Echo’s uit het Vietnam-tijdperk terwijl pro-Palestijnse studentenprotesten de Amerikaanse campussen bestormen

De roep om desinvestering gaat door ondanks honderden studenten arrestaties, en er staan ​​nog meer demonstraties gepland voor de Democratische Nationale Conventie

De studentenprotesten op Amerikaanse universiteitscampussen over de Israëlische oorlog tegen Gaza vertoonden afgelopen weekend weinig tekenen van ophouden, waarbij demonstranten beloofden door te gaan totdat aan hun eisen aan Amerikaanse onderwijsinstellingen om zich te onttrekken aan bedrijven die profiteren van het conflict wordt ingewilligd.

In wat misschien wel de belangrijkste studentenbeweging is sinds de protesten tegen de Vietnamese campus eind jaren zestig, heeft het conflict tussen pro-Palestijnse studenten en universiteitsbestuurders een hele reeks conflicten aan het licht gebracht.

Het gedreun van helikopters boven het Washington Square Park in New York was maandag een voorbode van de aankomst van de Strategic Response Group (SRG), de gespecialiseerde afdeling terrorismebestrijding en politieke protesten van de politie van New York, die tot doel had meer dan 120 studenten van de Universiteit van New York te arresteren. faculteitsleden die op het trottoir van een campus hadden rondgelopen onder het gezang van: “Israël bommen, NYU betaalt, hoeveel kinderen heb je vandaag vermoord?”

Na een aantal jaren van semi-seizoensgebonden studentenmarsen door de stad om standpunten te uiten over onderwerpen als raciale rechtvaardigheid, opwarming van de aarde en wapenbeheersing, zijn de protesten over de oorlog tussen Israël en Gaza de nieuwste hoofdpijn voor de autoriteiten. De burgemeester van New York, Eric Adams, gaf de schuld aan de NYU-protesten aan “professionele agitatoren”; de universiteit heeft het plein omheind waar studenten gewoonlijk samenkomen.

Enkele dagen eerder, en meer dan 100 blokken verderop in de stad, hadden universiteitsfunctionarissen van Columbia studentenleden van het Gaza Solidarity-kampement op de vierhoek van het Ivy League-college gewaarschuwd dat ze, hoewel ze het recht hadden om te protesteren, het leven op de campus niet mochten verstoren of medestudenten lastig te vallen en te intimideren”.

Maar toen werd omstreden de SRG erbij gehaald. Agenten arresteerden ruim honderd studenten – en lieten ze later weer vrij –, wat leidde tot een groter politiek debat rond de universiteitsvoorzitter, Minouche Shafik, die nog geen jaar in functie was. Studenten eisten het aftreden van Shafik omdat ze de politie op de campus had geroepen – acties die de geesten van het studentenprotest op nationaal niveau een boost gaven – terwijl de beschuldigingen van antisemitisme zijn toegenomen, zowel tegen demonstranten als tegen Shafik omdat ze, zeggen haar critici, Joodse studenten niet voldoende beschermden.

De Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Mike Johnson, die zojuist een hulppakket van 26 miljard dollar voor Israël had doorgedrukt, kwam woensdag naar Columbia om te eisen dat het solidariteitskamp zou worden ontmanteld. “Ga van onze campus af!” schreeuwde een leerling. ‘Geniet van je vrijheid van meningsuiting,’ antwoordde Johnson.

In Columbia gaven sommige organisatoren de antisemitische retoriek de schuld van buitenstaanders die geen banden hadden met de universiteit en die meeliften op de demonstranten. “We zijn gefrustreerd door afleiding in de media die zich richt op opruiende individuen die ons niet vertegenwoordigen”, zegt Columbia Students for Justice in Palestine . “Wij verwerpen resoluut elke vorm van haat of onverdraagzaamheid en verzetten ons tegen niet-studenten die proberen onze solidariteit te verstoren.”

Nu het semester van Columbia volgende week afloopt, hopen Amerikaanse universiteitsfunctionarissen misschien dat de protesten zullen afnemen. Maar studenten hebben gezegd dat ze van plan zijn door te gaan totdat aan hun eisen wordt voldaan dat de school bedrijven zal afstoten waarvan zij zeggen dat ze profiteren van de oorlog in Israël, waaronder Microsoft, Google en Amazon, en de samenwerking met de Universiteit van Tel Aviv zal beëindigen.

Vrijdag, nadat een deadline voor de ontruiming van het kamp was verstreken en er weinig vooruitgang was geboekt in de onderhandelingen tussen de demonstranten en de faculteit, stelde Columbia zijn campus open voor de pers.

Demonstranten zeiden dat de universiteit losse garanties had gegeven dat de politie niet zou worden ingeschakeld om hen te verwijderen.

Maar nu de aanvangsceremonies ter ere van afstuderende studenten op 15 mei beginnen op hetzelfde grasveld dat nu is omgevormd tot een sit-in, zeiden ze dat ze zich zouden houden aan hun eisen dat de universiteit investeringen openbaar zou maken en zou afstoten die ‘genocide bevorderen’, verdere investeringen zou stopzetten en amnestie verlenen aan gearresteerde studenten die uit hun slaapzalen waren gegooid en de toegang tot de cafetaria was ontzegd.

Majd, een student die de afgelopen week bij het kamp was betrokken, zei dat het gespannen was toen er een dreiging bestond van gedwongen verwijdering met verschuivende deadlines. “Dat was nogal vermoeiend, maar we zijn goed nu we weten dat de school heeft bevestigd dat er geen dreiging meer is dat de NYPD naar de campus komt.”

Toen de protesten van NYU en Columbia van de kook raakten, namen universiteitscampussen in de VS de leiding over: aan de Universiteit van Texas in Austin namen staatstroepen in oproeruitrusting 34 demonstranten in hechtenis; aan de Universiteit van Zuid-Californië hadden agenten moeite om een ​​protestkamp op te breken.

In Yale arresteerde de universiteitspolitie maandag 45 demonstranten. Nadat demonstranten het bevel om te vertrekken hadden afgewezen, beschuldigde de politie hen van criminele overtreding. Dat kwam een ​​dag nadat veertien studenten een hongerstaking van acht dagen hadden beëindigd, bedoeld om druk uit te oefenen op de universiteit om te desinvesteren. Aan de Emory Universiteit in Atlanta werd de politie gefilmd terwijl ze studenten en docenten gewelddadig arresteerde .

De New York Times-columnist Charles M Blow heeft gesuggereerd dat de huidige sfeer, gezien de duidelijke generatiekloof over de kwestie van de Amerikaanse steun aan Israël, de geesten van 1968 zou kunnen oproepen, toen universiteitsprotesten tegen de oorlog in Vietnam het nationale politieke domein bereikten. culminerend in gewelddadige botsingen tussen de nationale garde en demonstranten op de Democratische nationale conventie in Chicago.

Anti-oorlogsgroepen plannen deze zomer grote protesten op de conventie van de partij – ook in Chicago. Hatem Abudayyeh, hoofd van het Amerikaanse Palestijnse Gemeenschapsnetwerk, heeft gezegd dat dit de “belangrijkste” conventie zal zijn sinds het tumult van eind jaren zestig.

Jim Sleeper, een schrijver en voormalig docent aan Yale, waarschuwde dat de protesten verdraaid kunnen worden door volwassenen die politieke punten willen scoren door beschuldigingen van antisemitisme als wapen te gebruiken.

‘We hebben het fenomeen van oudere mensen die dit op de spits drijven en de antisemitismekaart spelen,’ zei Sleeper, ‘en dezelfde mensen die in 2015 klaagden over liberale hogescholen die studenten in huilbaby’s veranderden, doen nu hetzelfde, maar dan over antisemitisme. ”

Studenten, zo voegde hij eraan toe, ‘valoriseren Palestina misschien op een romantische manier, maar het zijn geen wrede antisemieten’.

Een plaatselijke universiteit is een burgermaatschappij op zijwieltjes, zo benadrukte hij, en zei: ‘De kinderen zijn voor het eerst van huis, voelen zich volwassen, testen dingen uit, combineren idealisme met de politiek van morele houding, en dat doen ze ook. in de veiligheid van deze vierhoeken. En er zijn excessen, waarbij woorden naar elkaar worden geslingerd, en er is altijd een element van dramatisering.”

Maar, zo voegde Sleeper eraan toe, “als je leiders hebt die de juiste dingen inprenten, dan zullen de mensen het daarmee eens zijn”.

De historische precedenten worden steeds duidelijker. In 1969 schakelde Harvard de politie in om anti-oorlogsdemonstranten te zuiveren, zoals Columbia een jaar eerder had gedaan. Beide gebeurtenissen leverden foto’s op van gekneusde en bebloede studenten. Bij een incident uit 1970 dat diep in het Amerikaanse geheugen gegrift staat, opende de nationale garde van de Kent State University in Ohio het vuur op studenten die protesteerden tegen de oorlog, waarbij vier doden vielen.

Bij Yale daarentegen koos president Kingman Brewster, de latere Amerikaanse ambassadeur in Groot-Brittannië, de kant van de studenten, weigerde de politie de toegang tot de campus en stelde deze open voor demonstranten.

Brewster zette later de regering-Nixon in vuur en vlam door vóór het proces tegen drie zwarte panters die drie bommen hadden laten ontploffen op de hockeybaan van Yale, dat hij “sceptisch stond tegenover het vermogen van zwarte revolutionairen om overal in de Verenigde Staten een eerlijk proces te krijgen”. Henry Kissinger dacht naar verluidt dat de moord op Brewster het land ten goede zou komen.

Sleeper zei dat de aanpak van Brewster werkte: “Misschien ontdekken we dat sommige universiteitsvoorzitters nu niet nauw genoeg in contact staan ​​met hun studenten en een beetje slimmer en verfijnder zouden kunnen zijn in het opbouwen van vertrouwen en het doen van iets positiefs.”

Buiten de hoofdpoort van Columbia weigerden campusbeveiliging en politie donderdag de toegang aan niet-studenten en docenten.

Eén bezoeker, Saba Gul, 39, die begin jaren 2000 het MIT bezocht, zei dat het ooit ‘volkomen oké’ was geweest dat universiteiten in bed lagen met defensietechnologie-industrieën, maar dat deze generatie nee zei: ‘Jonge studenten laten ons zien de kracht van mensen. Als je partij kiest tegen een landelijke studentenbeweging, sta je aan de verkeerde kant.”