Biden een dementiepatiënt is president

Het blijkt dus dat de  dementiesymptomen die Bidens aanhangers lange tijd hebben afgedaan als ‘stotteren’  eigenlijk precies zijn hoe ze eruit zien.

De speciale raadsman die is aangesteld om  Joe Biden te onderzoeken  wegens het verkeerd omgaan met geheime documenten  meldt  dat onderzoekers ‘bewijs hebben ontdekt dat president Biden opzettelijk geclassificeerd materiaal heeft bewaard en openbaar gemaakt na zijn vice-presidentschap toen hij een particulier was’, maar concludeert dat ‘er in dit geval geen strafrechtelijke vervolging gerechtvaardigd is’. materie.”

Wat normaal gesproken reden zou zijn voor een zucht van verlichting bij deze regering en haar aanhangers, behalve dat een van de redenen die voor deze conclusie wordt gegeven is dat de president seniel is geworden.

“We hebben er ook rekening mee gehouden dat de heer Biden zichzelf tijdens het proces waarschijnlijk aan een jury zou presenteren, zoals hij deed tijdens ons interview met hem, als een sympathieke, goedbedoelende, oudere man met een slecht geheugen”, zei speciaal aanklager Robert Hur. schrijft aan procureur-generaal Merrick Garland en zegt dat “Mr. Bidens geheugen was aanzienlijk beperkt, zowel tijdens zijn opgenomen interviews met de ghostwriter in 2017 als tijdens zijn interview met ons kantoor in 2023.

En zijn medewerking aan ons onderzoek… zal waarschijnlijk sommige juryleden ervan overtuigen dat hij een onschuldige fout heeft gemaakt, in plaats van opzettelijk te handelen. – dat wil zeggen, met de bedoeling de wet te overtreden – zoals de wet vereist.”

Hur meldt dat Biden zich in interviews niet eens zulke fundamentele zaken kon herinneren als de jaren van zijn ambtstermijn als vice-president, of toen zijn zoon Beau stierf. Hur schrijft ook dat Bidens geheugen  slechter was geworden  tussen de eerder genoemde opgenomen interviews uit 2017 en de interviews met de president vorig jaar.

Kortom: het brein van de president werkt niet. Het is neergeschoten. De ‘leider van de vrije wereld’ heeft de grijze massa verroest. Het lijkt wel Zwitserse kaas daarbinnen

En het wordt inderdaad steeds erger. Tijdens een  persconferentie  waarin Biden ogenschijnlijk bedoeld was om de wereld gerust te stellen dat zijn hersenen prima werken in het licht van het grote nieuws, verwees de president naar de president van Egypte  als de president van Mexico  en  verstijfde hij halverwege de toespraak  toen hij tevergeefs probeerde herinner je waar zijn zoon de rozenkrans vandaan haalde die hij bij zich draagt. Deze week nog heeft Biden ten onrechte verwezen naar dode Europese leiders die nog steeds in functie waren,  niet één maar twee keer .

Als je nog steeds in de waan zou leven dat het ertoe doet wie de Amerikaanse president is, zou het feit dat een echte, letterlijke dementiepatiënt deze functie nu drie jaar bekleedt, dat idee voor eens en voor altijd moeten verdrijven. Het Amerikaanse imperium marcheert op precies dezelfde manier voort als voordat Biden aantrad, volledig ongehinderd door het feit dat de persoon die zogenaamd de leiding heeft, zich in een staat van degeneratieve neurologische vrije val bevindt.

Letterlijk iedereen zou dat ambt kunnen bekleden en het zou geen betekenisvol verschil maken in de manier waarop het Amerikaanse imperium wordt bestuurd. Een comapatiënt zou president kunnen zijn. Een pot kalamata-olijven zou president kunnen zijn. Het standpunt waar Amerikanen verkiezingen voor houden in de overtuiging dat dit positieve veranderingen in hun land en hun wereld zou kunnen brengen,  is niets anders dan een boegbeeld .

Dat is een beetje een probleem voor Amerikanen die bepaalde aspecten van het gedrag van hun regering willen veranderen, zoals bijvoorbeeld de steun aan een actieve genocide in Gaza. Wiens geweten proberen ze aan te spreken als de persoon waarvan ze te horen kregen dat hij de leiding heeft, dat eigenlijk niet is? Op wie stemmen ze als de mensen die echt de touwtjes in handen hebben, niet eens op het stembiljet staan?

Het feit dat de Amerikaanse president aan dementie lijdt, legt de ongemakkelijke waarheid bloot dat het functioneren van het imperium te belangrijk is om aan de kiezers over te laten. Er rust van jaar tot jaar te veel macht op het gedrag van de Amerikaanse regering om het electoraat er inspraak in te laten hebben.

De wereldomspannende machtsstructuur die rond de Verenigde Staten is gecentraliseerd, wordt niet geleid door de officieel gekozen regering van dat land, maar door ongekozen imperiummanagers die in en uit elke regering filteren en een stabiele aanwezigheid behouden in overheidsinstanties en aangrenzende regeringen. instellingen. Deze imperiummanagers vormen allianties met bedrijfsmachten en werken relaties met de vele naties, activa en partners die functioneren als leden van het niet-verklaarde Amerikaanse imperium.

Dat betekent dat Amerikanen zich niet echt een weg uit deze puinhoop kunnen stemmen. Als je een probleem hebt met genocide, militarisme, economisch onrecht, autoritarisme of welke andere cruciale bouwsteen dan ook voor de door de VS gecentraliseerde machtsstructuur, zal het je nooit worden toegestaan ​​om via het officiële kiesstelsel enige invloed op deze zaken uit te oefenen. Stemmen in westerse ‘democratieën’ wordt gedaan om ons de illusie van controle te geven, zoals een peuter met een speelgoedstuur laten spelen terwijl jij rijdt, zodat hij het gevoel krijgt dat hij meedoet.

Dat betekent niet dat er geen uitweg is uit deze puinhoop, alleen dat er geen uitweg is uit deze puinhoop die gepaard gaat met stemmen. We zien nu al dat pro-Palestijnse activisten  aanzienlijke obstakels opwerpen  in de activiteiten van Israëlische wapenhandelaren, en de drang om het publiek voor te lichten en te informeren over wat er in Gaza gebeurt, heeft ertoe geleid dat Israël de controle over het verhaal zo ernstig heeft verloren dat het nu zijn toevlucht neemt tot  wanhopige online invloedsoperaties .

Maatregelen als deze kunnen over de hele linie worden geïmplementeerd om het einde van de imperiale machtsstructuur te bewerkstelligen. Zodra genoeg mensen zich tegen het imperium beginnen te keren, zal het gebruik van de macht van onze aantallen om echte verandering af te dwingen snel veranderen van onmogelijk naar mogelijk naar waarschijnlijk naar onvermijdelijk.

Maar we moeten ophouden al onze hoop eerst op het kiesstelsel te vestigen. Elke vier jaar zien we dat de Amerikaanse aandacht wordt opgezogen in deze lege poppenkast over welke zielloze imperiummanager het tijdelijke officiële boegbeeld moet zijn aan de receptie van de permanente imperiale machine, en als je toch wilt stemmen, ga je gang en stem. Maar laat dat performatieve ritueel je niet afleiden van het echte project: onze medemensen wakker schudden en echte verandering gaan forceren.