Biden zegt dat hij een tweestatenoplossing nastreeft. Laten we hem op de proef stellen.

De president Biden beschikt over veel instrumenten om een ​​Palestijnse staat te versnellen – als hij het echt serieus meent

De regering-Biden worstelt voor een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict – althans dat beweert zij. President Joe Biden heeft erop aangedrongen dat de oorlog in Gaza moet eindigen met een weg naar Palestijnse onafhankelijkheid, een voorstel dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu luidkeels heeft verworpen . Arabische regeringen hebben geprobeerd de deal zoeter te maken door aan te bieden de betrekkingen met Israël te normaliseren in ruil voor ‘ onomkeerbare ’ stappen in de richting van een Palestijnse staat.

Er is één onomkeerbare stap die Biden kan zetten, met of zonder deal: het verlenen van diplomatieke erkenning aan de Palestijnse Autoriteit. Deskundigen zeggen dat de Amerikaanse president de macht heeft om de staat Palestina te erkennen, met onmiddellijke juridische gevolgen, en dat hij hoogstwaarschijnlijk de Verenigde Naties ertoe kan aanzetten Palestina ook te erkennen. De president zou geen toestemming van het Congres of Israël nodig hebben, ondanks het feit dat Israëlische troepen de controle over het grootste deel van het Palestijnse grondgebied behouden.

“Zelfs als de exacte grenzen niet zijn gedefinieerd, werd Israël erkend als een staat zonder gedefinieerde grenzen, dus het is geen onoverkomelijk obstakel”, zegt Khaled Elgindy, voormalig adviseur van Palestijnse onderhandelaars en huidig ​​hoofd van het Programma voor Palestina en Israëlisch-Israël. Palestijnse zaken aan het Middle East Institute in Washington.

Het is onwaarschijnlijk dat Biden zo’n drastische stap zal zetten. Zijn regering heeft zich verzet tegen zo fundamentele stappen als een staakt-het-vuren in Gaza, terwijl ze langs het Congres snelde om Israël te overspoelen met genereuze militaire hulp, waaronder het bijvullen van munitie en steun voor doelgerichte aanvallen .

Hoewel ambtenaren van de regering-Biden zichzelf hebben afgeschilderd als hulpeloze toeschouwers van het Israëlisch-Palestijnse conflict, die hun best doen om de voorwaarden voor een oplossing te creëren, zeggen experts en voormalige functionarissen dat de regering over een verscheidenheid aan instrumenten beschikt die ze tot nu toe niet heeft gebruikt – zowel diplomatieke erkenning als andere stappen die daaraan voorbij gaan.

“Op het terrein in Palestina zou de erkenning van een Palestijnse staat “niet veel veranderen”, betoogde mensenrechtenadvocaat Zaha Hassan, een fellow bij de Carnegie Endowment for International Peace. “Het zou echter waarschijnlijk de manier veranderen waarop derde staten omgaan met de problemen die het voorbeeld van de VS volgen.”

De functionaris van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Josh Paul, had afgelopen oktober ontslag genomen vanwege de bezorgdheid dat de “uitgebreide en versnelde levering van dodelijke wapens aan Israël… alleen maar zou leiden tot meer en dieper lijden voor zowel het Israëlische als het Palestijnse volk.” In een essay dat vorige maand door de Los Angeles Times werd gepubliceerd, riep Paul de regering-Biden op om Palestina te erkennen en de Palestijnse staat in de VN-Veiligheidsraad te onderschrijven als de “ eerste stap ” naar een nieuw vredesproces.

De Verenigde Staten blokkeerden eerder in 2014 het bod van de Palestijnse Autoriteit op een volledig VN-lidmaatschap. (Momenteel heeft de VN een waarnemerszetel zonder stemrecht.) Paul vertelde aan Responsible Statecraft dat geen enkel permanent lid van de Veiligheidsraad “een veto zou uitspreken over een door de VS gesteunde kandidatuur voor Palestina.”

Alles, van waterrechten tot het gebruik van radiogolven en het luchtruim boven Israël en Palestina, “zou onderhandelingen tussen twee gelijkwaardige partijen worden in plaats van concessies van de bezetter aan de bezette partijen”, zei Paul. “Voor veel hiervan bestaan ​​er internationale arbitragefora die plotseling van toepassing zouden zijn.”

Door Palestina volwaardig lid te maken van de Verenigde Naties zou Israël “een staat worden die zich bezighoudt met agressie tegen een andere lidstaat” volgens het VN-Handvest, zei Hassan, de advocaat. Dat zou volgens de Amerikaanse wet onmiddellijke gevolgen kunnen hebben. De Arms Export Control Act, die de Amerikaanse wapenverkoop en militaire hulp reguleert, vereist dat buitenlandse kopers wapens van Amerikaanse makelij gebruiken voor ‘legitieme zelfverdediging’, in overeenstemming met het VN-Handvest.

Nadat de Israëlische luchtmacht in 1981 een Iraakse kernreactor had gebombardeerd, schortte de regering-Reagan tijdelijk de verzending van straaljagers naar Israël op omdat Israël de grenzen van de zelfverdediging had overschreden. Als Palestina zou worden erkend als een afzonderlijk land van Israël, zouden soortgelijke berekeningen een rol kunnen spelen.

Het hangt echter “echt af van de parameters van dat erkenningsbesluit en over welke Israëlische actie we het hebben”, zegt voormalig advocaat van het ministerie van Buitenlandse Zaken Brian Finucane, nu adviseur van de Crisisgroep. De Verenigde Staten zouden de grenzen van Palestina en het recht van Israël op zelfverdediging kunnen interpreteren op een manier die brede Israëlische militaire actie mogelijk blijft maken.

Een ander onmiddellijk gevolg van de erkenning zou zijn dat Palestina een ambassade in Amerika zou kunnen openen. Voorheen waren Palestijnse diplomaten gestationeerd in de kantoren van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie in Washington, die de regering-Trump in 2018 sloot. Als Palestina een staat zou zijn, zou het een ambassade kunnen openen die beschermd wordt door het internationaal recht.

“Palestina zou dat echter misschien niet willen doen, tenzij de president ook ophoudt de PLO/PA-functionarissen als terroristen te behandelen”, zei Hassan. De regering zou immigratiebeperkingen voor Palestijnse functionarissen kunnen opheffen, maar die functionarissen kunnen nog steeds aan de haak zitten voor civiele rechtszaken over geweld tegen Israëliërs, als gevolg van de Anti-Terrorism Clarification Act, die in 2018 door het Congres is aangenomen.

Bovenop de terrorismesancties zou elke toekomstige Amerikaanse regering de Palestijnse regering kunnen de-erkennen, waarschuwde Finucane, dus “je hebt een soort politieke consensus nodig die de Palestijnse onafhankelijkheid ondersteunt” om deze te laten voortduren. Vanaf de jaren negentig was het Amerikaanse beleid erop gericht een Palestijnse staat te steunen als eindresultaat van de onderhandelingen, en niet vooraf.

“Het zou vrijwel zeker een crisis veroorzaken in de bilaterale relatie met Israël, wat de fundamentele reden is waarom dit niet zou gebeuren”, aldus Elgindy, de voormalige adviseur.

Elgindy benadrukte echter dat er maatregelen zijn die de regering-Biden niet zouden kunnen erkennen. Biden heeft tot nu toe een visumverbod opgelegd aan Israëlische kolonistenburgerwachten die geweld plegen tegen Palestijnse burgers. Hij zou zwaardere economische sancties tegen de nederzettingen kunnen opleggen. Elgindy wees erop dat verschillende Amerikaanse liefdadigheidsinstellingen geld naar de nederzettingen sluizen, en dat Biden hun belastingvrijstelling gemakkelijk zou kunnen intrekken. Verschillende wetgevers in de staat New York dringen aan op deze maatregel .

Biden heeft ook geweigerd enkele stappen van de regering-Trump terug te draaien die de Israëlische juridische controle over de Palestijnse gebieden verankerden. Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo had een memo uitgegeven waarin hij verklaarde dat Israëlische nederzettingen niet ‘per se in strijd zijn met het internationaal recht’, en gaf de Amerikaanse douaneautoriteiten opdracht om producten uit nederzettingen te bestempelen als ‘ made in Israel ’. Biden’s ministerie van Buitenlandse Zaken heeft geen van beide besluiten teruggedraaid.

Amerikaanse militaire hulp aan Israël wordt door critici vaak aangehaald als een ander hefboompunt dat de Verenigde Staten weigeren te gebruiken. Het Congres begroot momenteel ongeveer 3 miljard dollar per jaar aan hulp aan Israël en overweegt dit jaar 14,5 miljard dollar aan extra hulp. Er zijn tekenen dat Biden een bereidwillige partner in het Congres zou hebben als hij zou besluiten die hulp te beperken. Bijna elke Democraat in de Senaat heeft een amendement ondertekend dat de goedkeuring van een tweestatenoplossing aan het militaire hulppakket zou toevoegen.

“Stap één is het besef dat hiervoor geen militaire oplossing bestaat, en dat alleen het aanpakken van de politieke dimensie dit probleem kan oplossen. Op dit moment doen ze beide. Ze zeggen dat er een militaire oplossing is voor het Israëlisch-Palestijnse conflict, maar we willen ook een diplomatieke oplossing. Je kunt niet echt allebei doen. Het slaat nergens op,’ zei Elgindy. “Misschien denken ze dat ze het menen, maar in werkelijkheid creëren ze de omstandigheden die een diplomatieke regeling vrijwel onmogelijk maken.”

Geconfronteerd met de afweging tussen militaire en diplomatieke maatregelen, is Biden vastbesloten de Israëlische oorlog voort te zetten.

“Je kunt niet zeggen dat er in de toekomst helemaal geen Palestijnse staat meer zal zijn. En dat zal het moeilijkste zijn”, zei Biden tijdens een campagne-evenement in december. “Maar in de tussentijd gaan we niets anders doen dan Israël daarbij beschermen. Geen enkel ding.”