Pfizergate: De duistere Covid-vaccindeals van Ursula von der Leyen

Pfizergate: De duistere Covid-vaccindeals van Ursula von der Leyen bewijzen dat ze met alles weg kan komen

Twijfelachtige contracten en te hoge uitgaven hebben de ongekozen ‘koningin’ van de EU Ursula von der Leyen onaangedaan gemaakt en verlangend naar een nieuwe termijn.

Vergeet deze hele “verkiezings” poppenkast en lijm de kroon gewoon al op het hoofd van Ursula von der Leyen.

Ursula von der Leyen, de niet-gekozen voorzitter van de Europese Commissie, staat in voor een baanvernieuwing in juni. Ze zou opnieuw moeten worden voorgedragen door de meerderheid van de leiders van de EU-lidstaten en vervolgens opnieuw moeten worden bevestigd door leden van het nieuw gekozen Europese Parlement. Ze zouden gek moeten zijn om deze ultieme incarnatie van echte EU-waarden, zoals transparantie en vooruitziendheid (of beter gezegd, het gebrek daaraan) te onttronen. 

Ik denk aan een specifiek verhaal over koningin Ursula dat dit punt perfect illustreert. 

Tijdens Covid heeft de Europese Unie een blokbreed QR-codesysteem uitgerold als bewijs van vaccinatie voor reizen, vrije tijd en in sommige gevallen een arbeidsvoorwaarde – zelfs toen rapporten twijfels begonnen te rijzen over hoe betrouwbaar de injectie werkelijk was als het ging om het stoppen van infectie, overdracht en dood. Het is alsof er in Brussel interesse was om snel actie te ondernemen om zo snel mogelijk schoten in de wapens te krijgen en dit digitale identiteitssysteem op te zetten, gekoppeld aan de jab-status voordat de enge muziek stopte of mensen het gewoon uitschakelden.

Sceptische leden van het Europees Parlement hebben geëist om te weten wat voor soort deal de leiding van het blok feitelijk heeft gesloten met de fabrikanten van deze injecties. We hebben het over elf contracten, 4,6 miljard vaccins en 71 miljard euro aan overheidsgeld dat naar Big Pharma wordt overgemaakt.

Tot nu toe zijn noch de burgers die dit allemaal hebben betaald, noch hun gekozen vertegenwoordigers erin geslaagd volledige transparantie over deze deals te krijgen.

Volgens onderzoek dat vorig jaar werd gepubliceerd door de Franse NGO Global Health Advocates en de Britse non-profitorganisatie StopAids, heeft de Europese Commissie “ingestemd met uitgebreide vertrouwelijkheidseisen ten aanzien van farmaceutische bedrijven die mogelijk niet volledig in overeenstemming zijn met de EU-wetgeving”, en die van de contracten geanalyseerd met AstraZeneca, Pfizer en Moderna, “werd het Pfizer-contract het meest significant geredigeerd.” 

In het bijzonder merkten zij op dat de Europese Commissie “de meeste informatie over productveiligheid en schadeloosstelling in het contract van Pfizer en Moderna had geredigeerd”, en concludeerde dat “het erop lijkt dat het grootste deel van het risico door de EU werd gedragen in een wanhopige poging om toegang te krijgen tot deze vaccins.”

De rapporten vestigen ook de aandacht op het gebrek aan interesse van bepaalde CEO’s van Big Pharma als het gaat om verantwoording jegens hun klanten – hun eindklanten die de prikken ontvingen en uiteindelijk betaalden: de gemiddelde EU-burger. “We hebben Pfizer, AstraZeneca en Moderna de kans gegeven om op de claims te reageren… maar we hebben geen reactie ontvangen”, aldus de NGO’s .

Het blijkt dat Albert Bourla, CEO van Pfizer, dezelfde persoon is die privé-sms-berichten uitwisselde met Von der Leyen de maand voordat over het Pfizer-contract werd onderhandeld. Hoe weten we dat? Omdat ze het zelf zei in april 2021 in een interview in de New York Times. Terwijl ze daarmee bezig was, rezen er vragen over de manier waarop Duitse defensiecontracten werden gegund. Politico rapporteerde hierover in 2019, daarbij verwijzend naar het toegenomen gebruik van adviseurs tijdens haar ambtsperiode, en uiteindelijk kreeg ze te maken met het maken van ‘fouten’ . Blijkbaar zouden ze ook niet de laatste in hun soort zijn. 

Tegen 2020, zo vertelde Von der Leyen aan de New York Times, ging ze op het hoogtepunt van de pandemie een maand lang heen en weer met de chef van Pfizer via sms, met als resultaat een “bestelling van 1,9 miljard doses van Pfizer” (naar om precies te zijn: een bestelling van 900 miljoen met nog een optie van 900 miljoen die nog niet is uitgeoefend) tot en met 2023, volgens de krant, met in totaal 4,6 miljard doses besteld bij alle geneesmiddelenfabrikanten.

Waarom zoveel doses voor een EU-bevolking van slechts 448 miljoen? “Ik ben ervan overtuigd dat we hier voor de lange termijn in zitten”, vertelde ze in april 2021 aan de krant.

Het is maar goed dat contracten ter waarde van 71 miljard euro (in het geval van Covid) niet grotendeels zijn gebaseerd op de grillen en gevoelens van vrijlopende, niet-gekozen bureaucraten en dat ze transparantie en een open debat en discussie over welke voorwaarden dan ook met zich meebrengen in een poging om mogelijke toekomstige valkuilen te vermijden , rechts? Oeps, te laat. In december 2023 was de ‘lange termijn’ van Von der Leyen ontspoord, waardoor doses over het hele continent werden gedumpt, waarbij volgens Politico ongeveer € 4 miljard aan Covid-vaccins op stortplaatsen in heel Europa belandde.

Meer recentelijk werden individuele EU-lidstaten overgelaten om zelf de procedure tegen Pfizer aan te spannen, omdat het bedrijf hen aanklaagde omdat ze niet hadden betaald voor doses die ze niet meer nodig hadden of wilden hebben nu ze niemand de prik kunnen opdringen. of mensen bang maken om het te nemen.

Het oorspronkelijke Pfizer-EU-contract werd vorig jaar gewijzigd om het oorspronkelijke aantal gekochte doses te verminderen, maar Brussel vertelde de lidstaten dat ze nog steeds aan de haak zaten omdat ze annuleringskosten moesten betalen voor elke dosis die ze niet langer wilden. En in plaats van tegen 2023 de wapens in te zetten om de voorraad te liquideren, zou de EU nog drie jaar de tijd hebben om te proberen blijvende belangstelling onder haar burgers op te wekken.

Niet dat iemand enig idee heeft wat het oorspronkelijke contract was. Misschien kunnen de sms-berichten van Von der Leyen een aanwijzing bieden. Maar ze zijn op magische wijze verdwenen en ze lijkt niet zo geïnteresseerd in een poging om ze forensisch terug te vinden. De New York Times klaagt aan om ze in handen te krijgen, en het Europees Openbaar Ministerie heeft onlangs de taak van de Belgische autoriteiten overgenomen bij het onderzoeken van strafrechtelijke beschuldigingen van “inmenging in publieke functies, vernietiging van sms-berichten, corruptie en belangenverstrengeling.”

Europese parlementsleden van de Covid-19-commissie van het blok hebben hun belangstelling uitgedrukt om Von der Leyen persoonlijk te laten antwoorden aan hun commissie over deze contractonderhandelingen, maar zij deelt die interesse niet. Dat geldt ook voor Bourla – die de commissie ertoe bracht te verzoeken dat zijn toegangsrechten tot het EU-parlement zouden worden ingetrokken. Niet dat hij ze toch nodig heeft als hij de directe lijn van koningin Ursula heeft.

Het is belangrijk dat de Europese democratie ‘veilig en beveiligd’ is , zei Von der Leyen in februari toen ze de wens aankondigde om op haar troon te blijven na de EU-parlementsverkiezingen van juni, waarin ze weigerde zich kandidaat te stellen in haar thuisland, ondanks dat ze daartoe werd aangemoedigd. om kleine redenen van democratische legitimiteit.  “Veilig” en waarvan precies? Rusland natuurlijk. Het is eigenlijk een beetje verrassend dat ze Moskou er nog niet van heeft beschuldigd ook haar sms-berichten met Bourla te hebben verwijderd.

Von der Leyen heeft bewezen een onstuitbare tank te zijn als het gaat om het verpletteren van vervelende formaliteiten, waarbij hij als een kleine verkeersdrempel over Pfizergate rolt.

Vorige maand nog werd ze schriftelijk geconfronteerd met EU-hoofddiplomaat Josep Borrell, commissaris voor Interne Markten Thierry Breton, en enkele van hun collega’s over de selectie door haar commissie van de EU-gezant voor het midden- en kleinbedrijf, die toevallig ook een Duitser is. van haar eigen CDU-partij thuis, terwijl ze ook het laagst scoorde onder de kandidaten voor de baan. EU-wetgevers hebben ook  het gebrek aan transparantie  betreurd bij het selecteren van iemand voor een functie ter waarde van 17.000 euro per maand.

Ursula von der Leyen praat goed over transparantie, ondanks dat ze blijk geeft van een zwak persoonlijk begrip van het concept. Een beetje zoals de hele EU dat regelmatig doet. Het op deugdzame wijze signaleren van democratische waarden en er tegelijkertijd de spot mee drijven, is wat deze koningin tot de perfecte weerspiegeling van haar koninkrijk maakt.