RedactieSDB 
Niet alleen de staatsgreep: Trump gebruikte de “ambitieuze” verdediging in de verkrachtingszaak tegen E. Jean Carroll
Een rechter oordeelde tegen de verdediging van de “aspirationele verkrachter” Donald Trump, en hopelijk zal het niet werken in de zaak van 6 januari
In de stortvloed van kwade trouw, onlogische en gewoon rare verdedigingen die door de verdedigers van Donald Trump werden aangevoerd, viel er deze week één op als bijzonder afschuwelijk: zijn misdaden waren slechts ‘ambitieus’.
Trump’s nieuwste in de constante churn van advocaten, John Lauro, is absoluut verliefd op het woord ‘ambitieus’. Op zondag deed hij vijf afzonderlijke politieke talkshows, waarbij hij het woord als een papegaai herhaalde .
“Elk ding waarvoor president Trump wordt vervolgd, omvatte ambitieuze verzoeken – vragen aan de wetgevende macht van de staat, vragen aan gouverneurs van de staat, vragen aan verkiezingsfunctionarissen van de staat om het juiste te doen”, vertelde Lauro aan Fox News. (Het “juiste” is de GOP-code voor “de verkiezing stelen”.)
“Wat president Trump niet heeft gedaan, is vice-president Pence opdracht geven om iets te doen”, beweerde Lauro ten onrechte op CNN, waarbij hij de herhaalde pesterijen van Mike Pence slechts “ambitieus” noemde. Hij gebruikte het woord opnieuw om het opgenomen telefoontje van Trump met Brad Raffensperger te beschrijven, waarin Trump eiste dat de staatssecretaris van Georgië genoeg stemmen voor hem zou “vinden” om president Joe Biden te verslaan.
Lauro koppelde “ambitieus” aan zijn bewering dat de meedogenloze inspanningen van Trump om verkiezingsfunctionarissen te versterken slechts “vrijheid van meningsuiting” waren. Alles bij elkaar genomen, kan men de verdediging zien vormen: de niet-aflatende druk van Trump op mensen op alle regeringsniveaus om de verkiezingen voor hem te stelen was niet wat het lijkt. Er was geen samenzwering om de regering omver te werpen. Trump is gewoon een oude man met waanvoorstellingen die tegen mensen babbelt! En leeg gebabbel is geen misdaad!
Trump zelf leunt zwaar op het argument dat hij een te grote imbeciel is om als bedreiging serieus te nemen.
In een interview met Newsmax woensdagavond zei Trump: “Ik geloof dat ik die verkiezing met vele, vele stemmen, vele, vele honderdduizenden stemmen heb gewonnen”, waarbij hij herhaaldelijk benadrukte: “dat is wat ik denk.” Zelfs naar Trump-normen was de prestatie van idiotie overdreven. Newsmax gaf toe aan zijn “god, ik ben een te grote idioot om een crimineel te zijn” door een disclaimer uit te voeren onmiddellijk nadat zijn interview was uitgezonden: “Newsmax heeft de verkiezingsuitslag als legaal en definitief aanvaard.”
Trump letterlijk nemen toen hij zei dat hij ze graag “bij het poesje grijpt” bleek de beste keuze.
Dit is niet de eerste keer dat de clowneskheid van Trump wordt gebruikt als een schild om de aandacht af te leiden van zijn boosaardigheid. Er is de beruchte Trump-apologeet Salena Zito die de pers in 2016 uitschold omdat ze Trump “letterlijk maar niet serieus” nam, waarbij hij zijn pathologische leugens omschreef als slechts een innemende gril.
Of de anonieme Republikeinse functionaris die de Grote Leugen in november 2020 verontschuldigde door te vragen : “Wat is het nadeel om hem deze kleine tijd te behagen?” en volhoudend: “Het is niet alsof hij beraamt hoe hij kan voorkomen dat Joe Biden op 20 januari de macht overneemt.” (Zoals blijkt uit de aanklachten die zijn ingediend door speciaal aanklager Jack Smith, is het plannen van een verkiezingsverkiezing precies wat Trump aan het doen was.)
En, natuurlijk,over aanranding was slechts ‘kleedkamerpraat ‘ en geen beschrijving van zijn daadwerkelijke gedrag.
Trump letterlijk nemen toen hij zei dat hij ze graag “bij het poesje grijpt” bleek de beste keuze, zoals blijkt uit de meer dan twee dozijn vrouwen die naar voren stapten om alles te beschrijven, van gedwongen kussen tot regelrechte verkrachting door Trump’s handen. De bekendste hiervan is natuurlijk E. Jean Carroll, die $ 5 miljoen kreeg van een jury die ontdekte dat Trump haar in de jaren 90 seksueel had misbruikt in een warenhuis.
Trump nam vervolgens wraak op Carroll door haar aan te klagen wegens smaad toen ze zei “ja dat deed hij” toen hem werd gevraagd of hij haar had verkracht. De rechtszaak ging over een andere versie van de “ambitieuze” verdediging die Lauro uitrolt voor de staatsgreep. Trump beweert dat hij geen “verkrachter” is, omdat de jury niet heeft geconcludeerd dat hij haar met succes had gepenetreerd met zijn penis, alleen met zijn hand.
Net als bij de verdediging tegen de staatsgreep berust de “onschuld” van Trump op claims van incompetentie. Hij is er slecht in om zijn misdaden tot een goed einde te brengen, zo luidt het argument, dus is hij echt een crimineel?
I don’t think it’s possible to convey, in 280 characters or even 280,000 characters, just how stupid this is. Good Lord. https://t.co/Dd7IvaOlnD
— George Conway (@gtconway3d) June 28, 2023
De grofheid van dit argument komt pas echt naar voren bij het bespreken van aanranding. De jury ontdekte dat Trump Carroll in het nauw dreef en vingers in haar vagina duwde. Als Trump zich zo gedraagt, is dat vrijspraak, maar in de ogen van een normaal mens maakt dat gedrag je tot een verkrachter, zelfs als je de misdaad nog niet helemaal hebt afgemaakt.
Gelukkig verwierp de rechter de zaak en wees erop, zij het in juridische taal, hoe belachelijk het is om ruzie te maken over het verschil tussen een succesvolle verkrachting en wat je een “ambitieuze” verkrachting zou kunnen noemen.
Zoals een vriend me opmerkte in reactie op Lauro’s “ambitieuze” opmerkingen, is dit slechts de “Sideshow Bob” -verdediging, waarbij men een mulligan eist omdat je hebt gefaald in de misdaad die je van plan was te plegen.
It continues to blow my mind our democracy is threatened by someone making the Sideshow Bob defense. pic.twitter.com/skU59bW2yJ
— Zach Funk (@ZFunkYeah) August 6, 2023
Cruciaal hierbij is dat dit onderscheid tussen verkrachting en borderline-verkrachting er niet echt toe doet voor het slachtoffer, Carroll, die door de aanval jarenlang een slepend trauma heeft opgelopen. Hetzelfde geldt voor de poging tot staatsgreep. Nee, dat is Trump niet gelukt. Maar dat betekent niet dat zijn “ambitieuze” misdaad geen ernstige verwondingen veroorzaakte. Veel mensen werden ernstig geschaad door zijn gedrag , van verkiezingsfunctionarissen die mishandeling hebben doorstaan tot de mensen die gewond of dood zijn als gevolg van de opstand in het Capitool.
Trump heeft vandaag weer een federale hoorzitting, aangezien zijn verdedigingsteam zich verzet tegen een basisbeschermingsbevel dat beperkt hoe Trump bewijsmateriaal kan gebruiken dat is verzameld voor een proces in zijn onvermijdelijke pogingen om getuigen te intimideren. Ze lijken wat normaal gesproken een klein papierwerk zou zijn te gebruiken als oefening voor de “ambitieuze” verdediging, of, botter gezegd, de “clownasses kunnen geen criminelen zijn” verdediging.
Als hij zou slagen, zou hij zeker willen dat we onze nieuwe Trump-dictatuur serieus nemen. Maar aangezien hij dat niet deed, wil hij doen alsof het niet echt was.
Hun documenten voorafgaand aan de hoorzitting klagen dat door het vermogen van Trump om mensen te bedreigen te beperken, “de regering probeert de rechten van het eerste amendement te beperken”.
Nogmaals, de verdedigers van Trump doen alsof het allemaal maar “kleedkamerpraatjes” zijn, en negeren de actie die ermee gepaard gaat, in dit geval Trump die zijn losgeslagen volgelingen ertoe aanzet mensen te vermoorden . We werden er deze week opnieuw aan herinnerd dat Trump niet zomaar een brabbelende idioot is waar niemand naar luistert toen een 75-jarige man in Utah stierf na een vuurgevecht met de FBI nadat hij had gedreigd Biden namens Trump te vermoorden.
Trump is niet de enige persoon die bij de staatsgreep betrokken is en die het van twee kanten wil hebben: serieus genomen worden als ze slagen, maar ook doen alsof het allemaal slechts een ingewikkeld rollenspel is als ze falen. Eerder deze week bracht de advocaat John Eastman – bekend als “Co-Conspirator 2” in de aanklacht – een video-interview uit waarin hij zijn aandeel in de staatsgreep verdedigde door te beweren dat de Onafhankelijkheidsverklaring mensen het recht geeft “om de bestaande regering te veranderen of af te schaffen. ” als ze het gevoel hebben dat het “ondraaglijk” is geworden.
Het is een belachelijk argument, aangezien de “ondraaglijke” situatie die Eastman beschrijft, “gewone democraat gekozen met een gezonde meerderheid van stemmen” is. Maar zelfs als je dat naast je neerlegt, zit Eastman er vol mee. De oprichters die Eastman als rechtvaardiging aanhaalt, zoals Josh Marshall van Talking Points Memo schreef , “wisten heel goed” dat als “ze verloren, ze allemaal zouden hangen”. Dat risico accepteerden ze.
Eastman betoogt echter dat hij een risicoloze kans moet hebben om de democratie omver te werpen. Als hij zou slagen, zou hij zeker willen dat we onze nieuwe Trump-dictatuur serieus nemen. Maar aangezien hij dat niet deed, wil hij doen alsof het niet echt was.
Evenzo gebruiken negen republikeinen uit Michigan die donderdag werden aangeklaagd op beschuldiging van de staat voor het vervalsen van documenten in het “nep-kiezersschema” van Trump, ook de “ambitieuze” verdediging. Op MSNBC betoogde de advocaat van een van de beklaagden, Clifford Frost, spottend dat “niemand bij zijn volle verstand” zou geloven dat de vervalste verkiezingsdocumenten “het attest van een rechtmatig verzonden verkiezing zouden overtroeven”. In plaats daarvan beweerde hij dat het document alleen ging over het registreren van een “bezwaar” tegen de verkiezingsuitslag.
Dat is natuurlijk niet waar. Zoals de procureur-generaal van Michigan, Dana Nessel , uitlegde toen hij de aanklacht aankondigde , “ontmoetten deze mensen heimelijk in de kelder van het GOP-hoofdkwartier van Michigan en ondertekenden ze willens en wetens en uit eigen beweging hun naam op meerdere certificaten waarin stond dat ze waren: ‘… de naar behoren gekozen en gekwalificeerde kiezers voor president en vice-president van de Verenigde Staten van Amerika voor de staat Michigan.”
Dit was niet zomaar een vaag ‘bezwaar’ tegen de uitslag van de verkiezingen, maar uit ‘de hoop en het geloof dat de electorale stemmen van Michigan’s De verkiezing van 2020 zou worden toegekend aan de kandidaat van hun keuze, in plaats van aan de kandidaat die de kiezers in Michigan daadwerkelijk hebben gekozen.”
Dat wil zeggen: geen van deze mensen zou zeggen dat ze maar een grapje maakten, als het plan echt had gewerkt. Maar het is mislukt. Nu proberen ze aan gerechtigheid te ontsnappen door te doen alsof het, nou ja, kleedkamerpraatjes waren. Ambitieus.
Niet letterlijk. Gewoon grappen. Er zijn een miljoen variaties op dezelfde Trumpiaanse tapdans: neem ze alleen serieus als ze er baat bij hebben, maar laten we anders allemaal net doen alsof de aanval op de democratie niets meer is dan ijdel gebabbel. Tenzij ze er uiteindelijk in slagen de democratie te vernietigen natuurlijk. Dan ontdekken we dat hun “aspiraties” inderdaad bloedserieus waren.
1 gedachte over “Trump : Niet alleen de staatsgreep”