Het aanklachtformulier tegen Netanyahu

13 redenen waarom Benjamin Netanyahu moet vertrekken voordat hij verdere onomkeerbare schade aan Israël toebrengt.

Ongeacht hoe de oorlog tussen Israël en Hamas wordt beëindigd, niemand in Israël mag ooit vergeten hoe Benjamin Netanyahu, onder zijn toezicht gedurende bijna vijftien opeenvolgende jaren, Israël bergafwaarts richting de afgrond duwde.

Ondanks de wonderbaarlijke prestaties sinds de oprichting in 1948 heeft het huidige Israël zijn dieptepunt bereikt – en niemand heeft meer bijgedragen aan het huidige donkerste hoofdstuk dan Netanyahu.

Helaas heeft Netanyahu, die zich had kunnen ontwikkelen als een van de grootste leiders van Israël, samen met de premiers David Ben-Gurion en Yitzhak Rabin, zijn indrukwekkende vroege economische en nationale veiligheidsprestaties verspild.

Zijn ideologische neiging tegen de Palestijnen, aangeboren oneerlijkheid en onverzadigbare machtswellust verblindden hem tot een punt waarop hij niet langer kon ontcijferen wat het beste was voor het land, maar in plaats daarvan zijn eigenbelang boven dat van de natie plaatste.

Het ene rampzalige beleid na het andere

De litanie van Netanyahu’s rampzalige beleid en persoonlijk gedrag is lang en zeer verontrustend. Gezien de huidige stand van zaken in Israël zou zijn voortdurende rentmeesterschap het land in een nog duisterder steegje kunnen sturen waar het niet uit zal komen zonder onherstelbare schade aan zijn toekomst op te lopen, terwijl het de reden achter zijn bestaan ​​zou verraden.

Netanyahu wordt beschuldigd van het volgende flagrante politieke en immorele gedrag, waarvoor hij verantwoordelijk moet worden gehouden:

Last 1: Het vormen van de meest extremistische regering

In december 2022 vormde Netanyahu de meest extremistische rechtse messiaanse regering in de geschiedenis van Israël.

Deze regering versnelde de vervreemding van Israël van zijn bondgenoten, waarbij veel Palestijnen werden lastiggevallen en uit hun land werden verdreven, het Israëlische publiek werd gepolariseerd, de dreiging van zijn vijanden werd vergroot, de nationale veiligheidsparaatheid werd verzwakt en de rechterlijke macht werd beroofd van haar bevoegdheden om zijn land te redden. huid van de drie lopende strafrechtelijke aanklachten tegen hem.

De regering bestaat uit verschillende ministers met een strafblad – waaronder Ben-Gvir en Deri – wier gedrag en beleid Israël meer schade hebben berokkend dan welke andere ministers in de geschiedenis van Israël dan ook.

Beschuldiging 2: Ondergeschikt maken van de rechterlijke macht

Vanaf de eerste dag dat Netanyahu zijn huidige regering vormde, wendde hij al zijn energie aan om ‘de rechterlijke macht te hervormen’, een code om het Hooggerechtshof ondergeschikt te maken aan gekozen politici – en hen vooral toe te staan ​​rechters te benoemen.

De rechterlijke macht – vooral het Hooggerechtshof – is de bewaker van de Israëlische democratie, zonder welke de regering kan doen wat ze wil, zonder enige verantwoording af te leggen. Dit betekent de facto het einde van de democratie en het begin van het autoritarisme, waar hij met kracht naar streefde.

Tot nu toe heeft Netanyahu met succes de redelijkheidsclausule aangenomen die verhindert dat het Hooggerechtshof elk overheidsbeleid dat als onredelijk wordt beschouwd, kan vernietigen.

Beschuldiging 3: Het in gevaar brengen van de nationale veiligheid

Om de voortzetting van de bezetting te rechtvaardigen heeft Netanyahu de Palestijnen systematisch afgeschilderd als een onverbiddelijke vijand die een existentieel gevaar voor Israël vormt. Hij hersenspoelde de Israëli’s op meesterlijke wijze door te geloven dat alleen door het voortzetten van de bezetting de nationale veiligheid van Israël zou worden gewaarborgd.

Daartoe moest hij de Palestijnen als een eeuwige vijand houden om de bezetting te rechtvaardigen, terwijl Israël in feite veel veiliger zou zijn geweest door er een einde aan te maken.

En hij overtuigde Donald Trump ervan zich terug te trekken uit het nucleaire akkoord met Iran, waardoor Teheran binnen het bereik van de nucleaire drempel kon komen, wat de veiligheid van Israël meer dan ooit tevoren in gevaar bracht.

Beschuldiging 4: Het polariseren van de Israëliërs

Om zijn politieke agenda te dienen, sloot Netanyahu zich aan bij de rechtse en ultraorthodoxe partijen, breidde hij het schisma tussen seculiere Israëli’s en de Haredim uit, versterkte hij het wantrouwen tussen Joodse en Arabische Israëli’s, vergrootte hij de discriminatie tegen Sefardische/Mizrahi-joden en verbreedde hij de kloof tussen politieke partijen, terwijl loyalisten en trawanten een voorkeursbehandeling krijgen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het Israëlische publiek nog nooit zo verdeeld is geweest over verschillende politieke voorkeuren en etnische achtergronden als onder Netanyahu’s leiderschap.

Charge 5: Het bouwen en uitbreiden van nederzettingen

Netanyahu heeft zich geconcentreerd op het bouwen, uitbreiden en legaliseren van illegale nederzettingen om zijn plan te dienen om een ​​groot deel van de Westelijke Jordaanoever te annexeren en een nieuwe spijker in de doodskist van een tweestatenoplossing te slaan.

Hij staat de kolonisten toe de Palestijnen lastig te vallen en hun landbouwgrond in beslag te nemen – en eigent zich honderden miljoenen toe om de kolonisten te beschermen, terwijl hij de arme gemeenschappen in Israël in de steek laat.

Voor Netanyahu vertegenwoordigen de kolonisten de eerste verdedigingslinie en een centraal middel om te voorkomen dat de Palestijnen ooit naar hun land terugkeren.

Last 6: Het intensiveren van het antisemitisme

Hoewel antisemitisme al sinds mensenheugenis bestaat, heeft Netanyahu’s brutale behandeling van de Palestijnen door de jaren heen op de Westelijke Jordaanoever aanzienlijk bijgedragen aan de opkomst van antisemitisme in de afgelopen jaren – vooral in de nasleep van de oorlog tussen Israël en Gaza.

De administratieve detentie van Palestijnen, de sloop van huizen, de wijdverbreide nachtelijke invallen en het gebruik van buitenproportioneel geweld om het gewelddadige verzet te onderdrukken terwijl de hele wereld toekijkt, hebben in sterke mate bijgedragen aan de opkomst van het antisemitisme.

Alleen een dwaas zou aannemen dat het beleid van Netanyahu op de Westelijke Jordaanoever geen bijdrage heeft geleverd aan de opkomst van antisemitisme waar joden over de hele wereld onder lijden.

Charge 7: Het vervreemden van de Verenigde Staten

Geen enkele Israëlische premier heeft opeenvolgende Amerikaanse regeringen meer tegengewerkt dan Netanyahu. Gezien de onwankelbare toewijding van de Verenigde Staten aan de nationale veiligheid van Israël, hun consistente politieke steun en substantiële militaire en financiële hulp, is het schokkend hoe Netanyahu de Verenigde Staten durft te trotseren en hun beleid ter discussie stelt – vooral ten aanzien van het nucleaire programma van Iran.

Hij bemoeide zich vaak met het binnenlandse beleid van de VS, terwijl hij openlijk de kant van de Republikeinse partij koos, zich aansloot bij evangelische christenen en zich vervreemdde van Democratische presidenten.

Hij vond zijn match met een gestoorde en moreel corrupte Trump, die de Amerikaanse waarden, die de basis vormen van de bilaterale betrekkingen tussen de VS en Israël, losliet.

Het Hebreeuwse woord chutzpah (vrij vertaald als brutale durf) is meer op Netanyahu van toepassing dan op wie dan ook – vooral wat betreft de Verenigde Staten. Eerder dit jaar verklaarde Netanyahu dat “Israël een soeverein land is dat zijn beslissingen neemt op basis van de wil van zijn volk en niet op basis van druk van buitenaf, ook niet van de beste vrienden”, wat het toppunt van chutzpah is.

Last 8: Het versterken van de macht van Hamas

Netanyahu’s beleid om Hamas tegen de PA uit te spelen en omgekeerd was een verschrikkelijk gevaarlijke strategie. Hij heeft toegestaan ​​dat honderden miljoenen dollars van Qatar naar Hamas worden gesluisd, omdat hij doelbewust Hamas wilde versterken en de PA wilde verzwakken om de oprichting van een Palestijnse staat te voorkomen. Hij vertelde de Likud-wetgevers in 2019 dat ‘wie tegen een Palestijnse staat is voor de financiering van Qatar.

Zijn tragische verkeerde inschatting van de capaciteiten en bedoelingen van Hamas, in de overtuiging dat de PA een risico is en Hamas een aanwinst, en zijn misplaatste vertrouwen dat hij de volledige controle over Gaza had en dat Hamas niet in staat was een massale aanval op Israël uit te voeren, was tragisch. nalatig – vooral in het licht van talrijke waarschuwingen van IDF-surveillancesoldaten.

Netanyahu’s preoccupatie met “gerechtelijke hervormingen” en de strafrechtelijke aanklachten tegen hem, en zijn herplaatsing van enkele van de Israëlische strijdkrachten die de taak hadden om Israëlische gemeenschappen grenzend aan Gaza tot aan de Westelijke Jordaanoever te beschermen, maakten het voor Hamas mogelijk om wreedheden tegen Israëli’s te begaan – waarvoor hij zich nooit heeft verontschuldigd.

Charge 9: Het manipuleren van het politieke landschap

Geen enkele Israëlische leider heeft het politieke landschap zo meesterlijk gemanipuleerd om aan de macht te blijven als Netanyahu. Hij spant regelmatig samen met politieke leiders van binnen of buiten zijn regering om zijn politieke belangen te behartigen.

Hij komt vaak terug op beloften die hij zelfs aan zijn coalitiepartners doet – alleen om zijn plannen om aan de macht te blijven na te streven. Net als een despoot controleert hij de nationale agenda, zodat niets hem omzeilt.

Hij gebruikt elke parlementaire truc om zijn zin te krijgen, terwijl hij naar verluidt de bevelen van zijn vrouw Sara opvolgt over hoe hij zijn politieke rivalen buitenspel kan zetten en zijn tegenstanders kan straffen. Zeker, politieke manipulatie en Netanyahu werden synoniem.

Last 10: Het vervreemden van het jodendom in de wereld

Hoewel Israël is opgericht om Joden uit alle hoeken van de wereld te omarmen en een thuis en een toevluchtsoord te bieden aan elke Jood om vrij en in vrede en veiligheid te leven, ongeacht hun politieke voorkeuren, religieuze overtuiging of land van herkomst, heeft Netanyahu dat allemaal verraden.

Zijn beleid om zich aan te sluiten bij rabbijnse instellingen om het gebed van vrouwen bij de Klaagmuur te voorkomen, zijn brutale behandeling van de Palestijnen en het opleggen van religieuze wetten aan seculiere/hervormingsjoden hebben het jodendom in de wereld dramatisch vervreemd. De wederzijds complementaire relatie tussen Israël en het jodendom in de wereld is onder Netanyahu’s leiderschap gezonken naar een niveau dat sinds de oprichting van Israël ongezien is.

Last 11: Corruptie

De politieke en persoonlijke corruptie van Netanyahu is een kenmerk dat hem definieert. Hij wordt nog steeds geconfronteerd met verschillende aanklachten wegens corruptie, waaronder omkoping, fraude en vertrouwensbreuk, waardoor ernstige vragen rijzen over de ethiek en betrouwbaarheid van zijn leiderschap.

Op zijn minst gedeeltelijk deed hij uiterste pogingen om de rechterlijke macht te ‘hervormen’ om zich te ontdoen van de strafrechtelijke aanklachten tegen hem. Netanyahu gedraagt ​​zich vaak als een maffiabaas en beveelt zijn huurmoordenaars het vuile werk op te knappen. Hij beloont zijn trouwe handlangers royaal en schuwt nooit iemand die het niet met hem eens is op de plank te zetten.

Zijn sluwheid is gebruikelijk, en heel weinig mensen nemen zijn woord als vanzelfsprekend aan. De misleidende verklaringen en leugens van Netanyahu zijn zijn kenmerk geworden.

Last 12: Het trotseren van de internationale gemeenschap

Onder Netanyahu verzette Israël zich consequent tegen internationale pogingen om de Palestijnse staat te erkennen en trotseerde het vrijwel elke VN-resolutie – of die nu van de Algemene Vergadering of de Veiligheidsraad kwam – waarin Israël wordt bekritiseerd.

Hij zette de betrekkingen van Israël met de Europese gemeenschap onder druk, vooral in verband met de Israëlische bezetting. In weerwil van de Verenigde Staten probeerde hij vriendschap te sluiten met de Russische Vladimir Poetin en weigerde hij Oekraïne te hulp te komen in zijn oorlogsinspanningen tegen Rusland.

Hij slaagde erin om naar China te worden uitgenodigd om president Biden te laten weten dat hij zich altijd tot de tegenstander van de Verenigde Staten kon wenden. Door zijn slijmerige gedrag op het internationale toneel, waarbij hij van de ene Europese hoofdstad naar de andere huppelde, leek hij op een tweedehandsverkoper die zijn potentiële klanten te slim af probeert te zijn.

Last 13: Het schrijven van het donkerste hoofdstuk in de geschiedenis van Israël

Het is triester dan triest dat Netanyahu, die Israël bijna vijftien opeenvolgende jaren heeft geleid en met trots het politieke toneel had kunnen verlaten terwijl hij opmerkelijke prestaties achter zich had gelaten, nu in ongenade zijn ambt moet verlaten.

Hij heeft het donkerste hoofdstuk in de geschiedenis van Israël geschreven door zijn huidige fascistische regering te vormen, die bereid was de Israëlische democratie te vernietigen en door het Israëlisch-Palestijnse conflict tot een mislukking te brengen, zoals geen ander sinds de oprichting van Israël.

Het bloed van de 1200 Israëli’s die Hamas op brute wijze heeft vermoord en van de tienduizenden Palestijnse vrouwen en kinderen die begraven liggen in het puin van Gaza kleeft aan zijn handen.

Conclusie

Netanyahu heeft zijn geloofwaardigheid en legitimiteit om het land te leiden verloren – vooral in een tijd van ongeëvenaarde crisis – vanwege zijn plichtsverzuim, zijn misleide beleid, zijn egocentrische karakter en zijn wanhoop om aan de macht vast te houden om zijn hachje te redden.

Hij wil nu al de toekomstige overwinning op Hamas in eigen hand nemen door te beweren dat “Dit onze tweede Onafhankelijkheidsoorlog is” en “Dit is de missie van ons leven en mijn leven.” Hoe zielig zelfingenomen kan Netanyahu zijn in zijn pogingen om op schandelijke wijze te profiteren van de grootste ramp die Israël heeft meegemaakt?

Ik ben het niet eens met degenen die beweren dat dit, gezien de verhevigde oorlog tegen Hamas en de onzekere overheersing van de regio, niet het juiste moment is om Netanyahu uit zijn ambt te dwingen.

Integendeel, ik blijf erbij dat dit precies het juiste moment is om hem te dwingen af ​​te treden, om al de bovengenoemde redenen en meer. Hij moet nu gedwongen worden zijn ambt te verlaten om te voorkomen dat hij het verloop van de oorlog manipuleert – of zelfs verlengt om zijn fatale fouten te verdoezelen en als een ‘oorlogsheld’ naar voren te komen, terwijl hij niets anders is dan een egocentrische lafaard en een bedrieger.

Als Netanyahu nog een greintje waardigheid in zich heeft, moet hij aftreden voordat hij in totale schande uit zijn ambt wordt gedwongen.