Nee, Trumps geheime documentenverzameling lijkt in niets op de e-mails van Hillary Clinton

Trump – Hoezeer ik ook een hekel heb aan het idee om opnieuw te procederen “maar haar e-mails”, het spijt me te moeten zeggen dat het nu nodig is.

Ik denk dat we wisten dat een federale aanklacht tegen voormalig president Donald Trump een collectieve oerkreet uit het rechtse koortsmoeras zou ontlokken  – en ze hebben niet teleurgesteld.

In ware Trump-tijdperk was de reactie van de meeste gekozen Republikeinen een  collectief gejammer  over “oneerlijkheid” en de “bewapening” van de “diepe staat”. Sommigen zijn zelfs  zo ver gegaan  om op zijn minst te laten doorschemeren dat het een leuk klein land is dat we hier hebben, het zou jammer zijn als er iets mee zou gebeuren. Ik zou niets minder verwachten. Dit is hoe ze rollen.

Er zijn met name een paar andersdenkenden van die partijlijn.

Senator Mitt Romney uit Utah legde een verklaring  af  waarin hij zei dat Trump “dit over zichzelf heeft afgeroepen” en dat het “in overeenstemming is met zijn andere acties die het nationale belang beledigen”, wat waar is. Voormalig gouverneur van New Jersey, Chris Christie, een hoopvolle GOP uit 2024, zei: ” deze feiten zijn verwoestend”,  wat ook waar is. Maar zij, en een handvol anderen, zijn uitschieters onder de door de GOP gekozen functionarissen.

Een zeer belangrijke  voormalige  GOP-functionaris is er echter swingend uitgekomen :

Former Trump AG Bill Barr on Trump's federal indictment: "If even half of it is true, then he's toast. I mean, it's a very detailed indictment, and it's very, very damning. This idea of presenting Trump as a victim here — a victim of a witch hunt — is ridiculous." pic.twitter.com/iUTPR3qeR8

— Aaron Rupar (@atrupar) June 11, 2023

Er zijn een aantal Trump-verdedigingen die er zijn. Maar het belangrijkste punt van discussie, waarvan we kunnen aannemen dat het gecoördineerd was, is dat dit een politieke vervolging is die door president Biden is opgezet om zijn meest bedreigende politieke rivaal uit te schakelen. En hun belangrijkste bewijs hiervan is dat het ministerie van Justitie (DOJ) weigerde Hillary Clinton te vervolgen. Senator Lindsey Graham uit South Carolina heeft dit waarschijnlijk het beste verwoord, inclusief de inzet van een zeer emotionele rechtvaardige verontwaardiging:

Holy shit. Lindsey Graham is going through some things. pic.twitter.com/5TI1y1kZTi

— Aaron Rupar (@atrupar) June 11, 2023

Hij zegt niet dat het goed is, hij zegt alleen dat Hillary Clinton is vrijgekomen, zodat de misdaden van Trump teniet worden gedaan. Of zoiets.

Senator Ron Johnson, R-Wi. zegt dat Trump weigerde Clinton te vervolgen, maar dat Joe Biden een SWAT-team stuurde om Trump te kwellen:

Ron Johnson wonders to Maria Bartiromo why Biden hasn't been more magnanimous in his treatment of Trump, like Trump was to Hillary Clinton pic.twitter.com/6E6Yzgv01e

— Aaron Rupar (@atrupar) June 11, 2023

Regering van Florida, Ron DeSantis, klonk  hetzelfde thema:

Is er een andere norm voor een democratische staatssecretaris dan voor een voormalige republikeinse president? Ik denk dat er in dit land één standaard van rechtvaardigheid moet zijn. Laten we het aan iedereen afdwingen en ervoor zorgen dat we allemaal de regels kennen.”

Het was geen perfecte verdediging van Trump, maar zolang hij ervoor zorgt dat hij Hillary Clinton veroordeelt, is het waarschijnlijk goed genoeg voor dit moment.

Hoezeer ik ook een hekel heb aan het idee om opnieuw te procederen “maar haar e-mails”, het spijt me te moeten zeggen dat het nodig is. De media reageerden bijna niet op dit gespreksonderwerp, waarschijnlijk omdat ze het Clinton-verhaal in de eerste plaats niet begrepen. 

Een paar hebben sindsdien naar voren getreden om erop te wijzen dat Clinton niet weigerde samen te werken met de regering, zoals Trump deed, hoewel Trump en zijn handlangers ongetwijfeld waanzinnig zullen huilen over haar “bleken van de e-mails” en het vernielen van de telefoons” en dat zal zou genoeg zijn om het argument te ondersteunen. Trump zou zelfs weer kunnen zeggen “Rusland, als je luistert”. Maar die beschuldigingen zijn gewoon ronduit dom en zijn dat altijd geweest. En het feit dat ze het onderzoek niet heeft belemmerd, is slechts een deel van de verhaal.

Toevallig kopieerde Clinton alle zakelijke e-mails naar het systeem van het ministerie van Buitenlandse Zaken, zodat ze die hadden. De  inspecteur-generaal van het ministerie van Justitie  bracht in 2018 een rapport uit over het FBI-onderzoek en stelde vast dat de mensen die belast waren met het markeren van documenten als geclassificeerd, dit niet duidelijk hadden gedaan.

 Bovendien bevatten slechts  drie e-mailketens  “classificatiemarkeringen van welke aard dan ook”, en het waren “call sheets” met lage prioriteit gemarkeerd met de laagste classificatieprioriteit, die informatie en details bevatten waar Clinton naar kon verwijzen wanneer hij met een buitenlandse leider sprak. . Er waren geen nucleaire geheimen of oorlogsplannen onder hen, onnodig te zeggen. 

Het ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van Rex Tillerson en Mike Pompeo deed  twee afzonderlijke onderzoeken  en ontdekte in 2019 dat er “geen overtuigend bewijs was van systematisch, opzettelijk verkeerd gebruik van geheime informatie” en dat Clinton geen “individuele schuld ” droeg.

En laten we afzien van de “grootmoedige” Trump-verdediging. Trump probeerde wanhopig  om de DOJ ertoe te brengen Clinton te onderzoeken (en vele anderen die hij als zijn politieke vijanden beschouwde). Zijn raadsman van het Witte Huis vertelde hem dat de DOJ onafhankelijk opereerde en dat als hij het zou bevelen, er enorme onrust zou zijn van beroepsfunctionarissen en massale politieke terugslag. Dat hield hem niet tegen. 

Hij spande samen met Matthew Whittaker , toen een assistent van de toenmalige procureur-generaal Jeff Sessions, om Sessions zover te krijgen dat hij een speciale raadsman aanstelde om Clinton te onderzoeken. Uiteindelijk slaagden ze erin Sessions zover te krijgen dat hij John Huber, een Amerikaanse advocaat in Utah, opdracht gaf om alle beschuldigingen tegen Clinton te onderzoeken, inclusief het valse “Uranium One”-schandaal dat ook al was afgewezen. Ook dat onderzoek leverde niets op.

Met name toen Bill Barr procureur-generaal werd, onderzocht hij alles en kwam ook met niets op de proppen. Als iemand denkt dat Barr Clinton niet zou hebben vervolgd als hij dat had gekund, herinnert hij zich niet hoeveel hij een hekel aan haar heeft. 

Het bewijs was er gewoon niet. Dus de FBI, de inspecteur-generaal van het ministerie van Justitie, twee sondes van het ministerie van Buitenlandse Zaken, een Clinton-hatende procureur-generaal en een Amerikaanse procureur die was aangesteld om al het bewijsmateriaal te beoordelen, vonden dat Clinton geen misdaden had begaan. (Ik tel niet eens de 10 Benghazi-onderzoeken die de oorsprong waren van het e-mailschandaal – en die ook leeg waren.)

Ik weet dat je ogen op dit punt glazig zijn geworden en je vraagt ​​je af waarom iemand hier in vredesnaam om zou moeten geven. En eerlijk gezegd zouden we dat ook niet moeten doen. Het is al lang vaste oude geschiedenis. Maar het ‘whatboutisme’ van rechts en de aanhoudende onwil van de media om te erkennen dat, zodra de FBI had vastgesteld dat er geen misdaad was , er geen misdaad was , ik vrees dat veel mensen die nog niet in het rechtse konijnenhol zitten, zullen worden overtuigd dat dit een partijdige vervolging is, simpelweg vanwege de woorden “gerubriceerde documenten”.

Toen voormalig FBI-directeur James Comey die eerste beruchte persconferentie hield in de zomer van 2016, waarin hij doorspekt was met ongepaste persoonlijke oordelen over Clinton, legde hij de criteria uit die het ministerie van Justitie hanteert wanneer het besluit om zaken met geheime documenten te vervolgen. Hij zei:

Als we terugkijken op ons onderzoek naar het verkeerd omgaan met of verwijderen van geheime informatie, kunnen we geen zaak vinden die strafrechtelijke vervolging van deze feiten zou ondersteunen. Alle vervolgde zaken hadden betrekking op een combinatie van: duidelijk opzettelijke en opzettelijke verkeerde behandeling van geheime informatie; of enorme hoeveelheden materialen die zodanig zijn blootgelegd dat ze een vermoeden van opzettelijk wangedrag ondersteunen; of aanwijzingen van ontrouw aan de Verenigde Staten; of pogingen om gerechtigheid te belemmeren. Die dingen zien we hier niet.

Ervan uitgaande dat ze bewijs hebben van de beschuldigingen in de aanklacht tegen Trump, kan er weinig twijfel over bestaan ​​dat ze aan drie van die vier criteria voldeden (de vierde is ontrouw aan de Verenigde Staten, wat volgens mij ook waar is).

Dus als je deze ziet. Republikeinen die hun epische gezeur uiten over hoe  oneerlijk  dit allemaal is omdat Hillary niet is aangeklaagd, houd in gedachten dat het niet was omdat Trump het voor elkaar probeerde te krijgen. Het was omdat ze, in tegenstelling tot hem, de wet niet overtrad. En zelfs Jeff Sessions, Rex Tillerson, Mike Pompeo en Bill Barr konden geen manier vinden om het voor elkaar te krijgen.

Voor het geval je het je afvroeg, ja, de Republikeinen van het Huis overwegen  een nieuw onderzoek  naar – je raadt het al – haar e-mails. Want dat zijn ze natuurlijk.