ISIS en Operatie Timber Sycamore

Het is in het Westen nauwelijks bekend dat de Islamitische Staat of ISIS twaalf jaar geleden werd opgericht en bewapend door de Anglo-Amerikaanse geheime diensten CIA en MI6. Dit gebeurde als onderdeel van Operatie ‘Timber Sycamore’, die in Nederland en de rest van Europa vrijwel onbekend was.

ISIS  – Slechts 24 uur na de gruwelijke massaschietpartij op het Crocus-stadhuis in Moskou op 22 maart, waarbij minstens 137 mensen omkwamen en 60 anderen ernstig gewond raakten, gaven Amerikaanse functionarissen de schuld aan ISIS -K, de Zuid-Centraal-Aziatische afdeling van ISIS Massacre. Bij velen wekte de snelheid van de toeschrijving het vermoeden op dat Washington op beslissende wijze de aandacht van het westerse publiek en de Russische regering wilde afleiden van de werkelijke schuldigen – of het nu Oekraïne en/of Groot-Brittannië was, de belangrijkste sponsor van Kiev in de proxy-oorlog.

Gedetailleerde informatie over hoe de vier schutters werden gerekruteerd, aangestuurd, bewapend en gefinancierd en door wie is nog niet bekend. De wrede ondervragingsmethoden waaraan zij werden onderworpen en waaraan zij ongetwijfeld nog steeds worden onderworpen, hebben alles te maken met het onttrekken van deze en andere belangrijke informatie aan hen. Hierdoor zouden de moordenaars valse bekentenissen kunnen afleggen . Hoe dan ook hebben ze zelf waarschijnlijk geen idee wie of wat hun monsterlijke daden werkelijk heeft gesponsord.

In tegenstelling tot hun mainstream-verhaal dat ISIS uitsluitend is geïnspireerd door religieus fundamentalisme, bestaat IS in de eerste plaats uit ‘ingehuurde wapens’. Zij treden te allen tijde op namens een aantal internationale donoren die door gemeenschappelijke belangen met elkaar verbonden zijn. Financiering, wapens en bevelen bereiken hun strijders op een omslachtige en ondoorzichtige manier. Er zijn bijna altijd lagen van verdeeldheid tussen de vermeende daders van een aanval door de groep en hun uiteindelijke organisatoren en financiers.

Gezien het feit dat ISIS -K momenteel strijdt tegen China, Iran en Rusland – met andere woorden, de belangrijkste tegenstanders van het Amerikaanse imperium – is het tijd om ons te verdiepen in de oorsprong van ISIS -K. De groep verscheen iets meer dan tien jaar geleden schijnbaar uit het niets, domineerde jarenlang de krantenkoppen en het westerse publieke bewustzijn, en verdween uiteindelijk, nadat ze eerder grote delen van Irak en Syrië hadden gecontroleerd en een Islamitische Staat hadden gevestigd met hun eigen munteenheid en paspoorten. en kentekenplaten .

Verwoestende militaire interventies die onafhankelijk van elkaar door de VS en Rusland werden gelanceerd , hebben dit demonische construct in 2017 weggevaagd . Zoals we zullen zien, ontstonden de terroristische groepering en haar kalifaat niet als een bliksemschicht in een donkere nacht, maar als resultaat van toegewijd, beslissend beleid dat in Londen en Washington werd uitgebroed en door hun spionagediensten werd uitgevoerd.

Aanhoudend vijandig

RAND is een zeer invloedrijke denktank gevestigd in Washington DC. De organisatie wordt jaarlijks voor een bedrag van bijna 100 miljoen dollar gefinancierd door het Pentagon en andere Amerikaanse overheidsinstanties en verspreidt regelmatig aanbevelingen over de nationale veiligheid, het buitenlands beleid, de militaire strategie en geheime en openlijke acties in het buitenland. In de meeste gevallen worden deze aankondigingen later in de politiek overgenomen.

Een RAND-paper uit juli 2016 over het vooruitzicht van een ‘oorlog met China’ voorspelde bijvoorbeeld de noodzaak om Oost-Europa te bevoorraden met Amerikaanse soldaten in de aanloop naar een ‘heet’ conflict met Peking, aangezien Rusland in zo’n situatie ongetwijfeld de kant van zijn buurland zou kiezen. conflict en bondgenoten zouden standhouden. Daarom moesten de strijdkrachten van Moskou aan de grenzen worden vastgebonden. Zes maanden later arriveerden plichtsgetrouw talloze NAVO-troepen in de regio, zogenaamd om de ‘Russische agressie’ tegen te gaan.

Op dezelfde manier publiceerde RAND in april 2019 het artikel ‘Extending Russia’. Het schetste “een reeks mogelijke middelen” om “Rusland te verleiden zichzelf te veel uit te breiden” om “de stabiliteit van het regime te ondermijnen.” Deze methoden omvatten: het verlenen van dodelijke hulp aan Oekraïne; het vergroten van de Amerikaanse steun voor Syrische rebellen; het bevorderen van “regimeverandering in Wit-Rusland”; Het uitbuiten van “spanningen” in de Kaukasus; Neutralisatie van “Russische invloed in Centraal-Azië” en Moldavië. Het meeste gebeurde daarna.

In deze context is het RAND-artikel uit november 2008, ‘ Unfolding The Long War ’, verontrustende lectuur. Er werd onderzocht hoe de Amerikaanse mondiale oorlog tegen het terrorisme zou kunnen worden gevoerd zodra de coalitietroepen Irak formeel zouden verlaten onder de voorwaarden van een terugtrekkingsakkoord dat diezelfde maand door Bagdad en Washington werd ondertekend . Deze ontwikkeling bedreigde per definitie de Angelsaksische dominantie over de olie- en gasbronnen van de Perzische Golf, die zelfs na het officiële einde van de bezetting “een strategische prioriteit” zou blijven.

“Deze prioriteit zal een sterke wisselwerking hebben met het verloop van de lange oorlog”, legde RAND uit. De denktank stelde verder een ‘verdeel en heers’-strategie voor om de Amerikaanse hegemonie in Irak te behouden, ondanks het machtsvacuüm dat door de terugtrekking is ontstaan. Onder zijn auspiciën zou Washington ‘de breuklijnen tussen verschillende salafistisch-jihadistische groepen uitbuiten om ze tegen elkaar op te zetten en hun energie te verspillen aan interne conflicten’, terwijl hij tegelijkertijd ‘autoritaire soennitische regeringen steunde tegen een aanhoudend vijandig Iran’:

“Deze strategie is sterk afhankelijk van geheime actie, informatieoperaties, onconventionele oorlogsvoering en steun voor binnenlandse veiligheidstroepen… De VS en hun lokale bondgenoten zouden nationalistische jihadisten kunnen gebruiken om proxy-campagnes te lanceren om transnationale jihadisten in diskrediet te brengen in de ogen van de lokale bevolking. Dit zou een kosteneffectieve optie zijn, om tijd te winnen… totdat de VS hun volledige aandacht er weer op kunnen richten. “Amerikaanse leiders kunnen er ook voor kiezen om te profiteren van het aanhoudende sjiitische-soennitische conflict … door de kant te kiezen van conservatieve soennitische regimes tegen sjiitische empowermentbewegingen in de moslimwereld.”

Groot gevaar

Dus begonnen de CIA en MI6 “nationalistische jihadisten” in heel West-Azië te steunen. Het jaar daarop, 2009, verwierp Bashar al-Assad een voorstel van Qatar om de enorme gasreserves van Doha rechtstreeks naar Europa over te dragen via een pijpleiding van 10 miljard dollar en een lengte van 1.500 kilometer die door Saoedi-Arabië, Jordanië, Syrië en Turkije zou leiden. Zoals diplomatieke telegrammen gepubliceerd door WikiLeaks gedetailleerd documenteren, besloten de inlichtingendiensten van de VS, Israël en Saoedi-Arabië onmiddellijk Assad omver te werpen door een lokale opstand aan te wakkeren en begonnen ze daartoe oppositiegroepen te financieren .

Deze inspanningen werden in oktober 2011 geïntensiveerd toen MI6 wapens en extremistische strijders van Libië naar Syrië leidde na de moord op Muammar Gaddafi op televisie. De CIA hield toezicht op deze operatie en gebruikte de Britten als afleidingsmanoeuvre om te voorkomen dat het Congres op de hoogte werd gesteld van hun machinaties . Pas in juni 2013 werd de geheime tolerantie van de CIA geformaliseerd – en later toegelaten – met de officiële goedkeuring van de toenmalige president Barack Obama onder de titel ‘Timber Sycamore’.

Destijds noemden westerse functionarissen hun Syrische bondgenoten over het algemeen ‘gematigde rebellen’. Toch was Washington zich ervan bewust dat zijn bondgenoten gevaarlijke extremisten waren die probeerden een fundamentalistisch kalifaat te vestigen in het gebied dat zij bezetten. In een rapport van de Amerikaanse Defense Intelligence Agency (DIA) uit augustus 2012 , vrijgegeven onder de vrijheid van informatiewetten, werd gesteld dat de gebeurtenissen in Bagdad “een duidelijke sektarische richting insloegen” en dat radicale salafistische groeperingen “de belangrijkste drijvende krachten waren van de opstand in Syrië”.

Deze facties omvatten de Iraakse vleugel van Al-Qaeda (AQI) en zijn zusterorganisatie, de Islamitische Staat van Irak (ISI). Het tweetal richtte vervolgens Daesh (Syrische ISIS) op, een vooruitzicht dat het DIA-rapport niet alleen voorspelde maar schijnbaar ook onderschreef:

“Als de situatie zich ontvouwt, bestaat er een mogelijkheid om een ​​al dan niet verklaard salafistisch vorstendom in Oost-Syrië te vestigen… Dit is precies wat de ondersteunende machten van de oppositie het Syrische regime willen isoleren… ISIS zou daardoor een eenheid kunnen vormen met anderen “Terroristische organisaties in Irak en Syrië zullen ook de islamitische staat uitroepen, wat groot gevaar met zich mee zal brengen.”

Ondanks deze ernstige zorgen ging de CIA door met het sturen van onnoemelijke hoeveelheden wapens en geld naar de “gematigde rebellen” van Syrië, in het besef dat deze “hulp” vrijwel onvermijdelijk in de handen van ISIS terecht zou komen . Bovendien voerde Groot-Brittannië tegelijkertijd geheime programma’s uit die miljoenen kosten om paramilitairen van de oppositie te trainen in de kunst van het doden en om medische hulp te bieden aan gewonde jihadisten. Londen schonk ook verschillende in Qatar gekochte ambulances aan gewapende groepen in Syrië.

Uitgelekte documenten geven aan dat het risico dat uitrusting en opgeleid personeel van deze inspanning verloren zou gaan voor Al-Nusra, ISIS en andere extremistische groeperingen in West-Azië door de Britse inlichtingendienst onvermijdelijk als “groot” werd beschouwd. Er was echter helemaal geen begeleidende strategie om deze dreiging het hoofd te bieden en de illegale programma’s gingen door. Bijna alsof het trainen en bewapenen van ISIS precies het gewenste resultaat was.