Thierry Baudet en het FvD

Toen Thierry Baudet (FvD) , de man die nooit een spiegel voorbij kon lopen zonder een knipoog te geven, op het politieke toneel verscheen, beloofde hij een intellectuele renaissance. Forum voor Democratie (FvD) zou een antwoord zijn op de uitgebluste politieke elite, een nieuwe dageraad in de grauwe ochtend van de polderpolitiek. Maar zoals een goedkope Netflix-serie met te veel seizoenen, begon het plot al snel te ontsporen.

Het FvD, dat ooit de belofte van de nieuwe politiek in zich droeg, is nu het epicentrum van – jawel – complottheorieën en antisemitische appjes. Ironisch? Misschien. Voorspelbaar? Absoluut.

Laten we eens duiken in deze absurdistische trip down memory lane, compleet met Griekse standbeelden, uilen van Minerva en, natuurlijk, lavendelzakjes.

De Gouden Beginjaren

Baudet, met zijn flamboyante stijl en een vocabulaire waar zelfs de Dikke Van Dale jaloers op zou zijn, wist het publiek te boeien. Het FvD beloofde directe democratie, minder EU en, voor de verandering, een partij die écht zou luisteren naar het volk. De oude garde beefde op hun gevestigde stoeltjes. Eindelijk iemand die de Haagse bubbel zou doorprikken! Of… toch niet?

Van Uil naar Ongeluk

Maar ergens tussen het citeren van obscure filosofen en het posten van shirtloze kiekjes op Instagram, begon het te rommelen. Wat begon als een beweging van vernieuwing, werd het een realityshow waarbij je nooit wist wie de volgende afvaller zou zijn.

Henk Otten, de voormalige penningmeester, was de eerste grote naam die het zinkende schip verliet. Hij claimde financiële onregelmatigheden en onenigheid over de partijkoers. Niet veel later gaf Derk-Jan Eppink, meneer Europa himself, het op. Ook hij had issues met de koers en Otten’s behandeling.

Annabel Nanninga, de scherpe pen van Amsterdam, kon niet meer tegen de interne ruzies en vermeende antisemitische appjes. Ze zei “doei” tegen FvD en “hoi” tegen JA21. Eva Vlaardingerbroek, de blonde sirene van de partij, volgde Nanninga’s voorbeeld. Ook Nicky Pouw, die het zat was dat er meer naar de piano van Baudet werd geluisterd dan naar haar inzichten, en Joost Eerdmans, die dacht dat hij beter kon scoren bij een andere club, pakten hun spullen.

Theo Hiddema, de immer charmante strafpleiter met een snor om jaloers op te zijn, maakte een kortstondig vertrek wegens “interne spanningen”, om later als een verloren zoon terug te keren. Maar zelfs hij zei uiteindelijk “adieu” tegen de chaos. Paul Cliteur, Baudet’s intellectuele bromance en mentor, trok zijn handen ook terug vanwege de beschuldigingen van antisemitisme binnen de jongerenafdeling van de partij.

Wybren van Haga, ooit overgelopen van de VVD, besloot na wat interne strubbelingen om als eenmansfractie verder te gaan. Hans Smolders, de Brabantse held, vond de chaos blijkbaar niet gezellig genoeg en ging ervandoor. Olaf Ephraim? Tja, als penningmeester heb je cijferinzicht nodig, en misschien zag hij de sommetjes niet meer kloppen.

Rob Roos kon de hitte in de keuken niet meer aan en zei, “Ik ga wel iets anders koken”. Toine Beukering, Jan-Cees Vogelaar waren niet blij met de wispelturigheid en onduidelijkheid binnen de partij. Terwijl Hugo Berkhout, Otto Hermans en Lennart van der Linden blijkbaar vonden dat ze beter af waren zonder de dagelijkse dosis FvD-drama.

En zo, lieve lezers, ging FvD van een beloftevolle politieke vernieuwer naar een soort “Big Brother” huis waar niemand echt zeker is van zijn plek. Dat roept bij mij ‘Wat wordt de volgende plotwending in deze politieke soap? Blijf kijken!’-gevoel omdat er altijd wel íets aan de hand is.

Nederland onder Koning Baudet

Laten we even een denkbeeldig uitstapje maken. Stel je een Nederland voor met Baudet als onbetwiste leider. De Tweede Kamer? Meer een filosofische debatclub waar beleid wordt besloten op basis van de beste Latijnse oneliner. De EU? Iets dat we alleen nog kennen uit de geschiedenisboeken. Het RIVM? Vervangen door een comité van YouTube-wetenschappers. En vergeet de nationale feestdag ter ere van de uil van Minerva niet.

5 Redenen om wél te stemmen op Forum voor Democratie:

1. Euroscepticisme: Als je kritisch bent over de Europese Unie en haar invloed op Nederland, dan vertegenwoordigt FvD een Eurosceptische stem binnen de Nederlandse politiek.
2. Directe Democratie: FvD heeft gepleit voor meer directe democratie, zoals bindende referenda. Als je wilt dat burgers vaker en directer hun mening kunnen geven over nationale kwesties, kan dit een aantrekkelijk punt zijn.
3. Strenger Immigratiebeleid: De partij pleit voor een strenger immigratiebeleid en een betere integratie. Als dit aansluit bij jouw zorgen over immigratie, dan biedt FvD een stem die deze visie vertegenwoordigt.
4. Kritische Klimaatvisie: FvD is kritisch over het huidige klimaatbeleid en de kosten die hiermee gemoeid zijn. Als je twijfels hebt over de effectiviteit of kosten van het klimaatbeleid, vind je in FvD een partij die deze zorgen deelt.
5. Cultureel Conservatisme: FvD benadrukt Nederlandse tradities en waarden en verzet zich tegen wat zij zien als een te snelle culturele verandering. Als je waarde hecht aan het behoud van Nederlandse tradities, kan dit aanspreken.

5 Redenen om níet je stem-krabbel te zetten voor Forum voor Democratie:

1. Ruzie in de tent: Als je houdt van politieke stabiliteit, moet je wellicht twee keer nadenken.
2. Je volgt niet wat Baudet bedoeld: Al spreekt Baudet prima Nederlands heb je vaak 15 journalisten en 183 columnisten nodig om te begrijpen wat hij bedoelt met zijn cryptisch taalgebruik.
3. Complotcocktails: Als je je politiek graag zonder een vleugje complottheorie hebt, dan is FvD misschien niet de partij voor jou.
4. Renaissancevloot of piratenschip?: Het oorspronkelijke idee van een renaissance in de politiek lijkt nu meer op een schipbreuk.
5. Politieke Jojo: Met FvD weet je nooit echt waar je aan toe bent. Het is een beetje als een jojo: het ene moment zitten ze boven, het andere moment beneden.

Kortom, het FvD is de rollercoaster van de Nederlandse politiek. Het biedt thrills, spills en veel, héél veel vraagtekens. Eén ding is zeker: met het FvD is het nooit saai. Of dat goed of slecht is, mag je zelf beslissen.