De toekomst van technologie en UBI zijn met elkaar verweven.
UBI – Ik had onlangs problemen met het willekeurig afsluiten van mijn hybride. De derde keer dat dit gebeurde, maakte ik uiteindelijk een ritje met een Uber-chauffeur. Het bleek dat hij extreem conservatief was, en het was een lange rit, dus besloot ik weg te blijven van politiek geladen onderwerpen.
Ik vroeg hem wat hij vond van Uber’s plan voor zelfrijdende auto’s (dat teruggaat tot 2016, zo niet eerder) en hij zei dat hij van plan was met pensioen te gaan voordat dat gebeurde. Als advocaat als ik ben, stelde ik een hypothetische vraag: als hij tien jaar na zijn pensionering zou zitten en zeker wist dat alle Ubers binnen drie jaar zonder bestuurder zouden zijn, wat zou hij dan denken van het Universele Basisinkomen ? Vaak afgekort als UBI, biedt het geld voor een hele bevolking om inkomensverlies te compenseren.
Hij zei dat hij er tegen zou zijn omdat hij vond dat hij zich goed kon aanpassen en iets anders kon vinden. Maar ik ging door en vroeg: “Hoe zit het met de andere chauffeurs?” Moeten zij – tenminste degenen die zich niet zo goed konden aanpassen als hij – dakloos worden terwijl ze wel wilden werken, maar alle Uber-banen die ze vroeger hadden nu verdwenen zijn?
Ik heb dit een beetje benadrukt, in een poging niet beledigend te zijn, maar suggereerde dat dit voor de meeste mensen die nu Uber rijden, niet hun eerste carrièrekeuze was, maar eerder iets dat ze deden omdat ze geen ander vast werk konden vinden. En mijn zeer conservatieve chauffeur erkende dat het OBI belangrijk zou zijn – tenminste onder die omstandigheden. Als de rit een half uur langer had geduurd, had ik hem misschien volledig overtuigd, maar ik had het gevoel dat ik goed werk had geleverd door het evangelie van het UBI te prediken.
Dit brengt me terug naar de titel van dit artikel: Uber of UBI. Als er geen Uber zou zijn om voor te rijden – als Uber, Lyft en alle andere dergelijke diensten zonder bestuurder zouden worden – zou het UBI dan soepel hun plaats in onze economie kunnen innemen?
Niet bepaald een droombaan
Ik vraag me af hoeveel van de beroepsbevolking die anders geen werk zou kunnen vinden, bij Uber of Lyft terechtkomt. Beide lijken netto-negatieve stellingen, omdat, anders dan bij de gebruikelijke verdeling van arbeid en kapitaal, de arbeider hier zowel de arbeid levert als het kapitaal (op wielen) dat nodig is om aan de arbeid te kunnen deelnemen.
Dit is te onderscheiden van bijvoorbeeld Airbnb, waar de verhuurder alleen maar het kapitaal (de woning) ter beschikking stelt en niet ook de arbeidsintensieve acht uur rijden per dag voor zijn rekening neemt. De waarde van het kapitaal wordt ook niet actief uitgeput doordat het een Airbnb-huis is (in feite neemt het in de meeste gevallen waarschijnlijk toe), terwijl de waarde van de auto met elke kilometer afneemt. En natuurlijk is het te onderscheiden van bijvoorbeeld het besturen van een bus, waarbij je betaald wordt om te rijden en niet wordt gevraagd om je eigen bus mee te nemen.
Werken bij klussen wordt traditioneel onderbelicht door de federale overheid, maar in een CNN- artikel uit 2023 staat dat kluswerk de druk op de werkloosheidsverzekering vermindert door mensen opties te geven naast het innen van werkloosheid tussen het vinden van een baan door. Dat ondersteunt het idee dat Uber het werk is waar mensen naar toe gaan als ze geen vruchtbaarder werk kunnen vinden.
Dit is precies de functie die voorstanders van het OBI voor ogen hebben.
Een aanpassing aan het onvermijdelijke?
Het UBI is voor een groot deel het gevolg van de erkenning dat technologische efficiëntie het aantal banen vermindert, omdat mensen door machines worden vervangen. Naarmate de bevolking toeneemt en de werkgelegenheid afneemt, is er heel duidelijk een probleem, waarvan we hopen dat de oplossing niet een beroemde passage uit A Christmas Carol is :
“In deze feestelijke tijd van het jaar, meneer Scrooge,” zei de heer, terwijl hij een pen ter hand nam, “is het meer dan gewoonlijk wenselijk dat we een kleine voorziening treffen voor de armen en behoeftigen, die momenteel enorm lijden. . Vele duizenden hebben behoefte aan algemene levensbehoeften; Honderdduizenden hebben behoefte aan gemeenschappelijk comfort, meneer.’
“Zijn er geen gevangenissen?” vroeg Scrooge.
‘Gevangenissen genoeg,’ zei de heer, terwijl hij de pen weer neerlegde.
‘En de werkhuizen van de Unie?’ vroeg Scrooge. “Zijn ze nog steeds in bedrijf?”
Critici van het OBI stellen de vraag wat er gebeurt als de bevolking als geheel geld krijgt dat volledig losstaat van werk – zal dit in het bijzonder leiden tot een gevoel van doelloosheid en andere sociale kwalen ? Dit werd in feite ter sprake gebracht door zowel mijn zeer conservatieve Uber-chauffeur als mijn zeer vooruitstrevende redacteur.
Ik heb erop gewezen dat veel mensen (waaronder Jeff Bezos en Elon Musk) die het geld hebben om meerdere privé-eilanden te kopen en het leven van Riley te leiden , blijven werken en creëren, dus het gaat niet alleen om financiële zekerheid.
Het feit dat Bezos en Musk blijven werken als ze dat niet hoeven, onderstreept natuurlijk het belang van werk. En hoewel sommigen misschien een uitlaatklep vinden in creatief werk (kunstenaars, muzikanten, schrijvers), kunnen anderen die zulke gaven missen, niet weten hoe ze hun tijd moeten vullen – en kunnen ze zelfs worden gekweld door een chronisch gevoel van doelloosheid.
De moderne Amerikaanse cultuur is, denk ik, geobsedeerd door werk. Als er niet genoeg werk beschikbaar is, zal onze cultuur moeten veranderen. Massale verschuivingen hebben de neiging ongemakkelijk te zijn; je zou kunnen zeggen dat het sinds de dagen van de Luddieten de ene verschuiving en de ene aanpassing na de andere is geweest, in relatief snelle en steeds snellere opeenvolging. Sommigen zien het reflexmatig allemaal als een slechte zaak, maar ik ben er niet zo zeker van. Bedenk dat we ongeveer twintig jaar geleden zonder YouTube en Google Maps leefden. We zijn doorgaans veerkrachtig en adaptief.
En of we ze nu als goed of slecht, veelbelovend of bedreigend beschouwen, dergelijke vooruitgang – en de veranderingen die daarmee gepaard gaan – zijn over het algemeen onvermijdelijk gebleken.
Het is enigszins geruststellend dat de gegevens die we momenteel hebben geen enkele correlatie ondersteunen tussen OBI en achteruitgang van de geestelijke gezondheid. De meeste plaatsen waar met het basisinkomen is geëxperimenteerd (en er zijn er veel die dit op kleine schaal hebben gedaan, waaronder Kenia , Japan en Spanje ) hebben een verbetering van de geestelijke gezondheid laten zien , grotendeels gedreven door een vermindering van de financiële angst. Ik zou meer een afspiegeling moeten zijn van het OBI als inkomenssupplement dan als volledige vervanging van werk, maar dit zijn de gegevens die we hebben.
Ondanks eventuele hypothetische effecten van het basisinkomen op de geestelijke gezondheid, blijf ik me meer zorgen maken over de dystopie van mensen zonder geld voor voedsel of onderdak in grote aantallen (zelfs groter dan de huidige ongekende piek in dakloosheid ), die moeten kiezen tussen ontbering en hongersnood. of overgaan tot illegale acties. Onze eerste zorg is, zoals ik het zie, hoe we deze uitdaging het hoofd kunnen bieden.
Technologie kan snel bewegen. Zijn wij voorbereid?
Het is duidelijk dat Uber en Lyft banen bieden aan mensen die anders werkloos zijn. Zoals ik echter tegen mijn chauffeur zei, voorzien beide platforms (en ook Musk) auto’s zonder bestuurder. In Phoenix, AZ, is er al een Waymo-optie voor Uber-klanten om een auto zonder bestuurder te krijgen. Als deze technologie succesvol is, wat gebeurt er dan met een baan die al een laatste redmiddel is?
Er zijn verschillende cijfers vermeld voor hoeveel Uber- en Lyft-chauffeurs er zijn; één site zegt 3,5 miljoen . Ter vergelijking: de federale overheid, die wordt vermeld als de grootste Amerikaanse werkgever, heeft iets meer dan 2 miljoen burgers in dienst (en ongeveer evenveel militairen). Wat gebeurt er als een banenpool die groter is dan die van de grootste Amerikaanse werkgever in één klap verdwijnt?
Gelukkig lijkt een dergelijke grootschalige banenvervanging niet aanstaande. De autonome voertuigen van Waymo hebben pas onlangs de regio Los Angeles aan hun territorium toegevoegd. En video’s van hun ritten laten zien dat de technologie vol problemen zit . De recente sprongen in de AI-technologie laten echter zien hoe snel een nieuwigheid een wereldwijd fenomeen kan worden . We hebben misschien nog wat tijd, maar het is helemaal niet duidelijk hoeveel.
Ik hoop dat onze leiders over deze vraag nadenken, maar er is niet veel bewijs voor. Zullen ze net zo platvoetig worden betrapt als de regering-Trump door een pandemie, nadat ze op een vlotte manier hun pandemische responsteam hadden ontbonden? We moeten klaar zijn om deze rit te maken.