Op Arabische tv-zenders zie ik, samen met miljoenen anderen hoe bedorven het Westen is, hoe ze in Gaza lijken stapelen, veel lijken van kinderen?. De meeste westerse leiders kijken weg. Joe Biden, Ursula Von der Leyen, Olaf Scholz, Emmanuel Macron, Rishi Sunak, Mark Rutte en co reizen integendeel naar Israël om hun steun te gaan betuigen aan de bommenwerpers, verbaasd dat de rest van de wereld hen hier, en in Oekraïne, niet volgt in hun oorlogszucht, hier en in Oekraïne.
Twee gewichten
Het Westen baadt in zelfgenoegzaamheid en begrijpt niet dat de rest van de wereld niet volgt. Het poogt zichzelf wijs te maken dat de vijand geïsoleerd staat. Rusland voorop. Zelfs China zou geïsoleerd staan. Maar het begint stilaan door te dringen dat het anders evolueert, het Westen is zichzelf in volle zelfgenoegzaamheid zelf aan het isoleren. Dat gebeurde al met de oorlog in Oekraïne en nu nog meer met de oorlog Palestina-Israël.
“Twee maten en twee gewichten”, dat is samengevat hoe een groot deel van de wereld aankijkt tegen de houding van dat Westen (Noord-Amerika, EU, Australië….). De Israëlische bezetting en haar dagelijkse zware tol jarenlang negeren, maar intussen zelf in Europa een conflict provoceren.
Waarom waren Washington en Brussel zo verbaasd dat ze buiten het eigen veld, zo weinig steun vonden voor het aangevallen Oekraïne? Beseffen ze wel dat niet iedereen in de wereld vergeten is hoe ze in 2003 Irak binnenvielen met als excuus dat Saddam Hoessein een arsenaal aan massavernietigingswapens had. Waarom zou men dan goedschiks de door het Westen bijgetreden Israëlische versie geloven over de aanval op hospitaal Al-Ahlia in Gaza. Men gelooft graag de experts die je stelling bevestigen, en die zijn altijd wel te vinden.
Zelfverblinding
Het Westen lijdt aan zelfverblinding. Dat wordt me nog duidelijker bij het meest recente nummer van het met autoriteit beklede weekblad The Economist (oktober 21-21/2023). Onder de titel “Where will this end?” lezen we o.m.: dat de voorbije halve eeuw de VS de enige was die bereid en in staat was om enige orde in het Midden Oosten te
scheppen…
Over welke ‘orde’ heeft men het hier? De eerste Golfoorlog, toen de VS en het Westen enthousiast Saddam Hoesseins oorlog (1981-1989) tegen Iran steunden? De orde die er kwam na de oorlog van 2003 tegen Irak en Saddams onbestaande massavernietigingswapens? Die oorlog schiep de grootst mogelijke wanorde, leidde tot ontstaan en groei van Daesh (IS). Of de orde in Libië waar na Kaddhafi de wapendepots werden opengegooid? En de orde in de relaties Israël-Palestina met de toenemende kolonisatie van Palestijnse gebieden en Trum die de VS-ambassade naar Jeruzalem verhuisde? En zo verder.
Is men dan zo blind voor wat men heeft aangericht? Ja. Anders zou Anthony Blinken, VS-minister van Buitenlandse Zaken, toch aan de Egyptische president Sissi niet gaan vragen om 2 miljoen Palestijnen uit Gaza “tijdelijk te herbergen”. Natuurlijk verdenkt de Arabische en de rest van de wereld Israël én de VS ervan, Gaza volledig te willen ‘schoonmaken’ en annexeren. Om nadien mogelijks hetzelfde te doen op de westelijke Jordaanoever.
Rivalen
Terwijl het “Westen” zijn medeplichtigheid ruim etaleert – deze week met het steunbezoek van de Franse president Macron aan Israël – wrijven anderen zich daarbij in de handen. De Chinese president Xi Jinping en zijn Russische collega Vladimir Poetin waren de vedettes van de ceremonie in Peking voor tien jaar nieuwe “Zijderoute”. Er waren “slechts” 21 staatshoofden en regeringsleiders, maar toch 140 vertegenwoordigde landen. Niet allemaal voorstanders van democratische vrijheden en mensenrechten, verre van. Maar vele ervan zijn of waren tegelijk vrienden van het Westen.
De top iets eerder van de Brics in Zuid-Afrika was voor Xi ook al een mooi succes geweest, met zes nieuwe lidstaten waaronder Saoedi-Arabië. De VS-poging om deze laatste weer meer in eigen kamp te krijgen, door relaties met Israël aan te knopen, is voor lang opgeschoven.
Het Westen kan natuurlijk blijven steunen op de enorme economische, financiële en militaire Amerikaanse macht. Zoals die zich nu manifesteert in de vorm van twee vliegdekschepen die post vatten in de regio Midden Oosten om Israël te beschermen. Dat is intimidatie en dat komt in een groot deel van de wereld terecht ook zo over: een politiek met machtsmiddelen ten bate van een hatelijke bezetter.
Maar heeft Afghanistan, met de smadelijke vernedering van 15 augustus 2021, niet aangetoond dat er grenzen aan dat soort politiek zijn?
[…] van de grote stad Xiamen is duidelijk zichtbaar. Iedereen hier moet zich ervan bewust zijn dat Peking de eilanden op elk moment met geweld kan overnemen, veel gemakkelijker dan Taiwan […]