Het kaartenhuis van Trump begint af te brokkelen

Trump wil dat je gelooft dat hij de algemene verkiezingen al heeft gewonnen, zelfs als hij dit najaar in de gevangenis belandt

Donald Trump, vers van zijn “overweldigende overwinning in Iowa” (de woorden van zijn campagne) moest woensdag lijden onder de realiteit van een rechtszaal in New York waar E. Jean Carroll hem ter verantwoording roept wegens smaad. Dit natuurlijk nadat een jury eerder had vastgesteld dat Trump Carroll seksueel had misbruikt en haar had belasterd. Het huidige proces gaat dus niet over schuld of onschuld – dat staat al vast. Trumps terugkeer naar de burgerlijke rechtbank draait alleen maar om het geld – en dat maakt hem niet gelukkig.

Daarom haalde hij woensdag uit in de rechtszaal.

Dat is een harde realiteit voor Don the Con. Bijna net zo hard als de Iowa Winter, die Trump begin deze week een verpletterende overwinning opleverde in de caucuses en leidde tot krantenkoppen als ‘De partij heeft besloten – over Donald Trump’, zoals gerapporteerd door ABC News.

Afhankelijk van wat je hebt gelezen, gezien of gehoord, was de overwinning van Trump óf een aardverschuiving die een voorafschaduwing is van zijn uiteindelijke overwinning op president Joe Biden bij de algemene verkiezingen van november, óf een ‘holle en betekenisloze overwinning van een minderheid van blanke kiezers in de VS. een staat zonder diversiteit”, zoals een expert het uitdrukte.

De feiten laten zien dat de overwinning in Iowa een beetje van beide is . Toegegeven, het slechte weer hield veel kiezers weg. Toegegeven, het waren de MAGA-fretten die in grote aantallen kwamen opdagen om Trump de schijn van een aardverschuiving te geven. Het maakte hem duizelig als een cokeshoer met een vrije achtbal. En de overwinning in Iowa zou ertoe kunnen bijdragen dat meer mensen in de Republikeinse partij, vooral degenen met een twijfelachtig karakter en beperkte intelligentie, in de kring van Trump terechtkomen, als ze daar nog niet zijn.

Maar zoals Trumps nichtje Mary de afgelopen dagen op verschillende sociale mediaplatforms heeft opgemerkt, tonen de feiten aan dat een klein aantal kiezers de indruk wekt van een aardverschuiving. Klassiek uiterlijk versus realiteit.

“Ondanks het feit dat er een hoge opkomst was voorspeld voor de caucus in Iowa in 2024, was de opkomst erg laag, met slechts 110.000 deelnemende kiezers –  een van de laagste opkomsten in 24 jaar”, schreef Mary Trump dinsdag. “Ter vergelijking: in 2016 namen bijna 187.000 Republikeinse kiezers deel.”

Mary beweerde verder dat het “significant” was dat “49 procent van de Republikeinen NIET voor Donald koos.”

De strijd om Trump dit najaar te verslaan draait daarom om het vermogen om elke dag de voeten tegen het vuur te houden – of dat nu tijdens de campagne is, in een rechtszaal of in de rechtbank van de publieke opinie.

Ondertussen zeggen sommige leden van de Republikeinse partij, wanneer ze door televisieverslaggevers worden geïnterviewd, dat ze in het najaar op Biden zullen stemmen als Trump in aanmerking komt. Een blik op de cijfers toont een zachtheid ter ondersteuning van Trump – zelfs/en vooral met de steun van Ted Cruz – een man die zo ruggengraatloos is dat hij elke effectieve beschrijving tart, hoewel veel beschrijvingen de uitdrukking ‘stomende stapel’ bevatten.

Dus ja, Trump heeft technisch gezien gelijk: degenen die daadwerkelijk in Iowa hebben gestemd, steunden hem overweldigend. Maar de aantallen waren klein. Stel je voor dat je een klaslokaal vol kinderen had en drie van hen op de klassenpresident stemden, en dat was de doorslaggevende factor.

De feiten laten ook zien dat Trump, zoals altijd, zich schuldig maakt aan het bouwen van een kaartenhuis. NEE. Het is geen televisieprogramma voor degenen die willen zien hoe een dictator het land een ‘pepertje’ geeft, het is eerder een oplichterij die is gebouwd om te laten zien dat Don en alleen Don, een Messiaanse figuur voor veel van zijn aanhangers, de baas zal zijn. antwoord op al hun gebeden.

Om het je gemakkelijk te maken, gaan we naar ‘My Cousin Vinny’ en de onsterfelijke woorden zoals gesproken door Vincent Gambini (Joe Pesci voor degenen die begrijpen dat de film een ​​fictiewerk was, tot leven gebracht door een acteur die een rol speelde) . Hier heeft Pesci het over een rechtszaak, maar hij zou het net zo goed kunnen hebben over Trump die zijn zaak probeert te bepleiten voor de Amerikaanse kiezer; ‘De officier van justitie moet een zaak opbouwen.

Het bouwen van een zaak is als het bouwen van een huis. Elk bewijsstuk is slechts een bouwsteen. Hij wil van een gebouw een stenen bunker maken. Hij wil serieuze, solide ogende stenen gebruiken. . .Hij gaat je de stenen laten zien. Hij zal je laten zien dat ze rechte kanten hebben. Hij zal je laten zien hoe ze de juiste vorm kregen. Hij laat ze je op een heel bijzondere manier zien, zodat het lijkt alsof ze alles hebben wat een steen moet hebben. Maar er is één ding dat hij je niet gaat laten zien. . . Als je de stenen vanuit de juiste hoek bekijkt, zijn ze net zo dun als deze speelkaart. Zijn hele zaak is een illusie, een goocheltruc.”

Trump-aanhangers? Hier gaat het om. Ze noemen Trump een messias. Ze negeren zijn zonden omdat “God de gewone klei van wie dan ook kan gebruiken om ons lot vorm te geven”, hebben sommige aanhangers mij verteld. Anderen die van Trump houden schreeuwen: “Dit land heeft een dictator nodig.”

Op dit moment zijn zijn aanhangers zeker op de hoogte. Het maakt niet uit of ze hem geloven of niet. Ze vinden hem leuk om één belangrijke reden: hij geeft ze het gevoel dat ze controle hebben in een wereld die steeds meer uit de hand lijkt te lopen. Of Trump al dan niet enige invloed heeft op de chaos, is niet relevant voor degenen die zijn soort chaos omarmen. Op dit punt zullen ze hem helpen het land plat te branden om hem te verdedigen. 

Ze willen je ervan overtuigen dat ze de meerderheid vormen en dat ze onvermijdelijk zijn. Zij zijn niet. Ze lijden onder de roes van het hebben van zelfs maar een vleugje controle en, belangrijker nog, macht . Dat is het enige dat telt als uw leven door anderen wordt beheerst. Macht en controle zijn afrodisiaca, stimulerende middelen en een hallucinogeen in één.

Trump weet heel goed hoe hij aan de touwtjes van zijn aanhangers moet trekken om meer geld te krijgen en hoe hij angst kan inboezemen bij degenen die hem de lompe wannabe-dictator vinden waarvan hij toegeeft dat hij werkelijk is.

Woensdag werd Trump in de rechtbank meer dan eens vermaand wegens verstorend gedrag. Rechter Lewis Kaplan zei: “Mr. Trump heeft het recht om hier aanwezig te zijn. Dat recht kan worden verbeurd en het kan ook worden verbeurd als hij storend is. En als hij rechterlijke bevelen negeert, meneer Trump, hoop ik dat ik niet hoef te overwegen u uit te sluiten van het proces.’

Trump gooide als reactie zijn handen omhoog.

‘Ik begrijp dat je waarschijnlijk graag wilt dat ik dat doe,’ zei Kaplan.

Verslaggevers in de rechtszaal hoorden Trump zeggen: “Ik zou het geweldig vinden.”

‘Dat weet ik zeker,’ zei Kaplan. “Je kunt jezelf blijkbaar niet beheersen in deze omstandigheden.”

Voor degenen die van Trump houden, is dit gewoon weer een voorbeeld van zijn “onbezonnen en stoutmoedige” gedrag – het vermanen van de machthebbers, het tarten van regels en wetten. Trump zou graag in dat doornstruikveld gegooid worden. Maar zijn voormalige vertrouweling Michael Cohen had een beter idee: hem boeten totdat hij zijn mond houdt. “Dat is waar het bij Donald om draait”, heeft Cohen mij meerdere malen verteld. “Geld.”

Dat is de realiteit van Trump. Het draait allemaal om geld, controle, wraak en het uit de gevangenis houden van zijn dikke, slappe achterhand. En om die doelen te bereiken, zal hij proberen zich een weg naar buiten te pesten. 

De rest van ons moet op dat punt komen waarop we begrijpen wat we feitelijk zien als het om Trump gaat, en het uitroepen voor wat het is. Veel van mijn collega’s in het perskorps hebben deze dwaasheid traag onderkend en zelfs nog trager gereageerd. We zijn zo verdiept geraakt in de cultuur van politieke propaganda dat we er in veel gevallen blind voor zijn geworden. 

Of zoals HL Mencken jaren geleden over veel verslaggevers opmerkte: ‘Hij drukt onzin uit omdat hij niet weet hoe hij iets beters kan krijgen – misschien in veel gevallen omdat hij niet weet dat er iets beters bestaat. Thuis doordrenkt met propaganda, is hij er heel tevreden mee om meer propaganda uit Washington over te nemen. Het is niet zo dat hij oneerlijk is, maar dat hij dom is – en omdat hij dom is, een lafaard is.”

Amerikaanse journalisten vormen voor het grootste deel een zwakke en laffe groep, en missen dus het centrale punt van wat er deze week in Iowa gebeurde. Zoals Mary Trump opmerkte in een bericht op “X”; “Donald is zwak.”

Ze is, in de onsterfelijke woorden van Vincent Gambini en Mona Lisa Vito, ‘precies op ballen nauwkeurig’.

De strijd om Trump dit najaar te verslaan draait daarom om het vermogen om elke dag de voeten tegen het vuur te houden – of dat nu tijdens de campagne is, in een rechtszaal of in de rechtbank van de publieke opinie. Verslaggevers moeten op de proppen komen en zijn verachtelijke schurkendaad uitroepen voor wat het is. 

De belangrijkste spelers die overblijven in de voorverkiezingen van de Republikeinse Partij, de voormalige gouverneur van South Carolina Nikki Haley en de gouverneur van Florida, Ron DeSantis, zouden hetzelfde moeten doen. Maar ze zijn slecht toegerust voor een dergelijke strijd, omdat ze hebben geprobeerd een slappe koord te bewandelen tussen het omarmen van de krankzinnige vleugel van de Republikeinse Partij en het proberen zichzelf op te werpen als levensvatbare alternatieven voor Trump. 

De enige Republikeinse kandidaat die het vermogen had om met de feiten over Trump te praten, was de voormalige gouverneur van New Jersey, Chris Christie, en hij heeft de race verlaten – hoewel zijn vertrek een drama was dat een scenario waardig was.

Wie overblijft is president Biden – en hij heeft zijn eigen communicatieproblemen; hij is er niet goed in. 

Dus nogmaals, het komt erop neer dat wij in de pers moeten communiceren wat mogelijk is en wat er op het spel staat. Zoals de cijfers laten zien en zoals  Heather Digby Parton van Salon ons eraan herinnert : “ [T]hier zitten enkele zeer grote scheuren in zijn coalitie en die worden steeds duidelijker. Bedenk dat als de verkiezingen dichtbij zijn, wat heel goed het geval zou kunnen zijn, er slechts een klein aantal GOP- en onafhankelijke afvalligen in de juiste staten nodig zou zijn om het land eindelijk uit deze ellende te verlossen.”

Als dat je trigger niet overhaalt, overweeg dan Hunter S. Thompson in zijn ‘lofrede’ voor Richard Nixon. ‘Zolang Nixon politiek levend was – en dat was hij tot het einde toe – konden we er altijd zeker van zijn dat we de vijand op de Lage Weg zouden vinden. Het was niet nodig om ergens anders naar de kwaadaardige klootzak te zoeken. 

Hij had het vechtinstinct van een das die gevangen zit door honden. De das rolt zich op zijn rug en stoot een geur van dood uit, wat de honden in verwarring brengt en hen naar binnen lokt voor de traditionele ruk- en scheuractie. Maar meestal is het de das die voor het scheuren en scheuren zorgt. Het is een beest dat het beste op zijn rug vecht: het rolt onder de keel van de vijand door en grijpt hem met alle vier de klauwen bij zijn kop.”

Feiten zijn feiten. Feit is dat Donald Trump zwak is en ik ben er nog steeds niet zeker van dat hij dit najaar op de stemming zal verschijnen. Maar we kunnen hem niet negeren, hij is een rioolrat uit New York die vecht om te overleven en we kunnen niet meedoen aan zijn waanzin. Ook wij moeten koorddansen. We moeten feiten rapporteren zonder Trump te voeden. Het verhaal van Trump kan dus niet verteld worden door waardeloze verslaggevers die geen idee hebben van de context of feitelijke informatie.

Zeer bijgelovig.
Niets meer te zeggen.
Zeer bijgelovig.
De duivel is onderweg