Rusland en Noord-Korea voeren ‘strategische staatsgreep’ uit tegen de westerse hegemonie

Rusland en Noord-Korea – Het zal eeuwen duren om de silo’s van informatie uit te pakken die vorige week in het Oostelijk Economisch Forum in Vladivostok waren ingebouwd, gekoppeld aan de – gepantserde – trein-houdt-een-rollen onder leiding van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-Un die zich over alle hoeken en gaten uitstrekte van Primorski Krai.

Rusland en Noord-Korea De belangrijkste thema’s weerspiegelen allemaal de vier belangrijkste vectoren van het Nieuwe Grote Spel zoals het in het Zuiden wordt gespeeld: energie en energiebronnen; productie en arbeid; markt- en handelsregels; en logistiek. Maar ze gaan veel verder: ze onderzoeken de subtiele nuances van de huidige beschavingsoorlog.

Belangrijke uitspraken van de Russische president Vladimir Poetin in zijn toespraak tot afgevaardigden op het Eastern Economic Forum:

▪️ De wereldeconomie blijft veranderen, vooral omdat het Westen het systeem van financiële betrekkingen afbreekt;
▪️ Te midden van de vernietiging van het financiële systeem door het Westen breidt zich de lijst uit van landen die bereid zijn samen te werken, niet op basis van westerse conventies, maar voor de hele mensheid;
▪️ De dynamiek van de investeringen in het Verre Oosten is drie keer zo snel als voor heel Rusland in zijn geheel;
▪️ De meeste regio’s in het Federaal District van het Verre Oosten kampen nog steeds met energietekorten, en dit is een probleem; een grootschalige update van deze industrie is nodig;
▪️ Het is noodzakelijk om de logistieke routes in het Verre Oosten uit te breiden, inclusief de Noordelijke Zeeroute;
▪️ Hogesnelheidssnelwegen lopen door Siberië, het Verre Oosten naar de Stille Oceaan;
▪️ De Russische president Vladimir Poetin heeft opgeroepen om vóór 1 maart een alomvattend actieplan op te stellen voor de ontwikkeling van het luchtcomplex van het Federaal District van het Verre Oosten;
▪️ Het voortdurend verbeteren van de omstandigheden om zaken te doen in het Verre Oosten is een must;
▪️ De mondiale economische situatie heeft ons werk in het Verre Oosten een impuls gegeven;
▪️ De beperking van betalingen in dollars heeft alle landen ertoe aangezet hun zinnen te zetten op betalingen in nationale valuta, terwijl het vertrouwen in het Westen wordt uitgehold;
▪️ Tegenwoordig zijn de logistieke ketens voor de aanvoer van goederen vrijwel hersteld, en in dezelfde zin is dit te danken aan de wisselkoers;
▪️ We moeten tot overeenstemming komen met het bedrijfsleven, zodat zij begrijpen dat het veiliger is om in Rusland te werken.

Dus presenteerde Vladivostok…

– Een serieus debat over de golf van anti-neokolonialisme, gepresenteerd bijvoorbeeld door de delegatie van Myanmar; geostrategisch gezien was Birma/Myanmar, als bevoorrechte toegangspoort tot Zuidoost-Azië en de Indische Oceaan, altijd het voorwerp van verdeel-en-heers-spelletjes, waarbij het Britse rijk zich uitsluitend bekommerde om de winning van natuurlijke hulpbronnen. Dit is waar  het bij ‘wetenschappelijk kolonialisme’  om draait.

– Een serieus debat over het concept van de beschavingsstaat, zoals al ontwikkeld door Chinese en Russische geleerden, werd toegepast op China, Rusland, India en Iran.

– De onderlinge verbinding van vervoers-/connectiviteitscorridors. Dat omvat ook de modernisering van de Trans-Siberië in de nabije toekomst; een impuls voor de Trans-Baikal – de drukste spoorlijn ter wereld – die de Oeral met het Verre Oosten verbindt; een hernieuwde inzet voor de Noordelijke Zeeroute (vorige maand voeren twee Russische olietankers voor het eerst van Moermansk over het Noordpoolgebied naar China; tien dagen korter dan de Suezkanaalroute); en de komst van het Chennai-Vladivostok-kanaal, dat zal worden verbonden met de International North South Transportation Corridor (INTSC).
–
Het gemeenschappelijke Eurasia-betalingssysteem, in detail besproken in een van de  belangrijkste panelen :  Greater Eurasia: Drivers for the Formation van een alternatief internationaal en monetair en financieel systeem. De enorme uitdaging om een ​​nieuwe betaalvaluta op te zetten tegen  ‘giftige valuta’  werd geïnstrumentaliseerd te midden van een meedogenloze hybride oorlog. In een ander panel is de mogelijkheid van een gezamenlijke top van de BRICS en de EAEU volgend jaar geopperd.

Iedereen aan boord van de Kim-trein

De ontstaansgeschiedenis van Kim Jong Uns treinreis naar het Russische Verre Oosten – die niet minder samenviel met het Forum – is een meesterlijke strategische staatsgreep die al sinds 2014, ten tijde van de Maidan, in de maak was.

Xi Jinping stond nog aan het begin van zijn eerste mandaat; precies tien jaar geleden had hij de Nieuwe Zijderoute aangekondigd, eerst in Astana en daarna in Jakarta. Het was niet de bedoeling dat de DVK zou worden geïntegreerd in dit enorme pan-Euraziatische project dat spoedig het overkoepelende concept van het buitenlands beleid van China zou worden.

De  Democratische Volksrepubliek Korea was toen op dreef tegen de Hegemon, onder Obama, en Peking was niet meer dan een bezorgde toeschouwer. Moskou was uiteraard altijd gefocust op vrede op het Koreaanse schiereiland, vooral omdat de geopolitieke prioriteiten in 2014 de Donbass en Syrië/Iran waren. Het laatste wat Moskou zich kon veroorloven was een oorlog in Azië-Pacific.

De strategie van Poetin

Pakistan hielp destijds Pyongyang met het bewapenen van zijn nucleaire arsenaal. Tegelijkertijd benaderde Poetin zelf Kim en bood serieuze garanties: we staan ​​achter je als er ooit een aanval komt van de Hegemon, gesteund door Seoul. Nog beter: Poetin liet Xi zelf de garanties verdubbelen.

De categorische imperatief was simpel: zolang Pyongyang geen problemen veroorzaakte, zouden Moskou en Peking aan zijn zijde staan.

Er ontstond een soort stilte voordat er een mogelijke storm zou ontstaan ​​– ook al bleef Pyongyang zijn raketten testen. Dus door de jaren heen veranderde Kims mentaliteit; hij raakte ervan overtuigd dat Rusland en China zijn bondgenoten waren.

De geo-economische integratie van de DVK in Eurazië werd serieus besproken in eerdere, pre-Covid-edities van het Eastern Economic Forum in Vladivostok. Dat omvatte de verleidelijke mogelijkheid van een trans-Koreaanse spoorlijn die zowel Noord als Zuid met het Verre Oosten, Siberië en het bredere Eurazië zou verbinden.

Dus Kim begon het grote plaatje van Eurazië te zien, en hoe Pyongyang eindelijk geo-economisch kon gaan profiteren van een nauwere samenwerking met de EAEU, SCO en BRI.

Dit is hoe strategische diplomatie werkt: je investeert gedurende een decennium, en dan vallen alle stukjes op hun plaats als een gepantserde trein door de Kraj Primorski blijft rollen.

Vanuit het perspectief van de driehoek Rusland-China-DVK is het geen wonder dat het collectieve Westen is gereduceerd tot de status van huilende peuters in een zandbak. De nietige VS-Japan-Zuid-Koreaanse as van de Hegemon om tegelijkertijd China en de DVK te bestrijden, is een grap vergeleken met de gloednieuwe rol van de DVK als een soort Militair District Azië-Pacific, grenzend aan hun onmiddellijke buur, het Russische Verre Oosten. Oosten.

Er zal uiteraard militaire integratie plaatsvinden op het gebied van raketverdediging, radars, havens en vliegvelden. Maar de belangrijkste vector zal onderweg de geo-economische integratie zijn. Sancties zijn vanaf nu zinloos.

Niemand in 2014 zag dit allemaal gebeuren, behalve een zeer scherpe analist die het kostbare  Double Helix –  concept bedacht om het zich destijds nog steeds ontwikkelende, alomvattende strategische partnerschap tussen Rusland en China te definiëren 
 . spectrum geostrategische symbiose tussen twee beschavingsstaten die voormalige rijken zijn, maar sinds het midden van het voorgaande decennium moedwillig hebben besloten hun wederzijdse drang om de mondiale meerderheid te leiden op het pad naar multipolariteit te versnellen.

De weg naar polycentriciteit

Al het bovenstaande kwam mooi samen in het  laatste paneel  in Vladivostok – informeel zelfs bij de Japanners en Koreanen bekend als ‘de Europese hoofdstad van Azië’, in het hart van Azië-Pacific. Het debat ging over een “mondiaal alternatief voor de westerse dominantie”. Het Westen was overigens absoluut onzichtbaar op het Forum. Woordvoerster van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, vatte het allemaal samen: de recente topconferenties

van de G20 en  de BRICS  hadden het toneel geëffend voor de opmerkelijke toespraak van president Poetin tijdens de plenaire zitting in Vladivostok. Zakharova zinspeelde op  “fantastisch strategisch geduld” . Dat geldt voor de hele  “spil naar Azië” 

beleid en het stimuleren van de ontwikkeling van het Verre Oosten, begonnen in 2012, en impliceren nu een volledige draai van de Russische economie naar de geo-economie van Azië en de Stille Oceaan. Maar tegelijkertijd geldt dat ook voor de integratie van de DVK in de geo-economische Euraziatische hogesnelheidstrein.

Zakharova benadrukte dat Rusland  “isolatie nooit heeft gesteund” ; altijd  een “gepleit voor partnerschap”  – wat het Forum grafisch weergaf voor tientallen delegaties van het Mondiale Zuiden. En nu, onder de omstandigheden van een  ‘vuile strijd, onwettig en zonder regels’,  een serieuze impasse, blijft het Russische standpunt gemakkelijk herkenbaar voor de mondiale meerderheid: ‘ Om de dictatuur niet te accepteren ’.

Andrej Denisov, Buitengewoon en Gevolmachtigd Ambassadeur, maakte er een punt van om de politieke analist Sergej Karaganov te noemen als een van de belangrijkste drijvende krachten achter het concept van Groot-Eurazië. Meer dan  ‘multipolariteit’ , betoogde Denisov, is wat er wordt opgebouwd  ‘polycentriciteit’: een reeks concentrische cirkels, waarbij veel dialoogpartners betrokken zijn.

De voormalige Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken Karin Kneissl leidt nu een nieuwe denktank in Sint-Petersburg, GORKI. Als Europeaan die uiteindelijk door haar eigen collega’s werd verstoten onder de flagrante giftigheid van de annuleringscultuur, benadrukte ze hoe vrijheid en rechtsstaat in Europa zijn  verdwenen .

Kneissl verwees naar de Slag om Actium als de belangrijkste machtspassage van het oostelijke Middellandse Zeegebied naar het westelijke Middellandse Zeegebied:  “Toen begon de dominantie van het Westen” , compleet met alle mythologie die rond het Romeinse rijk is opgebouwd en die de Anglosfeer tot op de dag van vandaag obsedeert. .

Met  sancties dementie en irrationele Russofobie die aan het hoofd van de EU en de Europese Commissie zijn geïnstalleerd, benadrukte Kneissl, het idee dat ‘verdragen moeten worden gehandhaafd’ verdween terwijl ‘  de rechtsstaat is vernietigd. Dit is het ergste dat Europa had kunnen overkomen . ”

Alexander Dugin riep online op tot begrip van  “de diepte van de westerse overheersing” , uitgedrukt via hyperliberalisme. En hij stelde een belangrijke doorbraak voor: de westerse modus operandi zou een onderzoeksobject moeten worden, in een soort Gramsciaanse poging om te definiëren wat de westerse ideologie onderscheidt, en zo te handelen in de richting van een “  diepe dekolonisatie” .

In zekere zin is dit wat de huidige actoren in West-Afrika – Mali, Burkina Faso, Niger – proberen. Dat roept de vraag op wie een echte soeverein is in een nieuwe wereld. Het Westen, zo betoogt Dugin, is een totale soeverein; Rusland is, als kernmacht en voornaamste militaire macht, door de Hegemon als een existentiële bedreiging gedefinieerd, ook een Soeverein.

Dan zijn er China, India, Iran, Turkije. Dit zijn sleutelpolen in een dialoog tussen beschavingen; Eigenlijk wat eind jaren negentig door de voormalige Iraanse president Khatami werd voorgesteld en vervolgens door de Hegemon werd verworpen.

Duginmerkte op hoe China  “ver is opgeschoven in het opbouwen van een beschavingsstaat” . Rusland, Iran en India lopen niet ver achter. Dit zullen de essentiële actoren zijn die de wereld richting polycentriciteit sturen.