De Belgische minister van Financiën Vincent Van Peteghem (foto) wil met een zogeheten staatsbon van een jaar de druk op de banken opvoeren om de spaarrentes te verhogen. Daarom krijgen burgers uit heel de Europese Unie de kans om in te tekenen op een staatslening waarover ze in een jaar tijd 2,81 procent rente ontvangen.
Staatsbon – Dat is tot drie keer zoveel als de Belgische banken momenteel bieden aan spaarders, namelijk een rente van tussen de 0,9 en 1,5 procent. Reden voor de actie is dat de banken wel de rentes op leningen hebben verhoogd maar niet op spaartegoeden. Ze vangen dus wel maar betalen niet. Dat zet veel kwaad bloed.
Het Belgische Federaal Agentschap voor de Schuld hoopt een miljard euro op te halen via de uitgifte van de staatsbon, maar analisten sluiten niet uit dat het een veelvoud daarvan zal worden. In 2011 schreven Belgen voor een ongekende 5,7 miljard euro in op dit beleggingsproduct. Het land verkeerde toen in een diepe politieke crisis. Met de zogeheten Letermebon, genoemd naar de toenmalige premier Yves Leterme die er reclame voor maakte in het parlement, toonde België de financiële markten dat het nog over andere financieringskanalen beschikte.
De staat was dan wel arm, maar de burgers waren rijk en bereid om aan hun overheid te lenen. De uitgifte van de staatsbon is deze keer niet ingegeven door geldnood. De Belgische schatkist kan zich prima en tegen een redelijk tarief financieren op de internationale kapitaalmarkt.Op een lening van tien jaar betaalt het land ongeveer 3,5 procent rente.
De VRT legt uit dat je na een jaar bij een bon van 1000 euro 28,1 euro aan rente krijgt:
Het geld dat je investeert in een staatsbon moet je één jaar ter beschikking van de overheid stellen om zeker te zijn van het rendement van 2,81 procent. Inleggen kan vanaf 100 euro en in veelvouden van 100 euro. (…) Een staatsbon levert bij een inleg van 1.000 euro dus ongeveer 5 euro meer op dan de meest voordelige spaarrekening. In vergelijking met een spaarboekje bij de grootbanken groeit dat verschil naar ongeveer 15 euro tot 20 euro. Hoe hoger het bedrag dat je inlegt, hoe groter dat verschil met een spaarrekening wordt.
De banken hangen in de gordijnen omdat ze hun machtspositie aangetast zien en spreken van “oneerlijke concurrentie”. Het Nederlandse ministerie van Financiën meldt desgevraagd aan de krant dat een dergelijke lening voor burgers in Nederland niet aan de orde is. “Mocht overwogen worden om een dergelijke obligatie uit te geven, dan vergt dat politieke afweging.”
Nederland moet net als België kleine spaarders staatsbon bieden. En wel nu.
Wij doen graag laatdunkend over België waar wij ongeordendheid aantreffen op alle gebied. Je kunt het gelijk zien als je de grens over rijdt. Ha ha, die domme zuiderburen ook. Ze laten er alles versloffen met hun zeven regeringen als het er niet meer zijn. Wil je weten, hoe je iets niet moet aanpakken, kijk naar hen.
Ondertussen doen ouders in de grensstreek hun kinderen massaal op Vlaamse scholen omdat ze daar tenminste niet als functionele analfabeten vandaan komen. En kritische televisiekijkers die de hijgerigheid, de talkshowschimmel, de sportverdwazing en het op het schild heffen van de zoveelste Pim Fortuyn zat zijn, hebben al lang de weg naar de publieke televisie van België gevonden. En je kunt er vergeleken met ons betaalbaar huren. Nog wel althans. De komst van steeds meer Nederlanders drijft ook in België de huren op.
Nu doet de regering van dit vermaledijde land een poging om de banken met hun belachelijk lage rentes op spaarrekeningen een poepie te laten ruiken. De christendemocratische minister van Financiën Vincent Van Peteghem biedt particulieren met ingang van donderdag een alternatief. Hij nodigt ze uit in staatsbons te gaan. Gedurende een week kun je er net zo veel in huis halen als je wilt. Je kunt intekenen vanaf honderd euro. Naar een paspoort wordt niet gevraagd.
De nieuwe staatsbons hebben een minimale looptijd van een jaar. Dat wil zeggen: na een jaar krijg je je geld met rente terug. In de tussentijd kun je er niet bij. Minister Van Peteghem hoopt dat bankdirecties zich achter hun oren krabben als ze merken dat hun klanten spaarrekeningen leeg halen om in de staatsbons te gaan. Aan de andere kant krijgt de Belgische staat meer financiële ruimte. Win-win, behalve voor de banken.
Den Haag haalt vooralsnog de neus hiervoor op. Ons Ministerie van Financiën heeft geen plannen in die richting. Men denkt op de Lange Voorhout wellicht dat wij degelijke cententellers geen behoefte hebben aan stunts zoals die van de wufte Belg.
Nee, bij ons kijkt men liever zuinig. Economen verschijnen op de buis om met pruilmondjes te vertellen dat het geld de afgelopen jaren met bakken uit de deur uit is gegaan. Nu breekt een tijd van bezuinigingen aan. Of van lastenverhogingen. Of allebei. We hebben het er zelf naar gemaakt met onze eurosmijterij. De politieke grammofoonplaat zit weer vast in de bekende groef: wij staan voor pijnlijke keuzes. De bomen groeien niet tot in de hemel. Je kunt een euro maar één keer uitgeven. Het huishoudboekje van het land is niet meer op orde. We kunnen niet zomaar de goede sier maken met uitkeringen en pensioenen. Huu.
En dat terwijl de Nederlandse burgers honderden miljarden op de bank hebben staan, die vanwege de inflatiestorm elke maand aan reële waarde verliezen. Ook een rente zoals Vincent Van Peteghem die aanbiedt, is onvoldoende bescherming maar toch beter dan waar de banken hun rekeninghouders mee durven afschepen.
De overheid heeft gigantische bedragen nodig om een aantal grote maatschappelijke problemen structureel aan te pakken: de woningnood, de energietransitie, het klimaatbestendig maken van onze infrastructuur. Daar is geld zat voor: de euro´s staan op de bankrekeningen van burgers. Het is juist geboden dat liggende geld aan het werk te zetten door net zulke obligaties uit te geven als minister Van Peteghem: gericht op het publiek met coupures van honderd euro minimaal en behapbare looptijden vanaf een jaar. Het gaat er dus niet om de internationale financiële wereld te benaderen maar gewone mensen, kleine spaarders. Zo blijft de schuld in Nederland en komen de rentebetalingen in de zakken van burgers terecht en niet van multinationale geldconglomeraten.
Maar nee, het gebeurt niet. Er komt weer een of andere lul dan wel tut hola beweren dat de regering niet álles kan doen en dat hoogstens de mensen met de allerdunste portemonnee gericht een beetje hulp kunnen krijgen. De staat laat het spaargeld van de burger liever verdampen.
Die Belgen toch. Apart volkje: wat een rare dingen doen zij!
Lees hier de officiële informatie over de Belgische staatsbons.