TikTok Hoe oud Zie ik eruit?

Een nieuwe TikTok-trend belooft dat millennials ongeveer net zo gracieus ouder zullen worden als al het andere.

Dit is het verhaal van drie TikToks: een tragedie voor het digitale tijdperk. Het begint met een vrouw die een frambooskleurige trui draagt ​​en verlegen in de camera aan de voorkant staart. Ze zegt: ‘Ik heb vandaag een redelijk goede dag. Dus ik dacht: laten we het verpesten door mijn leeftijd te raden. Er valt een stilte, een nerveus gelach. “Hoe oud denk je dat ik ben?”

In de volgende video lacht ze nog steeds, maar geschokt. “Dit moet toch een grap zijn?” ze zegt. ‘Ik zie er absoluut niet uit alsof ik rond de vijftig ben.’

In de video daarna is haar glimlach verdwenen en trilt haar stem alsof ze nog maar een paar centimeter verwijderd is van huilen. Ze heeft zoveel haatdragende reacties gekregen, zegt ze. Ze is de hele nacht wakker geweest en heeft erover nagedacht. En ze krijgt onder meer een make-over en Botox, omdat ze er blijkbaar twintig jaar ouder uitziet dan haar werkelijke leeftijd.

De eerste opmerking bij deze laatste video luidt: ‘Verspil niet al je geld. Een papieren zak is veel goedkoper.”

Welkom bij de TikTok-rage die bekend staat als de ‘Hoe oud zie ik eruit’-uitdaging, waarin gebruikers zichzelf filmen en de 1,92 miljard leden van het platform vragen te raden hoe oud ze zijn. Het is het inhoudsmolen-equivalent van een gerecht dat zijn eigen jus maakt; maak één video als deze, en de resulterende reacties zullen je zeker materiaal opleveren voor nog meerdere video’s, en dan tel je nog niet eens de vereiste follow-up mee waarin je je werkelijke leeftijd onthult. Achtendertig, in het geval van de vrouw in de frambozentrui.

Als dit masochistisch in de oren klinkt, is dat omdat het zo is. Er komt niets goeds uit het uitnodigen van miljoenen internetvreemden om je uiterlijk te beoordelen, maar het is de voorspelbare uitkomst van deze oefening. Het zou zelfs de bedoeling kunnen zijn, zoals blijkt uit de ‘laten we mijn dag verpesten’-framing die een consistent kenmerk is van deze video’s.

Aan de ene kant wil niemand op internet een heks worden genoemd; aan de andere kant: hoe ga je een kwetsbare, betraande virale video maken als niemand je op internet een heks noemt? Toen ik naar deze video’s keek, moest ik aan die zin van Samuel L. Jackson uit Pulp Fiction denken : “Als mijn antwoorden je bang maken, Vincent, dan moet je ophouden met het stellen van enge vragen.”

Op het moment van schrijven lijkt de trend ‘Hoe oud zie ik eruit’ op zijn laatste benen te lopen; die eerste serieuze video’s zijn bijna volledig vervangen door ironische parodieën, de laatste fase in de levenscyclus van elke TikTok-rage. Maar onder de oppervlakte liggen duurzamere inzichten over hoe het internet onze opvattingen over wat het betekent om ouder te worden verandert – en hoe millennials, de belangrijkste voorlopers van de ‘Hoe oud zie ik eruit’-uitdaging, het aanzien van de middelbare leeftijd veranderen.

In zekere zin weerspiegelen deze video’s de vreemde onwerkelijkheid van het raden van iemands leeftijd in een wereld van filters, injectables, ‘ tweakments ‘ en cosmeceuticals .

In 2024 wordt de griezelige vallei niet alleen bevolkt door AI-personages die een beetje te echt lijken, maar ook door echte mensen die een beetje te veel op AI lijken, wier griezelige Instagrammified-gezichten ervoor zorgen dat ze eruit zien alsof ze vanuit onze wereld onze wereld zijn binnengelopen. een universum in Roger Rabbit-stijl waar mensen naast stripfiguren naast elkaar bestaan.

Het voelt soms alsof we een singulariteit naderen waarin leeftijd geen getal maar een gevoel wordt, en jeugd niet langer een kortstondige toestand is, maar een esthetiek. ‘Jong’ en ‘hot’ zijn in principe al synoniem met elkaar geworden, zoals blijkt uit de bijzondere wreedheid van de ‘Hoe oud zie ik eruit’-uitdaging jegens niet-mooie vrouwen, die steevast als vijftigplusser worden aangemerkt, hoe ongerimpeld ze ook zijn. en hun huid soepel maken.

De enorm tegenstrijdige kritiek van commentatoren maakt duidelijk dat wat hier ook wordt afgedwongen, het niet de schijn van jeugd is. Overgewicht betekent ouder worden, maar te dun zijn ook, een bewijs van een ‘ Ozempic-gezicht ’.

Ogen met een kap zijn ‘uitgezakt’ en dus oud, maar gebogen wenkbrauwen zien er ‘Botoxed’ uit, en dus ook oud. Uiteindelijk is de enige manier om de ‘Hoe oud zie ik eruit’-uitdaging te winnen, een millennial ouder dan 35 te zijn met de etherische tienerschoonheid van een glanzender model. Het gaat erom er niet alleen jong en mooi uit te zien, maar ook moeiteloos. Als je jong maar niet mooi bent, verlies je . Als je jong bent maar te hard je best doet om er mooi uit te zien, verlies je ook .

Als zodanig zou het je vergeven zijn als je je voorstelt dat deze TikTok-trend specifiek door Gen Z’s is uitgevonden om de ouder wordende millennials met wie ze een bijzonder vijandige relatie hebben, te martelen. Maar de meest fanatieke deelnemers zijn dertigers en ouder.

Dat is logisch, als je bedenkt dat we al vóór de geboorte van Generatie Z naar aandacht en bevestiging op het internet zochten. Jongere mensen zijn misschien wel het gezicht van de TikTok-cultuur, maar millennials zijn de architecten ervan. ‘How Old Do I Look’ had alleen kunnen worden uitgevonden door de generatie die als eerste zijn tanden sneed op Hot or Not dot com .

En zelfs op middelbare leeftijd is het verhaal over millennials wat het altijd is geweest: dat we gevangen zitten in een permanente adolescentie; dat we hopeloos laat zijn met het bereiken van normen voor volwassenen, zoals het bezitten van een eigen huis, het huwelijk en het krijgen van kinderen , als we dat überhaupt al bereiken. Dat we het hele concept van de midlifecrisis hebben gedood omdat we niet volwassen genoeg zijn om er een te hebben. En toch verraadt de onlinecultuur die we hebben opgebouwd de angstaanjagende waarheid dat we ouder worden, en dat weten we.

Dat is waar midlife-paniek eigenlijk altijd over ging: niet de fantasie om weer jong te zijn, maar de realiteit van te oud zijn om opnieuw te beginnen, wat misschien een speciaal soort horror met zich meebrengt voor de generatie die niet alleen het personal branding-merk heeft uitgevonden. , maar het persoonlijke merk .

Of misschien is dit niet zozeer een midlifecrisis als wel een identiteitscrisis, aangewakkerd door onze ontheemding als onbegrepen jeugd van de samenleving. Twintig jaar lang hebben millennials genoten van het paradoxale comfort om de zondebokken van de samenleving te zijn, de kinderen die nooit volwassen zijn geworden. Neem dat weg, en wie zijn wij?

Of we het nu leuk vinden of niet, we zijn managers op directieniveau, PTA-leden, verzorgers voor bejaarde ouders die van het mikpunt van ‘oké Boomer’-grappen zijn uitgegroeid tot gewoon rechttoe rechtaan, kapot-je-heup oud . Kortom, we zitten vastgeroest in de middelbare leeftijd, hoe machteloos en puberaal we ons ook voelen, of, ja, hoe knap we er nog steeds uitzien.