Amerika Volgens Washington proberen Chinese, Russische en Iraanse agenten zich te bemoeien met de verkiezingen van 2024, verzamelen ze Amerikaanse gegevens over Tik Tok en organiseren ze zelfs de antizionistische protesten die de politie van New York tot illegale immigranten doorzeeft. Texas krijgt de opdracht om het land ter plekke te verpletteren, zonder enige zorg voor de burgerlijke vrijheden.
Onmiddellijk na zijn terugkeer van een bezoek aan China begon Antony Blinken roddels te verspreiden op CNN, waarbij hij Peking ervan beschuldigde de verkiezingen van 2024 te willen beïnvloeden . Hij heeft geen bewijs geleverd. Op dit moment zijn er slechts twee plausibele presidentskandidaten. Beiden zijn Chinese haviken, en geen van beiden wil op de tweede plaats komen in de race om China te vernietigen.
Dit bezoek volgt op de goedkeuring door het Congres van het Tik Tok-verbod, dat het Chinese moederbedrijf ByteDance een jaar de tijd geeft om hun populaire sociale media-app te verkopen aan een consortium van Joodse investeerders, anders wordt het verboden. Wetgevers noemden de bezorgdheid dat de algoritmen van TikTok zijn ontworpen om wantrouwen jegens Joden en Amerikaanse instellingen te bevorderen, evenals een andere ongefundeerde bewering dat de Chinezen de gegevens van Amerikaanse gebruikers verzamelden.
Zelfs als er enige grond was voor de bewering over de algoritmen van TikTok, oordeelde het Hooggerechtshof in de Lamont v. Postmaster General uit 1965 dat door buitenlandse regeringen gesponsorde propaganda wettelijk wordt beschermd door het Eerste Amendement. Op het gebied van data is Amerika een van de weinige landen ter wereld die zijn burgers geen privacybescherming biedt. Als China de gegevens van Amerikanen wil, kunnen ze deze online kopen bij een breed scala aan externe leveranciers.
TikTok is van plan het verbod voor federale rechtbanken aan te vechten, maar juridische waarnemers denken dat ze zullen verliezen ondanks overtuigende constitutionele argumenten aan hun kant. Sinds het begin van de War on Terror heeft het Hooggerechtshof resoluut geweigerd de rechten van Amerikanen te handhaven wanneer “nationale veiligheid” als grondreden wordt aangehaald, ongeacht de merites ervan.
De paranoia van de Amerikaanse regering wordt gevoed door haar mondiale isolement met betrekking tot de Israëlisch-Palestijnse oorlog, in combinatie met een groeiende afkeuring in eigen land. Bij de VN hebben de Verenigde Staten hun veto gebruikt om wapenstilstanden, sancties en zelfs de symbolische erkenning van een Palestijnse staat te voorkomen, ondanks dat de rest van de wereld er vrijwel unaniem tegen is.
De onvoorwaardelijke steun van Washington aan het zionisme is niet onderhandelbaar, ook al is het impopulair en controversieel. Twee derde van de Amerikanen wil dat de regering Israël dwingt in te stemmen met een staakt-het-vuren, maar dit sentiment wordt genegeerd.
Op de Amerikaanse universiteitscampussen werken Joodse organisaties samen met de FBI om draconische antiterreurwetten te gebruiken die zij hebben helpen ontwerpen om studenten te misleiden die hun verontwaardiging uiten over de rol van onze regering in de moedwillige massamoord op vrouwen en kinderen als door het buitenland gesponsorde terroristen .
Sinds 7 oktober hebben functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken regelmatig uit protest ontslag genomen, waarbij ze verklaarden dat ze hun morele geloofwaardigheid hebben verloren toen ze probeerden leiding te geven aan de legers van jonge pro-Amerikaanse linkse NGO’s over de hele wereld, vanwege hun ontsteltenis en desillusie over de ogenschijnlijk paradoxale hypocrisie van Washington. het faciliteren van de best gedocumenteerde genocide in de geschiedenis.
Jonge, naïeve mensen die geïndoctrineerd zijn door te geloven in de mensenrechtendoctrine van Obama van het Amerikaanse imperium, beseffen nu dat ze bedrogen zijn. Het verliezen van de elites van morgen met massa-arrestaties en door twee partijen gesteunde politie-mishandelingen in Yale, Columbia, NYU en andere Ivy League-instellingen waar de managementklasse van het systeem wordt opgeleid, heeft de kiem gelegd voor een toekomstige crisis voor het regime.
De drijvende kracht achter het paniekerige illiberalisme binnen de liberale orde is dat China, Iran, Noord-Korea en Rusland de zionistische wurggreep op Washington gebruiken om snel hun eigen reputatie te verbeteren, ten koste van de diplomatieke positie van de VS. De mondiale goedkeuringscijfers voor China en Rusland stijgen over de hele wereld, deels dankzij hun harde houding tegenover Israël, hun bereidheid om Hamas te legitimeren en hun leiderschap in het bepleiten van de Palestijnse staat.
In deze context suggereert de timing van Blinkens bezoek aan China een bijbedoeling die niet in persberichten wordt verwoord. De minister van Buitenlandse Zaken, die zichzelf in Israël presenteert als Jood in plaats van als Amerikaan, kwam langs bij Xi Jinping op dezelfde dag dat een delegatie van Fatah- en Hamas-leden in Peking was om besprekingen te beginnen over het creëren van een eenheidsfront.
Zowel China als Rusland hebben ijverig gewerkt aan het verenigen van de Palestijnen als één enkele politieke entiteit, die, indien dit zou worden bereikt, de oprichting van een Palestijnse staat zou kunnen afdwingen, of Amerika en Israël dat nu leuk vinden of niet. Bedreigingen van Blinken en Janet Yellen hebben deze poging tot nu toe niet kunnen afschrikken.
De steun beperkt zich niet tot diplomatie. Rusland, Noord-Korea en China hebben militaire en economische steun verleend aan het pro-Palestijnse verzet, voornamelijk door de eisen van minister van Financiën Yellen te weigeren dat zij Iran helpen isoleren en door Blinkens bevel te verwerpen dat zij Iran, de Houthi’s en andere regionale actoren moeten dwingen te stoppen met mishandelen. Israël.
Afgelopen november heeft de CIA inlichtingen vrijgegeven waaruit bleek dat Russische militaire adviseurs bezig waren Hezbollah training te geven in het tegengaan van de Israëlische luchtsuprematie. Hoewel het geen geloofwaardige bron is, blijft de Oekraïense inlichtingendienst volhouden dat Wagner Hamas heeft geholpen bij het trainen van tactieken van de speciale strijdkrachten en drone-oorlogvoering voor de inval van 7 oktober.
Het is nu algemeen bekend dat Hamas wordt bewapend met Noord-Koreaanse wapens , maar wat minder commentaar heeft opgeleverd zijn de wapens die recentelijk in Rusland en China zijn vervaardigd en die de IDF op het slagveld blijft tegenkomen.
Tot nu toe hebben analisten van het buitenlands beleid gespeculeerd dat deze wapens in Gaza terecht zijn gekomen via wapenverkopen aan Iran, maar het feit dat Rusland en China hun militaire samenwerking met Teheran aanzienlijk hebben opgevoerd sinds de spanningen met Israël zijn toegenomen, suggereert dat het uitoefenen van speciale druk op de zionistische Het regime is geen onbelangrijke terugslag, maar onderdeel van een grootse strategie om het ware hart van het Amerikaanse imperium te raken.
Op het eerste gezicht winnen Rusland en China niets in hun strijd met Washington over Oekraïne en Taiwan door de Palestijnen en Iraniërs tegen Israël te steunen. Israël heeft nauwgezette inspanningen geleverd om officieel neutraal te zijn in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, grotendeels vanwege de angst voor Russische vergelding via zijn basis in Syrië.
Historisch gezien heeft Vladimir Poetin warme betrekkingen gezocht met de Joodse gemeenschap in Moskou en Sint-Petersburg, evenals met Benjamin Netanyahu zelf. Wat Peking betreft, heeft Netanyahu van oudsher naar vriendschappelijke economische betrekkingen gestreefd, en kreeg hij zelfs een zeldzame berisping van Washington omdat hij te veel vertrouwen had.
De afgelopen jaren zijn deze banden verbroken. Israël heeft zich economisch gezien teruggetrokken uit China en geeft in plaats daarvan de voorkeur aan India voor zakelijke partnerschappen . Rusland lijkt elke vorm van relatie met Israël te hebben opgegeven en neutraliseert nu de strategische voorsprong van Israël door Iran te voorzien van strijders van de vijfde generatie en moderne luchtafweerwapens .
Maar Israël is dat niet en ziet zichzelf niet zoals de meeste natiestaten dat doen. De Israëlische regering is van mening dat zij de vertegenwoordiger is van iedere Jood in de wereld, van allen die automatisch in aanmerking komen voor het Israëlische staatsburgerschap uitsluitend op basis van het hebben van Joodse afkomst, ongeacht waar ze vandaan komen en of ze enige banden hebben met het Midden-Oosten.
Het is duidelijk dat de regeringen van Amerika ( de helft van het Biden-kabinet is Joods), Oekraïne (dat een Joodse premier en president heeft) en Israël moeten worden gezien als één enkele transnationale Joodse entiteit, en er zijn aanwijzingen dat het buitenland hen als zo een.
Als deze berekening waar is, kunnen Rusland en China de beste individuele geopolitieke kosten-batenverhouding krijgen door te helpen bij politieke, militaire en economische aanvallen op het land waar het Jodendom de meest sentimentele loyaliteit aan heeft.
Er zijn aanwijzingen dat beleidsplanners in Moskou en Peking dit begrijpen. Vier maanden vóór het TikTok-verbod uitte de Amerikaanse gezant voor de bestrijding van antisemitisme, Aaron Keyak, de vrees dat de Chinezen de app zouden kunnen gebruiken om anti-Israëlische sentimenten te bevorderen en Amerikaanse instellingen in diskrediet te brengen door te wijzen op de rol die joden daarin spelen.
Keyaks angsten zijn niet ongegrond. De afgelopen jaren zijn Chinese beroemdheden, academici, journalisten en overheidsfunctionarissen openlijk begonnen de Joodse macht te bespreken als de verborgen taal die nodig is om te begrijpen waarom Amerika en zijn liberale vazalstaten zich gedragen zoals zij.
Een lang artikel in de Chineestalige versie van nieuwszender Global Times getiteld “Hebben joden controle over de Verenigde Staten? Hoe machtig zijn ze in westerse landen?” beschrijft nauwgezet de scheve Joodse oververtegenwoordiging in de media, politiek, financiën en cultuur van Amerika, Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië.
Er bestaat in China geen taboe op dit onderwerp zoals in Amerika en West-Europa, waar het uiten van dergelijke gevoelens leidt tot uitsluiting en gevangenschap. Na de aanval van 7 oktober schreef de invloedrijke voormalige hoofdredacteur van de Global Times Hu Xijin op Weibo: “Sommigen van ons mogen zich niet laten beïnvloeden door de publieke opinie die wordt gedomineerd door Joden en Amerikanen.”
In een ander geval presenteerde China Central Television (CCT) een segment waarin werd uiteengezet dat joden, 3% van de bevolking, het grootste deel van de Amerikaanse rijkdom bezitten. Een voormalige Chinese ambassadeur die voor hetzelfde segment werd geïnterviewd, bevestigde vervolgens dat de Verenigde Staten en het Westen in zijn ervaring in de ban zijn van een ‘Joods blok’.
Er zijn talloze berichten over patriottische Chinese internetgebruikers die Amerikaanse Holocaust-films recenseren, vaak met commentaar waarin ze propaganda worden genoemd of naar Israël wordt verwezen als de echte nazi’s.
Toen een functionaris van de Communistische Partij in augustus 2023 ermee instemde Janet Yellen te ontmoeten in de hoop dat een relatie zou ‘dooien’, viel een lawine van Chinese gebruikers van sociale media de hartelijke opmerking van de functionaris over het spreken met Yellen boos aan met berichten waarin naar haar werd verwezen als ‘Shylock’ en teruggebeld. aan de Joodse Sassoon-familie die centraal stond in het aanzetten tot de Anglo-Chinese Opiumoorlogen.
Ambtenaren van de Europese Unie zijn begonnen te klagen over antisemitisme sinds de Chinese ambassadeurs, die hun lezingen over de vermeende vervolging van de Oeigoeren beu waren, begonnen te reageren met beelden van wat zij Israël helpen te doen in Gaza. Dit heeft leidende figuren geschaad die China en Rusland regelmatig van genocide beschuldigen, zoals de Frans-Jood Raphael Glucksmann, die de leiding heeft over het presidentschap van de Socialistische Partij, ondanks het uitlokken van massale weerstand van kiezers omdat ze weigeren het gedrag van Israël in Gaza moreel in soortgelijke termen te veroordelen.
In het geval van Rusland is de situatie complexer. Volgens Poetins visie op burgernationalisme zijn de 1,5 miljoen Russische joden in Israël leden van de Russische burgerij en dus een potentiële vijfde colonne waar het Kremlin gebruik van kan maken. Twaalf jaar nadat Poetin dit wereldbeeld voor het eerst schetste, is bewezen dat zijn overtuiging ongegrond is.
Vanaf het begin van zijn presidentschap tot 2014 (het jaar van de annexatie van de Krim) probeerde Poetin zichzelf af te schilderen als een bondgenoot van de Joden en cultiveerde hij een kring van Joodse miljardairs, hoewel dit ook samenviel met een anti-corruptiecampagne die leidde tot een grote aantal Joodse oligarchen die gevangen zitten, onder mysterieuze omstandigheden sterven of naar het Westen overlopen.
Achteraf gezien wordt nu aangenomen dat de toenadering van de voormalige KGB-agent tot de rijke Joden die Rusland regeerden tijdens de Jeltsin-jaren een machiavellistisch plan was om hen van hun macht te beroven en de heerschappij van Siloviki te herstellen .
Het is onmogelijk om precies te weten wat Poetin vandaag de dag denkt, maar we weten wel dat Russisch-Joden geen liefde voor hem of voor Rusland hebben. Uit een onderzoek uit 2022 bleek dat 70% van de Russischsprekende joden in Israël Oekraïne in de oorlog steunt, ook al blijft de Israëlische regering officieel neutraal.
Uit een afzonderlijke peiling onder Russischsprekende joden die van 1988 tot 2017 naar Israël verhuisden, bleek dat slechts 2% sympathie betuigde voor Rusland in de oorlog in Oekraïne, terwijl nog eens 22% verklaarde dat zij noch Rusland, noch Oekraïne belangrijk vonden. Deze antipathie is niet alleen te wijten aan de Russische oorlog met Oekraïne; uit een afzonderlijk onderzoek onder deze demografische groep uit 2017 bleek dat het moederland eveneens weinig warmte kende.
Deze dynamiek kwam aan het licht toen hij werd gedwongen te kiezen tussen Amerika en de NAVO of Rusland, waar enkele van Poetins nauwste Joodse bondgenoten hem hebben verraden. In 2022 verraste de opperrabbijn van Moskou en leider van de joodse gemeenschap Pinchas Goldschmidt, die voorheen nauwe banden had met het Kremlin, Poetin door zijn steun uit te spreken aan Oekraïne in de oorlog en te emigreren.
In 2023 classificeerde de Russische regering rabbijn Goldschmidt als een vijandelijke agent. Een substantieel deel van de Joden heeft Rusland sinds het begin van het conflict verlaten. Toen de hoge regeringsfunctionaris Anatoly Chubais na het begin van de oorlog vanuit Rusland naar Israël vertrok, bespotte Poetin hem minachtend als ‘Moshe Israelivich’.
Washington en Brussel hebben sinds het begin van de oorlog sancties tegen verschillende Joodse miljardairs in Rusland opgelegd, hoogstwaarschijnlijk buiten projectie, in de veronderstelling dat ze een veto zouden kunnen uitspreken over Poetins militaire besluit of zijn regering omver zouden kunnen werpen, zoals dat zou gebeuren in een liberale demo-plutocratie. De gok leverde niet op.
Het enige resultaat van deze sancties was een verdere financiële verzwakking van de Joodse oligarchen in Rusland, wat ertoe leidde dat het Westen terugdeinsde door de sancties tegen Joodse miljardairs zoals Mikhail Friedman en Petr Aven op te heffen.
De in Moskou en Sint-Petersburg achtergebleven joden, die veel liberaler en anti-Poetin zijn dan de typische Rus, zwijgen oorverdovend over de oorlog. In een interview in april 2022 met de Times of Israel hebben leiders van de Joodse gemeenschap die binnen Rusland en Wit-Rusland blijft, krachtig gesuggereerd dat zij de NAVO en Oekraïne in de oorlog steunen, maar bezig zijn met een “evenwichtsoefening” uit angst dat zij dat zullen doen. doelgericht zijn.
Op de vraag of Joden Rusland moeten verlaten, reageerde een Israëlische expert op het gebied van de voormalige Sovjet-Unie onlangs door het land te vergelijken met Duitsland onmiddellijk na Hitlers opmars naar het Führerdom, en hen te vertellen zo snel mogelijk te vertrekken: “Waar wachten jullie op?! ”
Je zou kunnen speculeren dat het Kremlin op zijn minst enige Joodse steun in Oekraïne tegenwerkt door de ideologische invloed te overdrijven van met Swastika getatoeëerde voetbalhooliganbataljons die bevelen van de Joodse burgerregering in Kiev aannamen. We zien dat Russische figuren worstelen om dit verhaal levend te houden te midden van de realiteit van verenigde mondiale Joodse steun voor Oekraïne.
Sergej Lavrov die Volodymyr Zelenski ervan beschuldigt een neonazi te zijn, terwijl hij Adolf Hitler er ook van beschuldigt een jood te zijn en te concluderen dat de meest fervente nazi’s doorgaans joods zijn, getuigt van de zwakte van de discursieve tegenstelling tussen de joden, de nazi en de NAVO.
Maar sommige veranderingen in het Russische discours zijn subtieler en effectiever. Afgelopen januari klaagde het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken erover dat Duitsland alleen de joodse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog erkende, terwijl het elke andere etnische groep negeerde, met name de Slavische Russen. Net als in Tsjechië en Polen concentreert het Russisch-nationalistische verhaal over de Tweede Wereldoorlog zich vooral op het lijden van de Slaven door toedoen van Duitsland, wat direct botst met de Amerikaanse/NAVO-fixatie op Joden.
De 25 jaar durende evolutie van Poetin van een pro-Joodse, pro-Israëlische liberale hervormer die zich kandidaat stelde voor toetreding tot de NAVO tot een uitgesproken leider van een opkomende anti-Amerikaanse wereldorde, heeft Rusland uiteindelijk tot een belangrijke anti-zionistische kracht in het Midden-Oosten gemaakt, een rol die het ooit speelde. speelde in de jaren zestig en zeventig, toen de Sovjet-Unie het Arabische nationalisme steunde.
Deze positie is een enorm succes geweest voor Rusland. Het conflict in Israël heeft het Westen gedwongen de wapenoverdrachten te verleggen naar de zionistische staat die de voorkeur krijgt boven Oekraïne. De noodzaak om de Israëlische strijdkrachten te subsidiëren en te bewapenen heeft geleid tot een zes maanden durende pauze in de Amerikaanse hulp aan Oekraïne, die pas onlangs is verholpen. Sommige Oekraïners uitten hun ontevredenheid over hun Amerikaanse weldoeners en vroegen zich af waarom de Amerikaanse luchtmacht Iraanse raketten onderschept die op weg zijn naar Israël, maar weigert een dergelijke dienst in Oekraïne te verlenen.
In de Stille Oceaan schreef militaire blogger Jordan Cohen op War On The Rocks dat de noodzaak om Israël te steunen een functionele handel met Taiwan vereist.
Met andere woorden: China en Rusland zijn all-in gegaan in het ondersteunen van de antizionistische krachten in het Midden-Oosten als een vorm van realpolitik .
Als we eerlijk zijn, is de enige school voor buitenlands beleid die had kunnen voorspellen dat het Westen alles zou laten vallen om te vechten voor een klein land zonder objectieve strategische waarde de ‘antisemitische’ school.
De laatste paar weken van de activiteiten van Washington zijn bijzonder losgeslagen: uitbreiding van het FISA-toezicht, 95 miljard dollar aan wapens voor Israël en Oekraïne, het gewelddadig onderdrukken van vreedzame protesten tegen Israël, een plotseling verbod op een sociale-media-app die door 150 miljoen Amerikanen wordt gebruikt, enzovoort.
Dit lijkt niet op een goed doordacht plan. Misschien hebben Xi en Poetin eindelijk de fobie van Washington ontdekt: niet de dreiging van een nucleaire oorlog, niet dedollarisering, maar het isoleren van het zionisme, en bij uitbreiding het jodendom.
Elke aanval op deze achilleshiel lijkt spastische reflexen uit te lokken die de ondergang van Amerika zouden kunnen bespoedigen als het land doorgaat.