Hoe de Duitse bondskanselier Angela Merkel Duitsland onderwierp aan de VS

Angela Merkel Voor het behoud van vrede, vrijheid en welvaart is één ding nodig: de bevrijding van Europa van de VS, schrijft Werner Rügemer.

Na de oprichtende kanselier van de door de VS afgedwongen afzonderlijke staat van de Bondsrepubliek Duitsland, Konrad Adenauer, en de kanselier van de hereniging, Helmut Kohl, is nu op 17 april 2023 Angela Merkel onderscheiden met de hoogste eer van de Duitse staat: Grand Kruis van de Orde van Verdienste. Alleen kanseliers van de Christen-Democratische Unie (CDU) worden op deze manier geëerd. Sociaal-democratische kanseliers zoals Willy Brandt worden beschouwd als andersdenkenden: ze worden misschien niet geëerd.

Bijdrage aan het “nationale belang van de VS”

Een belangrijkere prijs werd toegekend aan de Duitse permanente kanselier en CDU-voorzitster, die enkele jaren eerder in functie was van 2005 tot 2021: in 2011 kende de Amerikaanse president Barack Obama haar in Washington de Presidential Medal of Freedom toe. Deze Amerikaanse vrijheidsmedaille wordt toegekend aan mannen, en soms aan vrouwen, voor hun bijdrage “aan de veiligheid en het nationale belang van de Verenigde Staten”. Met andere woorden, niet vanwege hun bijdrage aan de veiligheid en het nationale belang van bijvoorbeeld Duitsland of Europa.

Merkel had zich onder meer onderscheiden door in 2002 onvoorwaardelijk en hartstochtelijk te pleiten voor de Amerikaanse oorlog tegen Irak onder president George W. Bush. President Hussein beschikte over massavernietigingswapens en was bereid deze te gebruiken, ook tegen Israël. Schröder weigerde namens Duitsland rechtstreeks aan de oorlog deel te nemen.

Met Jezus voor de Amerikaanse oorlog in Irak

Aan de andere kant schold Merkel, als hoofd van de CDU-fractie, op 13 september 2002 in de Bondsdag tegen Schröder: “U hebt het internationale vertrouwen in Duitsland vernietigd…. Je speelt in op de angsten en gevoelens van mensen…. Deze eenzijdige actie schaadt Duitsland als exportland… Duitsland heeft als grootste land van Europa een verantwoordelijkheid.”

De leugenaar Bush, aan de andere kant, prees Merkel met verwijzing naar Jezus’ Bergrede als de echte ‘vredestichter’, hoe duister dat ook was. Maar de door het bedrijfsleven gefinancierde CDU- en FDP-partijen applaudisseerden hevig.

In november 2005 werd ze kanselier en al op 13 januari 2006 betuigde ze haar respect aan Bush in Washington en steunde ze de oorlog in Irak. Het feit dat deze oorlog was gerechtvaardigd met leugens – dat was niets waard voor de christelijke prediker van de berg, net zo min als de verwoesting, doden en mislukte staten in Afghanistan en andere door de VS geleide oorlogen.

Brzezinski: Schäuble en Kohl moeten gaan!

De leidende presidentiële adviseur in de VS, Zbigniew Brzezinski, had de nieuwe fase van de wereldwijde strategie van de VS in 1997 na het einde van het socialisme publiekelijk gerechtvaardigd: “Eurazië is het grootste continent op aarde en geopolitiek axiaal. Het strekt zich uit van Lissabon tot Vladivostok. Europa is bovenal het onmisbare geopolitieke bruggenhoofd van Amerika op het Euraziatische continent…. (daarom) met elke uitbreiding van de reikwijdte van Europa, breidt ook de directe invloedssfeer van de Verenigde Staten zich uit.” En voor de overheersing van Eurazië van Lissabon tot Vladivostok, zei hij, is Oekraïne de sleutelstaat.

Maar, zei Brzezinski, Europa verzwakt zichzelf door zijn uitgestrekte sociale beleidsmaatregelen, “een extreem belastend sociaal systeem dat de economische macht verzwakt…. Aan zichzelf overgelaten lopen Europeanen het risico volledig opgeslokt te worden door hun sociale problemen.” De VS moeten daar verandering in brengen, zei Brzezinski.

En bovenal, zei hij, moet er nog iets veranderen: met de huidige CDU-fractieleider Wolfgang Schäuble en CDU-kanselier Helmut Kohl is Duitsland een “geopolitiek niemandsland”: met hen is Duitsland niet langer “het Westers bolwerk tegen het Oosten”, maar een Centraal-Europese ordemacht die zich gelijkelijk aansluit bij het Oosten en het Westen. Zo zou “Europa zijn functie als Euraziatisch bruggenhoofd voor de Amerikaanse macht verliezen” en zijn “uitbreiding naar het Euraziatische continent” verliezen. Daarom, concludeerde Brzezinski, “is er een enorme impuls van de kant van de VS nodig.”

Op de een of andere manier kwam de “impuls” van verschillende bekende en onbekende handlangers. Zo gaf de ‘Zeitung für Deutschland’, de meest directe Amerikaanse medialobbyist uit Frankfurt, prominente ruimte aan de aspirant-Angela Merkel, die boete deed voor haar FDJ-jeugdzonde, om de omkoopbare Kohl te bekritiseren, en de omkoopbare Schäuble werd erbij betrokken. Anders nam de FAZ het niet zo serieus met de ondernemende permanente corruptie van deze partijen. Maar nu past het. Merkel werd voorzitter van de CDU, vervolgens voorzitter van de CDU-fractie en vervolgens CDU-kanselier.

AFRICOM: Amerikaanse dronemoorden vanuit Duitsland

Sinds het begin van de jaren 2000 hebben de VS hun militaire activiteiten in Afrika geïntensiveerd onder de vlag van antiterrorisme. Ze bouwden enkele tientallen formele en informele militaire bases. Het omvatte ook de Amerikaanse militaire logistiek, zoals voor de oorlog in Irak.

De VS wilden hiervoor een opperbevelcentrum in Afrika vestigen. De Amerikaanse president Bush duwde het project. Maar alle 56 Afrikaanse staten wezen het af. Bush zocht naar een uitweg: welk NAVO-land zou het commandocentrum kunnen huisvesten? Alle regeringen weigerden. Allen behalve een.

Bush-aanhanger Merkel schoot te hulp, in het belang van de Amerikaanse nationale veiligheid. In 2008 werd het United States Africa Command (AFRICOM) opgericht in Duitsland, in Stuttgart-Möhringen. Amerikaanse militaire bases in Italië en Duitsland zijn ook inbegrepen.

Deze locatie in Duitsland werd nog steeds als voorlopig beschouwd – de Afrikaanse natie Liberia diende een aanvraag in. Maar het was te klein en onveilig voor Big Brother. In 2013 besloot de opvolger van Bush, de vriendelijk grijnzende Obama, die kort daarvoor Merkel had geëerd voor haar bijdrage aan de Amerikaanse nationale veiligheid: AFRICOM blijft in Stuttgart. Dus – in navolging van de door Obama versterkte praktijk – doden Amerikaanse drones vanuit Duitsland mensen zonder proces op een ander continent. Vanaf hier werd Libië vernietigd en veranderd in een gevaarlijke mislukte staat.

BlackRock-lobbyist in het kantoor van de kanselier

Van 2011 tot het einde van haar kanselierschap in 2021 was Lars-Hendrik Röller de belangrijkste economische en financiële adviseur van Merkel. Ze bracht de zoon van de voormalige chef van de Dresdner Bank naar het kantoor van de kanselier als hoofd van de afdeling economie en financiën.

Onder Schröder en zijn programma om ‘Deutschland AG’ te ontvlechten, waren Amerikaanse private-equity-investeerders vanaf ongeveer 2000 actief geworden in Duitsland en kochten de beste, niet-beursgenoteerde Duitse middelgrote bedrijven op. Siemens Nixdorf, Demag (industriële kranen) en Grohe (badkamerarmaturen) behoorden tot de bekendere. Achtereenvolgens kochten de “sprinkhanen” ook honderdduizenden openbare appartementen tegen lage prijzen.

De “sprinkhanen” waren onder Schröder gekomen, toen onder Merkel en Röller kwam de eredivisie van Amerikaanse investeerders. BlackRock, Vanguard, State Street & Co. werden de leidende aandeelhoudersgroepen in de DAX- en MDAX-bedrijven, waaronder bijvoorbeeld de grootste “Duitse” bewapeningsgroep, Rheinmetall. En BlackRock & Co zijn nu ook de leidende aandeelhouders in de grootste “Duitse” woningcorporaties: Vonovia, Deutsche Wohnen, LEG, enz., wat de huren en de energiekosten opdrijft. Te veel verzorgingsstaat is een Europese ziekte, had Brzezinski al verkondigd.

De hoge winsten van de belangrijkste bedrijven in Duitsland, zelfs in tijden van crisis, zoals tijdens de Corona-pandemie, zijn sindsdien naar het buitenland gevloeid, vooral naar de VS. Met het einde van Merkels kanselierschap verliet ook haar adviseur Röller de kanselarij – waarheen verhuisde hij? Naar BlackRock natuurlijk. En BlackRock-Röller adviseert ook CDU-politicus Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie.

Vrouwen in het Duitsland van Merkel: werkende armoede en pensioenarmoede

Bondspresident Steinmeier prees de toekenning van het Kruis van Verdienste: Merkel had van ‘vrouwelijke macht’ een vanzelfsprekendheid gemaakt.

Maar wat heeft Merkel als machtige vrouw bereikt met haar ‘vrouwelijke kracht’? Ze heeft de meerderheid van de vrouwen in Duitsland armer gemaakt. Ze heeft het arbeidsonrecht verergerd dat is gelegaliseerd door de vier Hartz-wetten. Ze heeft Schröders ‘grootste lagelonensector van Europa’ in Duitsland nog groter gemaakt. En het moest tegemoet komen aan Brzezinski’s kritiek op de geostrategisch verlammende, te grote verzorgingsstaat.

Minijobs, onvrijwillig en gedwongen deeltijdwerk en tijdelijk werk, evenals werk in onderaanneming, werden steeds meer afgewenteld op vrouwen. Daartoe werden en worden hun hachelijke situatie als moeders en als alleenstaande ouders uitgebuit. Onder Merkel werd het wettelijk minimumloon tegen de voorstellen van vakbonden en links zo lang mogelijk uitgesteld, ook in vergelijking met de EU, en pas in 2015 ingevoerd. Het werd op een laag niveau vastgesteld en wordt niet uitbetaald of ondermijnd in miljoenen gevallen door een gebrek aan controle. Dit treft vooral ook vrouwen. En dat zet zich voort in het pensioen. Merkel-Duitsland: Dit is werkende armoede en pensioenarmoede voor de meerderheid van de vrouwen, meer dan voorheen.

Promotie van vrouwen: alleen voor managementfuncties

Maar voor vrouwen in leidinggevende posities – dat is waar Merkel voor pleitte. Ze was blij om haar patriarchaal beschermde miljardairvrienden Friede Springer (grootste Duitse mediagroep Springer) en Liz Mohn (grootste Europese tv- en adviesgroep Bertessmann) te laten zien. Op de Women20-top in Berlijn sloot ze zich ook aan bij Christine Lagarde (hoofd van de Europese Centrale Bank) en Ivanka Trump (dochter van de Amerikaanse president Trump) om de opkomst van vrouwen als ondernemers te promoten. De kanselier was maar al te blij dat hij werd geprezen door de vooraanstaande Duitse feministe Alice Schwarzer, als een goede ‘vrouwelijke macht’ die nu eindelijk bestond in Duitsland.

Onder Merkel werden twee wetten aangenomen om vrouwen op de arbeidsmarkt te bevorderen. Maar dat treft alleen vrouwen in managementfuncties.

Sinds 2016 is de wet voor gelijke participatie van vrouwen en mannen in het bestuur van kracht

posities in de private en publieke sector is van kracht: dit om ervoor te zorgen dat het quotum van vrouwen in raden van commissarissen ten minste 30 procent is. De wet is echter alleen van toepassing op 105 grote bedrijven. Met andere woorden, de wet is niet van toepassing op 99,99 procent van alle bedrijven.

In 2021 is de Tweede Wet Leiderschapsfuncties aangenomen: ook in de raden van bestuur van beursgenoteerde ondernemingen en medezeggenschapsondernemingen met meer dan 2.000 medewerkers moet minimaal één vrouw zitten in een driekoppige raad. Bovendien mogen dergelijke vrouwen een babypauze nemen na de geboorte van een kind. De wet geldt echter maar voor 66 bedrijven.

Arbeidsmigratie in de hele Europese Unie

Als het ging om het ontmantelen van de verzorgingsstaat en het vergroten van particuliere winsten, ondermijnde het vurige Europese model Merkel ook de eisen van de EU, onder lichte druk van de BDI, BDA en haar economische raad van de CDU.

De EU bepaalt bijvoorbeeld: uitzendkrachten moeten hetzelfde worden betaald – gelijk loon. Maar de Merkel-meerderheid besloot: gelijke beloning kan teniet worden gedaan door een cao met een (veelal ‘christelijke’) vakbond. En in de eerste negen maanden van het dienstverband geldt ook geen gelijke beloning. Vrouwen en vooral migrantenvrouwen dulden dit, onvrijwillig. Het Duitsland van Merkel loopt voorop als het gaat om onrechtvaardigheid in de EU als het gaat om de oneerlijke, lagere lonen van vrouwen.

Onder Merkel is de uitbuiting van arbeidsmigranten uit Oost-Europa uitgebreid en geïntensiveerd. Het vleesbedrijf Tönnies werd daarmee het grootste van Europa. Vleesconcerns uit Denemarken en Nederland zetten vestigingen op in het Duitsland van Merkel. Voor de bouw, aspergeoogst, thuiszorg, vrachtvervoer, veiligheidsdiensten pendelden en pendelen miljoenen laagbetaalde arbeiders uit verarmde Oost-Europese EU-staten naar Duitsland, legaal en ook illegaal, incidenteel ook uit de niet-EU-staten Georgië en Oekraïne .

Duitsland: “Het bordeel van Europa”

In 2002 had de regering-Schröder-Fischer vrij modern sekswerk erkend en geliberaliseerd als normaal werk met de Prostitutiewet. Maar de meerderheid van de sekswerkers, inclusief sekswerkers, bleef in de illegaliteit: mensenhandel, maffiastructuren, gedwongen prostitutie met vooral arme jonge vrouwen uit arme nieuwe EU-landen als Roemenië, Bulgarije en ook van buitenaf, bijvoorbeeld Kosovo en Oekraïne, steeds vaker ook met vluchtelingen. Duitsland ontwikkelde zich tot de centrale locatie van (goedkope) prostitutie in Europa.

In 2017 werd onder Merkel eindelijk de Prostitute Protection Act aangenomen: bordelen moeten een vergunning hebben, prostituees moeten zich registreren: alles bleef vrijwel zonder effect.

In het laatste jaar vóór de pandemie werden 40.000 prostituees geregistreerd – in de illegale donkere wereld van Merkels Duitsland bleven minstens een half miljoen mensen illegaal prostitueren. Uiteraard kregen bordeel- en andere prostitutie-exploitanten toen Coronahulp: Systeemrelevant.

De meervoudig populist “Met ons Duitsers gaat het allemaal goed”

Merkel heeft dit alles en de verdere schade aan veiligheid, soevereiniteit, vrijheid, welvaart van Duitsland en vooral de werkende bevolking geenszins gewild.

Gezocht en gepusht door anderen: de Amerikaanse regering, de NAVO, het voortdurend groeiende aantal voornamelijk Amerikaanse overheidsadviseurs onder Merkel (McKinsey, Accenture, Freshfields, Price Waterhouse Coopers, Scholz & Friends en nog veel meer), de leidende Amerikaanse aandeelhouders in de grote bedrijven, en niet in de laatste plaats de Amerikaanse inlichtingendiensten, waarbij de kanselier zelf ook zichzelf en haar collega’s in het kabinet zonder weerstand liet onderzoeken.

Merkel deed zich voor als milieukanselier. Na de ramp in Fukushima voerde ze campagne voor de sluiting van kerncentrales, maar de benodigde vervangende energie werd niet aangeschaft. In de Europese Unie drong ze door met bijzonder hoge uitstoot van verontreinigende stoffen zoals toegestaan ​​voor haar favorieten, de fabrikanten van luxe SUV’s. Zo ook met de vluchtelingenstromen veroorzaakt door de Amerikaanse oorlogen, uit Afghanistan, Irak, Syrië: Merkel trad op als wereldverbeteraar en liet de vluchtelingen na een telefoongesprek met haar vriend Obama binnen – maar de nodige permanente voorzorgsmaatregelen werden niet genomen . Dus de slechte vluchtelingen mogen verdrinken in de zee en de goede vluchtelingen worden uitgenodigd en verzorgd.

Nudgen

President Steinmeier prees Merkel en zei dat ze was opgestaan ​​zonder enig rolmodel of netwerk. Deze verschijning was nuttig. Maar het tegendeel was natuurlijk waar.

De taak van Merkel was om de door anderen voorbereide beslissingen in het CDU- en regeringsbeleid, als een sterke vrouw en alleen, uit te voeren met behulp van de eindeloos afgerolde gebedsmolen “We doen het allemaal goed in Duitsland.” Dat was en is veel gunstiger voor de kapitalisten dan de directheid van Merkels concurrent Friedrich Merz met zijn openlijke motto (destijds in ieder geval niet meer): “Durf meer kapitalisme”. Merz werd een direct betaalde BlackRock-lobbyist – maar Merkels touw-a-dope zat in het Kanselierkantoor, dat onder Merkel voortdurend werd uitgebreid in personeel. Ze liet BlackRock stilletjes en onzichtbaar Duitsland binnen via het kantoor van de bondskanselier.

Haar onzichtbare netwerk omvatte ook adviseurs van de Amerikaanse regering. Voor Obama hadden ze gewerkt aan de vraag: hoe stuur ik ongemerkt de mogelijk bezorgde kiezers aan?

Nudging was de naam van de methode, die met name door Cass Sunstein tot wasdom was gebracht: niet de waarheid spreken, de kapitalisten niet bij naam noemen, maar aardig en algemeen blijven, af en toe de onmerkbaar behaarde electorale ezels een zacht duwtje in de rug geven en lachend tegelijk. Als vrouw die terloops gebruik maakte van haar karaktereigenschappen die gunstig waren gevormd in het christelijke patriarchaat, kon Merkel haar ‘vrouwelijke kracht’ nog meer vergroten met nudging. Zo diende ze het gemoderniseerde patriarchaat van Bush, Obama en BlackRock-topman Laurence Fink & Co. Dat kon ze thuis goed uitspelen tegen bijvoorbeeld de consumptief-corrupte voorganger patriarch Helmut Kohl.

Feministisch buitenlands beleid

Dus Merkel had niet alleen feministische binnenlandse politiek geleerd met systemische verarming van de meerderheid van de vrouwen en gepensioneerden. Merkel voerde ook veel eerder feministisch buitenlands beleid dan de huidige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock/Groenen. En het is bekend dat dit organisch verenigbaar is met de bevordering van rechtse krachten en van patriarchen en oligarchen wereldwijd.

Dit was niet alleen te danken aan het feit dat Merkel bijna 20 jaar voor Baerbock de vriendelijke sponsorbeurs van het World Economic Forum ontving. De ideologen in Davos ontwikkelden een goede neus: wie zou voor en met ons kunnen werken? Het succes kwam in beide gevallen vrij onafhankelijk van elkaar en natuurlijk niet alleen daardoor.

Merkel werd in staat om met jonge “vrouwelijke macht” te regeren voor het door de VS geleide kapitalisme, ook in mondiale en militaire dimensies. Welke ‘defensie’-minister in de EU-landen is nog geen vrouw? Welk hoofd van de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie, behoort nog niet tot de door Steinmeier zo geprezen ‘vrouwelijke macht’?

Uitbreiding naar het oosten buiten de EU en de NAVO

Merkel, die vooral in de VS werd geprezen als de ‘machtigste vrouw van Europa’, promootte de gelijktijdige uitbreiding van de EU en de NAVO naar het oosten. Rechtse, zelfs ultrarechtse, nationalistische, fundamentalistische regeringen zoals in de Baltische staten, in Hongarije, in Polen, in Kroatië werden gepromoot: ze waren even ontvankelijk voor westerse bedrijven als voor anti-Russische houdingen en agitatie. Ze werden meerderheidsleden van de door Merkel geleide Europese Volkspartij, net als de Italiaanse rechts-populist Berlusconi.

Zo heeft Merkel sinds 2009, in overleg met de Amerikaanse president Obama en met de EU-commissie, het “Oostelijk Partnerschap” geïnitieerd: hierbij waren zes staten betrokken die voorheen tot de Sovjet-Unie behoorden en die nu bijzonder geschikt leken voor anti-Russische strategieën. Ze waren en zijn nog geen lid van de EU en de NAVO. Maar ze werden en zullen nu met zachte duwtjes dichter bij beide worden gebracht, langzaam maar tegelijkertijd al open voor westerse bedrijven en, indien mogelijk, voor gezamenlijke manoeuvres met de NAVO.

Moldavië, Georgië en niet in de laatste plaats Oekraïne waren en zijn onder deze staten. Zoals bekend is de Konrad Adenauer-stichting, die sterk wordt gesubsidieerd door de staat Merkel, in ieder geval sinds de Maidan-coup in 2014 sterk betrokken bij Oekraïne, zij het in een ondergeschikte positie. De laatste belangrijke dienst aan de ‘nationale belangen van de VS’ was, zoals bekend, het Akkoord van Minsk – Merkel als leidende figuur -, waardoor het door de VS gesponsorde Oekraïne zich kon bewapenen met het grootste leger van Europa.

Van Adenauer tot Merkel

Adenauer verzekerde en dekte de afzonderlijke staat BRD als een nieuw Amerikaans bastion in Europa tegen “Rusland”, met het anti-Russische en anticommunistische potentieel geërfd van het nazi-regime.

Kohl verzekerde en dekte de overname van de ex-DDR door de BRD, met de hulp van de Amerikaanse adviseurs van het bureau Treuhand.

Merkel verzekerde zich van en dekte de uitgebreide wereldwijde strategie van de VS, vooral tegen Rusland.

De Amerikaanse nucleaire first-strike-doctrine, aanvaard door Adenauer, hernieuwd door Obama, maakt een nucleaire oorlog mogelijk – in Europa.

De VS voerden na de Tweede Wereldoorlog het verhaal door dat het Europa van het fascisme had bevrijd. Maar voor het behoud van vrede, vrijheid en welvaart is op zijn laatst één ding nodig: bevrijding van Europa van de VS.