Hoe een anderszins slimme man Musk de belangrijkste les van de Holocaust blijft missen

De rijkste man ter wereld Musk heeft een van de donkerste plekken ter wereld bezocht. Elon Musk is naar Auschwitz gegaan – om precies te zijn naar het  museum  dat daar de herinnering bewaart aan het nazi-kamp.

Musk – Een heel  complex  van kampen – waarin massamoord werd gecombineerd met brute slavenarbeid – Auschwitz speelde een sleutelrol in de  Holocaust , de genocide op joden gepleegd door Duitsland (met enige hulp van anderen) tussen 1933 en 1945.

De achtergrond van het bezoek van Musk is simpel: vorig jaar raakte de tech-miljardair in ernstige – en welverdiende – problemen terecht door een antisemitische tweet op X, het krachtige sociale mediaplatform (voorheen bekend als Twitter) te retweeten en te onderschrijven. nam het roer over in 2022. Sindsdien is hij bezig met wat de New York Times zijn  “rehabilitatie”  (zoals in strafrecht) en  “boetedoening”  (zoals in zondaar)  tournee noemt .

Hij heeft zijn eigen nare tweet  “letterlijk de slechtste en domste post die ik ooit heb gedaan” genoemd.  Hij is naar Israël gegaan en heeft de facto  de regering geholpen  bij haar propaganda-inspanningen om   de voortdurende  genocidale aanval  op de  Palestijnen te ‘rechtvaardigen’ . En nu heeft hij Auschwitz bezocht in een poging aan te geven dat hij de ernst van het antisemitisme begrijpt en waar het toe heeft geleid, namelijk een genocide. Tegenstrijdig? Inderdaad. Wij komen daar nog op terug.

Laten we één ding uit de weg ruimen: laten we  niet  simpelweg aannemen dat Musk niets anders is dan een doelbewuste en complete opportunist, die alles doet wat hij denkt dat hij moet doen om de gevolgen van zijn goedkeuring van een antisemitische boodschap te verzachten. Laten we hem in plaats daarvan het voordeel van de twijfel geven en aannemen dat hij, net als de meesten van ons, handelt vanuit zowel lage als oprechte (niet hetzelfde als ethisch correcte!) motieven. Terwijl hij (opnieuw zoals de meesten van ons) zijn smerigere motivaties weg rationaliseerde en zichzelf idealiseerde als simpelweg  “trouw aan zichzelf”  (zoals hij heeft  getweet ).

Zodra we hem in die zin als gewoon zien, is dit duidelijk – en zonder enige vorm van aanbidding van techhelden of laster over miljardairs – een belangrijk moment: omdat het niet zozeer om Musk persoonlijk gaat (hoewel hij geen vrijbrief krijgt voor zijn groot persoonlijk falen). In plaats daarvan gaat het over een pathologische maar ook moreel verwerpelijke blindheid in veel van de samenlevingen waaruit, om twee afkortingen te gebruiken, het  ‘Westen’  of het  ‘Mondiale Noorden’ bestaan,  en vooral onder hun elites.

Want Musk had gemakkelijk een waarachtig en oprecht meelevend begrip kunnen tonen van wat de lessen van de Holocaust zijn. Stel je voor dat de rijkste man ter wereld, die ook veel culturele (in de bredere en belangrijkere zin van dat woord) en politieke invloed heeft, naar Auschwitz gaat en één simpel en (redelijk) moedig ding zegt:

“De les van de Holocaust is inderdaad ‘nooit meer’. En dat betekent eigenlijk nooit: nooit en voor niemand en door niemand. Daarom is de beste – en eigenlijk de enige – manier om de nagedachtenis van de slachtoffers van de Duitse genocide op de Joden te eren, door nu achter de slachtoffers van de Israëlische genocide op de Palestijnen te staan.”

Maar Musk deed, waarschijnlijk heel voorspelbaar, zoiets niet. In plaats daarvan nam hij de bekende rechtse pratende leider Ben Shapiro mee, die onlangs een groot deel van zijn gebruikelijke venijn heeft besteed aan inmenging in de grote misdaad van Israël. Nogmaals, ik kan niet anders dan het eens zijn met Jackson Hinkel. Zijn conclusie was treffend: het bezoek aan Auschwitz – een plek om een ​​gruwelijke genocide uit het verleden te herdenken – was pervers geïnstrumentaliseerd om ons  een genocide in onze eigen tijd te laten vergeten .

Hoe is dit gebeurd? En hoe kwam Musk in zo’n lage farce terecht?

Wat zijn aanvankelijke antisemitische tweet betreft, pleit Musk nu voor onwetendheid. Of, in zijn eigen woorden: hij is tot het gevoel gekomen dat hij ‘ naïef ’ was   over de omvang van het antisemitisme. Dat is, op het eerste gezicht, een prijzenswaardig openhartige bekentenis. Het is beschamend voor een man van zijn leeftijd (en middelen) om ervoor te kiezen zo lang zo slecht geïnformeerd te zijn. Misschien heeft het enige zin om er nu open over te zijn.

Maar in werkelijkheid verraadt zijn bekentenis ook dat hij niet eerlijk genoeg is om de wortel van zijn eigen morele falen onder ogen te zien: als hij ‘naïef’ was   over hoeveel antisemitisme er is, dan moet hij vermijden dat hij ?) nu nog naïever.

Maar hij is. Musk doet in zijn obsessieve kruistocht tegen  ‘wokeness’  soms een beroep op George Orwell, die hij – naar ik vermoed – nooit heeft gelezen, zoals de meeste libertariërs en andere rechtse mensen die die gecompliceerde socialist verkeerd begrijpen als hun goeroe. Orwell zou Musk heel hard op zijn achterwerk hebben getrapt. Omdat Musk in één ding gelijk heeft: hij had een hekel aan liegen. Toch leent Musk hier zijn aanzienlijke invloed aan drie grote leugens:

Ten eerste is het bekritiseren van Israël hetzelfde als antisemitisme. Dat is een flagrante onwaarheid, die tot vervelens toe herhaald wordt rond zijn bezoek aan Auschwitz. En hijzelf heeft het expliciet onderschreven door zich aan te sluiten bij het koor van degenen die Amerikaanse studenten besmeuren – van wier lef en gevoel voor goed en kwaad Musk zou kunnen leren – die zich verzetten tegen de apartheid en genocide van Israël, door eenvoudigweg “  Hamas te steunen”  en  “de een hekel hebben aan.”

De tweede grote leugen die Musk nu helpt verspreiden is dat het tegenovergestelde van antisemitisme de meedogenloze steun is voor een Israëlische staat die wordt bestuurd door een extreemrechtse regering die systematisch en massaal miljoenen Palestijnen misbruikt – onder meer door tienduizenden Palestijnen te vermoorden. hun burgers – en tart openlijk de fundamentele moraal en het internationaal recht.

In werkelijkheid is het tegenovergestelde van antisemitisme natuurlijk het weerstaan ​​en verwerpen van alle vormen van moorddadige stereotypering. Altijd, overal en tegen iedereen. Je  kiest nooit  de kant van de stereotypen en de daders. Nee, zelfs niet degenen die  beweren  voormalige slachtoffers te vertegenwoordigen. (En trouwens, het maakt niet uit of je je  ‘aspirationeel Joods’ voelt  , zoals Musk ons ​​nu vertelt dat hij dat doet. Er zijn veel Joden – echte, niet het  ‘aspirationele’  type, vers verfijnd door Ben Shapiro – die ook tegen de misdaden van Israël zijn.)

En de derde grote leugen die Musk nu steunt, is dat de herinnering aan de Holocaust eigendom is van de zionisten, waar ze mee kunnen doen wat ze willen. En wat ze willen is altijd hetzelfde: het gebruiken om elk verzet tegen hun eigen agenda een halt toe te roepen.

Laten we nogmaals aannemen dat Musk er echt naar streeft om meer te zijn dan een alledaagse conformist die zich aanpast aan druk. Hij is er tenslotte trots op dat hij zijn eigen geest kent, zijn eigen ding doet en de waarheid nastreeft. Laten we deze beweringen serieus nemen,  niet  omdat ze veel van de realiteit weerspiegelen, maar omdat hij ze deelt met vele anderen in het Westen (ook al zijn ze minder bot over hun zelfverheerlijking). Hoe verzoent zo’n persoonlijkheid dit vleiende zelfbeeld met zo’n duidelijke intellectuele inconsistentie en moreel falen?

Door de gelijke menselijkheid van anderen niet waar te nemen. Voor Musk zijn er duidelijk altijd mensen die er toe doen en mensen die dat niet doen. Bedenk bijvoorbeeld dat de antisemitische tweet die hij onderschreef ook een gemene, racistische klacht was over migranten, die karikaturaal werden gemaakt als niets anders dan een instrument om  ‘blanke’ samenlevingen demografisch ‘aan te vallen’   . Toch is Musk nu op zijn  ‘boetetochttour’  om berouw te tonen aan de Joden (zoals hij zou moeten doen, alleen niet op de manier waarop hij dat doet), maar niet aan de migranten. Zie je een patroon?

Bedenk ook dat een van de redenen die Musk heeft gegeven voor zijn vroegere onderschatting van de virulentie van het antisemitisme is dat zo veel van zijn vrienden joden zijn (zodat antisemitisme onder hen niet veel voorkomt, zegt hij). Ik betwijfel of Musk veel Palestijnse vrienden heeft – of wil maken. En de Palestijnse slachtoffers in Gaza (en elders) zijn simpelweg niet belangrijk genoeg om in Auschwitz het vermelden waard te zijn, en dat is precies waar ze genoemd moeten worden, omdat Auschwitz niet  ‘alleen’  over de Holocaust gaat, maar ook over alle genocides.

Palestijnse slachtoffers zijn voor Musk ook niet belangrijk genoeg geweest om ook maar één woord van spijt te uiten over zijn veel ergere dan misplaatste foto-operaties en sit-downs met de Israëlische daders, terwijl hun genocide al op komst was. Musk kan – zoals hij nu laat zien – nederig zijn (of doen alsof?). Maar het lijkt erop dat hij  alleen  onder druk staat van degenen die hij vreest, en niet van zijn eigen geweten.

De ultieme tragedie (als dat het woord is) van Elon Musk – en van velen zoals hij – is dat hij veel minder bijzonder of individualistisch is dan hij denkt. Zijn luie gebrek aan aandacht voor – en empathie voor – degenen die niet de macht hebben om hem lastig te vallen en te pushen, is het teken van een heel gewone persoonlijkheid die reageert op heel gewone prikkels. Op een dag zal hij misschien beseffen dat  ‘trouw zijn aan zichzelf’  een primitief, kleinzielig motto is dat alleen een onvolwassen narcist waardig is. (Shakespeare hintte op dat feit door een idioot het te laten zeggen.)

Als Musk zou kunnen leren om in plaats daarvan trouw te blijven aan zijn geweten en aan wat andere mensen terecht verdienen, aan alle andere mensen – zou dat het begin van vooruitgang zijn. De rijkste man ter wereld heeft zeker de middelen voor enige echte zelfverbetering. Het goede nieuws: het ligt allemaal nog voor hem. Minder Netanyahu, meer bijvoorbeeld Ali Abunimah en Norman Finkelstein; minder Shapiro, veel meer Kant zou mijn recept zijn.

De verontschuldigende tour van de technologiemiljardair na een aanstootgevende tweet is een enorme morele mislukking.