Vermeende WikiLeaks-klokkenluider krijgt 40 jaar gevangenisstraf: een waarschuwing voor wat Assange te wachten staat als de uitlevering niet wordt verslagen
In een brutale daad van staatswraak werd de vermeende WikiLeaks-klokkenluider Joshua Schulte donderdag veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf wegens de Spionage Act en andere overtredingen van de “nationale veiligheid”. De 35-jarige werd in 2022 veroordeeld voor het verzenden van documenten naar WikiLeaks, waardoor de hack- en wereldwijde spionageactiviteiten van de Central Intelligence Agency aan het licht kwamen.
De zaak Schulte markeert een verdieping van een langdurige oorlog tegen klokkenluiders en journalistiek. De computerexpert is feitelijk berecht, veroordeeld en veroordeeld als terrorist. Zijn gevangenisstraf is vergelijkbaar met die van personen die zijn veroordeeld voor de meest gruwelijke misdaden.
Afgezien van de motieven van vergelding, wordt Schulte tot voorbeeld gesteld. Zijn veroordeling is een boodschap dat iedereen die de misdaden van het leger en de inlichtingendiensten aan het licht brengt, te midden van de Amerikaans-Israëlische genocide in Gaza, de voorbereidingen voor bredere oorlogen en het harde optreden tegen de democratische rechten, zal worden behandeld zoals hij dat in Saoedi-Arabië of een andere Amerikaanse staat zou doen. gesteunde dictatuur.
In eerste instantie is het vonnis een signaal van wat de Amerikaanse regering van plan is te doen met WikiLeaks-uitgever Julian Assange, die wordt geconfronteerd met de onmiddellijke dreiging van uitlevering van Groot-Brittannië aan de VS.
Het vonnis is des te opvallender gezien het magere karakter van de zaak tegen Schulte, die zijn onschuld staande houdt. Er was voldoende twijfel over zijn schuld zodat een jury er tijdens een eerste proces tegen Schulte in 2020 niet in slaagde overeenstemming te bereiken over de Spionagewet en de beschuldigingen van de nationale veiligheid, wat resulteerde in een nietig proces.
Schulte heeft verklaard dat hij was opgelicht, omdat de regering wanhopig op zoek was naar een zondebok voor het datalek van de CIA. Als ontevreden en eigenzinnige voormalige CIA-medewerker werd hij vrijwel onmiddellijk nadat WikiLeaks in maart 2017 met het publiceren van het materiaal begon, als verdachte geïdentificeerd.
Kort daarna werd hij aangeklaagd wegens bezit van kinderporno. Hoe waar ze ook waren, deze beschuldigingen waren duidelijk bedoeld om Schulte in het rechtssysteem te verstrikken, terwijl de regering een zaak probeerde op te bouwen. Het duurde meer dan een jaar voordat het ministerie van Justitie een aanklacht tegen Schulte wegens het CIA-lek opstelde.
De tijdlijn suggereert sterk dat de FBI en de regering een besluit hebben genomen over de schuld van Schulte en van daaruit achteruit hebben gewerkt. WikiLeaks verklaarde dat het materiaal dat het publiceerde over CIA-hacktools circuleerde onder talloze voormalige overheidsmedewerkers en aannemers.
De beperkte berichtgeving over de veroordeling van Schulte in de reguliere pers heeft kritiekloos de verklaringen van Amerikaanse functionarissen aangehaald, waarin het lek werd beschreven als het digitale equivalent van Pearl Harbor, een ongekende klap voor de “nationale veiligheid” en dergelijke. Er is zeer weinig geschreven over de inhoud van de lekken.
Door WikiLeaks “Vault 7” genoemd, wees het materiaal op een wereldwijde CIA-operatie met cyberhacking en vuile trucs op een ongekende schaal. Onder de onthullingen bleek uit “Vault 7” dat:
- De CIA was ’s werelds grootste leverancier van malware. Het ontwikkelde virussen en hacktools die gericht waren op vrijwel alle besturingssystemen.
- De CIA had programma’s ontwikkeld waarmee ze slimme televisies en andere huishoudelijke apparaten kon hacken voor spionagedoeleinden.
- Door rechtstreeks smartphones te hacken, kon de CIA versleutelde berichten-apps omzeilen.
- Het bureau probeerde mogelijkheden te ontwikkelen om op afstand de controle over de computersystemen over te nemen waarop nieuwere modelauto’s draaien. Het enige denkbare doel zou het toebrengen van fysieke schade zijn.
- De CIA had capaciteiten ontwikkeld om digitaal ‘bewijs’ te creëren om haar eigen kwaadaardige hackoperaties aan tegenstanders toe te schrijven, wat nuttig was in ‘zwarte propaganda’-campagnes waarin andere landen de schuld kregen van vermeende cyberaanvallen.
Met andere woorden: alles waar de Amerikaanse regering andere staten, zoals Rusland en China van heeft beschuldigd in verband met cyberhacking, heeft de CIA veel uitgebreider en met succes gedaan.
Een WikiLeaks-aankondiging van de Vault 7-publicatie legde uit: “In een verklaring aan WikiLeaks geven de bronnen details over beleidsvragen waarvan zij zeggen dat ze dringend in het openbaar moeten worden besproken, inclusief de vraag of de hackcapaciteiten van de CIA de opgelegde bevoegdheden overschrijden en het probleem van publiek toezicht op de bureau. De bron wil een publiek debat op gang brengen over de veiligheid, creatie, gebruik, proliferatie en democratische controle van cyberwapens.”
De reactie was apoplectisch. Een maand na de eerste vrijlating, in april 2017, hield de toenmalige CIA-directeur Mike Pompeo een toespraak waarin hij het personeel van Assange en WikiLeaks aan de kaak stelde als ‘demonen’ en ‘vijanden’ en verklaarde dat ze zouden worden behandeld als een ‘niet-statelijke vijandige inlichtingendienst’. agentschap”, zonder First Amendment of andere democratische rechten.
Een Yahoo News- onderzoek uit 2021 zou later onthullen wat dit in de praktijk betekende. Op basis van de opmerkingen van meer dan dertig Amerikaanse functionarissen werd bevestigd dat Pompeo, de CIA en andere figuren in de regering-Trump, waaronder de president, in 2017 hadden gesproken over de illegale ontvoering van Assange uit de ambassade van Ecuador in Londen, waar hij een politiek vluchteling was. hem vermoorden. Dit was geen ijdel gebabbel. Het bedrijf dat de beveiliging van de ambassade bood en de fysieke omgeving van Assange controleerde, UC Global, werkte in het geheim voor de CIA.
Pas toen deze buitengerechtelijke plannen mislukten of werden opgegeven, heeft de Amerikaanse regering Assange aangeklaagd. Hij wordt geconfronteerd met aanklachten wegens spionagewet en 175 jaar gevangenisstraf als hij wordt uitgeleverd. Hoewel deze beschuldigingen betrekking hebben op afzonderlijke WikiLeaks-publicaties uit 2010 en 2011 waarin Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan en mondiale samenzweringen van het ministerie van Buitenlandse Zaken aan het licht worden gebracht, hebben Assange en WikiLeaks verklaard dat de belangrijkste drijfveer voor zijn opgevoerde vervolging Vault 7 en de meedogenloze reactie van de CIA was. .
Tijdens de hoorzitting donderdag betoogden de aanklagers dat Schulte levenslang moet worden opgesloten. “Er is behoefte aan arbeidsongeschiktheid”, zei iemand naar verluidt. Ze riepen op tot verlenging van zijn straf op basis van bepalingen inzake ‘terrorismeverbetering’.
Schulte heeft al meer dan vijf jaar onder barbaarse omstandigheden gediend. Hij heeft te maken gehad met bijzondere administratieve maatregelen, een vorm van detentie die vrijwel totale isolatie en zintuiglijke deprivatie met zich meebrengt.
Volgens Inner City Press , een van de weinige publicaties die uitgebreid verslag heeft gedaan van de zaak, zei de vermeende klokkenluider tijdens de hoorzitting over de veroordeling: “De Amerikaanse federale regering martelt mij met 24/7 witte ruis en eenzame opsluiting. Het raam is verduisterd. Wanneer mij toegang wordt geboden tot de rechtenbibliotheek, moet ik op de grond plassen en poepen. Ik blijf daar 9 uur zitten.”
Schulte voegde toe: “Ik ben opgesloten in mijn martelkooi met uitwerpselen van knaagdieren. IJs hoopt zich op nabij het raam. Ik was mijn kleren in mijn toilet. Ik word gedwongen om met mijn blote handen te eten als een dier. Ze kijken op je neer alsof je geen mens bent.”
Deze omstandigheden, vergelijkbaar met een middeleeuwse kerker, zijn wat Assange te wachten staat als hij wordt uitgeleverd. De oprichter van WikiLeaks staat gevaarlijk dicht bij de uitzending naar zijn vervolgers. Op 20 en 21 februari zal hij voor de rechtbank verschijnen, waar een verzoek om beroep tegen het uitleveringsbevel zal worden behandeld. Als dit niet lukt, zijn de mogelijkheden van Assange binnen het Britse rechtssysteem uitgeput.
De zaak Schulte onderstreept opnieuw de criminele, gangsterachtige achtervolging van Assange. De moedige journalist wordt opgejaagd als crimineel omdat hij de illegale activiteiten van de Amerikaanse regering en haar bondgenoten aan het licht brengt. Dit begon onder de regering Obama-Biden, werd geëscaleerd door Trump, en het huidige presidentschap van Biden probeert de vernietiging van Assange te voltooien.
Dat onderstreept de toewijding van het hele politieke establishment, ongeacht hun tactische verdeeldheid, aan een steeds groter autoritarisme terwijl ze een programma van mondiale oorlog nastreven en de groeiende sociale en politieke oppositie in eigen land het hoofd bieden.
Het tweeledige karakter van de aanval op Assange, niet alleen in de VS, maar ook in Groot-Brittannië en zijn thuisland Australië, toont de nutteloosheid aan van elk perspectief om zijn vrijheid veilig te stellen door een beroep te doen op de machthebbers. Dat perspectief is geprobeerd en heeft gefaald.
Het alternatief is de strijd om de arbeidersklasse te mobiliseren ter verdediging van Assange. Dat is niet alleen nodig, maar ook mogelijk. Over de hele wereld houden massa’s mensen zich bezig met protest en verzet tegen de genocide in Gaza. Er heerst een enorm anti-oorlogsgevoel, en voor degenen die hem kennen wordt Assange, ondanks media-uitval, terecht beschouwd als een heldhaftig figuur.
Deze gevoelens moeten worden ontwikkeld tot een beweging die vecht voor zijn vrijheid, in oppositie tegen de regeringen, hun oorlogen en het kapitalistische systeem dat verantwoordelijk is voor militarisme en dictatuur. De arbeidersklasse moet vrijheid eisen voor Joshua Schulte en iedereen die de misdaden van het imperialisme en de vrijheid voor Julian Assange aan de kaak stelt.