Honderdduizenden tegen rechts AfD

Dit weekend gingen honderdduizenden mensen opnieuw de straat op tegen de AfD en de verschuiving naar rechts in de politiek. Alleen al in Berlijn stroomden tot 300.000 demonstranten de weide van de Bondsdag op, zodat de demonstratie het hele regeringsdistrict overstroomde, van de Brandenburger Tor tot de Bondskanselarij en daarbuiten.

In totaal vonden er anti AfD rally’s plaats in honderden steden. Volgens de organisatoren waren er elk ongeveer 30.000 deelnemers in Augsburg, Freiburg en Dresden, 20.000 in Bremen, 15.000 in Krefeld en 10.000 elk in Hannover en Kassel. In Simmern, waar AfD-leider Alice Weidel verscheen bij een ‘burgerdialoog’, namen 4.000 mensen deel aan tegenprotesten – de stad heeft 8.000 inwoners.

De golf van protesten gaat onverminderd door in de vierde week. Het feit dat miljoenen mensen herhaaldelijk de straat op gaan, laat zien hoe gehaat extreemrechts is en dat zij hun woede alleen tot uiting zien komen in aanhoudende demonstraties. Ze laten zien hoe diep geworteld de oppositie tegen fascisme en oorlog is in het bewustzijn van de massa. Objectief gezien zijn de protesten niet alleen gericht tegen de AfD, maar tegen de rechtse politiek van alle partijen in de Bondsdag die het programma van de AfD uitvoeren.

Naast talloze creatieve spandoeken tegen de AfD of slogans als ‘mensenrechten in plaats van rechtse mensen’ werden ook het deportatiebeleid van de regering en de algemene verschuiving naar rechts herhaaldelijk aangevallen. Bijvoorbeeld: ‘Georganiseerde misantropie heeft vele gezichten’ of ‘Alles samen tegen de verschuiving naar rechts’.

Maar de demonstraties waren tegenstrijdig. De organisatoren bestonden vaak uit aan de overheid gelieerde organisaties die probeerden de protesten te breken en de kritiek op het oorlogs- en deportatiebeleid van de verkeerslichtcoalitie te onderdrukken.

Op enkele uitzonderingen na waren de sprekers op de bijeenkomsten vertegenwoordigers van de gevestigde partijen of hun jeugdverenigingen, vakbonden, kerken en universiteiten. Ze beriepen zich op democratie en antifascisme, maar zwegen over de stoplichtregering en de flagrante sociale polarisatie in Duitsland, die niet langer verenigbaar is met democratische omstandigheden.

In Dresden, waar zich volgens de organisatoren in totaal 30.000 deelnemers verzamelden op de Theaterplatz voor de Semperoper, probeerden verschillende sprekers enerzijds de aandacht af te leiden van de kapitalistische realiteit met mooie woorden over democratie en tolerantie. Tegelijkertijd maakten zij zelf duidelijk welk reactionair programma daarachter verborgen zat.

Dirk Röhrborn, voorzitter van de branchevereniging Silicon Saxony, riep bijvoorbeeld op tot meer banen- en sociale bezuinigingen in naam van de ‘democratie’. Hij zei: “Helaas is er in de politiek vaak een gebrek aan moed om de waarheid te vertellen: dat het niet gemakkelijk zal zijn, dat er geen compensatie van de staat kan zijn voor elk verlies, en dat we hard zullen moeten blijven werken om de toekomst om ervoor te zorgen dat wij rijkdom kunnen verdienen.”

Röhrborn vatte ook de consensus van de organisatoren over militarisme en herbewapening samen: “Dus wat heeft de economie nodig? Het heeft vertrouwen nodig, het heeft investeerders nodig die hier miljarden zullen investeren, en ze hebben planningszekerheid nodig.’ Dit vertrouwen is niet alleen gebaseerd op ‘democratie’, maar ook op ‘een betrouwbaar bestuur, veiligheid, helaas ook militair, en de vrijheid die we genieten. als onderdeel van Europa”.

In Berlijn werden de slogan ‘Wij zijn de firewall’ en de menselijke keten rond de Bondsdag ontworpen om illusies te creëren in hetzelfde burgerlijke parlement en dezelfde partijen die het beleid van de AfD uitvoeren.

Pas op 18 januari keurde de Bondsdag de zogenaamde “Repatriation Improvement Act” goed, die het mogelijk maakt om mensen die hier al jaren jarenlang zonder waarschuwing wonen uit hun bed te trekken, gevangen te zetten en met geweld te deporteren. Een paar dagen geleden riep SPD-voorzitter Lars Klingebeil op tot een snellere uitvoering van de geplande massadeportaties. Alle partijen in de Bondsdag steunen ook de genocide in Gaza om de belangen van de Duitse grootmachten in de regio te doen gelden.

Talloze burger- en regeringspolitici mengden zich in de menigte in Berlijn, waaronder SPD-leider Saskia Esken, federale minister van Volksgezondheid Karl Lauterbach (SPD) en federale minister van Familie Lisa Paus (Groenen), en werden geïnterviewd door de civiele media.

De tegenstrijdigheid werd voor veel deelnemers duidelijk toen, naast de toespraken van de Evangelische Kerk, de DGB, het Linkse Partij-Kamerlid Ferat Koçak en de Groene Partij-politicus Luisa Neubauer (FFF), Reporters Without Borders en verschillende vertegenwoordigers van migranten- en anti-migrantenorganisaties Ook fascistische initiatieven hadden hun zegje gedaan.

Dat waren onder meer de VVN-BdA en het 19 februari-initiatief, dat ontstond na de moorden in Hanau vier jaar geleden. Deze sprekers kregen speciaal applaus en aandacht. Er werd bijzondere aandacht besteed aan een artikel waarin de oorlogsmisdaden van de regering-Netanyahu in de Gazastrook werden veroordeeld en duidelijk werd gemaakt dat dergelijke kritiek niets te maken had met antisemitisme.

In een gesprek met WSWS-verslaggevers waren de deelnemers het erover eens dat de strijd tegen de AfD ook een strijd tegen de regering moet zijn, die het beleid van de AfD steeds meer omarmt. “Zeker”, zegt een demonstrant, het deportatiebeleid wordt voortdurend aangescherpt: “En dat is complete onzin.” Wat nodig is, is “een klassenstrijd als geen ander gedurende een lange tijd.” En een ander verklaart dat zij onmiddellijk ‘een klassenstrijd tegen het kapitalisme’ zou steunen.

Velen die de straat opgaan tegen de AfD begrijpen de sociale dimensies van deze strijd. Op de vraag hoe de grond wordt voorbereid voor rechts, antwoorden Tanja en Gesina, twee deelnemers in Berlijn: “Door een zeer asociale samenleving! Wij leven niet in een sociale samenleving. De verdeling van de rijkdom is zo oneerlijk”, voegt Tanja toe. Ze melden dat ze opnieuw een jonge dakloze man onder een poort moeten bekijken. “Er zijn zoveel problemen die we moeten aanpakken, en ik denk dat dat alleen kan worden gedaan als we op zijn minst iets wegnemen van de superrijken.”

Veel mensen zien ook het verband tussen de strijd tegen het fascisme en de strijd tegen de genocide in Gaza in de Palestijnse kwestie. Een jonge vrouw draagt ​​een bordje met de tekst ‘Joods tegen de AfD en het zionisme: voor een vrij Palestina’, en een ander legt uit: ‘Israël is een ultrarechtse regering. En daarom is het heel belangrijk voor mij om hier nu voor Palestina op te komen!”

De Socialist Equality Party verscheen ook op de demonstraties met posters tegen de genocide in Gaza en verklaarde dat de strijd tegen het fascisme alleen succesvol kan zijn als een internationale beweging van de arbeidersklasse tegen het kapitalisme. Zij hebben honderden handtekeningen kunnen verzamelen voor deelname van de SGP aan de Europese verkiezingen in juni. In hun verklaring: “ Hoe kan de AfD verslagen worden? “Er staat: “De AfD is geen vreemd lichaam in een verder gezond organisme, maar eerder het ergste symptoom van een door en door ziek systeem. Net als negentig jaar geleden leidt de diepe kapitalistische crisis opnieuw tot fascisme en oorlog.”