De moord op de zwangere Saga door Mohamedamin Abdirisek Ibrahim heeft het debat over het open-grens immigratiebeleid van Zweden en de veiligheid van zijn burgers, met name vrouwen, nieuw leven ingeblazen.
De recente moord op de zwangere Saga in het centrum van Örebro, naar verluidt gepleegd door een 21-jarige Somalische man genaamd Mohamedamin Abdirisek Ibrahim, heeft opnieuw vragen doen rijzen over de veiligheid van vrouwen in Zweden. Het feit dat Ibrahim sinds 2016 het Zweedse staatsburgerschap heeft, betekent dat hij, zelfs als hij wordt veroordeeld, niet kan worden uitgezet. Dit heeft geleid tot bezorgdheid over het immigratiebeleid van het land en de bescherming van zijn burgers, met name vrouwen.
Volgens de officier van justitie hadden Ibrahim en Saga een relatie met elkaar. De omstandigheden rond haar dood blijven echter onduidelijk. De aanklager verklaarde ook dat er een risico bestaat dat Ibrahim met bewijsmateriaal knoeit of het onderzoek bemoeilijkt als hij wordt vrijgelaten. Daarom is hij op een hoger niveau van verdenking vastgehouden.
Ibrahim heeft een strafblad, nadat hij eerder was veroordeeld voor poging tot diefstal en illegaal rijden. Zijn zaak en andere recente incidenten van geweld tegen vrouwen in Zweden hebben geleid tot een verhit debat over het open-grens immigratiebeleid van het land en hoe dit de veiligheid van de burgers kan beïnvloeden.
Vorig jaar werd een 40-jarige vrouw gewelddadig aangevallen door vier Eritrese migranten in Flemingsberg, ten zuiden van Stockholm. De aanvallers sloegen de vrouw in een bosrijke omgeving tegen de grond en verkrachtten haar om de beurt. Twee van de daders leidden haar vervolgens naar een lift op het treinstation van Flemingsberg, waar ze haar opnieuw verkrachtten terwijl een van de handlangers buiten op wacht stond. Het incident werd gefilmd met een camera van een mobiele telefoon, wat duidt op “bijzondere roekeloosheid of wreedheid”.
In een ander geval werd een negenjarig meisje verkracht en bijna vermoord in de multiculturele wijk Morö Backe in Skellefteå door een 15-jarige Ethiopische seriële zedendelinquent die zich voordeed als een 13-jarige. Het kind werd geslagen, gewurgd, vastgebonden aan een boom en seksueel misbruikt. Als gevolg hiervan heeft ze nu permanent hersenbeschadiging en moet ze een rolstoel gebruiken.
Andere incidenten zijn de groepsverkrachting van een jonge vrouw in een park in Malmö door vijf Syrische moslimmigranten, onderbroken door twee politieagenten die toevallig in het gebied patrouilleerden. De advocaat van het slachtoffer zei dat haar cliënt de ergste nachtmerrie van elke vrouw heeft meegemaakt.
Deze incidenten, samen met vele andere , hebben ertoe geleid dat sommigen twijfelen aan het vermogen van Zweden om zijn burgers, met name vrouwen, te beschermen. Zo adviseerde de politie in Östersund in 2016 vrouwen om ’s nachts niet alleen te lopen vanwege ten minste zes meldingen van gewelddadig seksueel geweld tegen vrouwen. Daarnaast waarschuwde de regionale politiechef vrouwen tegen alleen reizen in de stad.
In 2017 berichtten de media dat de politie door de vele moorden in het land geen tijd had om verkrachtingszaken te onderzoeken. Tegenwoordig zijn vrouwen in Zweden bang om overdag naar buiten te gaan uit angst verkracht, geslagen, lastiggevallen, gewurgd of vermoord te worden.
Helaas krijgen vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van migranten vaak weinig steun in Zweden, en het politieke establishment en de door de staat gecontroleerde media vergoelijken hun misdaden vaak. Bovendien worden vrouwen die zich uitspreken over hun zorgen soms bestempeld als ‘racisten’ en kunnen ze te maken krijgen met repercussies, waaronder ontslag of arrestatie .
De moord op de zwangere Saga door Mohamedamin Abdirisek Ibrahim en de talloze andere gewelddadige misdaden tegen vrouwen in Zweden hebben geleid tot hernieuwde bezorgdheid over het immigratiebeleid van het land en de veiligheid van zijn burgers, met name vrouwen. Ondanks publieke verontwaardiging heeft de regering niet voldoende maatregelen genomen om deze problemen aan te pakken en de veiligheid van haar burgers te waarborgen. In plaats daarvan lag hun focus vaak op het voldoen aan de behoeften van illegale immigranten en migranten, wat heeft geleid tot een gebrek aan steun en bescherming voor slachtoffers van geweldsmisdrijven. Hierdoor voelen veel Zweden zich kwetsbaar en ongehoord, en dit roept belangrijke vragen op over de prioriteiten van de regering.