Met het Oekraïense tegenoffensief komt direct ingrijpen van de NAVO steeds dichterbij

Deze week lanceerde Oekraïne zijn lang geplande offensief tegen Russisch grondgebied, waarbij tankcolonnes, waaronder door de NAVO geleverde gevechtstanks, tegen ingegraven Russische posities werden gegooid.

Volgens Russische functionarissen, die niet zijn tegengesproken door de Oekraïense regering, heeft het eerste offensief geleid tot een reeks militaire rampen voor de Oekraïense strijdkrachten.

Het Russische Ministerie van Defensie heeft beelden vrijgegeven van Oekraïense tankcolonnes die over open velden oprukten, schijnbaar zonder luchtdekking, met desastreuze gevolgen. Volgens de Russische regering tonen de opnames ook de vernietiging van een Duitse Leopard 2-hoofdgevechtstank.

Donderdag zei de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu dat Oekraïense troepen probeerden een aanval uit te voeren in de buurt van Zaporizhia, maar werden afgeslagen, waarbij 30 tanks, 11 gepantserde gevechtsvoertuigen en 350 soldaten verloren gingen. Hij zei dat Oekraïne in 24 uur tijd meer dan 1.000 soldaten heeft verloren.

Later op de dag schreef de New York Times dat Amerikaanse functionarissen “bevestigden dat de oprukkende Oekraïense troepen slachtoffers hadden gemaakt tijdens de vroege gevechten”, waarmee ze toegaven dat de Russische verklaringen juist zijn.

Maandenlang werd het aanstaande offensief in de Amerikaanse media gevierd als een keerpunt in de oorlog. Bret Stephens van The Times had gehoopt op een “verpletterende en ondubbelzinnige nederlaag” voor Rusland, terwijl David Ignatius van The Washington Post sprak over het kerende tij van de oorlog en verkondigde: “D-Day breekt aan voor Oekraïne.”

De VS en de andere NAVO-machten gingen ervan uit dat het offensief de Russische regering een ernstige nederlaag zou toebrengen. Dit scenario was bedoeld als voorbereiding op de komende NAVO-top in Vilnius (Litouwen) op 11 en 12 juli.

De bijeenkomst in Vilnius was bedoeld als een top van overwinnaars, waar de successen van Oekraïne op het slagveld zouden dienen als basis voor een hele reeks ultimatums aan Rusland, waaronder een volledige terugtrekking, niet alleen uit delen van Oekraïne die tijdens de invasie van 2022 waren veroverd, maar ook uit de Krim. Schiereiland.

Deze eisen, gesteld door gemobiliseerde NAVO-troepen bewapend met gereedstaande wapens langs een enorm uitgebreide grens met Rusland, zouden zijn ondersteund door de dreiging van geweld vanuit een sterke positie met als doel een overwinningsvrede af te dwingen.

Mocht de top van Vilnius echter plaatsvinden onder omstandigheden van grote tegenslagen of zelfs een abortus van het offensief, wat momenteel waarschijnlijker lijkt, dan zal dit de gelegenheid zijn voor een verdere massale escalatie van de betrokkenheid van de VS en de NAVO in deze oorlog.

Wat bedoeld was als een top van overwinnaars, kan een top worden van wanhopige regeringen die bereid zijn de meest meedogenloze maatregelen te nemen om de uitkomst van de oorlog ongedaan te maken.

In het geval van een militair debacle in Oekraïne zullen de NAVO-machten reageren door te verklaren dat ze een vliegverbod boven Oekraïne zullen instellen, waar NAVO-gevechtsvliegtuigen Russische vliegtuigen zullen aanvallen en neerschieten en grondtroepen van NAVO-lidstaten zullen worden gestationeerd in Oekraïne.

In dit verband zei voormalig NAVO-secretaris-generaal Anders Rasmussen deze week dat als er op de komende top geen formele militaire alliantie met Oekraïne tot stand zou komen, de NAVO-leden zouden aankondigen dat ze hun eigen grondtroepen zouden inzetten.

Als de NAVO het niet eens kan worden over een duidelijk pad voor Oekraïne, is de kans groot dat sommige landen individueel actie zullen ondernemen. We weten dat Polen vastbesloten is om concrete hulp te bieden aan Oekraïne. En ik sluit niet uit dat Polen op nationaal niveau nog meer betrokken raakt in dit opzicht en dat de Baltische staten dit voorbeeld volgen, misschien met troepen op de grond.

Hij ging verder:

Ik denk dat de Polen serieus zouden overwegen om een ​​coalitie van bereidwilligen te vormen als Oekraïne er niet in slaagt iets te bereiken in Vilnius.

De regering-Biden had eerder dergelijke maatregelen uitgesloten en zei dat ze zouden leiden tot een “Derde Wereldoorlog” en het potentieel zouden creëren voor een nucleair “Armageddon”.

Maar voor de NAVO, net als voor Rusland, krijgt de oorlog een existentieel karakter. Het is een centraal onderdeel van de wereldwijde strategie van de regering-Biden, waarin de militaire nederlaag van Rusland wordt beschouwd als een voorwaarde voor de strijd tegen China.

In de loop van de oorlog overschreden de NAVO-lidstaten herhaaldelijk alle “rode lijnen” die ze zichzelf hadden opgelegd. Een recent artikel in The Economist – waarvan het laatste nummer volledig gewijd is aan het huidige offensief van Oekraïne – legt de redenering uit achter de toenemende betrokkenheid van de VS en de NAVO bij deze oorlog. Zij schrijft:

De Amerikaanse generaals vinden het steeds meer mogelijk om Rusland een “strategische nederlaag” toe te brengen. Na verloop van tijd hebben ze de angst voor een nucleaire escalatie verloren. De “gekookte kikker”-strategie om de conventionele militaire hulp stapsgewijs te verhogen, heeft gedeeltelijk geholpen om het risico te verkleinen. En door Rusland zelf te provoceren met aanvallen op het grensgebied van Belgorod of aanvallen met kleine drones op het Kremlin, probeert Oekraïne ook de leegte van Russische dreigingen bloot te leggen….

Dit doel is vooral aantrekkelijk voor de Amerikaanse militaire planners, die lang hebben gevreesd voor het vooruitzicht om twee oorlogen tegelijk te voeren: met Rusland in Europa en met China in Azië. Als de dreiging van Rusland aanzienlijk zou worden verminderd, in ieder geval voor een paar jaar, zouden er meer middelen kunnen worden besteed aan het afschrikken van China, dat de grootste militaire zorg van Amerika is geworden.

De Verenigde Staten zetten zich steeds meer in om Rusland militair te verslaan en nemen steeds meedogenlozere maatregelen om dat doel te bereiken.

Tot nu toe heeft de Russische regering niet gereageerd op de steeds meedogenlozere provocaties van de NAVO omdat ze streeft naar een vreedzame oplossing van het conflict.

Maar elk van de “rode lijnen” die door de NAVO worden overschreden, dient om de druk binnen het Russische politieke establishment op de regering van Poetin verder op te voeren om het conflict zelf verder te laten escaleren.

De NAVO-machten gaan met grote meedogenloosheid te werk en voeren een reeks acties uit die niet alleen kunnen leiden tot een massale conventionele escalatie, maar ook tot een nucleaire oorlog. Of ze nu slagen of verliezen op het slagveld, ze zetten zich in voor een actie die desastreuze gevolgen zal hebben voor de hele mensheid.

In wezen is het een oorlog op twee fronten, niet alleen tegen het grootste deel van de voormalige Sovjet-Unie, die de NAVO-machten willen domineren en militair onderwerpen, maar ook tegen de arbeidersklasse in eigen land. Het is noodzakelijk om de arbeiders in elk land te verenigen in de strijd tegen de imperialistische oorlog als een cruciaal onderdeel van de strijd voor het socialisme.