Von der Leyen 2.0 belooft een oorlogseconomie

Von der Leyen – In Nederland kennen we het spel als ‘Wie is het’: om de ideale man of vrouw te vinden, moet je alle andere foutieve profielen elimineren. De Fransen hebben nog een andere uitdrukking voor speculatie over benoemingen: Mercato, een Italiaanse term die markt betekent en de situatie perfect samenvat.

Vandaag proberen we sit spel naar de EU-zeepbel te exporteren, met het oog op de stemming op 6 en 9 juni en de benoemingen die de staatshoofden en regeringsleiders kort daarna zullen maken.

De Russische invasie van Oekraïne – als reactie op de Amerikaanse oorlog in dat land tegen Rusland – heeft zo’n twee jaar geleden de Europese Unie geschokt. Vladimir Poetin had het Westen nog gewaarschuwd dat zij haar toezeggingen en verdragen na moesten komen, maar de Amerikanen hadden binnen het bondgenootschap daarover haar veto uitgesproken. Europa zit nu met de brokken.

Net als de Amerikaanse ‘democraten’ zijn hun europese tegenhangers teleurgesteld over de mogelijke kandidatuur van de anti-Europese Donald Trump voor de presidentsverkiezingen in november. De europese boeren zullen (voorlopig althans) nog landbouw kunnen uitoefenen, maar de Europese Unie zal ook moeten investeren in het bouwen van kanonnen, heel véél kanonnen, tanks en vliegtuigen, om ‘onze’ veiligheid te garanderen in het geval dat de Amerikaanse geldparaplu zal dichtklappen.

Dat is zo’n beetje de boodshap die Brussel uitdraagt. Tja, meedoen met een Derde Wereldoorlog (en die ook nog beginnen) doe je niet met klappertjespistolen en er “pang pang” bij roepen. En dat de Amerikanen de geldkraan dichtdraaien en het Europese continent met de door hun veroorzaakte brokken laat zitten is een vast gegeven – het is niet de vraag òf dat gebeurt maar vooral wanneer.

Er zijn dit weekend veel aankondigingen gedaan tijdens de Münchense Veiligheidsconferentie, de ‘mondiale;  geopolitieke bijeenkomst. Onder de aanwezigen maakte de fúhrerin van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, haar bedoelingen bekend. “Als ik herbenoemd word tot voorzitter van de Commissie dan zal er een commissaris voor Defensie zijn”, verklaarde ze enthousiast in antwoord op een vage vraag. Mooie uitspraak van een voormalig Duits minister van Defensie, die in haar eigen land haar defensie sterk heeft afgebroken (maar er wel crèches bij de landmacht heeft ingevoerd).

De niet-democratisch gekozen führerin heeft vandaag tijdens een bijeenkomst van haar partij, de CDU, haar voornemen bekendgemaakt om zich kandidaat te stellen voor – God verhoede! – een tweede termijn.

Daarna wacht haar een ​​lange weg vol valkuilen. Ze zal tijdens het congres van haar familie, de Europese Volkspartij, in maart tot Spitzenkandidat (hoofd van de lijst) moeten worden benoemd, daarna moet zij de steun krijgen van de staatshoofden en regeringsleiders (wat al via achterkamertjes en handjeklap sal is geregeld), en dan komen ook nog die vervelende europese parlementariërs via de verkiezingen aan de beurt wat uiteindelijk een meerderheid moeten opleveren om haar te steunen.

Het defensie-industriebeleid zal de prioriteit zijn van de volgende Commissie. Versterking van de productiecapaciteiten, autonomie en gemeenschapsvoorkeur zijn de drie sleutelwoorden. De slogan is “Geef meer uit, geef beter uit, geef Europees uit”. Ursula von der Leyen herhaalde dit in München. “We moeten onze Europese defensie-industrie versterken. Daarom zal de Commissie volgende maand een strategie voor de Europese defensie-industrie presenteren”, kondigde ze aan.

Ursula von der Leyen erkende ook de grenzen van haar nieuwste hersenspinsel: een commissaris voor Defensie. “Wat is de bevoegdheid van de Commissie? Het is de industrie. Het is onze kernactiviteit.” Een commissaris voor Defensie past niet binnen de bevoegdheden van de Brusselse uitvoerende macht. Een commissaris die verantwoordelijk is voor het industrieel-defensiebeleid daarentegen, is volgens haar plausibeler. “Defensie Europa is een industrieel Europa, in staat apparatuur te produceren.

Maar er is geen sprake van dat we de kern van onze soevereiniteit raken, en er is geen sprake van dat de instellingen hun neus in onze export steken”, waarschuwde een Europese minister, de door Ursula von der Leyen hiervoor belaste commissaris: de Fransman Thierry Breton.

Zijn portefeuille omvat onder meer Industrie, de implementatie van het Europees Defensiefonds, Militaire Mobiliteit en Ruimte. Thierry Breton kennen we van zijn optreden tijdens de Covid-pandemie toen hij de actie van de farmaceutische industrie moest orkestreren – niet echt een daverend succes, volgens ons, dus is hij – zoals dit soort zaken altijd in Brussel worden geregeld – uitermate geschikt voor een cruciale rol binnen de EU.

Zoals zij gewend is te doen zodra het thema succesvol is, heeft Ursula von der Leyen zich de strategie voor de Europese defensie-industrie die zij met haar diensten maandenlang heeft voorbereid, toegeëigend en zelfs de slogan ervan gestolen, zonder die zelfs maar bij naam te noemen tijdens haar toespraken in München. Het is een zeer onsympathieke manier van handelen die Ursula von der Leyen zich niet lijkt te realiseren, tenzij ze er de volledige verantwoordelijkheid voor op zich neemt, omdat ze haar college voortdurend heeft aangestuurd op het gebied van het machtsevenwicht, zeggen verschillende interne bronnen.

“Het is niet alleen een kwestie van meer investeren, wat een gegeven is, maar van dit op een constante, haalbare en duurzame manier te doen”, legde ze uit in München. “Beter investeren betekent meer gezamenlijke projecten lanceren. En Europese investeringen betekenen heel duidelijk dat zodra de Europese belastingbetalers miljarden pompen investeren in de defensie-industrie en voor de verdediging van Europa, zij ook een rendement op hun investeringen verwachten, dat wil zeggen ook het creëren van hoogwaardige banen hier in Europa”, voegde ze eraan toe.

Het versterken van de productiecapaciteiten, autonomie en gemeenschapsvoorkeur zijn drie onderwerpen die de Franse president Emmanuel Macron steunt. Deze productiecapaciteit moet onafhankelijk zijn, pleiten Europese functionarissen voor deze Europese autonomie. “Hoe kunnen we de Oekraïense inspanningen steunen zonder de capaciteit te hebben om in Europa te produceren?” dringt een Europese functionaris aan. Maar het onderwerp ligt gevoelig en verdeelt de lidstaten.

De meeste Atlanticisten eisen de mogelijkheid om wapens te kopen in de Verenigde Staten en verdedigen de toegang tot Europese financiering voor Amerikaanse defensiebedrijven die in de EU aanwezig zijn. Maar er is ook onenigheid onder de voorstanders van dit plan. “Het is niet verboden om in de Verenigde Staten te kopen. 80% van de wapenaankopen door Europeanen zijn Amerikaans”, onderstreepte één van hen. “Maar het Europese geld is beperkt. Het moet toegevoegde waarde hebben, namelijk het verzekeren van de groei van de Europese productiecapaciteit, verzekerd door de garantie van aankopen door Europese overheden”, legde hij uit.

Zeer Atlanticistisch, gewaardeerd door president Joe Biden, die haar aan het hoofd van de NAVO zou hebben gezien om Jens Stoltenberg op te volgen. Maar de Duitse opperführer bondskanselier Olaf Scholtz had het project als zodanig geblokkeerd omdat hij de bui al zag hangen dat Ursula von der Leyen alleen de Amerikaanse belangen behartigt, net zoals zij heeft gedaan met de coronavaccins waarvoor de Europese Unie tientallen miljarden dollars teveel heeft betaald en waarvan een aanmerkelijk deel ook nog weggegooid kon worden.

“De strategie voor het versterken van de Europese defensie-industrie moet het onderwerp zijn van nauwe coördinatie met de NAVO, vooral als het gaat om planningsprocessen of standaardisatie”, zei ze in haar verklaring in gesprek met NAVO-marionet Jens Stoltenberg. De secretaris-generaal van het Bondgenootschap waarschuwde de Europeanen voor het ‘opwerpen van barrières tussen bondgenoten’ door het vaststellen van normen. De benoeming van Ursula von der Leyen zou Parijs tegen de haren in kunnen strijken.

De door de Europese Commissie opgestelde strategie heeft tot doel de industriële basis van de EU in staat te stellen te reageren op de veiligheidsproblemen waarmee de EU wordt geconfronteerd door de Russische invasie van Oekraïne – in feite natuurlijk door haar eigen (door de Amerikanen opgedrongen) Brusselse defensiebeleid. Het is een kwestie van lange termijn en Frankrijk wil die in goede banen leiden, legdet een Europese bron uit die bekend is met de onderhandelingen.

Thierry Breton zou de juiste man kunnen zijn om het leiderschap te nemen als president Emmanuel Macron hem benoemt en als hij ermee instemt herbenoemd te worden voor een nieuwe termijn. Maar Ursula von der Leyen trok nòg een kaart uit haar mouw.

Gevraagd naar de mogelijkheid dat de Defensieportefeuille in haar volgende commissie zou worden toegewezen aan de vertegenwoordiger van een Oost-Europees land, antwoordde ze elliptisch: “Het is heel belangrijk dat de Oosterse landen goede portefeuilles hebben en Defensie is een goede portefeuille”. Volgens ons beslist er nú al een Oost-Europees land over onze portefeuille, en de portefeuillehouder heet Zelensky.
De strategie voor de Europese defensie-industrie is gebaseerd op het European Defense Industrial Development Programme (EDIP) en EDIRPA en ASAP, twee instrumenten die – oh, de horror! – met spoed door Thierry Breton zijn gecreëerd om de aanschaf van defensiematerieel met Europees geld te vergemakkelijken en de Europese defensie-industrie te ondersteunen om aan de vraag te kunnen voldoen.

Het doel is om dit mechanisme uit te breiden naar alle defensiematerieel, in het bijzonder de meest geavanceerde wapens en drones, die een troef zijn geworden in conflicten. Thierry Breton steunt de oprichting van een fonds met 100 miljard euro, voorgesteld door de premier van Estland, Kaja Kallas. 100 miljard euro, of het niks is…. en maar klagen dat ze te weinig geld hebben.

Europese defensiegelden worden geëist door de meeste EU-landen en door de NAVO. De commandant van de geallieerde strijdkrachten in Europa (SACEUR), de Amerikaanse generaal Christopher Cavoli, legde het onderwerp op tafel tijdens de bijeenkomst van de Bondgenootschappelijke ministers van Defensie op 16 en 17 februari met een oproep aan alle leden van de NAVO om zichzelf uit te rusten met geloofwaardige militaire ‘vermogens’ om de implementatie van de defensieplannen van het Bondgenootschap mogelijk te maken in geval van een aanval.

Een hypothese die steeds meer gevreesd wordt sinds de Russische invasie van Oekraïne. Er zullen enorme belastingverhogingen investeringen nodig zijn, en dit is waar het probleem binnen de EU ligt. “We zijn nog niet allemaal op één lijn. Het gevoel van urgentie is er nog niet”, klaagde een Europese functionaris.

Von der Leyen moest vandaag ook nog even haar frustaties kwijt. Ze kondigde aan dat PVV-leider Geert Wilders en Marine Le Pen van het Franse rechts-populistische Rassemblement National vrienden zijn van de Russische president Poetin en die de EU willen vernietigen. Die waarschuwing uitte ze vandaag in Berlijn, meldt de Volkskrant.

We lezen: “‘We moeten duidelijk maken dat onze tegenstanders, Poetin en zijn vrienden, of ze nu van de AfD zijn, of het Marine Le Pen is of Wilders of andere extremistische krachten (…), dat zij Europa kapot willen maken’, aldus Von der Leyen. Ze riep de burgers op om middenpartijen te steunen die pro-Europees zijn.

Het is uitzonderlijk dat een Commissievoorzitter politici in EU-landen scherp bekritiseert. De uitval van Von der Leyen tekent de zorg bij de traditionele partijen (christen- en sociaaldemocraten, liberalen en Groenen) dat bij de strijd om de zetels in het Europees Parlement rechts-extreme partijen forse winst boeken. Dat kan de Europese besluitvorming de komende vijf jaar compliceren en vertragen.’

Europese verkiezingen

In het Italiaans bestaat er een term die in journalistieke taal betekent: voorspellen wie benoemd zal worden in een leidinggevende of overheidsfunctie. Dit is “Totonomine”. Het is een spel dat de media fascineert. In Nederland kennen we het spel als ‘Wie is het’: om de ideale man of vrouw te vinden, moet je alle andere foutieve profielen elimineren. De Fransen hebben nog een andere uitdrukking voor speculatie over benoemingen: Mercato, een Italiaanse term die markt betekent en de situatie perfect samenvat.

Vandaag proberen we de ‘Totonomine’ naar de Europese zeepbel te exporteren, met het oog op de stemming op 6 en 9 juni en de benoemingen die de staatshoofden en regeringsleiders kort daarna zullen maken.

De nieuwe baas van de Europese Commissie, de voorzitter van de Europese Raad, de hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid en misschien zelfs voorzitter van het Europees nepparlement en dan ook nog de secretaris-generaal van de NAVO: het selectieproces van wat de Angelsaksische wereld ‘topbanen’ noemt, lijkt veel als een conclaaf in het Vaticaan.

Het draait vaak uit op een verrassing: degenen die als paus binnenkomen, gaan als kardinalen naar buiten. In 2019 waren er, na het opgeven van de ambitie van een indirecte verkiezing van de voorzitter van de Europese Commissie, twee Europese topconferenties nodig om het evenwicht te vinden. Met veel verrassingen en een incident, dat we aan het eind zullen vertellen. Nu dan het ‘Wie is het’-spel.

Voorzitterschap Europese Commissie.

Allereerst Ursula von der Leyen: zij kondigde vandaag zoals gezegd haar kandidatuur aan. De bijeenkomst was gepland om 12.30 uur in Berlijn op het hoofdkantoor van de CDU, het Konrad-Adenauer-Haus. Ursula von der Leyen is bereid zich kandidaat te stellen voor een tweede termijn als führerin van de Europese Commissie, als Spitzenkandidat van de Europese Volkspartij. Op de persconferentie na de vergadering van de raad van de CDU zal Ursula von der Leyen partijvoorzitter Friedrich Merz aan haar zijde krijgen.

Zoals we hierboven schreven zal het kenmerk van de Commissie von der Leyen II de Europese verdediging zijn in het licht van de dreiging die uitgaat van het Rusland van Vladimir Poetin en het risico van de terugkeer van Donald Trump naar het Witte Huis. Maar er wordt ook een koerswijziging op het gebied van de Green Deal verwacht, met een grotere nadruk op het concurrentievermogen van Europese bedrijven en de eisen van de boeren.

Verder wil Von der Leyen de administratieve lasten voor het bedrijfsleven verminderen. Haar doel is dat een kwart van de Europese rapportageverplichtingen verdwijnt. Zelf heeft zij in haar eerste termijn al het goede voorbeeld gegeven door de tijdlijn en correspondentie van haar geheime onderhandelingen met Pfizer over de covid-gentherapie weg te poetsen zodat dat niet gecontroleerd kan worden. Een zaak met een verdacht geurtje, wat kan kloppen want madam heeft overal schijt aan. Dus, net als Rutte, uitermate geschikt voor haar ‘nieuwe’ baan.

Von der Leyen heeft een voorsprong op anderen op de weg die moet worden afgelegd: ze had de steun van de Amerikaanse seniele president Joe Biden voor de functie van secretaris-generaal van de NAVO, maar daar heeft Olaf Scholz een stokje voor gestoken. Ursula moet voor een herverkiezing de leden van de Raad overtuigen, waarin zij niet alle steun heeft, en voldoende stemmen verzamelen om een ​​absolute meerderheid te behalen bij de bevestigingsstemming in het Europees nepparlement.

In 2019 behaalde zij slechts 9 stemmen, met een veel grotere EPP, socialistische en liberale meerderheid dan in 2024. Vandaar hun keuze om Giorgia Meloni voor te draggen en naar rechts te verschuiven door te werken naar een akkoord met de Groenen. Zal dit genoeg zijn? De EVP wil de functie van voorzitter van de Europese Commissie, van waaruit zij de wetgevingsvoorstellen van de EU kan aansturen, niet opgeven.

De Partij van Europese Socialisten heeft een vrijwel onbekende Spitzenkandidat voor het voorzitterschap van de Commissie: de Luxemburgse commissaris voor Sociale Zaken, Nicolas Schmit. De keuze viel op hem vanwege een gebrek aan andere kandidaten, wat het een en ander zegt van het niveau binnen Brussel. Twee vrouwelijke socialisten zouden een reserve kunnen vormen: de voormalige Finse premier Sanna Marin en de Deense premier Mette Frederiksen.

Ook de Portugees Antonio Costa, die binnenkort zijn post als premier neerlegt, zou erbij kunnen zijn. Alle drie de kandidaten moeten ook nauwlettend in de gaten worden gehouden voor de Europese Raad. De Renew-liberalen hebben nog niet besloten of ze een of meer Spitzenkandidaten zullen hebben voor het voorzitterschap van de Commissie. Maar ze hebben nog steeds een zeer groot aantal spelers voor het geval mevrouw von der Leyen er niet in slaagt te winnen.

Dit zijn dezelfde premiers of voormalige premiers die gekozen zouden kunnen worden als voorzitter van de Europese Raad (of voorgedragen kunnen worden als secretaris-generaal van de NAVO, hoewel iedereen (behalve Mark Rutte) er van uit gaat dat Mark Rutte dat wordt).

Voorzitter van de Europese Raad.

De EVP heeft veel kanshebbers, maar geen enkele heeft een echt adequaat profiel: de Kroatische premier Andrej Plenković, de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis, de Roemeense president Klaus Iohannis (niet formeel aangesloten).

Ook de voormalige Letse premier Krisjanis Karins is iemand om in de gaten te houden. Maar de prioriteit van de EVP ligt bij de Europese Commissie en daarom moet de Europese Raad zich richten tot de socialisten of liberalen. De PES mag het trio Costa-Frederiksen-Marin presenteren. Sommigen schrijven de Europese ambities ook toe aan de Spaanse premier Pedro Sanchez, die thuis met eindeloze problemen wordt geconfronteerd.

De liberalen kunnen rekenen op de beschikbaarheid van de Luxemburger Xavier Bettell, een bevriend vedergewicht. Ook de Estse Kaja Kallas heeft internationale ambities. De Belgische premier Alexander de Croo zou kunnen aftreden na de algemene verkiezingen in zijn land in juni. Maar een volgende Belg na Charles Michel zou moeilijk te aanvaarden zijn. De ideale man voor de functie van voorzitter van de Europese Raad wordt de Italiaan Mario Draghi gevonden, maar hij heeft een grote tekortkoming: hij is te politiek, te autoritair en te pro-Europees. En hij is aan geen enkele partij verbonden.

De hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid.

Die wordt door de Europese leiders aangewezen en het stoelendansspel voor de voorzitterschappen van de Europese Commissie en de Europese Raad zal de naam en politieke familie van de opvolger van de Spaanse socialist Josep Borrell bekendmaken. De EVP kan rekenen op Karins, die na premier te zijn minister van Buitenlandse Zaken werd. Een Italiaanse verrassing, net als die van Antonio Tajani, valt niet uit te sluiten. Onder de socialisten daarentegen zijn namen zeldzaam.

De PES heeft de positie al ingevuld met Javier Solana, Catherine Ashton, Federica Mogherini en Josep Borrell. De liberalen hebben een squadron liefhebbers van buitenlands beleid: Kallas, Bettel en (althans in zijn dromen) Charles Michel.

Rutte en in mindere mate Kallas zijn kandidaten voor de functie van secretaris-generaal van de NAVO, net als Karins van de EVP. Van de drie is Mark Rutte de favoriet voor de NAVO – hij heeft om zich van deze topbaan te verzekeren de Nederlandse steun voor Oekraïne vergroot en ermee ingestemd de export van geavanceerde microchips naar China te blokkeren. We weten inmiddels waar zijn topprioriteiten liggen, en dat is niet in eigen land.

Europees parlement.

De keuze ligt niet bij de Europese Raad, maar bij de europarlement-ariërs die op de avond van 9 juni worden gekozen. Maar staatshoofden en regeringsleiders maken er voortdurend misbruik van om andere te verdelen benoemingen te compenseren. De huidige voorzitter van het Europees nepparlement, de Maltese conservatieve (EVP) Roberta Metsola, wil een tweede termijn. Dat hoeft niet moeilijk te zijn, tenzij de EVP ervoor kiest om Manfred Weber als fractieleider af te zetten met een promotie naar de hoogste zetel in de plenaire vergadering.

Onder de socialisten bestaat er geen dominante persoonlijkheid binnen de groep. De liberalen zijn zojuist van fractievoorzitter gewisseld. Een “groene” verrassing kan niet worden uitgesloten, vooral als de Groenen in de meerderheid komen om Von der Leyen te steunen. Onder hun twee Spitzenkandidaten zou de Duitser Terry Reintke meer geluk hebben dan onze landgenoot Bas Eickhout.

Het Totonomine-spel is in volle gang in de bubbel. Het winnende trio is Ursula von der Leyen bij de Europese Commissie voor een tweede termijn, de Portugese socialist Antonio Costa bij de Raad en de Estse Kaja Kallas voor de liberalen in de functie van hoge vertegenwoordiger. De bij deze benoemingen betrokken insiders herinneren zich het opgelegde evenwicht tussen grote en kleine landen, niet te vergeten gender en uiteraard openheid naar het Oosten. Dat verklaart deze drie namen. Maar er wordt niets besloten. Veel sterren moeten zich aansluiten bij de herbenoeming van Ursula von der Leyen, maar dat is nog niet het geval.

Fabrice Leggeri, de voormalig uitvoerend directeur van Frontex (en gezien de prestaties van die club dus een grote faalhaas), maakte zaterdag bekend dat hij meedoet aan de Europese verkiezingen met de Rassemblement National, de extreemrechtse partij van Marine Le Pen in Frankrijk.

Na zeven jaar aan het hoofd te hebben gestaan ​​van het Europese grensbewakingsagentschap, werd Leggeri in 2022 afgezet na een rapport van het Bureau voor Fraudebestrijding waarin hij werd beschuldigd van wanbeheer en onregelmatigheden.
Dankzij dit werd hij het hoofd van Frontex en werd hij bekritiseerd door leden van het Europees nepparlement en NGO’s.

De organisatie wordt ervan beschuldigd medeplichtig te zijn aan de afwijzing van asielzoekers naar Libië en Turkije. Onder leiding van Leggeri heeft Frontex humanitaire NGO’s die reddingsacties op zee uitvoeren ook een “aantrekkingskracht” voor migranten genoemd, wat bijdraagt ​​aan het verhaal van de extreemrechtse partijen over “zeetaxi’s”.

Vóór het rapport van rekenkamer Olaf had de Europese Commissie altijd haar vertrouwen bevestigd in Leggeri, die vorm gaf aan de ‘Fort Europa’-aanpak die vandaag door de Europese uitvoerende macht zelf wordt gepromoot. Vandaag verklaarde Leggeri zelf dat hij “vastbesloten is om te strijden tegen de migratiestroom, die de Europese Commissie en de eurocraten niet als een probleem, maar als een project beschouwen”. Weten we meteen hoe de vlag er bij hangt.

Vijf jaar geleden waren de twee topconferenties die volgden op de Europese verkiezingen even chaotisch als verrassend. Terwijl in 2024 de NAVO-aanpassingsvariabele kan worden gebruikt, was dat in 2019 de positie van president van de Europese Centrale Bank. Ursula von der Leyen bij de Commissie was het konijn dat Emmanuel Macron uit de hoge hoed trok om de justitieel veroordeelde Christine Lagarde naar de ECB te halen: de vrouwelijke en Frans-Duitse EU. Charles Michel op de Europese Raad was een toeval vanwege de afwezigheid van andere serieuze liberale kandidaten die bereid waren naar Brussel te verhuizen.

Josep Borrell als Hoge Vertegenwoordiger werd aangesteld door Pedro Sanchez, die een positie wilde om mee te kunnen pronken in Spanje. David Sassoli in het Europees mepparlement is het resultaat van een opstand van afgevaardigden, omdat de staatshoofden en regeringsleiders Sergei Stanishev, een Bulgaarse socialist, voormalig premier, die betrokken was bij corruptieschandalen, niet pruimden.

Een episode die veel zegt over de methode om de leiders van de Europese instellingen te selecteren. Nog een leuk feitje: toen Macron via een Whatsapp-bericht de naam van mevrouw von der Leyen aan andere leiders voorstelde, wendde een premier zich tot zijn diplomatieke adviseur en vroeg: “Wie is deze Ursula von der Leyen?”

NAVO

Over de mogelijke/ aanstaande benoeming van Mark Rutte hebben we het al gehad. Frankrijk heeft een goede reputatie bij de NAVO. De defensiebegroting van Frankrijk vertegenwoordigt dit jaar 2% van het nationale bbp. Dat maakte minister van strijdkrachten Sébastien Lecornu onlangs bekend tijdens een bijeenkomst met zijn bondgenootschappelijke collega’s in Brussel. Alle NAVO-lidstaten hebben in 2014 de toezegging gedaan om in 2024 2% van hun bbp aan defensie-uitgaven te besteden en Frankrijk ligt op koers, nadat het al enkele jaren dicht bij de doelstelling is gekomen.

Duitsland – met in het achterhoofd het dreigement van Trump dat hij ‘onvoldoende betalers’ niet te hulp zal schieten bij een conflict met een ander land – kondigde tevens aan deze toezegging te zullen nakomen. 18 van de 31 NAVO-leden zullen dit jaar de doelstelling bereiken, maar dat is onvoldoende, waarschuwde de secretaris-generaal van de organisatie, de Noor Jens Stoltenberg. “2% van het bbp is een bodem, geen plafond”, herinnerde hij zijn gehoor er aan.

Zoals gezegd heeft Donald Trump in zijn campagne voor de nominatie van de Republikeinse Partij voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november gedreigd dat, als hij verkozen zou worden, geen Amerikaanse troepen zal inzetten om een ​​door Rusland aangevallen land te verdedigen en zo “allen voor één, één voor allen”, de collectieve verdediging van het transatlantische bondgenootschap ter discussie te stellen.

Italië, gemiddelde student van het Bondgenootschap maar wel de derde economie van de EU, lid van de G7, behoort niet tot de groep van 18 bondgenoten die 2% of meer van hun bbp besteden aan hun defensie-uitgaven. Maar in tegenstelling tot sommige goede studenten is het land bovengemiddeld wat betreft militaire capaciteiten, met uitmuntendheid voor zijn marine, maar is het terughoudend om deel te nemen aan klassieke missies die de inzet van troepen met zich meebrengen, vertelde een functionaris ons.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky was één van de sprekers op de jaarlijkse veiligheidsconferentie van München, de MSC. Hij bracht eerst een bezoek aan Parijs om een ​​“veiligheidsovereenkomst” tussen Frankrijk en Oekraïne te ondertekenen voordat hij naar Duitsland ging. Emmanuel Macron had “in februari” een reis naar Kiev aangekondigd en deze overeenkomst zou het hoogtepunt worden van het staatsbezoek van de Franse president, maar hij gaf deze reis om veiligheidsredenen op.

Als jij niet naar Kiev komt, kom ik naar Parijs, antwoordde Volodymyr Zelensky. Emmanuel Macron heeft zijn reis naar Oekraïne niet opgegeven en zal “binnenkort” naar Kiev gaan, verzekerden de mensen om hem heen. Er is geen precieze informatie gecommuniceerd. De veiligheidsovereenkomsten werden door verschillende Bondgenootschappelijke landen beloofd op de NAVO-top in Vilnius in 2023, om de Oekraïners niet te ontmoedigen nadat ze hadden geweigerd onderhandelingen over het NAVO-lidmaatschap te beginnen.

De rekening voor de wederopbouw van Oekraïne groeit gestaag door. De Europese Commissie heeft in samenwerking met de Oekraïense regering, de Wereldbank en de Verenigde Naties, de beoordeling van de schade en behoeften in verband met de oorlog in de Russische invasie bijgewerkt.

Op 31 december 2023 worden de totale kosten van de wederopbouw en het herstel van Oekraïne de komende tien jaar geschat op 486 miljard dollar, vergeleken met de 411 miljard dollar die een jaar geleden werd geschat. Alleen al voor 2024 schatten de Oekraïense autoriteiten dat het land ongeveer 15 miljard dollar nodig zal hebben voor onmiddellijke prioriteiten (maar vanwege het westerse ‘blanco cheque’-principe is het maar de vraag waar dat geld terecht komt.

Ongeveer 5,5 miljard dollar is gegarandeerd door de internationale partners van Oekraïne, terwijl 9,5 miljard dollar nog moet worden gefinancierd. Daarvoor zal het Amerikaanse BlackRock wel worden ingeschakeld, dat inmiddels naar verluidt al eenderde van de landbouw in Oekraïne in handen heeft.

Volgens de gezamenlijke beoordeling bedraagt ​​de directe schade die de Russische invasie aan Oekraïne heeft toegebracht bijna 152 miljard dollar. De sectoren die het zwaarst getroffen worden zijn huisvesting, transport, handel en industrie, energie en landbouw. De schade concentreert zich in de regio’s Donetska, Kharkivska, Loehanska, Zaporizka, Khersonska en Kievska. In het hele land werd 10% van de woningvoorraad beschadigd of vernield.

De verwoesting van de Kakhovka-dam en de waterkrachtcentrale in juni 2023 had aanzienlijke negatieve gevolgen voor het milieu en de landbouw en verergerde de moeilijkheden waarmee mensen die al moeite hebben om toegang te krijgen tot huisvesting, water, voedsel en gezondheidszorg.