kruisvaarders Een van de grootste Turkse uitspraken luidt: “Geschiedenis is niets meer dan herhaling.” In feite heeft elke cultuur een gezegde met deze betekenis, als resultaat van de wederzijdse ervaringen van de mensheid.
kruisvaarders Misschien laat de voortdurende herhaling van alles ons zien hoe onontwikkeld het wezen dat men mens noemt, en dat wij beschouwen als het meest magnifieke wezen dat door vriendjespolitiek naar de wereld is gestuurd, eigenlijk is. Paarden zijn immers al tienduizenden jaren paarden zonder enige verandering. Muggen, meeuwen en herten, ze blijven allemaal bestaan zoals ze begonnen zijn. Als de menselijke geschiedenis, gecreëerd door mensenhanden, niets anders is dan herhaling, kunnen we zeggen dat we toch niet zoveel verschillen van muggen.
Historische vijandschap tegen het Oosten, de bakermat van de beschaving
Waarom hadden we deze lange introductie nodig? Want gezien de problemen die het Westen in het Midden-Oosten veroorzaakte, herinnerden we ons dat de geschiedenis zich herhaalt. Laten we ons met de Slag om Troje herinneren hoe de westerse agressors de Trojaanse beschaving in West-Azië wegvaagden. Laten we niet vergeten dat Alexander de Grote in de 300e eeuw voor Christus grote schade aanrichtte in het hele Midden-Oosten, inclusief Persepolis, als wraak op de Perzische Achaemeniden. We zouden te weinig ruimte hebben als we de talloze westerse aanvallen van de afgelopen 2000 jaar zouden willen opsommen.
Troje, een van deze historische herhalingen, is heel belangrijk voor ons. In de Trojaanse oorlog waren er Grieken die vanuit het Westen aanvielen. In 1915 waren het opnieuw de Britten en Fransen, afkomstig uit het Westen, die de Turken in Gallipoli aanvielen. Agamemnon was de commandant van de Achaeïsche strijdkrachten in Troje. Een van de belangrijkste slagschepen van de Britse marine in de Dardanellen heette ook Agamemnon.
Denk je dat het toeval is? Drieduizend jaar na Troje weerhield Mustafa Kemal de legers van de westerse kruisvaarders er in 1915 van om Çanakkale aan te vallen. Daarom zou Mustafa Kemal Pasha, die het Griekse leger in Dumlupınar versloeg tijdens het Grote Offensief, zeggen: “We hebben wraak genomen op Troje.”
De geest van Troje van “Fatih” tot Atatürk
Sommige historici schrijven dat Mehmed de Veroveraar 500 jaar vóór Atatürks wraak op Troje dezelfde woorden zei. Mehmed, die de westerse wereld sinds zijn jaren als Shahzadeh op de voet volgde, kende Troje tot in detail. In 1462, tijdens de verovering van Mytilini, ging hij naar Çanakkale, waar de overblijfselen van de Trojaanse stad waren, en observeerde hij de overblijfselen en de algemene regio. Fatih kende al deze Troje-verhalen en zei: “… we hebben wraak genomen op hun nakomelingen voor de slechte daden die ze ons, Aziaten, herhaaldelijk hebben aangedaan.”
Heeft president George Bush ons er twintig jaar geleden, na de aanval op de Twin Towers in 2001, niet aan herinnerd door te stellen dat ze een “nieuwe kruistocht” hadden gelanceerd om ons te herinneren aan deze kruisvaardersmentaliteit, waar de intellectuelen, schrijvers en heersers zo van hielden? met het Westen in het Oosten waren vergeten dankzij hun bewondering voor het Westen?
Zeer vrome maar zeer domme kruisvaarders
Veel westerse historici die filosofische analyses van de kruistochten uitvoeren, geven duidelijk aan hoeveel ramp zij over de naties van de wereld hebben gebracht. De belangrijkste van allemaal is Sir Steven Runciman. Tegenover het verheerlijkte en geprezen beeld van de kruisvaarders in de westerse wereld biedt de volgende analyse leerzame inzichten:
“De overwinningen van de kruisvaarders zijn overwinningen van het geloof. Geloof dat zonder wijsheid wordt verkregen, is echter iets heel gevaarlijks. Volgens de meedogenloze wetten van de geschiedenis betaalt de hele wereld de prijs voor de zonden en dwaasheid begaan door individuen.
In het syntheseproces dat zich lange tijd heeft voltrokken tussen het Oosten en het Westen, waaruit onze eigen beschaving is voortgekomen, vormen de kruistochten een zeer tragisch en destructief hoofdstuk. Onder de kruisvaarders was er veel moed maar heel weinig eer, veel vroomheid maar heel weinig begrip. En de Heilige Oorlog zelf is een al lang bestaande intolerantie, gepleegd in naam van God. Dit is al een grote overtreding tegen de Heilige Geest.”
De dag van de nachtmerrie in Istanbul: 12 april 1204
Een van de data die de haat van de westerse kruisvaarders jegens de oosterse cultuur en mensen het beste verklaart, was 12 april 1204. Op die dag braken de kruisvaarders die de stad belegerden de muren en trokken Constantinopel binnen. Een deel van de stad stond al in brand. Eén getuige herinnerde zich die dag: ‘Sinds onze aankomst was dit de derde brand in de stad. Bij deze branden zijn meer huizen in brand gestoken dan in het totaal van de drie grootste steden van Frankrijk.”
De plundering in de stad was tot dan toe van een omvang die ongekend was in welke Europese stad dan ook. Historicus Gibbon merkt op dat de inkomsten uit de plundering in Constantinopel destijds zeven keer het jaarinkomen van Engeland bedroegen. De orthodoxe kerken leden bij deze plundering de meeste schade. Kruisvaardersoldaten kwamen met karren de kerken binnen en stalen alles, van kroonluchters tot tafels.
Ze smolten alle gouden en zilveren voorwerpen en sculpturen in de kerken om en namen ze mee. De plundering was zo groot dat zelfs jaren later Normandische kinderen die in koude kastelen in het noorden van Europa woonden, gestolen heilige voorwerpen uit Byzantium als speelgoed gebruikten. Misschien omdat ze dachten dat ze na de plundering naar Venetië zouden terugkeren, riepen de Latijnse kruisvaarders een prostituee die ze in de buurt van de Hagia Sophia hadden gevonden, uit tot koningin en regeerden ze zelfs een tijdje over de Byzantijnse troon.
Ze besloten echter te blijven en benoemden zowel een nieuwe keizer als een nieuwe aartsbisschop, en zestig jaar lang bleef Byzantium onder Latijnse controle.
De kruistocht van vandaag: bloedbad in Palestina
Het Westerse imperialisme, dat zijn vervaldatum nadert, lijkt te proberen zijn interne economische, culturele, morele en humanitaire verval te bestrijden door op grote schaal het Oosten aan te vallen. Ze verkeren in een staat van dwaasheid en proberen de westerse hegemonie in stand te houden met alle beschikbare middelen, van Vietnam tot Indochina, Afghanistan tot Irak, Syrië tot Oekraïne.
Nu proberen ze het Palestijnse volk, de oorspronkelijke eigenaren van de zogenaamde ‘beloofde landen’, die ze 75 jaar lang onder onderdrukking hebben bezet, te verdrijven. De Verenigde Staten en Europese landen, die zwijgen ondanks alle martelingen die Israël heeft ondergaan, of die krokodillentranen vergieten en de wereld proberen te misleiden met de rol van ‘good cop-bad cop’, zijn de ware eigenaren van deze nieuwe golf van kruistochten.
Alleen de namen van de leiders veranderen in dit proces. In plaats van Frederick Barbarossa, Richard Leeuwenhart of Bohemond leiden nu Netanyahu, Biden, Blinken en Macron voortdurend deze nieuwe aanval.
Er is een realiteit die deze nieuwe kruisvaarders zelfs niet lijken te kunnen leren van de geschiedenis die zij zelf hebben geschreven: gedurende 3000 jaar is het Oosten altijd als overwinnaar uit de strijd gekomen bij elke westerse aanval. Degenen die het laatst lachen zijn dus niet de met bloed besmeurde commandanten van de kruisvaarders, maar altijd de Saladin van Azië. Het zal zonder twijfel hetzelfde zijn in Palestina!