Amerikanen worden zich bewust van het feit dat er geen Amerikaanse droom bestaat

De meeste Amerikanen denken nu dat er niet zoiets bestaat als de Amerikaanse droom, zo blijkt uit een nieuw onderzoek waaruit ook bleek dat de helft van de ondervraagden het gevoel heeft dat het leven in de VS nu slechter is dan een halve eeuw geleden.

Amerikaanse droom bey bey, Een toenemend aantal mensen in de VS komt tot die conclusie, blijkt uit een onderzoek in opdracht van en gepubliceerd in een rapport van de Wall Street Journal (WSJ) vorige week. De meeste Amerikanen geloven nu dat de legendarische Amerikaanse droom niets voor hen is.

Geplaagd door een verlammende inflatie en beperkte inkomens en omringd door schijnbaar onoverkomelijke sociale problemen zoals ongebreidelde wapencriminaliteit en op hol geslagen drugsmisbruik, had slechts 36 procent van de kiezers het gevoel dat ze de Amerikaanse droom nog konden verwezenlijken. Het cijfer is een spectaculair nieuw dieptepunt in een gestage daling. Uit een soortgelijke opiniepeiling elf jaar geleden bleek dat 53 procent nog steeds in de Amerikaanse droom geloofde, terwijl dat in 2016 daalde tot 48 procent. Dit cijfer is hetzelfde voor zowel de Democraten als de Republikeinen.

De details in het onderzoek verraden de wortels van het probleem en brachten een samenleving bloot die steeds verdeelder en ongelijker wordt. Het enige dat de ondervraagden leek te verenigen was hun toenemende ontevredenheid: een schokkende 50 procent van de respondenten zei dat het leven in Amerika erger is dan een halve eeuw geleden. De helft zei ook dat Amerika verre van een land van kansen is, maar dat zij geloven dat de economische en politieke systemen tegen hen zijn opgezet, waardoor hun vermogen om hun vooruitzichten of hun leiders te veranderen wordt belemmerd.

Het is niet verwonderlijk dat zovelen zich zo ontevreden voelen over het ongebreidelde kapitalisme dat prioriteit heeft boven zoveel meer. Wellicht is de essentie van wat mensen zien als het verwezenlijken van de Amerikaanse droom geworteld in het verwerven van rijkdom en de veronderstelling dat geld gelijk staat aan vervulling.

Als deze ooit zou bestaan, bestond de Amerikaanse droom alleen in de hoofden van die burgers die streefden naar een beter leven voor zichzelf en hun gezinnen, en die ervan overtuigd waren dat de samenleving waarin zij leefden de noodzakelijke kansen voor zelfontwikkeling bood. De theorie was dat zelfs degenen die uit een achtergestelde of verarmde achtergrond kwamen, nog steeds alles konden bereiken door hard te werken en een goede Amerikaan te zijn.

Je zou een argument kunnen bedenken dat dit ondersteunt, door te wijzen op mensen van bescheiden afkomst die zijn opgeklommen tot enkele van de hoogste posities van macht, invloed en rijkdom in het land. Maar de VS zijn in dat opzicht niet uniek, aangezien veel andere landen soortgelijke voorbeelden zouden kunnen aanhalen. Het succes van het individu is het resultaat van zijn karakter en omstandigheden, en ook van geluk, en niet alleen van de maatschappelijke structuur.

In de VS is dit idee dat alles voor iedereen mogelijk is echter sterker omdat het de mythe van het Amerikaanse exceptionisme ondersteunt, dat een krachtige invloed uitoefent op de psyche van velen die in de VS zijn opgegroeid. Het werkt ongeveer alsof het verbazingwekkende deel van de mensen in Groot-Brittannië een vertekend, roze beeld zal hebben van het roofzuchtige kolonialisme dat de levensader van het Britse Rijk was, waardoor ze zelfs nu nog een opgeblazen gevoel krijgen van de positie van hun land in de wereld.

Stel je voor hoe het voelt, nadat je je hele leven in deze mythe hebt geloofd, en dan dringt plotseling de waarheid tot je door: dat de Amerikaanse droom precies dat is: een droom.

Het artikel in de WSJ, dat wordt beschouwd als een van de belangrijkste kranten in de VS, bevat geen gedetailleerde analyse of verklaring voor de trend van moedeloosheid, maar er zijn veelzeggende commentaren van individuen die aanwijzingen geven.

Een man uit de middenklasse zei dat ondanks zijn comfortabele levensstijl ‘het geld krap was’ en ‘ik denk dat we allemaal nog maar een paar salarisstrookjes verwijderd zijn van de straat’. Een ander zei dat de zaken “objectief slechter” waren dan vijftig jaar geleden. Een Afro-Amerikaanse vrouw zei: “… de kansen zijn altijd tegen zwarte mensen.” Van alle ondervraagde mensen zei 18 procent dat ze het gevoel hadden dat de Amerikaanse droom niet bestond.

Economische onzekerheid was een van de redenen die werden aangevoerd voor hun ongeluk. Een blik op de gegevens van het US Census Bureau, gepubliceerd in september, bevestigt dit met een officieel Amerikaans armoedecijfer in 2022 van 11,5 procent, en het percentage voor kinderen – 12,5 procent – ​​was binnen een jaar verdubbeld. Het betekent dat 37,9 miljoen Amerikanen, die in het ‘rijkste’ land ter wereld wonen, wanhopig arm zijn. Nog eens 28,9 miljoen mensen zijn afhankelijk van de sociale zekerheid om hen uit de armoede te houden. Het gemiddelde gezinsinkomen daalde met 2,3 procent en naar schatting 25,9 miljoen mensen hadden geen ziektekostenverzekering.

Er zijn ook systemische problemen in de VS die een barrière vormen tussen mensen en de ‘droom’. Wapengeweld – van massamoorden tot ongelukken tot zelfmoorden – heeft volgens het Gun Violence Archive tot nu toe dit jaar 38.851 levens gekost, en er zijn bijna twee massaschietpartijen (incidenten waarbij minstens vier doden vallen) elke dag. Het National Institute on Drug Abuse meldt dat jaarlijks meer dan 100.000 Amerikanen sterven, voornamelijk aan Fentanyl.

Armoede, drugs, wapengeweld en politieke en economische systemen die tegen gewone mensen zijn opgetuigd, zijn slechts enkele van de grootste problemen waarmee Washington worstelt. Geen wonder dat de meeste mensen zich overweldigd voelen.