Ku Klux Klan-wetten: wetten uit de jaren 1870 nu tegen Trump gebruikt

Trump en een korte geschiedenis van de Ku Klux Klan-wetten: wetten uit de jaren 1870 om zwarte kiezers te beschermen, tientallen jaren genegeerd, nu tegen Trump gebruikt

Ku Klux Klan-wetten In de aanklacht tegen voormalig president Donald Trump en zijn rol in de gewelddadige aanval van 6 januari op het Amerikaanse Capitool, beschuldigde speciale aanklager Jack Smith de voormalige president van het overtreden van vier verschillende federale wetten – en Trump pleitte op 2 augustus onschuldig aan elk van hen. 3, 2023.

Drie van de aanklachten in de Verenigde Staten v. Donald J. Trump zijn vrij eenvoudig te begrijpen. Ze hebben een jury nodig om te bepalen of Trump heeft geprobeerd de wettige resultaten van de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken en of hij willens en wetens heeft samengespannen om de certificering van de resultaten op 6 januari 2021 te belemmeren, allemaal in een poging om in het Witte Huis te blijven.

Maar de vierde aanklacht tegen Trump – van samenzwering tegen de rechten van de kiezers om hun stem uit te brengen en ze eerlijk en eerlijk te laten tellen – is gecompliceerder en komt uit een donkere tijd in de Amerikaanse geschiedenis.

Als historicus die democratie en het Amerikaanse Zuiden bestudeert en erover schrijft, geloof ik dat de jaren 1870 ons iets kunnen leren over de vierde telling in de zaak van 6 januari tegen Trump.

Ku Klux Klan-wetten

De aanklacht beweert dat Trump willens en wetens heeft samengespannen “om een ​​of meer personen te verwonden, te onderdrukken, te bedreigen en te intimideren in de vrije uitoefening en het genot van een recht en voorrecht dat hen is toegekend door de grondwet en wetten van de Verenigde Staten – dat wil zeggen, het recht stemmen en je stem laten tellen.”

Dat citaat komt uit een reeks wetten die in de jaren 1870 werden uitgevaardigd, de Ku Klux Klan-wetten. Ze staan ​​​​officieel bekend als de Enforcement Acts omdat ze de federale regering in staat stelden de amendementen van de burgeroorlog af te dwingen – de 13e , 14e en 15e amendementen die tot slaaf gemaakte mensen bevrijdden en gelijke bescherming van de wetten en het recht om te stemmen garandeerden.

Zoals het Brennan Centre for Justice opmerkt, heeft het Hooggerechtshof in de 20e eeuw geoordeeld dat allerlei soorten verkiezingsovertredingen in strijd zijn met de handhavingswetten, waaronder het vullen van stembussen en het omkopen van kiezers. Een verdachte hoeft geen geweld tegen zwarte kiezers te plegen om de wet te overtreden.

Trek je terug uit de democratie

Toen de Ku Klux Klan de presidentsverkiezingen van 1872 probeerde te stelen door pas bezette zwarte mannen te doden en te intimideren , vielen federale troepen South Carolina binnen en arresteerden honderden Klansmen. Het ministerie van Justitie verzekerde zich van veroordelingen in 140 zaken door gebruik te maken van de wet die wordt gebruikt om Trump te vervolgen.

Het congres moest de staf van de procureur-generaal uitbreiden tot een volledig regeringsdepartement om de buitensporige werklast aan te kunnen.

De vervolgingen van de Klan werkten.

De verkiezingen van 1872 waren relatief vrij en eerlijk. In South Carolina, waar de zwarte bevolking in de minderheid was dan de blanke bevolking, won president Ulysses Grant, die het bevel had gevoerd over het leger van de Unie in de burgeroorlog en het naar de overwinning op de Confederatie had geleid, met 75% van de stemmen.

Nadat Grant was herkozen, vervielen veel voorvechters van zwarte rechten in wat historici vaak karakteriseren als morele vermoeidheid. Volgens historicus Eric Foner’s ” Reconstruction: America’s Unfinished Revolution “, leidde een “heropleving van openlijk racisme” in het noorden tot een “terugtrekking uit de wederopbouw”.

Het keerpunt was in Colfax, Louisiana.

Vlak voor Pasen in 1873 stoomden federale soldaten de Red River van Louisiana op om berichten te onderzoeken over weer een nieuwe golf van blank terrorisme tegen zwarte burgers.

Zoals later beschreven door kolonel TW DeKlyne , toen de soldaten de stad Colfax naderden, zagen ze verwaarloosde verwaarloosde gewassen en verlaten boerderijen. Ze volgden een spoor van lijken naar de verkoolde, rokende overblijfselen van het gerechtsgebouw, waarvan het terrein bezaaid was met dodelijke opgeblazen gevoel in de zon. Sommigen waren verbrand. Anderen waren in executiestijl in het achterhoofd geschoten.

In zijn geschiedenis van het bloedbad in Colfax schatte journalist Charles Lane dat tussen de 62 en 81 zwarte mannen werden gedood, de meesten nadat ze zich hadden overgegeven aan de blanke militie.

Ondanks het bloedvergieten deden de functionarissen van Louisiana niets om de moordenaars ter verantwoording te roepen.

Maar federale advocaten hebben 98 mannen aangeklaagd. Negen stonden terecht, onder wie ene William Cruikshank , die Lane omschreef als de “potige, zelfverzekerde” plantage-eigenaar die toezicht had gehouden op de executies.

Cruikshank werd niet veroordeeld voor moord, maar voor de federale misdaad van samenzwering om de burgerrechten en het stemrecht van Amerikanen te schenden – dezelfde misdaad waarvan Trump wordt beschuldigd.

Er werd beroep aangetekend tegen de zaak bij het Hooggerechtshof, waar rechters allerlei argumenten hoorden over de autoriteiten van de staats- en federale regeringen om de wetten op het stemrecht te handhaven. Maar het echte probleem was of de federale regering, 11 jaar na het einde van de burgeroorlog, nog steeds de wil had om de burgerrechten van zwarte mensen te beschermen.

Het Hooggerechtshof zette William Cruikshank vrij, en blanke supremacisten vestigden daarna bijna 100 jaar lang racistische regimes in elke zuidelijke staat.

Volgens Nicholas Lemann, emeritus hoogleraar aan de Columbia University, eindigde de burgeroorlog niet in 1865 in Appomattox Court House – het dorp in Virginia waar de geconfedereerde generaal Robert E. Lee zijn troepen overgaf aan de vakbondsgeneraal Ulysses S. Grant.

De laatste slag , zo beweert hij, werd uitgevochten bij Colfax en het Zuiden won. Het Zuiden organiseerde bijna de volgende 100 jaar oneerlijke verkiezingen. Pas met de Voting Rights Act van 1965 gaf de federale regering te kennen dat ze staten zou dwingen vrije en eerlijke verkiezingen te houden.

Wijzigingen in de burgeroorlog vandaag

De laatste terugtrekking door het Hooggerechtshof van het verdedigen van zwarte burgerrechten zou in 2013 kunnen zijn begonnen, in de Shelby County v. Holder- uitspraak, waarin de rechters een belangrijk onderdeel van de Voting Rights Act van 1965 afschaften die federaal toezicht op stemregels in gebieden garandeerde met een verleden van discriminatie. De 5-4 meerderheid was van mening dat staten vertrouwd konden worden om het stemrecht van burgers te garanderen.

Rechter Ruth Bader Ginsburg schreef een afwijkende mening en vergeleek het afdwingen van de wijzigingen in de burgeroorlog met ‘vechten tegen de Hydra’, het veelkoppige monster dat nieuwe hoofden ontsproot nadat er een was verslagen.

In North Carolina bijvoorbeeld probeerden de Republikeinse wetgevers wat bekend staat als de ’theorie van de onafhankelijke staatswetgever’ in de praktijk te brengen. Die theorie stelt dat de wetgevende macht van de staat de hoogste autoriteit is bij federale verkiezingen.

Maar in de Moore v. Harper- zaak was opperrechter John Roberts het daar niet mee eens en schreef in de 6-3 meerderheidsopinie op 27 juni 2023 dat de “federale rechtbank hun eigen plicht om rechterlijke toetsing uit te oefenen” niet mag opgeven bij verkiezingen.

Gezien deze lange geschiedenis van vooruitgang en terugtrekking, is het dan ook niet verwonderlijk dat speciale raadsman Jack Smith, in zijn gebruik van een wet om Trump te vervolgen die dateert uit de Wederopbouw Era’s wetten ter bescherming van de zwarte stem, de macht van het ministerie van Justitie opnieuw heeft bevestigd om de wijzigingen van de burgeroorlog af te dwingen.