De strijd tegen de tabaksconsumptie moet worden gevoerd via informatie- en sociale bewustmakingscampagnes. We moeten geen wetten maken voor de samenleving die we willen, maar voor de samenleving die we hebben.

Tabak Roken is een van de meest hardnekkige verslavingen van de mensheid. Of het nu gaat om het gevoel van plezier en welzijn of vanwege de associatie met momenten van gezelligheid, tabak blijft tegenwoordig een van de meest geconsumeerde verdovende middelen.

Met deze zorg in het achterhoofd lanceerden ENSP (European Network for Smoking and Tobacco Prevention) en de Spaanse NGO Nofumadores, in samenwerking met organisaties uit 15 Europese landen, waaronder de Portugese Vereniging voor Longziekten, een petitie om in de EU de controversiële wetgeving te reproduceren. in Nieuw-Zeeland aangenomen, waardoor het illegaal is om tabak te verkopen aan mensen geboren na 1 januari 2009.

Deze antirookcoalitie streeft ernaar om tegen 15 januari 2024 1 miljoen handtekeningen te verzamelen, gebruikmakend van het onlangs geïmplementeerde Europese Burgerinitiatief (ECI), om de Europese Commissie (EC) ervan te overtuigen de verkoop van tabak aan mensen geboren onder 1 januari 2010, met als doel een mogelijk volledig verbod op de verkoop van tabak in de Europese Unie door te voeren.

Dit is een inspanning die tot doel heeft de dood van één op de twee rokers in Europa te voorkomen en de verspreiding van ziekten die verband houden met roken, zoals onder meer kanker, longziekten en hart- en vaatziekten, te verminderen.

Hoewel de bedoelingen van deze organisaties goedaardig zijn, is de verbodsmethode waarmee zij deze veranderingen willen bewerkstelligen catastrofaal in drie opzichten: in effectiviteit, in criminalisering en in moraliteit.

Efficiëntie

Zoals degenen die meer bekend zijn met de geschiedenis zullen weten, zijn deze recente verbodsinspanningen niets nieuws, waarbij het historische Amerikaanse verbod een soortgelijk voorbeeld is. Deze wet, die werd ingevoerd met als doel de problemen die verband houden met dronkenschap te verminderen, verbood de productie, distributie en verkoop van alcohol tussen 1920 en 1933.

Het verbod op de legale verkoop van alcohol verhoogde echter niet alleen de consumptie ervan, maar verminderde ook de drinkpatronen. kwaliteit en controle van deze markt. Zelfs op staatsniveau bleek deze maatregel rampzalig, aangezien alle inkomsten uit belastingen en heffingen op alcohol verloren gingen en de kosten van de veiligheidstroepen toenamen in een poging dit verbod ten uitvoer te leggen.

Meer recentelijk hebben we het verbodsvoorbeeld van de Amerikaanse War on Drugs. In een poging om de consumptie van verdovende middelen in de VS terug te dringen, verklaarde president Richard Nixon in juni 1971 verdovende middelen en de consumptie ervan tot de grootste vijand van het Amerikaanse volk, en richtte in 1973 de Drug Enforcement Agency op. In de VS is de discriminatie van bepaalde etniciteiten, zoals Afro-Amerikanen en Latino’s, toegenomen, waardoor kosten ontstaan ​​die momenteel de 1 biljoen dollar overschrijden.

Misdaad

Het verbod was verantwoordelijk voor een aanzienlijke toename van de criminele invloed tijdens de duur ervan. Door de vraag naar alcoholische dranken, die door het verkoopverbod alleen maar toenam, werd deze markt overgenomen door criminele elementen, die substantieel profiteerden van het aanbod van de felbegeerde alcohol. Op hun beurt werden de veiligheidstroepen, die wanhopig probeerden dit contraversiële mandaat af te dwingen, steeds meer belasterd door de algemene bevolking, wat resulteerde in de legitimatie van criminele organisaties.

In het geval van de oorlog tegen drugs waren de resultaten helemaal niet anders. Door de legale en gereguleerde verkoop van verdovende middelen aan Amerikaanse burgers te voorkomen, is deze markt het middelpunt van criminele organisaties geworden, waardoor een zeer lucratieve bron van inkomsten ontstaat om andere illegale activiteiten te financieren.

Moraliteit

De kwestie van moraliteit is, ondanks dat deze op het eerste gezicht minder relevant lijkt, even belangrijk (zo niet belangrijker) dan de voorgaande punten. Het verbieden van iets omdat we het als schadelijk beschouwen, schept gevaarlijke precedenten.

Op individueel niveau ontneemt het ieders vermogen om te redeneren en de koers te bepalen die zij voor zichzelf het meest correct achten, waardoor een cruciale pijler van onze menselijkheid terzijde wordt geschoven. Deze situatie zou een schadelijke keuze creëren, aangezien het individu dat van mening was dat de verbodswet niet juist was, gedwongen zou worden de wet te overtreden om aan zijn behoeften te voldoen en/of zijn moraal te respecteren.

Op sociaal vlak schept het het precedent dat, omdat iets schadelijk kan zijn, het illegaal moet zijn. Deze basis zou niet alleen kunnen worden toegepast op verdovende middelen, maar ook op voedsel, eigendommen, activiteiten en zelfs meningen, waardoor de samenleving tot een autoritaire staat zou worden gereduceerd.

Als we deze punten analyseren, kan worden geconcludeerd dat, ondanks de gunstige bedoeling van dit initiatief, het zoeken naar een belemmerende wetgevende implementatie op Europees niveau een ongewenst resultaat zal hebben. 

De strijd tegen de tabaksconsumptie moet worden gevoerd door middel van informatie- en sociale bewustmakingscampagnes, waarbij iedereen kan beslissen of hij deze producten wel of niet met volledig bewustzijn zal consumeren. We moeten geen wetten maken voor de samenleving die we willen, maar eerder voor de samenleving die we hebben, anders lopen we het risico ernstige problemen te creëren in de blinde zoektocht naar Utopia.