Sigrid Kaag minister af

Sigrid Kaag stopt als demissionair minister van Financiën en vicepremier omdat ze voor de Verenigde Naties de wederopbouw van Gaza gaat coördineren. Dat meldt de vertrekkend bewindsvrouw op X. De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) meldt dat ze op 8 januari stopt.

Demissionair premier Mark Rutte wenst Kaag succes met haar „cruciale en veeleisende opdracht”. Hij laat op X weten dat hij ervan overtuigd is dat Kaag de kennis en ervaring heeft om de taak „als geen ander te vervullen”. Rutte bedankte haar ook voor hun „hechte band” en goede samenwerking.

Kaag noemt het „eervol” dat VN-secretaris-generaal António Guterres haar heeft gevraagd voor de baan. Ze hoopt een bijdrage te leveren aan een „betere toekomst”.

Sigrid Kaag gaat Den Haag verlaten. De misschien wel meest gehate politica van de afgelopen jaren wordt weggepromoveerd en gaat de wederopbouw van Gaza in coördineren. Een taakje waar ze de komende jaren waarschijnlijk wel even druk mee is. Haar nieuwe carrièremove is goed nieuws. Voor Den Haag, maar ook voor Gaza.

Want laten we eerst maar eens voorop stellen dat mevrouw Kaag heus wel wat in haar mars heeft. Voordat ze door haar regentenpartij D66 in 2017 als nieuwe partijleider naar Den Haag was gehaald, had ze er als diplomaat al een indrukwekkende carrière opzitten.

Ze babbelde met zo’n beetje alle grote wereldleiders. Ze werkte namens de Verenigde Naties als topdiplomaat in Libanon. Ze was namens de VN betrokken bij de vrede in Syrië. Ze kreeg meneer de dictator Bashar al-Assad terug in zijn hok, ze was betrokken bij de vernietiging van chemische wapens in Syrië. Ze kletste het Midden-Oosten, ondanks haar stijve kaken, zo de vrede in.

Dat heeft ze keurig gedaan. Top. Niks mis mee. Willen we best toegeven.

Maar een garantie voor een succesvolle carrière in de Nederlandse politiek bleek het allerminst. Ze werd terug naar Nederland gehaald om Rutte van zijn troon te stoten en de eerste vrouwelijke premier van Nederland te worden, maar uiteindelijk werd het avontuur in Den Haag één groot fiasco. Ze was misschien een big shot binnen D66, de rest van Nederland dacht: wat doet die vrouw hier die ineens een pedante mening over Nederland heeft terwijl ze zelf jarenlang in een ver en onbekend buitenland heeft gezeten?

Wat weet zij nou van onze problemen? Wie is zij? Waarom draagt ze parelkettings en waarom praat ze alsof ze dertig aardappelen in haar keel heeft zitten? Mensen pruimden haar niet. Haar voorkomen, het betweterige, het uitleggerige. Bah. En daarbij: Kaag bleek zo woke als de pest.

Al met al een recipe for failure. Natuurlijk, in 2021 zette ze met D66 nog een grote verkiezingsuitslag neer met 24 zetels, maar ze maakte zich onmogelijk door Rutte de maat te nemen in het grote Omtzigt-debat (‘Hier scheiden onze wegen’) om vervolgens wel doodleuk als vice-premier in een kabinet met hem te gaan zitten. Ongeloofwaardig. Ondertussen haalde ze haar neus op voor debatten in de Kamer, als minister van Financiën liep ze de minister van Buitenlandse Zaken constant voor de voeten en ze liet zich te pas en te onpas in het publieke debat uit over zagen waar ze niets mee te maken heeft.

Intussen is D66 gedecimeerd tot een lullige negen zetels. Tel uit je winst.

Afgelopen juli had ze al laten weten na de laatste verkiezingen de Nederlandse politiek te verlaten. Ze was de vele dreigementen beu. Dieptepunt hierin was natuurlijk de gek die met een brandende fakkel voor haar privéwoning in Den Haag stond.

Kaag werd met torenhoge verwachtingen naar Nederland gehaald. D66 beschouwde haar als een vrouwelijke messias die Nederland wel even zou redden van de ondergang. Nu, zes jaar later, kan gesteld worden dat ze alle verwachtingen totaal niet heeft waargemaakt. Hoe langer ze in Den Haag rondliep, hoe zuurder ze werd. Ze is dan misschien wel internationaal gelauwerd en enorm intelligent, ze was ook afstandelijk en kil. Zes vreemde talen vloeiend spreken is leuk, je hebt er niets aan als je de taal van het volk niet spreekt.

Een minister die moeiteloos overschakelt van Frans naar Arabisch.
Gaan we dat ooit nog eens meemaken? pic.twitter.com/Le4BK9Vo74

— Ethiek is overal (@Gert_van_Dijk) December 26, 2023

’Vraagtekens bij benoemingen politici’

Feitelijk zouden wij als Nederlanders trots moeten zijn dat drie politici internationaal doorbreken en het internationale vertrouwen krijgen op belangrijke dossiers.

We hebben het dan over Wopke Hoekstra, Sigrid Kaag en, ik ga daar maar gemakshalve van uit, Mark Rutte.

Toch wringt het nu we geen volledig inzicht hebben in de totstandkoming. Waarom is de draai van Hoekstra op klimaat gehonoreerd (heeft hij zich via Diederik Samsom vast laten leggen mbt een aantal ingrijpende, politieke maatregelen?)?

Waarom zou Rutte de NAVO mogen leiden (is het omdat hij heeft toegezegd dat Nederland voortaan financieel zal voldoen aan de NAVO norm?)?

Waarom Kaag naar Gaza terwijl ze faalde (zie het eindrapport) bij de evacuatie in Kabul; kennelijk waren haar diplomatieke contacten niet van het niveau dat ze zelf graag suggereerde. Kortom, wel trots maar met wat vraagtekens.