Volgens een bericht in het Parool gaat het uitstekend met de economie.
Niet alleen in Nederland, maar in de hele Eurozone draait de economie als een tierelier. Aldus ‘economen’ die werkzaam zijn bij de commerciële banken. Het CBS kwam onlangs uit op een magere ‘groei’ van 0.1% over het hele jaar. Het IMF heeft het in een wollig verhaal over een mogelijke ‘Soft Landing’ met ‘Crosswinds’. De focus in die berichten ligt op ‘Banen’. Er is volop ‘Werk’. En nog steeds zijn er sectoren waar ze schreeuwen om werknemers die niet te vinden zijn. Voor het loon dat geboden wordt, en voor het werk dat ze dan moeten verrichten. Het ‘loont niet’. Dat kan allerlei oorzaken hebben.
Iets kan niet ‘lonen’ omdat de kosten die men moet maken, voor kinderopvang, vervoer, of noem maar op, het simpelweg niet rendabel maken. Of er is geld uit andere bronnen, zoals de opnieuw ingevoerde ‘studiebeurs’, of andere toelages, uitkeringen, subsidies en overheidsopdrachten waardoor ‘werken’ niet loont. De overheid zelf ‘zuigt’ als een blind paard door te strooien met lucratieve banen in een weelde aan ‘sectoren’ die de overheid zelf schept, zoals ‘vluchtelingenwerk’, ‘armoedebestrijding’, en oorlog.
Miljarden onproductief geld gaan er in om, en dat wordt met elke nieuwe dag meer. Op termijn niet houdbaar, en het zorgt voor inflatie, wat weer druk zet op de lonen, waardoor je ondanks meer ‘werk’, en zelfs meer salaris, niet meer rond kunt komen. Dan zijn er nog de mensen die het gewoon hebben opgegeven dat ze ooit nog genoeg zullen verdienen om een huis te kopen, of zelfs maar te huren, en bij ‘pappa en mamma’ blijven wonen, waardoor ze met veel minder geld toekunnen.
Of alvast de erfenis er doorheen jagen door bij hun ouders te lenen. Ze hebben wel ‘werk’ voor de statistiek, maar net genoeg voor uitgaan, kleding, beetje blowen en vakantie. Sparen voor een pensioen zit er niet in. Dat wordt een leven lang ‘werk’.
De ‘Energietransitie’ levert uiteraard ook volop ‘werk’ op. Slopen wat nog jarenlang mee zou kunnen, om het te vervangen door iets ‘elektrisch’ levert ‘werk’ op, maar het is economisch gezien eerder pure destructie van ‘waarde’. Rondom die kermisattractie is er ook volop ‘werk’ voor mensen die plannen maken voor de ‘Transitie’, of die plannen moeten zien te verkopen aan een onwillig publiek dat er geen geld voor heeft, en geen vertrouwen dat het ergens goed voor is, of argwaan heeft gekregen nu je moet betalen voor geleverde stroom, en de ‘laadpaal’ uit gaat omdat het stroomnet het niet aan kan, en het belastingvoordeel op je loodzware elektrische auto wordt afgebouwd, of hoe dan ook gemotiveerd.
Oorlog en ‘Transities’ leveren volop ‘werk’ op onder druk van een overheid, voor de productie van bommen en granaten, duikboten en ‘drones’, de sloop van boerenbedrijven en aanleg van (windmolen)- parken en (zonnepaneel)- bossen op die lokatie, waar ‘Chat GPT’ nogal wat nodig heeft. En dan maar geen voedsel. Of minder, want u bent toch te dik. En u leeft te lang.
Oorlog is goed voor de ‘economie’ als je het beziet door de lens van ‘economen’ die zich concentreren op ‘werk’. Je hebt militairen nodig die geen hoge levensverwachting hebben en voortdurend moeten worden ‘aangevuld’ met vers kanonnenvoer. Als ze het overleven hebben ze protheses en therapie nodig.
Allemaal weer ‘werk’. En ze zijn nodig om de oorlog te verkopen op de televisie in diverse praatprogramma’s en ‘documentaires’, en dat is allemaal ‘werk’. Ook voor die omroepen. Wapenproductie en productie van munitie moet praktisch van de grond af worden opgebouwd. Allemaal ‘werk’. Transport van materialen en het eindproduct richting front. Allemaal ‘werk’. Alles wat aan puin wordt geschoten moet worden herbouwd. Volop ‘werk’.
Maar linksom of rechtsom zal iemand toch een keer de rekening moeten betalen voor al die destructie van ‘waarde’, en je kunt redeneren dat er nog geld is dat de Russen op onze banken hadden geparkeerd, en dat je de Chinezen ook gewoon kunt onteigenen waar de zwemmen in ons ‘schuldpapier’ door die schulden en rente ‘gewoon’ niet meer te betalen, en dat je dat ‘mag’ jatten nu we hen de oorlog hebben verklaard, maar denk even goed na wat dat betekent dan.
Al die frivoliteit en destructie werd in het verleden bekostigd door landen met een ‘surplus’ op te zadelen met een weelde aan ‘kosten’ en ‘heffingen’, de handel in ‘rechten’, en de verkoop van ‘schuldpapier’ als een belegging. Komende week ontmoeten de ‘BRICS’-landen elkaar in Moskou, en de nu reeds spectaculaire afbraak van het gebruik van de Dollar en de Euro als ‘handelsmunten’, met de daaraan gekoppelde ‘dienstensector’ zou wel eens haar langste tijd gehad kunnen hebben.
Dat, het loslaten van de Dollar en de Euro als praktisch de enige ‘handelsmunten’ is niet de keuze van vijandige landen die er op uit zijn het ‘Westen’ de nek om te draaien, maar het gevolg van beleid in de Verenigde Staten, met name, maar ook in het Verenigd Koninkrijk, onder invloed van de ‘financiële sectoren’ en het ‘Militair Industrieel Complex’, om de reguliere productie van goederen en voedsel los te laten, en zich te manifesteren als een ‘Empire’.
Op dit blog heb ik in het verleden al verscheidene bijdragen geschreven over de wérkelijke redenen voor de oorlogen tegen Irak en Libië, waar Saddam en Gaddafi openlijk flirtten met alternatieven voor de Dollar. En hoe de Taliban op enig moment te horen kreeg van de Amerikanen dat ze mee moesten werken aan een pijpleiding om olie en gas over hun grondgebied toe te staan, ook toen al om de Russen een loer te draaien, met de mededeling: ‘Either you accept our offer of a carpet of gold, or we bury you under a carpet of bombs’.
De Franse weerstand tegen de Amerikaanse invasie van Irak voert terug naar gelijksoortige spanningen die we nu zien inzake Oekraïne, waar Chirac destijds wel zaken wilde doen met Saddam, waar hij mooie kansen zag voor de Euro als alternatief voor de Dollar, waar Saddam wel oren naar had. Dat had veel eerder al de weg geopend naar een ‘Multipolair’ alternatief voor de door de Amerikanen gewenste unipolaire, Dollar-gedomineerde wereld.
De Russen en de Chinezen begrijpen dondersgoed hoe een streven naar een minder slaafs Europa, niet langer gedomineerd door de NAVO, en wat ‘Washington’ (de ‘Warparty’) bedenkt, het enige begaanbare pad is naar een blijvende vrede in Europa en goede handelsrelaties met de Europese landen. Daarbij maakt het op zich niet uit wie er in Frankrijk president is. U mag het afdoen als ‘typisch Frans chauvinisme’, maar het is in Frankrijk eerder een afkeer van ‘Vulture Capitalism’. Slechte ervaringen met ‘Zonnekoningen’.
Niet voor het eerst wil ik u eraan herinneren dat ‘volledige werkgelegenheid’ iets is voor slaven. Het hele idee dat het goed gaat met een economie als iedereen ‘werk’ heeft is absurd, als je er goed over nadenkt.
De vroegere ‘arbeidersbeweging’ streefde niet naar ‘volledige werkgelegenheid’, maar naar een fatsoenlijk deel van de gezamenlijk geproduceerde ‘koek’. Sterker nog, hun ambitie was een leven gelijk aan de ‘Gegoede Burgerij’, waar men het zich kon veroorloven om te teren op het inkomen van één ‘kostwinner’, destijds doorgaans de man, maar niet noodzakelijk, uiteraard. Het moderne ideaal van twee ‘werkende’ partners, bij voorkeur kinderloos om uitzicht te hebben op de ‘woningmarkt’, is onbegrijpelijk, eerlijk gezegd. Maar dat zeg ik dan als iemand die ook zonder ‘werk’ nog tijd tekort komt in zijn leven.
richt in het Parool nou plaatsen? Natuurlijk zijn er mensen die menen dat ‘Goed Nieuws’ positief uitpakt voor de economie, omdat mensen dan weer minder voorzichtig worden met hun geld, en eerder bereid zijn meer te lenen, wat in bepaalde kringen (van bankiers) staat voor een ‘aanjagend’ effect, waardoor een opbeurend bericht een ‘self fulfilling prophesy’ wordt. Ik denk niet dat de geraadpleegde ‘economen’ begrijpen wat er boven ons hoofd hangt.
Dat soort ontwikkelingen zien ze in die kringen als iets dat boven hun ‘Paygrade’ uitgaat. Koffiedik. ’Tea-Leaves’. Kristallen bol. Maar waar ze beducht voor zijn, dat is dat een nieuw kabinet een streep zet door de lucratieve oorlog en ‘Transitie’, en stopt met het uitgeven van geld dat er niet is, en ook niet gaat komen. En mocht dat toch gebeuren, dan geeft het hen munitie om op dat nieuwe kabinet te schieten als de gevolgen direct merkbaar worden als tal van ‘BullShit’-banen verdwijnen, de ‘werkloosheid’ oploopt, de onvrede in de maatschappij groeit, door te verwijzen naar nu, en te verzuchten: ‘Het ging juist zo goed!’ Iedereen had ‘werk’.
Zelfde beeld in de Verenigde Staten, waar ‘Bidenomics’ wordt aangeprezen als een enorm succes, ook al hapert de ‘banengroei’ nu, maar kijk niet naar de exponentieel oplopende staatsschuld, en andere ‘indicatoren’ die er op wijzen dat ‘wealth creation’ in dat land achteruitholt.
Nou zijn er uiteraard ‘visionairen’ die zich richten op een toekomst waarin niemand nog iets bezit, maar waarin je alles kunt ‘huren/leasen/lenen’, mits je ‘Credit Score’ toereikend is, waarin ‘werk’ bezigheidstherapie is voor verslaafden die de illusie hoog willen houden dat ze ’nuttig’ zijn, maar linksom of rechtsom zal iets, of iemand de producten en het voedsel moeten leveren, en dat doen ze niet in ruil voor een glimlach, of onder bedreiging van méér oorlog. Die tijd is geweest.