Na Mark Rutte VVD volgen er meer..

Het kabinet en vooral VVD dat bleef liegen, struikelt over de eigen leugen. Er bleken uiteindelijk nog veel meer namen op het bekende briefje te hebben gestaan. De vraag is dan ook, wat stond en staat er nu werkelijk?

Zo het nu lijkt kunnen Sigrid Kaag, Rob Jetten, Kajsa Ollongren, Ernst Kuipers, Franc Weerwind, Robbert Dijkgraaf, Jan Paternotte, Sjoerd Sjoerdsma, Tjeerd de Groot, Steven van Weyenberg, Salima Belhaj, Hanneke van der Werf, Jeanet van der Laan, Wieke Paulusma, Rens Raemakers, Jorien Wuite, Kiki Hagen, Alexander Hammelburg, Alexandra van Huffelen, Gunay Uslu, Hans Vijlbrief, Hind Dekker – Abdulaziz, Sjoerd Warmerdam, Hans Teunissen, Joost Sneller, Raoul Boucke, Hülya Kat, Faissal Boulakjar, Lisa van Ginneken, Romke de Jong, Anne-Marijke Podt en Fonda Sahla uitkijken naar een andere baan.

Datzelfde geldt ook voor Wopke Hoekstra, Karien van Gennip, Hanke Bruins Slot, Hugo de Jonge, Vivianne Heijnen, Marnix van Rij, Pieter Heerma, Anne Kuik, Inge van Dijk, Lucille Werner, Hilde Palland- Mulder, René Peters, Derk Boswijk, Mustafa Amhaouch, Joba van den Berg, Henri Bontenbal, Everet Jan Slootweg, Harmen Krul, Bart van den Brink en Eline Vedder.

Want laten we wel zijn, zowel D66 als het CDA (mits…. zie verder in dit artikel) worden niet zo groot als bij de laatste verkiezingen op 17 maart 2021. Wat dat betreft is er maar één partij die een echte lering heeft getrokken uit de provinciale statenverkiezingen van 15 maart 2023; de VVD!

De VVD, die het zelfs voor elkaar heeft gekregen dat de CU weer is geradicaliseerd. Waar onder leiding van Gert Jan Segers de CU geliberaliseerd, wordt ze onder leiding van Mirjam Bikker juist weer conservatiever. Het hypocriete is echter gebleven.

Ze bleef Mark Rutte trouw toen duidelijk werd dat gezinshereniging voor de toeslagen gedupeerden er niet in zat, maar de gezinshereniging voor vluchtelingen is dan vervolgens wel een no-go voor Mirjam Bikker. Terwijl de man zonder gezin, Mark Rutte na de val van het kabinet aankondigt de politieke deur achter zich dicht te trekken.

In welke mate afwijkend?

De vraag die ik mezelf stel is deze: in welke mate is BoerBurgerBeweging werkelijk afwijkend? Daar komt nog bij dat Pieter Omtzigt nu ook een keuze moet maken. Een eigen partij, sluit hij zich aan bij een partij, is als gevolg van de vele wisselingen bij het CDA zijn weg ‘terug’ geplaveid of stapt ook hij uit de actieve politiek? Sluit hij zich ergens aan of begint hij een eigen partij? En je kijkt naar waar dit kabinet uiteindelijk formeel over is gevallen, gezinshereniging, dan kan ik bij deze verklappen: in huize Omtzigt zijn ze voor gezinshereniging.

Want hoewel BoerBurgerBeweging het standpunt stikstof/onteigenen boeren (ondanks de actuele vraagtekens bij wat er werkelijk in het coalitieakkoord Noord-Holland staat) gestand doet, blijft het voor mij toch een CDA light versie waarbij Caroline van der Plas in ieder geval wel de moed heeft gehad om een aantal van 15.000 vluchtelingen te noemen als aantal dat Nederland op zou kunnen nemen.

En juist door de opstellingen van de VVD nu (onder druk van de eigen leden verzameld in onder meer klassiek liberaal) kan de VVD zich in de aanloop naar de komende verkiezingen wederom prima presenteren als ‘rechtse’ partij. Want wat kunnen PVV, JA 21, FvD en BVNL er tot nu toe werkelijk tegen overzetten?

Want….

Als gezegd, de VVD kan zich op basis van de formele reden van de val van het kabinet prima presenteren als ‘rechtse’ partij. Het asielstandpunt is voor velen immers bepalend of een partij links, rechts of een middenpartij is. Met de nieuwe verkiezingen kan de VVD de rechtse middenklasse-stem weer vertegenwoordigen en presenteert BoerBurgerBeweging zich als keurige middenpartij waarbij ze de lastige afgehaakte protestburger weer binnenhaalt met een zogenaamd fris gezicht en fris verhaal.

Vervolgens na de verkiezingen een ‘lastige kabinetsformatie’ ensceneren om te doen alsof VVD en BoerBurgerBeweging ingewikkelde tegenstellingen moeten overbruggen en zal Caroline van der Plas na diepgaande breed gevoerde gesprekken tot de conclusie komen dat ze, ondanks het terugtreden van Mark Rutte, toch maar geen premier moet worden. Dat ook zij als echte volksvertegenwoordiger plaats zal nemen in de kamer. Waar ze het kabinet onder nieuw leiderschap beter kan controleren.

En toch kan er echt worden verrast

Willen we niet van ‘pis in bed‘ naar ‘poep in bed‘ worden getransformeerd, dan zal er naar mijn mening in het belang van Nederland een echt ‘rechts’ tegenoffensief moeten worden gesmeed. Daar komt bij dat het voor verschillende partijen van de zittende elite nog maar de vraag is wie lijsttrekker wordt. Bij het CDA hebben zowel Hugo de Jonge (je zult hem maar als Burgemeester krijgen!) als Wopke Hoekstra aangegeven niet beschikbaar te zijn als lijsttrekker.

Zoals bekend geloof ik niet in het stereotiepe links, rechts of midden. Wel in het rechtgeaarde, vaderland liefhebbende.  Doordat gezinshereniging in mijn ogen is misbruikt door de VVD om zich als rechts te profileren, heeft de VVD met de BoerBurgerBeweging in wezen een soort van nieuwe dependance gebouwd.

Na het binnenhalen van de zetelbuit in de Eerste Kamer kan de volgende zet worden gespeeld. Met de nieuwe verkiezingen kan de VVD de rechtse middenklasse-stem weer vertegenwoordigen en hengelt de BoerBurgerBeweging de lastige afgehaakte protestburger weer verder binnen met een authentiek gezicht en CDA light verhaal.

Ik zie dan ook prominente rollen voor bijvoorbeeld Pieter Omtzigt, Renske Leijten (ja ook al is ze nu ‘even’ uit de politiek) en Martin Bosma. En of dat is onder of met BVNL, FvD, JA 21 of de PVV. Het zal me plat gezegd “aan de anus oxideren“. Wat mij betreft één team, één taak; in het belang van Nederland!

Het belangrijkste thema is namelijk niet ‘gezinshereniging’. Zeker niet uitgaande van het door Caroline van der Plas genoemde aantal van maximaal 15.000 vluchtelingen op jaarbasis.

Het gaat in werkelijkheid om onze verworven vrijheden. We moeten strijden tegen degenen die ons zelfhaat en excuses aanpraten met als doel om onze cultuur te verzwakken en onze tradities te vernietigen. Het is aan onszelf om wakker te worden en te blijven. We moeten ons realiseren dat ‘Het volk de leider verdient waarop ze stemt’.

Conclusie

Vanuit het ‘één team – één taak’ principe, moeten we voorkomen dat de boeren alsnog keihard worden aangepakt onder het mom van stikstof en CO2. We moeten voorkomen dat partijen en omroepen worden verboden onder het mom van ‘extreemrechtse complot wappies met hun misinformatie bestrijden’. De macht van lobbyclubs als het WEF beperken, de EU voorschriften een halt toeroepen. Onze soevereiniteit herstellen en het surveillance-kapitalisme stoppen.

Ook Pieter Omtzigt zal zich toch realiseren dat we in eerste instantie verantwoordelijk zijn voor de gezinshereniging van de Nederlandse (toeslagen-) kinderen. Kinderen die soms met grof politiegeweld ontvoerd werden bij hun ouders, om daarna in de anonimiteit – door het verkrijgen van een nieuwe naam – zoek zijn geraakt. Daarbij soms vroegtijdig zijn overleden. Overleden – net als veel ouderen tijdens Corona – in eenzaamheid.

Overleden zonder dat ze afscheid hebben kunnen nemen van hun biologische ouders. Biologische ouders die door moeten leven met deze verschrikking. De kinderen en ouders waar zelfdoding – net als bij Cees – toeneemt.

We moeten voorkomen dat Nederland verder naar de afgrond glijdt, we moeten voorkomen dat de gevestigde orde de ‘end game’ kan spelen.