Trump: ontkrachting van vijf van de ex-president’s mythen over zijn strafzaken
RedactieSDB
11 min. lezen
De aanhangers van de voormalige president Trump leren veel over strafrechtelijke procedures van Truth Social, of het nu waar is of niet
De vervolgingen van Donald Trump zijn over de hele wereld een juridische opleiding geweest over de fijne kneepjes van het Amerikaanse strafrecht.
De honger van het publiek naar deze informatie zou niet verrassend moeten zijn. De strafzaken van Trump hebben ingrijpende gevolgen voor het lot van de Amerikaanse democratie, en ze zouden de 45e president van het land en de voorloper van een van de twee grootste partijen van het land naar de gevangenis kunnen sturen . En als klap op de vuurpijl is de beklaagde een van de meest succesvolle tv-showmannen in de Amerikaanse politieke geschiedenis.
Voor miljoenen van zijn aanhangers, critici en toeschouwers over de hele wereld hebben de grootste rechtszaaldrama’s van de wereldwijde supermacht een intense honger naar informatie veroorzaakt over alles wat legaal is, inclusief het grand jury-systeem, dagvaardingsmacht en First Amendment-wetten. Elke bliep op de criminele dossiers van Trump levert krantenkoppen op, en een stal van juridische experts pakt geduldig een verklarende woordenlijst uit over de 24-uurs nieuwscyclus, van beschermende bevelen tot vervangende aanklachten.
Tegenwoordig deelt Trump ook zijn frequente juridische standpunten op zijn website Truth Social, waaronder veel dat vals, verdraaid of overdreven is.
The Messenger breekt Trumps uitstapje naar Wet 101 af en beschrijft enkele van de juridische mythen van de voormalige president – te beginnen met die over hemzelf.
Mythe 1: Trump is een juridische neofiet die expert is geworden
Zelfs decennia voor zijn strafrechtelijke aanklachten was Trump geen onbekende in het rechtssysteem, ook al beweert hij het tegendeel.
“Ik wist praktisch niet wat een dagvaarding was en grote jury’s en dit alles”, zei Trump op 18 juli tegen zijn aanhangers in Iowa, voor zijn derde aanklacht. ‘Nu ben ik net een expert aan het worden. Ik heb geen keus, want we moeten. Het is een schande.”
President Trump: "I didn't know practically what a subpoena was and grand juries and all of this. Now, I like becoming an expert. I have no choice. It's a disgrace. If you say something about an election they want to put you in jail for the rest of your life. It's a disgrace." pic.twitter.com/soq5mxWcJa
— CSPAN (@cspan) July 19, 2023
Voor degenen die hem kennen: Trump overdreef zowel zijn huidige expertise als zijn vermeende onwetendheid uit het verleden.
“De geschiedenis maakt duidelijk dat dit een man is die voor de rechtbank heeft geleefd, honderden keren is gedagvaard (of namens hem is gedagvaard) en verschillende mensen kent die zijn vervolgd”, merkte Trumps oude advocaat Ty Cobb op in een interview met The Boodschapper.
Net als zijn mentor Roy Cohn, de overleden politieke agent en advocaat van de maffia, heeft Trump een strijdlustige geschiedenis van tientallen jaren in de rechtszaal. Een juridisch expert, Jim Zirin, noemde hem de ‘ Eiser in Chief ‘, in een boek waarin hij de toenmalige meer dan 3.500 zaken waarbij Trump of een van zijn bedrijven betrokken waren, in kaart bracht. Sinds de publicatie van dat boek in 2019 is dat aantal gestegen tot meer dan 4.000 zaken , die allemaal Trump hadden kunnen leren wat een dagvaarding was.
Trump had zijn eerste bekende confrontatie met een criminele grand jury in de jaren tachtig, toen een federale jury zijn onroerendgoedtransacties in Brooklyn onderzocht .
Nadat hij president was geworden, bracht Trump het grootste deel van zijn ambtstermijn door in de schaduw van het strafrechtelijk onderzoek van de toenmalige speciaal aanklager Robert Mueller naar Russische inmenging in de verkiezingen van 2016, een onderzoek dat leidde tot aanklachten tegen verschillende van zijn topmedewerkers.
Uit het eindrapport van Mueller bleek dat Trump niet vervolgd kon worden tijdens zijn ambtstermijn in het Witte Huis, maar dat hij mogelijk beschuldigd had kunnen worden van belemmering van de rechtsgang als hij eenmaal niet in functie was. (Procureur-generaal Merrick Garland heeft nooit vervolgd voor aanklachten in verband met het Mueller-onderzoek.)
Dus waarom vertelt Trump zijn aanhangers dat dit rechtssysteem-gedoe nieuw voor hem is?
“Ik denk dat dat bedoeld is voor mensen die willen geloven dat iemand hem aanvalt en hem ongepast misbruikt, ondanks de realiteit en de buitengewone misdaden die hij heeft begaan,” meende Cobb.
Het kan geen kwaad dat de lijn een zegen is geweest bij het inzamelen van fondsen , aangezien het belangrijkste politieke actiecomité van Trump, Save America, miljoenen binnenhaalt met acties over zijn criminele problemen, die op hun beurt zijn groeiende juridische rekeningen onderschrijven. Het heeft ook, althans tot nu toe, geholpen zijn steun in de primaire race te verstevigen, en Trump heeft daar ook over opgeschept.
Mythe 2: De regering-Biden wil Trump de mond snoeren
Vorige week beweerde Trump op Truth Social dat “Crooked Joe Biden” hem het zwijgen probeert op te leggen.
“Mijn politieke tegenstander, Crooked Joe Biden, zegt tegen Merrick Garland en de DOJ dat ze me moeten aanklagen en arresteren op basis van valse aanklachten en beschuldigingen, in een wanhopige poging om de verkiezingen te stelen”, schreef Trump op 8 augustus. “Maar dat was niet genoeg! Hij wil nu dat de aanklager van de misdadiger, de gestoorde Jack Smith, een gerechtelijk bevel aanvraagt om mijn eerste wijzigingsrechten, SPEECH, af te nemen.
Trump herschikt routinematig elke officier van justitie die hem aanklaagt of onderzoekt naar de ‘Biden-regering’, wiens agenten blijven zoeken naar buitengerechtelijke manieren om hem stil te houden.
Volgens hem zijn zelfs lokale aanklagers aan de oostkust – Manhattan District Attorney Alvin Bragg in New York en Fulton County District Attorney Fani Willis in Georgia – de facto armen van de Biden-regering. Hij herhaalt het thema op zijn socialemediaplatform, politieke bijeenkomsten en conservatieve media, waardoor zijn toenemende criminele ellende het middelpunt wordt van de GOP-presidentiële voorverkiezingen en een waarschuwing voor dringende geldinzamelingsacties die zijn advocaten onderschrijven.
De advocaten van Trump hebben geen bewijs geleverd of zelfs maar beweerd van ongepaste communicatie tussen aanklagers en vertegenwoordigers van het Witte Huis, laat staan president Biden. Federale rechters hebben tot nu toe de pogingen van zijn advocaten om politiek in zijn strafzaken te injecteren, neergeschoten. Garland heeft Smith aangesteld als speciale raadsman om de zaak te beschermen tegen ongepaste politieke invloed, maar ga er ter wille van de discussie van uit dat deze procedurele waarborgen neerkomen op een uitgebreide PR-campagne om een diepstaatcomplot om Bidens belangrijkste politieke rivaal op de knieën te krijgen, goed te keuren.
Volgens de theorie van Trump is het vreemd dat tot nu toe geen enkele aanklager heeft verzocht om het juridische instrument dat hem (althans aantoonbaar) het zwijgen zou kunnen opleggen: een spreekverbod.
“Ik denk dat het strategisch is”, zegt Cobb, de ex-advocaat van de voormalige president, tegen The Messenger.
Als Trump een beschermingsbevel overtreedt, kan een federale rechter hem minachten voor de rechtbank of hem zelfs gevangen zetten, waardoor Cobb denkt dat aanklagers de voormalige president “meer touw geven om zichzelf op te hangen”.
Mythe 3: Beschermende bevelen zijn spreekverboden
Beschermende bevelen halen zelden de voorpagina’s als slagvelden van het Eerste Amendement.
Historisch gezien werden ze gezien als een droge, contractuele eerste stap in het ontdekkingsproces, waarin openbare aanklagers en advocaten de basisregels bepalen voor de behandeling van bewijsmateriaal. Die beperkingen beschermen gedeeltelijk de rechten van de beschuldigde op een eerlijk proces en zorgen ervoor dat geen van de partijen de jury bezoedelt door voortijdig bewijsmateriaal vrij te geven vóór het proces.
“Het is een manier voor de rechter om ervoor te zorgen dat de verdediging alle ontdekkingen kan doen die ze nodig hebben, zonder materiaal vrij te geven dat niet openbaar zou moeten zijn”, legt Jennifer Rodgers uit, die meer dan tien jaar als federaal aanklager diende in de Zuidelijk district van New York.
Benadrukkend dat die beperkingen tijdelijk zijn, zei Rodgers tegen The Messenger: “De dingen die openbaar zouden moeten zijn, zijn dingen die als bewijs worden aangevoerd in de volledig transparante en openbare rechtszaal.”
In feite is het helemaal niet gebruikelijk om advocaten te zien vechten over beschermende bevelen.
In haar 13 jaar ervaring als officier van justitie, voegde Rodgers eraan toe, zijn partijen het meestal ‘meteen’ eens over hun voorwaarden.
Dat is niet hoe de Trump-zaak verliep: zijn advocaten John Lauro en Todd Blanche beschuldigden de regering van politieke censuur in een juridische brief en volgden het voor de rechtbank met claims van poging tot inmenging in de presidentiële campagne van hun cliënt, een voorstel dat de federale rechter die toezicht houdt op hun zaak uit 2020 werd tijdens een hoorzitting op vrijdag afgewezen.
Die zitting in de rechtbank toonde de grote kloof tussen de openbare berichten van Trump en de argumenten van zijn advocaten wanneer ze officieel voor een rechter spraken. De advocaten van Trump verzetten zich niet tegen het indienen van een soort beschermingsbevel in een van zijn drie strafzaken tot nu toe, in New York, Florida en Washington, DC
Nu is Trump gebonden aan een drietal van dergelijke bevelen, en zijn advocaten zijn er (althans gedeeltelijk) in geslaagd hem toe te staan bewijsmateriaal te verspreiden dat niet als ‘gevoelig’ is aangemerkt.
Onder al zijn beschermingsbevelen staat het Trump vrij commentaar te geven op de zaak zoals hij wil, zolang hij geen bewijs verspreidt dat onder het bevel beperkt is, maar om redenen die niets met dat bevel te maken hebben, wil Trump misschien afzien van bellen zijn officieren van justitie ‘krankzinnig’, bespotten zijn rechter in eerste aanleg met een nauwelijks onderbouwde samenzweringstheorie waarbij Hunter Biden betrokken was, of schilderden zijn strafzaak in het algemeen af als een complot om zijn campagne van 2024 te ondermijnen, zoals hij heeft gedaan.
De Amerikaanse districtsrechter Tanya Chutkan beëindigde de procedure van vrijdag door te waarschuwen voor “opruiende” opmerkingen en zwoer “alle maatregelen te nemen die nodig zijn” om de integriteit van de procedure te beschermen. Een paar uur later gaf de rechter het bevel van vijf pagina’s vrij dat Trump vertelt wat hij wel en niet mag zeggen met betrekking tot de zaak die zij overziet.
Mythe 4: Nu kan Trump de Deep State berechten
Criminele beklaagden hebben de mogelijkheid om getuigen te dagvaarden, maar die macht is niet zo onbelemmerd als Trump onlangs suggereerde dat mensen zouden moeten denken.
“Dus nu ik volledige dagvaardingsbevoegdheid heb vanwege de schijnaanklacht wegens vrijheid van meningsuiting door Crooked Joe Biden, gestoorde Jack Smith en de DOJ, is er zojuist gemeld dat het Unselect 6 januari Comité van Politieke Hacks en Thugs hun Records en documenten’, schreef Trump op 8 augustus op Truth Social. “Dit is ondenkbaar en de valse politieke aanklacht tegen mij moet onmiddellijk worden ingetrokken.”
De impliciete dreiging is duidelijk.
Nu hij een criminele beklaagde is, suggereert Trump dat hij de bevoegdheid tot dagvaarding kan gebruiken om aanklagers, congresleden en alle andere ‘politieke hacks en schurken’ die hij de schuld geeft van zijn criminele ellende te onderzoeken, maar hij kan niet wie hij wil voor de rechtbank slepen .
“Een criminele beklaagde heeft de mogelijkheid om getuigen te dagvaarden, en die dagvaardingen zullen wereldwijd worden betekend”, vertelde voormalig federaal aanklager Mitchell Epner aan The Messenger. ‘Dus je kunt iemand die in Hawaï woont, dwingen om bijvoorbeeld naar DC te komen om tijdens het proces te getuigen. Het geeft niet de mogelijkheid om op schattenjacht te gaan naar dossiers van bureaus en bureaucratie.
De ontvangers van de dagvaardingen kunnen proberen ze te vernietigen, en een rechter beslist of de getuigen relevante informatie kunnen verstrekken.
Zoals Trumps bondgenoot Steve Bannon vóór zijn proces op 6 januari leerde, kon hij geen getuigenis afdwingen van voormalig House Speaker Nancy Pelosi en elke wetgever in de House Select Committee die onderzoek deed naar de opstand van het Capitool in de VS, in een lawine van 16 dagvaardingen tegen voornamelijk democratische wetgevers. en congresmedewerkers. Dat komt omdat geen van hen stand hield in de rechtbank.
Mythe 5: De beschuldigingen van Trump hebben alles te maken met zijn beschermde toespraak
Terwijl de zaak van 6 januari zich afspeelt, zal Trump tal van mogelijkheden hebben om te beweren dat de strafrechtelijke aanklachten in strijd zijn met het eerste amendement. Zijn advocaten hebben dat argument al naar voren gebracht bij de onderzoeksrechter. Ze zullen dat waarschijnlijk opnieuw doen voor een jury, en als Trump verliest, zullen ze dat waarschijnlijk opnieuw doen in een reeks beroepsprocedures tot aan het Hooggerechtshof.
De tijd zal leren of rechters of juryleden het eens zijn met de grondwettelijke argumenten, zoals toegepast op de feiten van zijn zaak, maar de aanklacht tegen hem beschuldigt hem van onwettige acties, geen woorden.
“De beklaagde had het recht, zoals elke Amerikaan, om in het openbaar over de verkiezingen te spreken en zelfs ten onrechte te beweren dat er tijdens de verkiezingen sprake was van uitslagbepalende fraude en dat hij had gewonnen”, stelt de aanklacht expliciet . “Hij had ook het recht om de resultaten van de verkiezingen formeel aan te vechten met wettige en geschikte middelen, zoals door te zoeken naar hertellingen of audits van de populaire stemming in staten of door rechtszaken aan te spannen om stembiljetten en procedures aan te vechten.”
Waartoe Trump niet gerechtigd was, zegt de speciale raadsman, was het aangaan van criminele samenzweringen om de regering van de Verenigde Staten te bedriegen, de congrescertificering van de verkiezingen van 2020 te belemmeren en het recht om te stemmen te schenden en de stem te laten tellen. Het is meer dan een taalkundige truc.
Aanklagers beweren bijvoorbeeld dat Trump een verificatieformulier heeft ondertekend waarvan hij wist dat het verkiezingsfraude beweringen bevatte waarvan hij wist dat ze vals waren in zijn rechtszaak tegen de gouverneur van Georgië.
Trump en zijn mede-samenzweerders , zoals advocaten Rudy Giuliani , John Eastman en Kenneth Chesebro , organiseerden ook “frauduleuze kiezerslijsten” in zeven gerichte staten: Arizona, Georgia, Michigan, Nevada, New Mexico, Pennsylvania en Wisconsin, aldus de aanklacht.
Aanklagers merken op dat dit naar verluidt de ondertekening van frauduleuze certificaten inhield en de zogenaamde plaatsvervangende kiezers misleidde om deel te nemen door hen te vertellen dat hun stemmen alleen zouden worden gebruikt als pro-Trump-troepen hun mislukte rechtszaken zouden winnen om de verkiezingsuitslag ongedaan te maken.
‘Het is geen zaak van het Eerste Amendement,’ zei Cobb botweg, erop wijzend dat de zaak mogelijk was geweest als Smith meer uitdagende federale strafrechtelijke aanklachten had ingediend, zoals opruiing of opruiende samenzwering.
Zelfs in civiele rechtszaken die de woorden van Trump rechtstreeks in verband brachten met de opstand van 6 januari, vond een federale rechter het aannemelijk dat de toespraak van de voormalige president niet werd beschermd door het eerste amendement.
Onder de baanbrekende zaak Brandenburg v. Ohio uit 1969 is de standaard van het Hooggerechtshof voor opruiing “dreigende wetteloze actie”, en de Amerikaanse districtsrechter Amit Mehta ontdekte dat Trump die grens overschreed tijdens zijn bijeenkomst bij de Ellipse, waar hij supporters vertelde “te vechten als de hel” – en beval hen naar het Capitool te marcheren.
De meer voorzichtige aanklacht van de speciale aanklager citeerde de toespraak van Trump, zonder te beweren dat het een daad van opruiing was.
1 gedachte over “Trump: ontkrachting van vijf van de ex-president’s mythen over zijn strafzaken”