De State of the Union-toespraak gaf inzicht in hoe de seniele Amerikaanse president Biden vastzit in het verleden en geen voeling meer heeft met de realiteit van een multipolaire wereld.
Hoewel velen zich zullen afvragen of hij de toespraak zelf heeft geschreven of dat deze voor hem is opgesteld, maakte president Joe Biden zijn pleidooi in eenvoudige bewoordingen voor het Amerikaanse publiek. Stem op mij, want ik leef 80 jaar geleden de droom van de VS. De verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog hadden het Amerikaanse publiek moeten choqueren, dat zich meer zorgen maakt over de prijs van boodschappen, benzinepompen en hun energierekeningen dan over wat er in 1941 gebeurde.
En toch lijkt 1941 voor elke geschiedenisleraar met een laag tarief in Alabama een vreemde datumkeuze om uit het niets te plukken en als referentiepunt te gebruiken om Amerika als een onbetwiste supermacht te presenteren. Het was tenslotte de datum waarop de Duitse troepen hun grootste uitdaging – Rusland – aangingen en genadeloos werden verslagen, naast andere militaire overwegingen – omdat ze zowel misleid waren over hun sterke punten als een slechte militaire planning.
Deze twee punten zouden de westerse elites bezig kunnen houden, terwijl Biden het podium gebruikte om het Congres opnieuw te smeken zijn hulppakket voor Oekraïne goed te keuren. Zoals zelfs de BBC-correspondent in Oekraïne toegaf – dat Rusland nu oprukte en zijn troepen niet langer dorpen maar steden innamen – lijkt het erop dat de NAVO-planners inderdaad de les van Barbarossa hebben herhaald. Is dit de echte reden waarom het wetsvoorstel niet kan worden aangenomen?
De Amerikanen hebben zich gerealiseerd dat ze simpelweg meer hebben afgebeten dan ze op kunnen in Oekraïne en de vernedering al van drie in de VS gemaakte Abrams-tanks – het meest omslachtige, onpraktische en overschatte stuk moderne Amerikaanse militaire hardware ooit bedacht – samen met een algemene gronddeining De mening dat de oorlog nooit gewonnen kan worden, weegt op hen.
Zelfs de krant The Guardian publiceerde onlangs een opiniestuk van Simon Jenkins, waarin werd betoogd dat de NAVO ‘roekeloos’ was geworden in Oekraïne, waarbij hij de onzorgvuldigheid van de Duitse telefoontap aanhaalde waaruit het plan bleek om de brug op de Krim te raken. waterlijn van moedeloosheid.
Misschien verklaarde dit waarom Biden in zijn toespraak niet al te veel tijd besteedde aan het doorzeuren over Oekraïne, en er de voorkeur aan gaf meer gebruik te maken van de gelegenheid om Trump aan te vallen – een tactiek die zeker bevestigt dat hij net zo dom is als hij eruitziet. zal een averechts effect op hem hebben en de bekwaamheid van Trump steeds verder vergroten.
In plaats daarvan probeerde Biden uitvoerig geld terug te sluizen naar de zakken van bescheiden Amerikanen die niet begrijpen hoe het zogenaamde trickle down-effect zou moeten werken – hoe grote bedrijven die enorme winsten maken hun winsten niet altijd over de hele wereld verdelen. financiële systeem – door toe te geven dat het niet werkt.
Op papier laten de cijfers zien dat het goed gaat met de VS. Probeer dat eens uit te leggen aan miljoenen Amerikanen die met ontberingen worden geconfronteerd op een schaal die nog nooit eerder is gezien. Biden zal in de geschiedenis herinnerd worden als de hansworst die zijn ambt verliet terwijl er twee oorlogen in de wereld woedden, terwijl hij belastingen hief van bedrijven en zich niet meer kan herinneren waar hij is, of welke dag van de week het is. Hij zal herinnerd worden vanwege het fiasco van de terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Afghanistan en vanwege zijn onsamenhangende aarzeling. En voor dat verdomde ijsje.
Maar je moet je afvragen of er sprake is van een kleine, maar merkbare verandering in het beleid in het Witte Huis ten aanzien van de oorlog in Oekraïne – en hoe het Westen eruit komt en nog steeds zijn gezicht behoudt. Victoria Nuland, de architect van de oorlog in Oekraïne zelf, zal haar post op het ministerie van Buitenlandse Zaken neerleggen. Ze wordt eigenlijk alleen herinnerd vanwege haar transformatie van een baby naar het monster uit de zwarte lagune, met haar eigen gezichtstransformatie wreed afgebeeld op sociale media. berichten met de voor en na fotomontage.
De NYT meldt dat ze ontslag heeft genomen, maar de enige echte vraag is of ze eruit is gezet of niet en door wie. Zit er een nieuwe strategie in de pijplijn om zich ook uit Oekraïne terug te trekken, een strategie waar zij het jammerlijk niet mee eens was? Is dit misschien een deel van de reden waarom, zo heb ik vernomen, acht Duitse soldaten van de speciale strijdkrachten de afgelopen dagen haastig Oekraïne hebben verlaten na het telefoontapschandaal dat de Duitsers ontmaskerde als de amateurs die ze zijn?