De Rusland dreiging

Moeten we bang zijn voor Rusland?

Ja, maar niet omdat Poetin snode plannetjes aan het smeden is om Europa aan te vallen. Maar omdat Rusland klaar is met onze pogingen om dat land te ontdoen van haar soevereiniteit, en haar positie binnen ‘BRICS’, het alternatief voor ons eigen ‘WEF’-gedreven ideaal van een globalistische wereld waarin niemand nog iets bezit, en iedereen gelukkig zal zijn, beschermd door ‘Big Brother’ en de NAVO. Na de val van de Sovjet Unie schreef de ‘Neocon’ Francis Fukuyama dat we aan het eind van de ‘Geschiedenis’ waren gekomen.

Tevens gereflecteerd in dat interview van Ron Suskind waar ik in mijn bijdrage van gisteren al naar verwees. ‘We are an Empire now!’ Geen zaken meer met je ‘Reality Based’ bezwaren.

Die ‘Clash of Civilizations’, met enerzijds de unipolaire-wereld waar het ‘WEF’ (en andere globalistische organisaties onder controle van het westen) naar streeft, die eerder getuigt van een mondiale ‘bipolaire stoornis’, zoals ik recent betoogde, en anderzijds het idee dat een multipolaire-wereld de enige realistische keuze is, is nu onderweg. Huntington, en zijn leerling Fukuyama mikten op een ‘Remaking of the World Order’, met de ‘Onmisbare’ Verenigde Staten in een leidende rol.

De propositie van de voorstanders van die unipolaire wereld is kort samengevat dat je niks meer zult ‘bezitten’, maar intens gelukkig zult zijn. Vrede op aarde in welbehagen. De tegenstanders van dat ideaal wijzen vrede niet af, noch welbehagen, maar voorzover ze er over nagedacht hebben, en het geen ‘knee-jerk’ defensieve houding is, menen ze dat de culturele en praktische verschillen te groot zijn om ze uit te gummen, of op te bergen in onschuldige ‘lifestyle’ expressies die dan in praktische zin betekenisloos zijn.

Maar ze menen zelfs dat het spanningsveld tussen die culturen ook nuttig en nodig is om te voorkomen dat we als ’soort’, als ‘Homo Sapiens’, afglijden richting ‘vee’. Om de evolutie van de ‘soort’ niet af te breken, moeten we doorgroeien. Het heelal verkennen. De aarde nog beter leren kennen. Terwijl we manieren vinden om explosies van geweld op een rationele manier de baas te worden.

Mijn opmerking over ‘bipolariteit’ als kenmerkend voor de unipolaire wereld zie ik overal om mij heen bevestigd, waar mensen de meest onmogelijke ‘principes’ aan elkaar knopen, en er een kleurige, totaal onvoorspelbare lappendeken van maken waardoor je lelijk in je kuif gepikt kan worden als je denkt dat mensen wel consequent vanuit een bepaald principe zullen denken en handelen.

Een journalist van ’Sky’ vroeg aan Cameron, die de wereld rondreist als Britse minister van buitenlandse zaken, na te zijn geflopt als premier, met de boodschap dat geld geven aan Oekraïne voor die oorlog van de NAVO tegen Rusland op hun grondgebied een goede ‘investering’ is, hoe de Britten zouden reageren als een ander land een raket zou afvuren op de Britse ambassade. Zonder ook maar een seconde te aarzelen verzekerde hij de journalist, en de kijkertjes thuis, dat de Britten keihard terug zouden slaan.

Waarop die journalist vroeg hoe het dan kon dat Cameron de vergeldingsaanval van Iran op Israel, nadat dat land de Iraanse ambassade in Damascus in de as had gelegd met een raketaanval, veroordeelde?

Het is niet uniek dat een land meent zich dat soort ‘oplossingen’ te kunnen veroorloven, en Israel grossiert in keuzes die tegen alle internationale normen, wetten, regels en waarden ingaan, consequent afgedekt door de Verenigde Staten. En in voormalig Joegoslavië bombardeerde de NAVO ook zonder scrupules de Chinese ambassade. Want ‘We are an Empire now!’.

En ze contracteerden ook daar Bin Laden en zijn ‘Al Qaida’ als proxies voor het ‘vuile werk’. Volgens mijn ‘lezing’ van de ontwikkelingen in Oekraïne ziet u hoe ik die coup van 2014, het ‘opschonen’ van het politieke speelveld, met ‘doorgestoken kaart verkiezingen’ tussen twee smaken ‘Ben&Jerry’, gevolgd door een burgeroorlog om ‘andersdenkenden’ in de Donbas een kopje kleiner te maken, of de grens over te jagen, wat dramatisch anders uitpakte, is het ook daar pure cynische berekening.

Het is niet ‘wegkijken’ van het gegeven dat de ultra-nationalisten in dat land, en de Russische vijanden van Poetin en de zittende Russische regering ‘white supremacists’ en Nazi’s zijn. Het interesseert hen gewoon niks. In hun unipolaire wereld is dat betekenisloos. Een ‘lifestyle’. En mooi als die lui daardoor bruikbaar zijn in de strijd tegen Poetin en de weerbarstige Russen. Als ze ‘antifascisten’ nodig hebben, of politici die gretig de eigen welvaart van een land slopen ten bate van een ‘Groene Illusie’, terwijl het vrijgemaakte geld direct naar de oorlog in Oekraïne gaat, dan werken ze met die groepen.

Of ze Israel steunen, of Iran, wordt bepaald door de vraag welke keuze een unipolaire wereld dichterbij gaat brengen. Punt. De ‘lifestyle’ van de Joden in Israel, of de Shiieten in Iran interesseert hen de rozen. En je ziet dat gereflecteerd in onze hele samenleving, waar ‘Do-Gooders’ de meest moorddadige terroristen met open armen ontvangen, en alleen in het geweer komen als iemand oppert om het kind niet met het badwater weg te kieperen, en onze bestaande cultuur en de landsgrenzen met enige respect te benaderen.

In Georgië voeden de globalisten protesten tegen het voornemen van de gekozen regering om een wet door te voeren die tot doel heeft het land te beschermen tegen ‘regime change’ operaties. Gisteren sloeg een door de globalisten aangestuurde politicus in de volksvertegenwoordiging een politicus van de regeringspartij snoeihard fysiek onderuit, zoals je eerder veel zag in Oekraïne. Dat zijn dan de mensen die onze normen en waarden zeggen te verdedigen.

Die wet wordt afgeschilderd als een ‘Russische’ wet, maar het is een wet die al in 1937 in de Verenigde Staten werd ingevoerd, bedoeld om buitenlandse inmenging in binnenlandse aangelegenheden te voorkomen, zonder meteen je toevlucht te nemen tot keiharde censuur, waar Europa een voorkeur voor heeft. Al heeft de EU recent ook zo’n identieke wet doorgevoerd. Als een ‘Influencer’ geld krijgt uit het buitenland, dan moet dat gemeld worden.

De voormalige campagneleider van Trump, Paul Manafort, werd op basis van die wet veroordeeld. En nee, het was geen Russisch geld, maar geld uit Oekraïne dat hij niet had aangemeld.

Het moedwillig, en opportunistisch ontwrichten van de hele wereld, om middels ‘Verdeel en Heers’ de ontwikkelingen te kunnen beheersen, terwijl ‘Blackrock’ alles ‘beheert’ wat van waarde zou kunnen zijn, samen met geassocieerde ‘Fondsen’, wat je vervolgens bij hen kunt huren/leasen, mits je ‘social credit’ voldoende is, zie ik niet als een kansrijke propositie, maar ik verkeer niet in een positie die mij de mogelijkheid geeft iets te veranderen, dus beperk ik mij tot het becommentariëren van de ontwikkelingen, terwijl ik op het persoonlijke vlak zo goed en zo kwaad als dat gaat probeer buiten schot te blijven.

terug naar de opening, met de vraag of we bang moeten zijn voor de Russen. Denk even terug aan Carlson’s interview met Poetin, waarin de Rus een lange inleiding nodig had om te onderbouwen dat Cultuur, en gedeelde normen en waarden, uiteindelijk de doorslag zullen geven, en dat zij het cynisme zullen overwinnen. Een boodschap die niet aan Carlson besteed was, noch aan velen die naar dat interview hebben gekeken, ben ik bang.

Maar als ik mij niet vergis zien we nu wat Poetin bedoelde in de praktijk. In Oekraïne beginnen meer en meer mensen door te krijgen dat ze gebruikt zijn, en worden, voor cynische machtsspelletjes. Bij Chasiv Yar lopen zelfs de meest fanatieke ‘Right Sector’ Azov bataljons weg. Ze háten de Russen, maar ze zien hoe de NAVO hen gebruikt, en ineens groeit het besef dat ze niet passen in een unipolaire wereld waarin hun meest dierbare overtuigingen slechts een bruikbare ‘lifestyle’ zijn. Een ‘kledingmerk’, een tattoo, een vlag, een voetbalclub, een kapsel, een ‘patch’ op je uniform.

Nog een klein stapje, en ze vragen zich af waar hun eigen haat vandaan komt? Wie waren die cynici die hen met mestvorken tegelijk voedden opdat ze die haat konden exploiteren ten bate van dat unipolaire ideaal? Waarom leverden onderhandelingen akkoorden op, maar werden die vervolgens systematisch ondermijnd door geslepen volksmenners die zich de techniek van het ’nudgen’ eigen hadden gemaakt, waardoor geen enkele afspraak, belofte of contract iets waard is? ’Not One Inch’ niet, en ‘For As Long As It Takes’ niet.

Een koekje op het Maidanplein, en volgende stop een ondiep graf in de vrije natuur, tussen de puinhopen van wat ooit jouw huis was, of dat van de buren. En waarom? Om het ideaal dichterbij te brengen van een wereld waarin je niks meer zult bezitten, maar intens gelukkig zult zijn met je ‘lifestyle’, je kledingmerk, je tattoo, je vlag en je voetbalclub? Fuck!

Let wel, als u erg gehecht bent aan die unipolaire wereld, en u meent dat we als Nederland het stokje over moeten nemen van de gedesillusioneerde proxies in Oekraïne, of waar dan ook in de wereld, dan komt er een moment dat een directe confrontatie met de landen die een multipolaire wereld voorstaan ook bij ons schade en slachtoffers op gaat leveren. Omdat zij zekere principes en normen en waarden die hen dierbaar zijn verdedigen, en geen vrede kunnen sluiten met het principe dat er geen principes zijn, en alles slechts een ‘lifestyle’ is.