MAGA Op 28 augustus was het 60 jaar geleden dat de iconische March on Washington for Jobs and Justice uit 1963 plaatsvond, waar Dr. Martin Luther King zijn iconische ‘I Have a Dream’-toespraak hield over de strijd om een echte multiraciale democratie en een humane samenleving in de Verenigde Staten te creëren. . Op diezelfde zaterdag dit jaar vermoordde een 21-jarige blanke supremacist drie zwarte mensen in een Dollar General Store in Jacksonville, Florida .
MAGA – Het AR-15-geweer van de moordenaar was gemarkeerd met hakenkruisen. Hij schreef ook een manifest waarin hij zijn wens(en) uiteenzette om zwarte mensen te vermoorden en een ‘rassenoorlog’ te beginnen.
In zijn manifest prees de blanke supremacistische moordenaar naar verluidt rechter Clarence Thomas van het Hooggerechtshof, die zwart is, omdat hij “de zeldzame principiële conservatief is, wetten interpreteert die op de grondwet zijn gebaseerd in plaats van activistische dingen te doen zoals de rechters van het Hooggerechtshof de afgelopen halve eeuw.”
Dat vreselijke samenvallen van data herinnert ons eraan hoe ver Amerika verwijderd is van een echte multiraciale democratie, terwijl het land blijft strijden tegen het opkomende neofascisme en het tijdperk van Trump .
Uiteindelijk zijn de Confederatie en de Zuidelijke slavocratie, en Jim en Jane Crow, nooit echt uit Amerika verbannen. In plaats daarvan bleven ze inactief en worden ze nu herboren in de vorm van de huidige Republikeinse Partij en het bredere blanke rechts. Uit opiniepeilingen en ander onderzoek blijkt dat tientallen miljoenen blanke Amerikanen bereid zijn de democratie in te ruilen voor autoritarisme als dit betekent dat blanke mensen zoals zij de macht niet hoefden te delen met niet-blanken.
De wereld die zij en Trump en de Republikeinse fascisten en de ‘conservatieve’ beweging proberen te (her)creëren zou een nieuwe Amerikaanse Apartheid zijn.
In een poging om deze heroplevende politiek van blank verzet en blanke suprematie beter te begrijpen, DeSantis’ oorlog tegen ‘Woke’ en ‘the Critical Race Theory Mind Virus’ en de echte geschiedenis van Zwart Amerika , en hoe de kleurlijn de voortdurende democratie van Amerika doorsnijdt crisis in bredere zin, sprak ik onlangs met Tim Wise. Hij is een van de belangrijkste antiracismeactivisten van het land en auteur van talloze boeken, waaronder ‘Dear White America: Letter to a New Minority’ en ‘Under the Affluence: Shaming the Poor, Praising the Rich and Sacrificing the Future of America. “
Dit interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid .
Het Trumpisme gaat door. Een paar weken geleden vond er een massamoord op blanke supremacisten plaats in Jacksonville – op dezelfde dag als de 60e verjaardag van de Mars op Washington. King’s droom is nog steeds grotendeels onvervuld en extreem in gevaar. Hoe gaat het met je hooptank? Hoe vol of leeg is het?
Ik ben duidelijk geschokt en bezorgd dat we meer blanke, racistische terreuraanslagen en haatmisdrijven zullen zien. Als ze erachter komen dat ze niet op legitieme wijze kunnen winnen in de stembus, zullen ze zich tot de kogel wenden.
Ze hebben zeker veel wapens en ze hebben veel woede. Ik bedoel dat niet op een profetische manier; het is vrij duidelijk.
Er zijn enkele redenen om hoopvol te zijn, zelfs in deze donkere tijden.
Ron DeSantis in Florida heeft zijn hand dramatisch overspeeld met de oorlog tegen ‘wakkerheid’. Dat katapulteert hem niet naar de voorgrond van de Republikeinse voorverkiezingen.
Ze dachten dat het aanvallen van wakkerheid en de kritische rassentheorie die LHBTQ-folk aanviel hen in staat zou stellen om gewoon het bestuur te besturen. Deze aanvallen werken inderdaad, laten we nooit de kracht van onverdraagzaamheid en haat onderschatten.
We weten dat het politiek gezien voor rechts werkt, maar het creëert en genereert ook een zekere mate van tegenwerking.
De ‘Critical Race Theory’-boeman en het ‘Woke’-monster zijn niet die Dollar General-winkel binnengegaan en drie zwarte mensen vermoord.
Dat gebeurt nooit. Niemand pleegt een massale schietpartij en schrijft vervolgens een manifest met een voetnoot van Derrick Bell of Kim Crenshaw, bell hooks, Audrey Lorde of andere CRT-wetenschappers en -denkers en reguliere liberale antiracisten in het algemeen.
Het is één ding om een meningsverschil te hebben over een kwestie of een beleidskwestie, zoals immigratie, positieve discriminatie of politieoptreden.
Maar als dat meningsverschil wordt omgezet in een kwestie van existentiële dreiging, zoals ‘je neemt ons land van ons af!’ wat mensen als Tucker Carlson en andere rechtse persoonlijkheden keer op keer doen, of dat ‘die mensen’, zwarte en bruine mensen, de Ander, ‘mensen zoals jij’ pijn willen doen, dan creëer jij en wij versus zij dichotomie. Dat moedigt geweld aan.
Hoewel de meeste mensen niet op dezelfde manier op dat rechtse verhaal zullen reageren als die raciale terroristen hebben gedaan, zal een deel van het rechtse publiek dat wel doen. Er bestaan reële verbanden tussen haatdragende retoriek en politiek geweld.
Gelukkig is wit rechts niet zo slim als nodig is om alle dingen gedaan te krijgen die ze willen. De vraag is: kunnen we ze tegenhouden voordat ze slim worden en echt uitzoeken hoe ze het spel moeten spelen?
“De realiteit is dat er op dit moment iets vreselijk disfunctioneel en pathologisch is in de blanke cultuur.”
Omdat ik denk dat ze op dit moment nog steeds zo overijverig zijn met hun reactionaire overtuigingen dat ze uiteindelijk de grote aantallen aanhangers vervreemden die ze nodig hebben om een brede coalitie te vormen. Ik wil daar niet op blijven gokken.
Desalniettemin erken ik duidelijk de dreiging die wordt vertegenwoordigd door de rechtervleugel en hun bereidheid om alles plat te branden omwille van het verkrijgen en behouden van de macht.
Help mij hier doorheen te komen, gezien uw tientallen jaren ervaring. Er zijn een aantal dingen die ik had kunnen schrijven over de recente moord op drie zwarte mensen door blanke supremacisten in Florida. Ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen. Wat valt er uiteindelijk nog te zeggen over het blanke raciale terrorisme? Hoe bent u omgegaan met de druk en de verwachting om altijd iets te zeggen te hebben over ‘rassenkwesties’?
Ik probeer zeker niet elke keer iets te zeggen als er sprake is van dat soort haatmisdrijven of racistisch terrorisme. Wat zou ik kunnen zeggen dat echt anders zou zijn dan wat we weten en wat al zo vaak is gezegd?
Wat ik door de jaren heen heb geleerd, is dat ik niet altijd de eerste stem hoef te zijn. Ik hoef zeker niet de luidste stem te zijn in deze ‘raceverhalen’. We moeten allemaal hier en hier en daar even op adem kunnen komen.
Maar hier is iets waar mensen zoals jij en ik over moeten nadenken. Wat voor ons zo overduidelijk is, maakt het niet minder gruwelijk. Dit is tenslotte Amerika. We kennen de geschiedenis en het heden van dit land en de kleurlijn. Wij zijn er experts in. Maar voor andere mensen kan dit op de een of andere manier schokkend en verbazingwekkend zijn.
Gezien de pogingen van Republikeinen en Trumpisten om de geschiedenis van het land wit te wassen, is het belangrijk dat mensen zoals wij de verbanden tussen het verleden en het heden uitleggen en niet als vanzelfsprekend aannemen dat mensen die geschiedenis en de feiten kennen.
Hoe kunnen we betekenis geven aan wat duidelijk is voor jou en mij en anderen die de echte geschiedenis (en het heden) van dit land hebben bestudeerd en dat vertalen voor anderen die bereid zijn te luisteren en te leren?
Het probleem van de media – en dit geldt voor de gemiddelde blanke Amerikaan – is dat ze niet veel tijd besteden aan het serieus nadenken over ras en politiek en grotere kwesties van rechtvaardigheid en gelijkheid, zoals jij en ik en andere experts doen. Dat is niet bedoeld als kritiek op die mensen; onwetendheid over deze dingen kan emotioneel en fysiek zelfs een beetje gezonder voor hen zijn. We weten dat de kosten die het doen van wat we doen voor ons zijn geweest.
In termen van fascisme en raciaal autoritarisme, zoals we zien bij het Trumpisme, de huidige Republikeinse Partij en de conservatieven, geloven veel Amerikanen echt dat “het hier niet kan gebeuren.” Dat Amerika zo uitzonderlijk en uniek is. Ze geloven het echt. Dat geldt zowel links als rechts en in het midden, over het hele spectrum. Biden gelooft in Amerikaans exceptionisme. Obama gelooft er zeker in.
Als je echt gelooft dat Amerika zo uitzonderlijk is en dat fascisme hier niet kan gebeuren, kijk dan naar Trump of DeSantis en dan is het veel gemakkelijker om te zeggen: “Oh, ze weten gewoon niet eens wat ze doen, ze zijn gewoon zo dom”. Of “Kijk eens hoe belachelijk ze zijn!”
Te veel mensen zijn zo wanhopig op zoek naar het goede in mensen en hebben zichzelf ervan overtuigd dat Amerika geen slechte leiders – of volgelingen van een kwaadaardige beweging – kan voortbrengen, dat ze gewoon ontkennen wat ze hier thuis met het fascisme zien.
Als je in dit land zwart bent of inheems bent, weet je natuurlijk zeker van de slechte dingen die Amerika en de Amerikanen hebben gedaan.
“De rechtervleugel heeft ook een reserveplan: als we niet kunnen voorkomen dat het land diverser wordt, zullen we er in ieder geval voor zorgen dat we controle hebben over het verhaal dat zij leren.”
Baldwin merkte op dat zwarte mensen nooit de luxe hebben gehad om te leven met de mythen waarvan blanke mensen afhankelijk waren.
Blanke Amerikanen geloven echt dat we deze slechte dingen nooit zouden kunnen doen, ondanks het feit dat blanke mensen als groep al eerder zulke slechte dingen hebben gedaan in dit land. Waarom is het zo moeilijk voor blanke mensen om de waarheid over Amerika te zien? Nou, het is zo moeilijk omdat we dat beeld van een stralende stad op een heuvel willen behouden. Als dat niet waar is en als een leugen wordt onthuld, dan zouden wij blanke mensen ons hele wereldbeeld moeten heroverwegen.
Er is werkelijk niets in onze geschiedenis dat zegt dat we inherent beter zijn dan landen als Duitsland of Zuid-Afrika, met al de objectief slechte dingen die ze hebben gedaan. Een triomfalistische en Amerikaanse exceptionistische kijk op de geschiedenis maakt te veel mensen blind voor deze ongemakkelijke realiteit.
Niets van wat DeSantis en de andere Republikeinen proberen te doen met het witwassen van de Amerikaanse geschiedenis is nieuw. De Lost Cause-ideologie was een soortgelijke poging om over de geschiedenis te liegen om blanke mensen de indruk te geven dat ze onschuldig of zelfs nog absurder slachtoffers waren in de burgeroorlog en de strijd om de slavernij te beëindigen.
Maar rechts heeft ook een reserveplan: als we niet kunnen voorkomen dat het land diverser wordt, zullen we er in ieder geval voor zorgen dat we controle hebben over het verhaal dat zij leren. We gaan het verhaal van de natie controleren en het letterlijk vergoelijken. Dan gaan we verder en proberen we ook zwarte en bruine mensen te indoctrineren in deze blanke supremacistische verhalen. Dat zien we bij prominente zwarte en bruine Trump MAGA-types.
Om het voor de hand liggende te zeggen, want het moet gezegd worden: als zwarte of bruine mensen haatmisdaden en massamoorden en ander racistisch en politiek gemotiveerd geweld zouden plegen, zoals te zien is in Jacksonville, Buffalo, El Paso, Allen, Texas, enz. – en laat staan de aanval van 6 januari op het Capitool door de volgelingen van Trump – er zou een ‘nationaal gesprek’ plaatsvinden over wat er ‘mis’ is met ‘de zwarte familie’ en in de ‘zwarte gemeenschap’ en ‘zwarte cultuur’.
Er zouden ook eisen worden gesteld dat “zwart leiderschap” en/of “moslimleiders” dergelijke misdaden aan de kaak stellen en zich ertegen uitspreken en anderszins ter verantwoording worden geroepen. Wanneer een blanke dergelijke daden van terrorisme en geweld pleegt, vindt er geen dergelijk parallel gesprek plaats.
Het is van cruciaal belang dat we die vraag op precies dezelfde manier en in dezelfde geest stellen als de rechtervleugel hem altijd heeft gesteld over zwarte mensen.
Het gaat altijd over wat er mis is met de zwarte familie, wat is er mis met de zwarte gemeenschap? Wat is er mis met de zwarte cultuur?
De realiteit is dat er op dit moment iets vreselijk disfunctioneel en pathologisch is in de blanke cultuur. En ik weet niet eens wat ‘witte cultuur’ noodzakelijkerwijs betekent. Het is heel moeilijk te definiëren.
De blanke familie en de blanke gemeenschappen zijn op dit moment hun strot aan het verliezen, en dat is gedurende het Trump-tijdperk en de jaren daarvoor ook zo geweest. Dat heeft te maken met wit privilege.
Privilege is altijd een tweesnijdend zwaard geweest, waarbij zelfs als je in een samenleving leeft waar mensen zoals jij altijd bevoorrecht zijn geweest en je bovenaan de hiërarchie staat, elk niveau van zelfs waargenomen dreiging of uitdaging in je leven een soort zelf veroorzaakt -vernietigingsreactie.
Als je eraan gewend bent dat je onderuit gehaald wordt, en gewend bent om op de bodem van de stapel te staan, en voor alles en voor elke erkenning, zelfs voor je eigen menselijkheid, te moeten schrappen, dan leer je hoe je dat moet doen als een kwestie van overleven. Want als je niet leert worstelen, als je niet leert omgaan met tegenslagen, overleef je niet. Maar als je dat niet hebt hoeven doen, wordt het kleinste ongemakje tot de zoveelste graad versterkt en vermenigvuldigd.
Het is dan ook geen toeval dat de reden dat we zulke disproportionele aantallen opioïdenmisbruik, zelfmoord, zwaar drankgebruik en de zogenaamde wanhoopsdood onder de ‘arbeidersklasse’ en ‘arme blanken’, maar vooral onder blanke mannen, zien, voortkomt uit een ervaren bedreiging voor hun privileges en sociale status.
Er zijn nog andere veranderingen in de Amerikaanse samenleving dankzij technologie en de extreme economische onzekerheid en onzekerheid veroorzaakt door het kapitalisme en de mondialisering in een laat stadium die Amerikanen over de hele linie beïnvloeden, maar blanke mensen als groep ervaren dit als een acute bedreiging voor blanke privileges en blanke burgers. recht.
In plaats van zich af te vragen hoe de verwachtingen van witheid en blanke privileges en de culturele stijlfiguren en verhalen over witheid en de leugens daarvan hen pijn hebben gedaan, halen veel blanke mensen uit naar de verkeerde mensen.
We moeten deze vragen op een medelevende manier stellen. Wat is er mis met Wit Amerika? Wat is er mis met het blanke gezin? Waarom zijn ze steeds disfunctioneler? Waarom zijn zij als groep steeds minder in staat om met de wereld om te gaan zoals die is?
Het is heel humanistisch om te zeggen: hoe kunnen we deze mensen van zichzelf redden, zodat ze kunnen ophouden ook andere mensen pijn te doen? Als we er niet achter kunnen komen hoe we blanke gezinnen, blanke mensen en blanke gemeenschappen kunnen helpen, zullen veel zwarte en bruine mensen het eerst sterven.
Wat zou ‘blank leiderschap’ moeten doen als reactie op het Trumpisme en de MAGA-beweging, het neofascisme, het racistische autoritarisme en de toename van haatmisdrijven en ander antisociaal gedrag gepleegd door blanke mensen tegen niet-blanken en andere doelgroepen in het tijdperk van Trump?
Ik denk dat het belangrijk voor hen is om niet alleen de blanke suprematie te veroordelen, zoals Biden uiteraard heeft gedaan.
Het is ook van cruciaal belang om erop te wijzen dat als zwarte mensen, moslims, latino’s of welke andere ‘minderheidsgroep’ dan ook zich met dit gedrag zouden bezighouden, er vragen zouden worden gesteld over familie, cultuur, leiderschap, enz.
Er is hier een duidelijk element van hypocrisie aan het werk: blanke pathologie wordt doorgaans niet als raciale pathologie beschouwd. Veel mensen kunnen het niet eens in die termen conceptualiseren, omdat ‘blank’ zijn per definitie ‘normaal’ is in Amerika.
Als blanke mensen geweld plegen, wordt dat gezien als een Amerikaans probleem.
Als blanke mensen een onevenredige opioïdencrisis hebben, is dat een Amerikaans probleem.
Wanneer de banen het kerngebied en de rustzone in deze blanke gemeenschappen beginnen te verlaten, is dat een Amerikaans probleem.
Terwijl deze dingen in zwarte en bruine ruimtes gebeuren, is het een heel specifiek raciaal probleem. En we hebben politici nodig die bereid zijn dat uit te roepen en te zeggen: ‘Luister, de realiteit is dat er een aantal zeer specifieke disfuncties en pathologieën plaatsvinden in de blanke middenklasse en daarboven. Deze problemen zijn niet exclusief voor Appalachia.
Dit zijn geen problemen en uitdagingen die alleen arme blanke mensen en de ‘blanke arbeidersklasse’ treffen die in woonwagenparken wonen.
Het zijn ook niet de arme blanke mensen die aanvalsgeweren kopen en een arsenaal opbouwen, die vervolgens massale schietpartijen plegen op scholen of Walmart van Dollar General of waar dan ook. We moeten ons afvragen waarom een bepaald cohort blanke mensen zich met dit soort destructief gedrag bezighoudt.