“Project 2025 laat ons zien dat oud-rechts het gebouw heeft verlaten”: de overgave van de GOP aan Trump is voltooid

Machtsexpert legt uit hoe rechts MAGA ‘bewust wordt gemanipuleerd’ door ‘een angst en afkeer van liberalen’.

Donald Trump heeft publiekelijk zijn plannen aangekondigd om Amerika’s eerste de facto dictator te worden als hij de verkiezingen van 2024 wint. Met behulp van Orwelliaanse Newspeak en andere leugens presenteren Trump en zijn woordvoerders hun fascistische agenda als ‘het terugnemen van het land’ voor ‘echte Amerikanen’. In werkelijkheid zijn Trumps Agenda 47 en Project 2025 (beide gecreëerd door rechtse denktanks en belangengroepen) niet zoiets. 

Als deze politieke projecten aan het Amerikaanse volk worden opgelegd, zullen ze proberen een einde te maken aan het Eerste Amendement, het blanke christendom tot officiële religie te maken, overheidsfunctionarissen te ontslaan die niet persoonlijk loyaal zijn aan Trump, het leger te gebruiken om steden te bezetten, een beroep te doen op de Alien Enemies Act om te deporteren. immigranten zonder papieren, en de burger- en mensenrechten van andere doelgroepen wegnemen.

In tegenstelling tot het oppervlakkige verhaal van de reguliere nieuwsmedia zijn deze plannen om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse democratie niet nieuw. Dit is geen crisis die plotseling ontstond tijdens het Trump-tijdperk. Beweging ‘conservatieven’ en mondiaal rechts zijn al tientallen jaren bezig met het ontwikkelen (en implementeren) van hun revolutionaire plannen. 

Hun beweging is goed georganiseerd, goed gefinancierd en omvat bijna elk gebied van het Amerikaanse politieke leven en de civiele samenleving, waaronder de media, belangengroepen, denktanks, universiteiten, het leger, wetshandhaving, religie, het bankwezen en de financiële wereld, en de Republikeinse partij.

In een poging om deze plannen om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse democratie beter te begrijpen en wat dit allemaal zal betekenen voor de gemiddelde persoon en de toekomst van de natie, sprak ik onlangs met Katherine Stewart, de auteur van “ The Power Worshippers: Inside the Dangerous Rise van religieus nationalisme .”

Dit interview is licht bewerkt voor duidelijkheid en lengte :

Hoe voelt u zich gezien de democratiecrisis en het tijdperk van Trump en daarna? Hoe behoud jij je emotionele evenwicht?  

Ik voel me vastberaden en ja, ook ongerust, maar ik probeer me te concentreren op de taak die voor mij ligt. Ik ben enthousiast over mijn nieuwe boek over dit onderwerp, dat ik bijna af heb; het zou eind 2024 of begin 2025 moeten verschijnen.

Voor de balans luister ik naar goede muziek, kijk ik slechte tv en denk ik na over de geschiedenis. Er schuilt eigenlijk enige troost in het lezen over bijvoorbeeld het verval en de ondergang van rijken uit vroegere tijden. Maar ook voor ons heeft de geschiedenis genoeg inspirerende voorbeelden. Bovenal heb ik er erg van genoten om via mijn werk contact te maken met anderen, inclusief andere schrijvers en mensen uit het hele land die verslag doen van de ontwikkelingen in hun gemeenschap. Dat kan heel duurzaam zijn.

De opkomst van het Trumpisme en het Amerikaanse neofascisme zijn geen plotselinge ontwikkelingen. Dit is het resultaat van tientallen jaren van bewegingsopbouw en ander werk om de democratie door de “conservatieve” beweging te ondermijnen. Wat ‘zie’ je door die langetermijnlens?

We moeten boven de nieuwscyclus uitstijgen.

Het is essentieel, zowel voor emotionele als analytische doeleinden, om onze tijdsbestekken te verlengen, zowel voorwaarts als achterwaarts. Terugkijkend moeten we erkennen dat het Trumpisme niet zomaar op een dag in 2015 van de roltrap naar beneden kwam. Hij kwam als een politieke kracht naar voren uit de Birther-beweging, daarvoor de Tea Party, en daarvoor de racistische reactie op de Burgerrechten. beweging, onder andere.

Kijkend naar de toekomst: het Republikeinse electoraat vertelt ons helaas dat ze niet alleen verliefd zijn op één man, maar op de politiek van haat en onredelijkheid die hij vertegenwoordigt. Als je de lijst bekijkt, geeft het Republikeinse electoraat een sterke voorkeur aan kandidaten die doen wat ze kunnen om zo Trumpy mogelijk te zijn.

Er zijn nog twee andere grote verschuivingen binnen de Republikeinse Partij waar we over een langere periode over moeten nadenken. Eén daarvan is dat, gegeven het feit dat Trump de duidelijke favoriet van de Republikeinse Partij is, de partij het conservatisme grotendeels heeft verlaten en zichzelf nu heeft omgevormd tot een revolutionaire partij. Het is niet geïnteresseerd in het behoud van belangrijke Amerikaanse instellingen. 

Een deel van de partij geeft niet eens om regeren – getuige de shutdown-puinhoop in het door de Republikeinen geleide Huis van Afgevaardigden. De extreme factie van de Republikeinse Partij heeft tot doel het systeem op te blazen en de controle over te nemen over wat er nog overblijft.

De andere verschuiving is dat de Republikeinse Partij zich probeert aan te sluiten bij de arbeidersklasse. Ik zeg ‘proberen’ – en zelfs dat is vergezocht. ‘Doen alsof’ is misschien beter. Het enige wat ze werkelijk aanbieden is rood vlees uit de cultuuroorlog tot het einde der tijden, in plaats van beleid dat daadwerkelijk de levens van de meeste werkende Amerikanen zal verbeteren.

Wat willen ze? Wat zijn hun doelen?

In grote lijnen is extreemrechts belangrijk om te begrijpen. Maar het is net zo belangrijk om de voorstanders ervan niet te excuseren.

Een belangrijk bijkomend punt over extreem-rechts is dat ze niet allemaal hetzelfde willen. De ultrarijke individuen die de beweging financieren, willen het soort belastingbeleid dat hen ten goede komt. De nieuw-rechtse intellectuelen die de denktanks bemannen, willen het bij hun “wakkere” rivalen op de campus houden. De christelijk-nationalistische predikers willen macht, een beleid dat hun religieuze standpunten bevoorrecht, en toegang tot zowel publieke als private geldbronnen. De agenda’s van bewegingsleiders staan ​​vaak haaks op die van de achterban, die vaak worden uitgebuit of bewust gemanipuleerd.

Wat hen werkelijk verenigt, is de angst en afkeer van liberalen in het bijzonder, en van de moderne wereld in het algemeen. Probeer beschrijvingen van ‘de ontwaakten’ te lezen van christelijke nationalistische leiders of leiders van Nieuw Rechts en kijk of je iemand of iets herkent dat je kent. Ze zijn het erover eens dat ze tegenover een monolithische totalitaire vijand staan, waartoe iedereen aan de linkerkant behoort. Zij kennen degenen die het politiek niet met hen eens zijn werkelijk niet en lijken er geen belang bij te hebben hen te kennen.

Kunt u ons vertellen waarom sommige mannen die banden hebben met nieuw rechts en het Claremont Institute zeggen, of sterk impliceren, dat Amerika een “ Rode Caesar ” nodig heeft?

Het korte antwoord is dat dit de standaardprijs is voor autoritaire of fascistische bewegingen. Ze hekelen de chaos (waarvan ze een groot deel hebben helpen creëren) en zeggen vervolgens dat het enige antwoord een sterke man is die het kan oplossen. Het is irritant omdat het zo duidelijk pseudo-intellectueel is. Caesar wordt verondersteld ons te doen denken aan de glorie van het oude Rome. Als ze zouden zeggen dat Amerika een ‘Rode Mussolini’ nodig heeft, zou dat net zo accuraat zijn.

Hoe zal het dagelijkse leven van de ‘gemiddelde Amerikaan’ eruit zien als kwaadaardige acteurs aan de rechterkant hun zin krijgen?

Aangezien er geen ‘gemiddelde Amerikaan’ bestaat, is dit een moeilijke vraag om te beantwoorden. Maar we kunnen in grote lijnen zeggen dat er bevoorrechte groepen in de samenleving zullen zijn, degenen die de ‘juiste’ religieuze en politieke standpunten aanhangen, en degenen die veracht en ongunstig worden behandeld.

Extreem-rechts probeert een cultuur van meerderheidsangst op te leggen, waarbij als je je niet aan een bepaalde prototypische verwachting conformeert en geen deel uitmaakt van de ‘in-groep’, je je niet op je plaats zult voelen en moeite kunt hebben in de samenleving die zij willen creëren. We weten uit de geschiedenis dat de mensen in de ingroep zich vaak ook niet beter voelen. Ze voelen de druk om zich te conformeren en leven in een staat van angst. Het is geen gelukkige culturele plek.

Voor leden van achtergestelde groepen is het mogelijk dat u over sommige van uw belangrijkste levensbeslissingen geen controle heeft; uw stem kan worden gemarginaliseerd; en een nog groter deel van uw belastinggeld zal de religie van andere mensen financieren. Maar ik wil ook een beetje veranderen en zeggen dat de gemiddelde persoon armer zal zijn. Rechts maakt momenteel grote economische kwesties ondergeschikt aan hun emotionele en culturele agenda’s. 

Ze denken bijvoorbeeld dat de veiligheid van de consument en de bescherming van het personeel ‘wakker’ zijn. Ze denken dat beleid dat de gezondheid van het milieu bevordert ‘wakker’ is. Om die reden proberen ze een van de belangrijkste bouwstenen van de economische ontwikkeling in de toekomst, namelijk investeringen in hernieuwbare energie, een halt toe te roepen. Ironisch genoeg biedt deze sector grote kansen in de rode staten.

Verder denk ik dat er veel te leren is van de belachelijke betrokkenheid van de gouverneur van Florida, Ron DeSantis, met Disney. Hij en Donald Trump hebben duidelijk gemaakt dat zij zaken ondergeschikt willen maken aan hun agenda. 

Dit is kenmerkend voor autoritaire regimes, waar bedrijven zich moeten conformeren aan de agenda van de regerende partij. Dit punt is belangrijk om te begrijpen, omdat er nog steeds veel Amerikanen zijn die zichzelf in het centrum zien en denken dat ze een beetje van deze cultuuroorlog-onzin van rechts kunnen verdragen als dit een sterkere economie betekent. We moeten ze vertellen dat ze misschien wel geld uit hun eigen portemonnee halen.

In mijn geschriften en ander werk beschrijf ik de ‘conservatieve’ beweging en de Republikeinse agenda consequent als ‘revolutionair’. Dit verschilt van de volkstheorie van politiek en centrisme en incrementalisme en het geloof in ‘de instellingen’ en ‘Amerikaans exceptionisme’. waar te veel mensen in de nieuwsmedia en de reguliere politieke klasse nog steeds door verblind worden.

Het probleem met liberaal incrementalisme is dat je je pas echt realiseert hoe goed het is als het niet meer bestaat. Het is niet sexy, er zijn compromissen voor nodig, en het lijkt misschien niet zo symbolisch of emotioneel bevredigend als de grote, radicale, revolutionaire gebaren. Maar meestal kom je er te laat achter dat revoluties vaak hele slechte dingen zijn.

We moeten ophouden de dominante factie van de Republikeinse Partij ‘conservatief’ te noemen. De echte conservatieven zijn op dit moment de incrementalisten van centrumlinks, mensen die vinden dat we moeten proberen onze belangrijkste democratische instellingen en internationale allianties te behouden, erop voort te bouwen en te verbeteren. Leiders van Nieuw Rechts en aanverwante bewegingen zijn in de verste verte niet conservatief. Ik zou zeggen dat het revolutionairen zijn zonder een rationeel of samenhangend doel, of reactionaire nihilisten.

Hoe begrijpen deze conservatieven van de beweging en de grotere rechtse partijen macht en geweld, gezien uw recente serie artikelen en het boek ‘The Power Worshippers’?

Ze vertelden ons alles wat we moeten weten op 6 januari. De veelzeggende zin komt van John Eastman van het Claremont Institute, of “Co-Conspirator 2” in de aanklacht tegen Trump van 6 januari, in een interview dat hij daarna gaf. Hij gebruikte het argument van de ‘Onafhankelijkheidsverklaring’, dat populair is bij deze menigte omdat het verraad als patriottisme doet klinken. Het standpunt is dat wanneer ‘het regime’ achter je aan komt en je dwingt om tegen je wil van geslacht te veranderen, of wat ze ook beweren te geloven dat er gebeurt, geweld niet alleen gerechtvaardigd maar ook noodzakelijk is.

De onderzoeksgegevens zouden iedereen moeten verontrusten. Want als je mensen vraagt ​​of het gerechtvaardigd is om politiek geweld te gebruiken om het regime omver te werpen, is een aanzienlijk percentage bereid de wapens op te nemen. Volgens een peiling van de Washington Post-University of Maryland uit 2021 zegt 41 procent van de Republikeinen, 40 procent van de onafhankelijken en 23 procent van de Democraten dat geweld tegen de regering soms gerechtvaardigd is. 

Bovendien zei volgens het Project on Security & Threats van de Universiteit van Chicago 10 procent van de Amerikaanse volwassenen dat ze geloven dat de regering wordt bestuurd door satanaanbiddende pedofielen, en een kwart zei dat ze geloven in de samenzwering van de Grote Vervanging. De mainstreaming van dit soort desinformatie en samenzwering creëert een toestemmingsstructuur voor geweld.

Hoe begrijpen de leiders van christelijk rechts de democratie in Amerika?

Het is heel lief dat we moeite doen om ze te begrijpen. Omdat ik bij een groot aantal van hun bijeenkomsten ben geweest, kan ik u vertellen dat ze geen wederkerige poging doen om te begrijpen wat zij zien als monolithisch ‘links’, dat ze steeds vaker ‘demonische’ of ‘satanische’ noemen, en dat doen ze ook niet. ze doen veel moeite, ondanks het zwaaien met de vlag, om te begrijpen hoe de democratie werkt. Zij geloven niet in een regering van, door en voor het volk. 

Ze beweren dat Amerika is opgericht als een christelijke natie, wat betekent dat het hier is om een ​​of ander goddelijk doel te dienen en dat het trouw moet blijven aan zijn conservatieve christelijke wortels, anders zal het uiteenvallen. Velen van hen propageren het idee dat christenen van een hyperconservatieve soort moeten proberen alle sectoren van de overheid en de samenleving te domineren en zeggen dat onze wetten op de Bijbel gebaseerd moeten zijn. Dat is geen democratie.

Wat betekent “vrijheid” voor de hedendaagse “conservatieven” en andere leden van extreemrechts?

Voor velen van hen betekent ‘Vrijheid’ het vermogen om hun wil aan anderen op te leggen en voor dat doel geld in te zamelen. Je ziet dit het duidelijkst in de “religieuze vrijheid”-zaken waar de juridische belangengroepen van de beweging op aandringen. 

Het is bijvoorbeeld de vrijheid van apothekers om te weigeren u de voorgeschreven medicijnen te verstrekken als zij religieuze bezwaren hebben. Het is de vrijheid van ziekenhuizen om best practices medische zorg te weigeren aan vrouwen die miskraamcomplicaties ervaren. Het is de vrijheid om uw belastinggeld te gebruiken om scholen te financieren die kinderen minachting voor mensen die anders zijn, bijbrengen.

Donald Trump en andere rechtse en neofascistische actoren hebben een reeks beleidsmaatregelen ontwikkeld, genaamd Agenda 47 en Project 2025, die, als ze worden ingevoerd, het einde betekenen van Amerika’s multiraciale pluralistische democratie en samenleving. 

In wezen zal Trump de eerste dictator van Amerika worden als hij het presidentschap terugwint. U en anderen waarschuwen al een tijdje voor deze plannen van extreemrechts. De reguliere media, de politieke klasse en het grote publiek zijn er nog steeds grotendeels onwetend van en wat het zal betekenen als deze neofascistische agenda aan het land wordt opgelegd. Kun je dat toelichten?

Project 2025 vertegenwoordigt een opmerkelijke en alarmerende ontwikkeling. Het extremisme is altijd aanwezig geweest bij het grote publiek, maar nu duikt het op in de hoogste regionen van het Republikeinse apparaat. De Heritage Foundation was traditioneel rechts in haar pro-bedrijfseconomische ideologie en in het algemeen agressieve buitenlandse beleid. Maar Project 2025 laat ons zien dat oud-rechts het gebouw heeft verlaten. Heritage heeft nu een nieuwe president, en onder zijn leiding heeft de organisatie een fusie van christelijk nationalisme en Nieuw Rechts omarmd.

Project 2025 identificeert ondubbelzinnig de grote vijand van het volk als de ‘ontwaakte elite’. Het beweert herhaaldelijk, zonder bewijs, dat deze ontwaakte elite de hele federale bureaucratie heeft opgeëist en bewapend. Ze beweren dat het een apocalyptische bedreiging voor de natie vertegenwoordigt. Dit paranoïde verhaal is nu standaard bij Nieuw Rechts.

Een ander cruciaal onderdeel van Project 2025 is het religieus nationalisme. De oplossing die veel van de bijdragers aandragen voor de problemen waarmee wij worden geconfronteerd, is doen wat zij beweren te geloven dat de Bijbel zegt. Daarom heeft de auteur van het hoofdstuk over het Ministerie van Arbeid weinig te zeggen over vakbonden. In plaats daarvan wil hij de sabbat zoveel mogelijk herstellen; het elimineren van diversiteitspraktijken, of zoals hij ze beschrijft “managerialistische linkse ras- en genderideologie”; en hij doordrenkt zijn proza ​​met de retoriek van de anti-abortusbeweging.

Ondertussen heeft de auteur van het hoofdstuk over het Ministerie van Energie en Gerelateerde Commissies gezegd dat klimaatverandering een hoax is en dat investeringen in hernieuwbare energie, in plaats van fossiele brandstoffen, het probleem zijn. 

Een laatste voorbeeld is de auteur van het hoofdstuk over Gezondheid en Human Services, die lijkt te denken dat de eerste doelstellingen van het departement zouden moeten zijn het bevorderen van beleid dat abortus verbiedt, samen met bepaalde vormen van anticonceptie, en dat het departement toezicht moet houden op de sector voor alle aanhoudende tekenen van een ‘transgenderideologie’. Hij legt de schuld voor de dalende levensverwachting van Amerika ook bij Joe Biden en ‘onverantwoordelijke bureaucraten’ zoals Dr. Anthony Fauci.

Verschillende mensen hebben onlangs de Heritage Foundation verlaten omdat ze de zaken van het buitenlands beleid niet konden verdragen – waarvan sommige nogal Poetin-achtig beginnen te lijken. Vergeet niet dat Poetin er twintig jaar lang aan heeft gewerkt om zichzelf als christelijk-nationalist aan de westerse conservatieven te presenteren. Een van de redenen dat hij zich luid en trots uitte over zijn anti-homobeleid is omdat het de Amerikaanse rechtse partijen het gevoel gaf dat ze een vriend in Rusland hadden.

Is het, gezien de trage reactie van de politieke klasse en de reguliere nieuwsmedia op deze gevaren, mogelijk om deze antidemocratische neofascistische agenda in te halen en te verslaan? Ze hebben een decennialange voorsprong in hun campagne om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse democratie.

Politieke leiders spelen een grote rol. Daarom word ik bemoedigd door de recente toespraak van president Biden over het gevaar van de MAGA-beweging voor de democratie . Hij zei dingen die sommige experts nog steeds te verlegen zijn om te zeggen. Door het naar buiten te brengen en zijn naam en functie erachter te zetten, kan hij in ieder geval de ‘beide kanten’-sectoren van de media dwingen iets te melden over wat er feitelijk in Amerika gebeurt.

 Ik ben ook bemoedigd door de aftredende topgeneraal Mark Milley , de voormalige Amerikaanse voorzitter van de Joint Chief of Staff, die, zoals anderen hebben gemeld, leek te suggereren dat Trump een ‘ wannabe-dictator’ is..” Meer mensen moeten het noemen zoals zij het zien. Het zou mooi zijn als Republikeinse leiders die nog steeds in de Amerikaanse democratie geloven naar voren zouden stappen. Maar op een paar opmerkelijke uitzonderingen na, waaronder Mitt Romney, Liz Cheney en Adam Kinzinger, hebben ze sinds 2016 niet nagelaten teleur te stellen.

Wat de media betreft: ook al verafschuw ik de paardenrace-politiek-zoals-gewoon-twee-kantenbenadering van de zogenaamd “liberale” grote media, ik denk niet dat zij de oorzaak van het probleem zijn. De wortel van het probleem is de enorme, geïsoleerde, van feiten ontdane wereld van de rechtse media. Het is Fox News, AM-radio (echt, probeer een lange rit te maken, je zult versteld staan), gerichte sociale media en al die podcasts en chatgroepen waar complottheoretici elkaar kunnen aansporen.

Bovenal moeten we anderen motiveren om mee te doen – op zinvolle manieren. Opiniepeilingen kunnen misleidend zijn; Wat er echt toe doet, is wie er op de verkiezingsdag komt.

Wat gebeurt er als Donald Trump opnieuw president wordt?

Zijn eerste termijn zal lijken op een tuinfeest. Trump is altijd uitsluitend gemotiveerd geweest door bezorgdheid voor zichzelf. Nu is hij niet alleen gemotiveerd om zichzelf tegen gevangenschap te beschermen, maar ook om wraak te nemen op zijn groeiende lijst van vijanden.

Als hij weer aan de macht komt, zullen we ook een onmiddellijke verandering zien in de positie van de VS in de wereld. Een overwinning van Trump zou een enorme impuls zijn voor Rusland en andere antagonistische buitenlandse regeringen, en het zou onze bondgenootschappen in Europa verzwakken. Dat zou allemaal duur en gevaarlijk zijn.

We zullen ook een snelle politisering van grote delen van de federale overheid zien. Met de hulp van Heritage worden er al plannen gemaakt om, zoals Ron Desantis het uitdrukte, ‘de kelen door te snijden’. Het belangrijkste resultaat zal een aanzienlijke toename van de incompetentie zijn. Alles wat met de rechtsstaat te maken heeft – DOJ en FBI bijvoorbeeld – zal het hardst worden getroffen. Maar je kunt ook schade verwachten in de gezondheidszorg en gezondheidsonderzoek, klimaatgerelateerde programma’s, burgerrechtenwetgeving en tal van andere overheidsfuncties die iedereen als vanzelfsprekend beschouwt totdat ze niet meer verschijnen.

Hoe gaan we verder?

Kijk, de basisinstrumenten van de democratie zijn nog steeds voor ons beschikbaar. We moeten ze gebruiken om onze democratie te herstellen, niet alleen voor onszelf maar ook voor toekomstige generaties.

Ook zou aan elke Republikeinse kandidaat elke dag de vraag moeten worden gesteld: “Steunt u de oproep van Trump om de wetshandhaving in de VS omver te werpen? Steunt u zijn oproep om voormalige militaire leiders te executeren? Gelooft u dat iemand met 91 aanklachten tegen hem kan worden vertrouwd als een effectieve president? Gelooft u dat een man die beschuldigd wordt van het grove misbruik van geheime documenten, beschuldigd moet worden van de geheimen van het land?”

Er moet ook een programma voor positieve berichten zijn. De economie doet het beter dan verwacht, de infrastructuurprogramma’s werken, de Inflation Reduction Act is succesvoller dan verwacht en investeringen in alternatieve energie genereren onder meer een sterke economische groei. Dit hoeft geen strijd om de minste van twee kwaden te zijn.

Meer nog: we moeten iets leren van rechts. Ze praten een goed spelletje over het opnemen tegen de wakkere elite. Maar zij zijn degenen die erin zijn geslaagd om in hun eigen ruimte een goed verbonden en supergoed gefinancierde elite te creëren. Ze hebben geïnvesteerd in de instellingen en infrastructuur van hun beweging, en niet alleen in politieke kandidaten, waar veel democratische donaties op gericht zijn. 

Zij ondersteunen en bevorderen de carrières van jonge rechtse reactionairen door middel van stage- en fellowshipprogramma’s. Kijk eens naar de investeringen die ze doen in leiderschapstrainingsinitiatieven en in netwerkorganisaties. Kijk naar hun investeringen in media- en berichtenstrategieën en in de ruimte voor juridische belangenbehartiging. We moeten investeren in de infrastructuur voor het opbouwen van democratie op alle niveaus.

We willen hun intellectuele oneerlijkheid niet kopiëren, laat staan ​​hun politiek. Maar vanuit institutioneel perspectief valt er nog veel te leren.