerd Europa, als het blijft bestaan als een economische eenheid. Maar als het uitloopt op oorlog met Rusland, dan gaan we erin met boter en suiker, en kan ook Frankrijk ons niet redden, wat maakt dat ‘Project Oekraïne’ dan als een molensteen om zijn nek hangt. Het HCSS trekt de conclusie dat het bezoek van Xi aan Parijs, en Boedapest, naast Servië, waar Xi de Amerikaanse aanval op de Chinese ambassade herdacht, dat China een wig wil drijven tussen ‘Europa’ en de Verenigde Staten.
Dat is ook in het belang van Frankrijk, én Hongarije, mits er een oplossing komt voor ‘Oekraïne’, waarbij het goed is voor Frankrijk als Macron dat kan presenteren als zijn verdienste. De Russen willen dat spelletje wel meespelen, waar ze helemaal geen interesse hebben in het veroveren van heel Oekraïne, mits wat er overblijft van dat land ‘geneutraliseerd’ kan worden, wat vóór alles betekent dat de ‘Warparty’, met haar NAVO als gereedschap, het nakijken heeft. Mooier nog als héél Europa ’neutraal’ wordt, en niet langer de voetveeg van de NAVO. Als dat een correcte interpretatie is van wat we zien, liggen Macron en Rutte op ramkoers.
Maar wanneer vertel je het de kinderen?