Het was verleden week woensdag weer showtime. Een dagje later dan gepland. Rutte had iets verkeerds gegeten, maar de motie van wantrouwen viel nog zwaarder op de maag.
De oppositie schoot met scherp en de coalitie kroop vuistdiep in elkaars kont. Azarkan stond als een soort Pistolen Paultje aan het hoofd van de afdeling liquidatie. Dat Rutte er flink doorheen zat, snapte hij wel. “Die heeft de afgelopen twaalf jaar zoveel energie gestoken in het slopen van Nederland, dat ie er kapot van is”, riep hij. Rutte trok zijn meest verongelijkte gezicht. Het wordt hem allemaal aangedaan.
Rutte is niet weg te slaan van het pluche. Rutte is een pluche-plakker. Rutte is de buurman die op jouw feestje in je lekkerste stoel zit en maar niet opdondert. Hoe hard je ook gaapt, hoest of je neus snuit. Rutte gaat niet weg. Rutte houdt niet op. Niet vanzelf. Rutte moet je wegknuppelen, gevangen zetten, in een keldermuur inmetselen, levend begraven, in beton gieten en de Maas in flikkeren. En dan nog hoor je hem over duizend jaar: “Het is volstrekt niet wie ik ben, ik kan me hierin absoluut niet in vinden, ik vind het onacceptabel, ik accepteer dit echt niet.”
Een ding is zeker. Het vertrouwen in deze kneuzenregering halveert met de dag. En het allerergste is nog dat we deze minkukels straks terugzien als ze tot aan hun pensioen ergens burgemeestertje spelen met salarissen van minstens anderhalve ton. En van wiens belastinggeld denkt u?
Deze coalitie is één grote poel van poephoofden. Een kleffe kliek van vreemde vogels die schijten op hun eigen grond. Eén klein poepje op twee voetbalvelden blijkt genoeg. Dan zitten we meteen aan onze zelfverzonnen stikstofnorm. Vraag dat maar aan wetenschapper Arnout Jaspers. De stikstofnorm in Nederland is 4.000 keer zo streng als in Duitsland. Daarom rijden dikke diesels met de paasdagen iedereen voorbij en roepen ze Grüße an den Stickstoff blöde Holländer.
En als je werkelijk alles hebt gehad, en ik bedoel echt alles, is daar stikstofminister Christianne van der Wal. De bewindspersoon met waarschijnlijk de meest slappe knieën en de minst rechte rug in dit kraakbeenkabinet. Christianne loopt stoer over het Binnenhof met de borstjes vooruit vanwege haar onwrikbare stikstofplannen. Sinds Barbamama Kaag en Barbapapa Wobbert over haar dossier vechten staat haar mondje opeens zuinig met getuite lipjes. Van der Wal doet net alsof er geen groeiende coalitie breuk bestaat. “Ik ga niet vertragen, ik ga niet versnellen,” klinkt het. Je vraagt je af hoe zo’n vrouw door het verkeer komt.
We kunnen stellen dat het exit is voor Rutte, Kaag en Hoekstra. Hoe zou het klinken als John de Wolf hun toesprak zoals in de Kuip: “Hallo, hallo geweldige coalitie”. Tussen aanhalingstekens. Jullie in vak K. Gebruik je verstand godverdomme. Dat zit onder je hersenpan. Vraag maar aan Davy Klaassen. “Hé Caroline waar zijn die Feijenoord aanstekers!”