Hoe genocide-ontkenning eruit ziet

De ontkenning van de Palestijnse genocide wordt bevorderd door de geïnstitutionaliseerde onderdrukking van meningsuiting en activisme en door het creëren van een klimaat van angst rond het uiten van afwijkende meningen.

Terwijl Israël doorgaat met het afslachten van Palestijnen, zien we een gezamenlijke poging van de Verenigde Staten en hun bondgenoten om niet alleen de gruwel te bagatelliseren, maar deze ook opnieuw te bevestigen en te rechtvaardigen als een daad van zelfverdediging.

Ontkenning is een van de cruciale stadia van genocide, zoals uiteengezet door Gregory H. Stanton , oprichter en voorzitter van Genocide Watch. Het komt tot stand door te ontkennen dat er een genocide heeft plaatsgevonden of plaatsvindt. We kunnen voorbeelden van deze ontkenning zien bij iedereen, van het hoogste ambt van de regering tot medische tijdschriften en medische lobbygroepen.

 President Joe Biden heeft het Palestijnse dodental betwist. De plaatsvervangend woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Vedant Patel, verwierp ook dat wat Israël doet genocide inhoudt. Onlangs publiceerde het Journal of the American Medical Association een artikel met de titel ‘ Health Professionals and the War in the Middle East ’. Het artikel verwijst naar de “genocidale doelstellingen en acties” van Hamas en spoort gezondheidswerkers aan zich daartegen uit te spreken, terwijl de willekeurige moord op Palestijnen door de Israëlische strijdkrachten wordt verdoezeld. 

Ironisch genoeg leidt de auteur, dr. Matthew Wynia, een instituut dat de erfenis van gezondheidswerkers in het naziregime bestudeert. Zelfs terwijl ziekenhuizen in Gaza worden gebombardeerd, weigerde de American Medical Association een resolutie in overweging te nemen waarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren.

De ontkenning van de Palestijnse genocide wordt bevorderd door de geïnstitutionaliseerde onderdrukking van meningsuiting en activisme en door het creëren van een klimaat van angst rond het uiten van afwijkende meningen. De recente doxxing en disciplinering van studenten en arbeiders vanwege het uiten van solidariteit met de Palestijnen is een perfect voorbeeld van deze geïnstitutionaliseerde onderdrukking. 

Na de stakingen van studenten in het hele land om te protesteren tegen de acties van Israël, heeft de Senaat unaniem een ​​resolutie aangenomen waarin deze studenten werden veroordeeld en ten onrechte werden bestempeld als pro-Hamas en antisemitisch. In de nasleep van het recente pro-Palestijnse studentenactivisme heeft Brandeis University hun afdeling Students for Justice in Palestine (SJP) niet langer erkend. 

Een paar dagen na de intrekking van de erkenning onderdrukte de politie met geweld demonstranten die zich op de campus hadden verzameld om te protesteren tegen het Israëlische bombardement op Gaza. Columbia University heeft ook hun afdelingen van SJP en Jewish Voice for Peace (JVP) opgeschort, waardoor hun universitaire financiering werd stopgezet en hen werd uitgesloten van het organiseren van evenementen op de campus.

Als we het idee willen koesteren dat antizionisme hetzelfde is als antisemitisme, wat is dan de juiste manier om op te roepen tot een einde aan de oorlogsmisdaden van Israël?

Op 7 november 2023 stemde het Huis voor afkeuring van vertegenwoordiger Rashida Tlaib (D-Mich.), het enige Palestijns-Amerikaanse lid van het Congres, vanwege haar pro-Palestijnse standpunt. Een van de grieven tegen haar was haar verdediging van een populaire Palestijnse bevrijdingsslogan: “Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn” als een ambitieuze oproep tot vrijheid. 

Tlaib had eerder verklaard dat het bestaande apartheidssysteem in Israël tot verzet van de Palestijnen zal leiden. De resolutie om haar af te keuren beweerde dat haar gebruik van het woord ‘verzet’ tegen de apartheid de gewelddadige daden van Hamas goedkeurde. Tweeëntwintig van haar collega’s van de Democratische partij sloten zich aan bij de Republikeinen om haar te censureren. De resolutie ging verder met het verdraaien van haar kritiek op de Israëlische en Amerikaanse regeringen als anti-Joods.

Aan de andere kant hebben Republikeinen zoals senator Lindsey Graham (RS.C.) en vertegenwoordiger Max Miller (R-Ohio) (om er maar een paar te noemen), die flagrant racistische opmerkingen over Palestijnen hebben gemaakt, geen enkele discipline ondervonden. 

De afkeuring van Tlaib is een van de vele voorbeelden waaruit blijkt dat Israël tweeledige steun geniet onder de leiders van de Democratische en Republikeinse partijen, omdat het steunen van de oorlogsmisdaden van Israël de Verenigde Staten helpt hun imperiale aanwezigheid in het Midden-Oosten te behouden en te versterken. Deze leiders negeren echter het feit dat 66% van de Amerikaanse kiezers een staakt-het-vuren wil .

Tlaib is slechts een van de talloze mensen die het doelwit zijn geworden omdat ze pro-Palestina zijn en als antisemitisch worden bestempeld. Alleen al in de eerste twee weken van oktober 2023 heeft Palestine Legal (een burgerrechtengroep) honderden klachten over onderdrukking ontvangen. Een andere burgerrechtengroep, Council on American-Islamic Relations (CAIR) , heeft ruim duizend klachten ontvangen over islamofobie en anti-Arabische vooroordelen.

Als we het idee willen koesteren dat antizionisme hetzelfde is als antisemitisme, wat is dan de juiste manier om op te roepen tot een einde aan de oorlogsmisdaden van Israël? Wanneer een van de meest geavanceerde strijdkrachten ter wereld oorlogsmisdaden pleegt, na tientallen jaren het Palestijnse volk met geweld te hebben verdreven en geïnterneerd, is het dan verkeerd om daar iets over te zeggen, omdat er ook welig antisemitisme in de wereld heerst?

Deze massa’s, uitgebuit door hun werk- en levensomstandigheden en gebukt onder schulden, vinden meer raakvlakken met de mensen in Palestina dan met de politici en hoofden van instellingen.

Deze wereld is geen onbekende in antisemitisme. Zelfs vanaf het Europa van vóór de Holocaust tot op de dag van vandaag zijn er talloze incidenten van haat tegen het Joodse volk en daar moeten we ons altijd tegen verzetten. Groepen als de Anti Defamation League (ADL) stellen echter elke kritiek op wat Israël doet gelijk aan antisemitisme. Het is moeilijk om dit als iets anders dan oneerlijk te zien en een slechte dienst te bewijzen aan de nagedachtenis van de mensen die hun leven hebben verloren als gevolg van antisemitisme.

Wanneer een valse beschuldiging van haat wordt geuit, wordt de beschuldigde overgeleverd aan de genade van de hoofden van hun onderwijsinstellingen of werkplekken, die niet noodzakelijkerwijs de morele helderheid, moed of het sociale bewustzijn hebben om zich over deze zaken uit te spreken en vaak ook bang zijn voor wordt gezien als een vergoelijking van antisemitisme.

Het negeren van het feit dat er een genocide plaatsvindt en het vervolgens onderdrukken van uitingen die sympathiek tegenover de Palestijnen staan, heeft een gaslighterend effect op een publiek dat toch al woedend is. Een valse beschuldiging van antisemitisme is bedoeld om mensen af ​​te leiden, af te schrikken en te straffen omdat ze zich uitspreken tegen de genocide op de Palestijnen. 

Maar het zijn deze afschrikkingstactieken – het onderdrukken en onderdrukken van de steun voor Palestina – die ineffectief blijken te zijn voor de massa’s die wereldwijd hyperverbonden zijn met behulp van sociale media. Deze massa’s, uitgebuit door hun werk- en levensomstandigheden en gebukt onder schulden, vinden meer raakvlakken met de mensen in Palestina dan met de politici en hoofden van instellingen.

Velen van ons voelen zich op dit moment gedwongen om actie te ondernemen en niet weg te kijken. Er vinden dagelijks directe acties plaats in het hele land en over de hele wereld. Palestijnse rechtenactivisten roepen samen met Joodse vredesactivistengroeperingen dringend op tot een staakt-het-vuren en gerechtigheid voor de Palestijnen. Op 4 november 2023 zagen we het grootste protest voor Palestina in Washington DC, bijgewoond door ruim 300.000 mensen. Onlangs probeerden honderden demonstranten in Tacoma, Washington, een militair schip te blokkeren dat vermoedelijk militaire goederen naar Israël vervoerde. 

Zelfs stafmedewerkers van het Congres organiseerden een staking waarbij ze hun ‘bazen op Capitol Hill ervan beschuldigden niet te luisteren’ en een staakt-het-vuren eisten. Op 9 november 2023 bezetten demonstranten het hoofdkantoor van The New York Times , lazen de namen van vermoorde Palestijnen en riepen de bevooroordeelde berichtgeving van de krant over Palestina naar voren.

Mensen die komen opdagen bij protesten zijn samen in dit collectieve verdriet en woede jegens ‘wereldleiders’ omdat ze deze nachtmerrie hebben laten voortduren. Dit gevaarlijke precedent van de heersende klasse, waarin de massa zich richt op het uitspreken van ernstige onrechtvaardigheden, kan een averechts effect hebben als gevolg van de groeiende frustratie tegenover hen. 

We hebben dit nog niet zo lang geleden gezien tijdens de George Floyd- opstand, toen mensen de straat op gingen om te protesteren tegen de moord door de politie op een zwarte man tijdens het hoogtepunt van de Covid-19-pandemie en zelf werden blootgesteld aan politiegeweld.

Een van de meest hartverscheurende aspecten van wat er met de Palestijnen gebeurt, is dat velen van hen die video’s maken om ons te laten zien wat hen wordt aangedaan, dit in het Engels doen, wat niet hun moedertaal is. Ze doen dit voor ons, terwijl ze worden vermoord, zodat ze de mensen in het Westen kunnen overtuigen van hun menselijkheid.

We moeten waakzaam blijven en de imperialistische leiders en hun woordvoerders ter verantwoording roepen als ze ons vertellen dat wat we zien niet gebeurt en dat onze woorden iets anders betekenen dan wat ze doen. In plaats van de spraak te censureren of mensen te straffen die de stemmen van de Palestijnen versterken, is het onze morele plicht om ons bij hen aan te sluiten en op te roepen tot een einde aan deze genocide.