Zit Joe Biden in grote problemen? Daar lijkt het wel op, en hij kan niemand anders de schuld geven.

Bidens prestaties zijn reëel. Dat geldt ook voor de zelf toegebrachte wonden – en het feit dat niemand wil dat hij weer op de vlucht gaat.

Joe Biden lijkt in grote problemen te zitten.

Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Joe McCarthy – sorry, Kevin McCarthy – heeft deze week aangekondigd dat hij zijn handtekening zal zetten onder een afzettingsonderzoek tegen president Biden. Gebaseerd op wat? Hij heeft geen idee. McCarthy beweerde in een post op sociale media dat hij zal gaan waar het bewijsmateriaal ook heen leidt.

Maar maar liefst een dozijn Republikeinse leden van het Congres zeggen dat ze geen bewijs hebben gezien om een ​​dergelijk onderzoek te starten, waarbij afgevaardigde Ken Buck uit Colorado, een hardcore conservatief, zei: “Ik ben er niet van overtuigd dat dat bewijs bestaat.”

McCarthy is het daar misschien mee eens. Maar hij heeft een probleem, en het komt neer op mensen als vertegenwoordiger Matt Gaetz uit Florida, die heeft beloofd McCarthy elke week te beschimpen met dreigementen om hem uit het sprekerschap te verwijderen, tenzij McCarthy zich laat rondleiden door de riem van vertegenwoordiger Marjorie.

Taylor Greene heeft om zijn nek. Dus bereid je voor op een zinloos afzettingsonderzoek, anders zullen Greene en haar hondsdolle groep radicalen proberen McCarthy af te zetten en te dreigen met een sluiting van de regering totdat ze hun zin krijgen. Het is hetzelfde spel dat senator Tommy Tuberville uit Alabama met het leger speelt door afspraken op te schorten.

Als je ooit een peuter hebt zien dreigen zijn neus dicht te houden totdat hij blauw wordt, begrijp je het politieke spel dat deze leden van de Republikeinse Partij spelen. Sommige waarnemers, zoals MSNBC-expert Kurt Bardella, zijn van mening dat dergelijke spellen Biden en de Democraten daadwerkelijk zullen helpen, hun basis zullen versterken en volgend jaar voor een grote opkomst zullen zorgen.

Dat is natuurlijk niet hoe Gaetz en Greene, twee van de meest extreme leden van de Republikeinse Partij, het zien. Ze zien het als pure wraak en zitten zelf aan de lijn van Donald Trump, die Biden helemaal tot november volgend jaar door de modder wil slepen.

Uit de ‘peilingen’ (en ik gebruik die term losjes) blijkt dat Biden en Trump verwikkeld zijn in een knokpartij, aangezien de meeste experts, kiezers en dipsomanen ervan overtuigd zijn dat de twee tegenover elkaar zullen staan ​​in een neerslaand, slepend gevecht dat rivaliseert met ‘Rocky II’. dat “de toekomst van ons geweldige land zal bepalen”, aldus mensen aan beide kanten van het politieke gangpad.

Biden-aanhangers wringen hun handen en knarsetanden. Ze brengen gespreksonderwerpen uit waarin de prestaties van de president worden uiteengezet en krabben zich op het hoofd als Trump aan populariteit lijkt te winnen elke keer dat hij wordt aangeklaagd.

Ze houden nooit rekening met de uitdrukking ‘post hoc ergo propter hoc’. Voor degenen onder u die het Latijn of de logica hebben overgeslagen: ‘correlatie is geen causaliteit’, of het principe dat het feit dat het ene op het andere volgt, niet betekent dat het eerste het tweede heeft veroorzaakt. Donald Trump wordt niet populairder omdat hij aanklachten verzamelt zoals een kind honkbalkaarten verzamelt. Het is alleen zo dat maar heel weinig mensen in de Republikeinse Partij die tegen hem opkomen, een beroep doen op iemand buiten hun directe familie.

In het geval van Vivek Ramaswamy is zelfs dat twijfelachtig. Om het vaak genoemde punt van Trump te herhalen: alle anderen in de Republikeinse Partij lijken op een undercard te zitten en auditie te doen voor een rol in de volgende Trump-regering.

Ondertussen willen Trump-aanhangers graag dat hij op zijn demonenvleugels weer aan de macht komt, vrolijk alle boeken verbrandt, ‘illegale immigranten’ neerschiet of bombardeert, en van racisme, fascisme en vrouwenhaat de eerste drie amendementen in een nieuwe Bill of Rights maakt. “Zodra onze favoriete president weer op kantoor is, heeft hij in de eerste plaats niet verloren.”

Biden kan geen pauze krijgen. Hij reisde vorige week naar het Verre Oosten om de G20 bij te wonen, de betrekkingen met Vietnam te versterken en te proberen de invloed van China en Rusland in de regio af te zwakken. Het was een ingewikkeld schaakspel dat in Azië punten opleverde, maar thuis weinig PR-punten.

Zelfs Fox News Witte Huis-correspondent Peter Doocy erkende dat de reizen van Biden vorige week veel werk met zich meebrachten.

“Hij heeft eigenlijk de hele nacht doorgewerkt, het equivalent van een hele nacht door, oostelijke tijd”, rapporteerde Doocy zondag vanuit Vietnam, terwijl hij wachtte op een persconferentie van Biden, die in Hanoi landde na het bijwonen van de G20-top in New Delhi. . ‘Dus hij is waarschijnlijk behoorlijk moe. Hij heeft een behoorlijke jetlag. Maar hij zou op zijn minst een handvol vragen moeten beantwoorden.’

Dat moment ging viraal op sociale media, en perssecretaris van het Witte Huis, Karine Jean-Pierre, bedankte Doocy prompt – waardoor Biden over deze kwestie het laatst lachte.

Bidens persconferentie was problematisch, althans volgens de rapporten die zich concentreerden op hoe deze eindigde. Jean-Pierre verklaarde luid dat de persconferentie voorbij was terwijl Biden een vraag probeerde te beantwoorden, waarbij hij in feite de haak gebruikte om de president van het podium te rukken.

De gebruikelijke verdachten werden gek en zeiden dat Biden bedorven was en klaar was voor een dutje. Verslaggevers die daadwerkelijk in de zaal waren, zeiden dat hij net zo gezond en overtuigend leek als op elke andere dag, maar de propagandisten bleven niet overtuigd. Sterker nog: ze beschikten over tastbare beelden, aangeleverd door het Witte Huis zelf, om hun verhaal te ondersteunen.

Dit alles onderstreept het feit dat Biden in tweeënhalf jaar tijd nog maar twee volwaardige persconferenties heeft gehad in het Witte Huis en dat hij, zoals Doocy meldde, slechts een handvol vragen (vijf, om precies te zijn) heeft beantwoord over zijn buitenlandse reis.

Donald Trump beantwoordde meer dan vijf vragen tijdens zijn ‘chopper talk’-sessies elke keer dat hij het Witte Huis verliet op Marine One. Toegegeven, zijn antwoorden waren strijdlustig, dom, rancuneus of onbestaand, maar hij beantwoordde wel vragen. Dan is er nog de kwestie van hoe Biden de pers aanspreekt tijdens zijn zeldzame interacties met ons.

In het verleden leek het erop dat hij zijn staf vooraf de vragen liet selecteren die moesten worden gesteld, evenals de verslaggevers die werden uitgekozen om ze te stellen. In april ontkenden zowel Biden als de Los Angeles Times dat er sprake was van een samenzwering toen er een foto opdook van de president met een kaart in zijn hand waarop zowel een verslaggever van die krant stond vermeld als de vraag die zij hem later stelde.

“Ik heb nog nooit een geval gezien waarbij de president een vraag kreeg van een verslaggever die verslag deed van de president op een vooraf aangekondigde persconferentie in het Witte Huis”, vertelde John Decker, al jarenlang Witte Huis-verslaggever voor Gray Television, aan VOA-verslaggever Steve . Herman .

‘Het heeft een slechte weerslag op het perskorps van het Witte Huis, en het heeft ook een slechte weerslag op het Witte Huis dat dit heeft laten gebeuren. Het lijkt erop dat er sprake is van samenzwering, en voor het publiek dat wantrouwen, scepticisme en zelfs minachting voor de media koestert, is dat niet het geval. zet ons niet in een goed daglicht.”

Biden bewijst zichzelf geen plezier als hij probeert aanvullende vragen af ​​te wenden. Meestal beperkt hij zich tot een handjevol en smeekt hij anderen door te zeggen, zoals hij vorige week in Vietnam deed: ‘Ik volg hier gewoon mijn bevelen op.’

Hij zei dat tegen ons tijdens een persconferentie in de East Room, toen ik aanwezig was. Ik herinnerde hem eraan: ‘Jij bent de president, je kunt doen wat je wilt.’ Hij glimlachte, maar week niet af van het script.

Wie beveelt de president om dingen te doen? Als iemand dat doet, zet hem dan achter het podium. Elke keer dat Biden deze zin gebruikt, wat hij de afgelopen maanden minstens drie keer heeft gedaan, laat hij zichzelf zwak en ineffectief overkomen. Schijn wordt werkelijkheid. De Republikeinen hebben hun gesprekspunten en dat drijft een steeds grotere wig tussen Biden en potentiële kiezers. En dit helpt ook verklaren waarom Biden en Trump momenteel in een patstelling zitten.

Houd van hem of haat hem, met Donald Trump begrijp je dat niemand hem controleert – zelfs hijzelf niet. Dat is een groot deel van de reden waarom de prestaties van Biden worden genegeerd: hij saboteert zijn eigen werk met onderdanige tirades waardoor hij zwak of buiten contact lijkt.

Maar afzettingsonderzoeken en opiniepeilingen zijn niet het grote verhaal.

Als je naar de recente peilingen kijkt, is het echte probleem dat ‘een historisch aantal Amerikanen’, zoals The Hill in juni meldde, geen rematch tussen Biden en Trump wil zien. Ze vinden ze allebei te oud. Trump gebruikt dat argument tegen Biden, maar hij is slechts drie jaar jonger. Ze zijn allebei diep in de status van senior burger.

Slechts één Republikeinse kandidaat lijkt de boodschap te begrijpen. “De meerderheid van de Amerikanen weet dat we een nieuwe generatieleider nodig hebben, dat we de negativiteit uit het verleden achter ons moeten laten”, zei de 51-jarige Nikki Haley in reactie op een nieuwe CNN-enquête waaruit bleek dat zij de enige Republikeinse kandidaat was met een duidelijke voorsprong op Biden in een hypothetische verkiezingsstrijd. Uit de peiling, die een week geleden werd gepubliceerd, bleek dat Haley Biden met 49 procent tot 43 procent voorstond.

Toen hij deze week aankondigde dat hij zich niet kandidaat zou stellen voor een nieuwe ambtstermijn, zei senator Mitt Romney uit Utah vrijwel hetzelfde over de noodzaak van generatiewisseling. Romney was de Republikeinse kandidaat in 2012, vier verkiezingscycli in het verleden – en hij is jonger dan Trump of Biden.

Onze politieke leiders aan beide kanten van het gangpad gedragen zich als voorzitter Mao, of als de paus. Ze willen sterven terwijl ze de teugels van de macht vasthouden. De mentale toestand van senator Dianne Feinstein is twijfelachtig – maar de Democraten hebben haar stem nodig, dus ze gaat nergens heen. Minderheidsleider in de Senaat, Mitch McConnell, verstijft als een geest van angst, maar is de architect van het conservatieve Hooggerechtshof. Hij zal nergens heen gaan.

Maar het zijn niet alleen degenen die aan de macht zijn. Het is tevens de bank. Beide grote partijen worden geconfronteerd met een onzekere toekomst vanwege degenen die zouden opstaan ​​om het huidige leiderschap te vervangen. De GOP heeft hier een groot probleem, met ondergeschikten die eruit zien als cast-afwijzingen uit ‘The Walking Dead’. Zelfs als McConnell dertig minuten per dag op pauze wordt gezet, is hij veel beter dan sommige jongere, marginaal bewuste leden van zijn partij.

Het probleem wordt verergerd omdat er niet bepaald een overvloed aan mensen met een echt intellect en morele kwaliteiten bestaat in de nationale politiek. Wie wil zich in godsnaam kandidaat stellen als je bijna ergens anders een betere baan kunt krijgen? Er zijn maar weinig mensen die zich inzetten voor de publieke dienstverlening.

Ik kan wijzen op een handjevol Democraten en Republikeinen die daar daadwerkelijk in geloven, dus we blijven zitten met ouder wordende leiders die niet in staat zijn het podium te verlaten en niet in staat zijn degenen te begeleiden die hen zouden moeten volgen, en een land dat lijdt onder zijn eigen tekortkomingen.

Er was een tijd dat we dachten dat Ronald Reagan te oud was om zich kandidaat te stellen. Hij was 69 toen hij in 1980 voor het eerst werd verkozen. Tijdens zijn tweede termijn deden de geruchten over zijn dementie de ronde, vooral na een slechte debatoptreden in Louisville tegen Walter Mondale tijdens de campagne van 1984.

Zoals The Hill in een artikel uit 2016 samenvatte : “Mondale profiteerde van zeven punten in de peilingen, maar het riep een onafhankelijke vraag op over Reagans leeftijd en geschiktheid voor een tweede termijn. De kop van de Wall Street Journal schetterde: “Nieuwe vraag in race: is Oudste president toont nu zijn leeftijd?”

Van de drie aangekondigde kandidaten aan Democratische zijde zal er op de inauguratiedag in 2025 niemand jonger zijn dan 71 jaar.

De Republikeinen doen het beter, tenminste als het om leeftijd gaat. Trump is 77, terwijl de voormalige gouverneur van Arkansas, Asa Hutchinson, 72 is, de gouverneur van North Dakota, Doug Burgum, een kwieke 67 is en de voormalige vice-president Mike Pence 64 is. De rest is jonger, helemaal tot aan Ramaswamy op 38.

De echte angst die je van veel mensen hoort, is dat ze hun neus zullen moeten dichthouden en op Joe Biden zullen moeten stemmen. Niemand houdt zijn neus vast en trekt aan de hendel voor Trump. Als u op hem stemt, zult u genieten van zijn ranzige stank. Maar als we deze keuzes moeten maken, zullen veel gefrustreerde kiezers misschien gewoon thuis blijven.

Dat hoeft niet te gebeuren. Alleen Trump profiteert van het huidige verhaal dat hij voorbestemd is om Biden (die ofwel ‘Sleepy Joe’ is of een sinistere misdaadheer) in november in een kooiwedstrijd te ontmoeten. Dat is de fantasie van Trump, versterkt door de twijfelachtige peilingen waaruit blijkt dat ze in een dead heat zitten.

Misschien zal Biden, die naar verluidt tegen enkele van zijn naaste adviseurs heeft gezegd dat hij ‘zijn jaren voelt’, zich niet gedwongen voelen om zich kandidaat te stellen als Trump niet in de mix zit. Het is duidelijk dat een grote meerderheid van het Amerikaanse volk deze strijd tussen twee ouder wordende leiders niet wil.

De vraag is natuurlijk: wie zou Biden vervangen? Die angst voor het onbekende drijft alles wat we vandaag de dag op het politieke toneel zien. Ik weet wat de voor de hand liggende antwoorden zijn, maar ik zoek naar een uitschieter, misschien een succesvolle Democratische gouverneur uit een rode staat die beide kanten van het gangpad zou kunnen aanspreken.

Dat zou voor de Republikeinen moeilijk te verwerken zijn.