PvdA/GL Hoe is dat mogelijk?!?

PvdA/GL Hoe is dat mogelijk?!?

PvdA/GL. Zo begint het bij de ‘Complot Denker’. Hij of zij werkt hard om een bepaalde uitkomst te realiseren, alle lichten staan op ‘Groen‘, de laatste hindernis lijkt genomen, en dan gaat het niet door. Dat genereert teleurstelling, en frustratie, waarna er iemand de schuld moet krijgen. Slechts in enkele gevallen is het inderdaad zo dat een zeker individu vals heeft gespeeld, in nauwe samenwerking met anderen, wat dan aangemerkt kan worden als een ‘Complot‘.

Veel vaker zijn er mensen die niet gecharmeerd zijn van wat u of ik willen, terwijl ze zich realiseren dat ze slim zullen moeten zijn om ons te blokkeren, want doorzetten wat zij zelf willen gaat niet lukken. Het hoogst haalbare is dat wij ook met lege handen achterblijven.

Vanaf de oprichting van het CDA als Christelijke fusiepartij ontwikkelde het zich tot de ‘bestuurspartij‘ bij uitstek. De ene keer regeerden ze met ‘Links‘, en de volgende ronde met ‘Rechts‘. De partij zelf had ook een ‘Linker‘ (ARP-bloedgroep) en een ‘Rechter‘ (CHU-bloedgroep) vleugel, met de Katholieken (KVP) flexibel en opportunistisch in het midden. Om de macht van het CDA te breken was een wonder nodig.

En dat wonder werd ‘Paars‘. De kabinetten gevormd door een ‘onwaarschijnlijke‘ coalitie van de seculiere PvdA en VVD, met D66 als ‘lijm‘, en het CDA in de oppositie. Later door Pim Fortuyn finaal afgebrand als een onzalig experiment dat een ‘Puinhoop‘ had gemaakt van ons land. Voordat Fortuyn voor zichzelf begon had hij zich bij het CDA aangeboden als lijsttrekker, en dáárvoor was hij ‘Trotskist‘ die zich in 1972 als ‘studentenleider‘ eerst aanmeldde bij de Communistische Partij Nederland, om na af te zijn gewezen, omdat die ‘Stalinisten‘ niet zaten te wachten op een ‘Trotskist‘,  toe te treden tot de PvdA.

‘Paars‘ schiep in feite één groot machtsblok in het centrum, waar het CDA ook toe behoorde, mét de PvdA, de VVD en D66, waardoor ruimte ontstond op ‘Links‘ en op ‘Rechts‘ voor partijen die zich tegen dat ‘establishment‘, die ‘elite‘ afzette. Wat daaropvolgend leidde tot de opkomst van ‘Populistische‘ partijen, niet ‘Behoudend‘, en niet ‘Progressief‘, maar opportunistisch. Partijprogramma’s afgevuld met beloften die tegenmoet kwamen aan de onvrede in het land ter ‘Linker‘ en ter ‘Rechter‘ zijde.

Zowel de LPF als de PVV, en wat later ook ‘Forum‘, profileerden zich als de ‘Partij van de Hoop‘ voor burgers die zich niet herkenden in de ‘Grijze Pasta‘ in het midden, zonder kleur, zonder smaak, en onbenaderbaar voor de ‘Gewone Man‘, maar ook niet voor de zich boven het ‘plebs‘ verheven voelende stuurlui die het hele land het liefst bij de hand zouden nemen, richting een ‘Gouden Toekomst‘ als een ‘Verlichte Dictator‘.

Het succes van de ‘Populistische‘ partijen genereerde een wildgroei aan partijtjes die ook allemaal wel een gokje wilden wagen, alsmede afsplitsingen van de meest succesvolle ‘Populistische‘ partijen, die inherent instabiel waren, waar ze onderdak bieden aan ontevreden mensen, terwijl ze die mensen niks te bieden hebben, omdat ze de macht niet hebben, en niet krijgen. Deels uit angst voor wat gezien wordt als ‘extremisme‘, wat in bepaalde gevallen niet misplaatst is.

En deels omdat er geen samenhangend beleid valt te destilleren uit al die samengebalde onvrede. Niet zelden zijn de interne tegenstellingen tussen de programmapunten van één en dezelfde partij zo extreem, dat ze elkaar uitsluiten. Vrijheid door deportatie. Strijd tegen ongelijkheid door ‘positief‘ te discrimineren. Veiligheid door de politie te verbieden te handelen. Vrede door oorlog. Welvaart door de spreiding van armoede.

De ‘Grijze Pasta‘ in het midden moest wel desintegreren, of transformeren. De VVD slaagde er het best in om zich staande te houden door elk principe in de ‘ramsj‘ te doen, en een kameleon als Rutte aan te stellen als voorman. Met hem kon, en kun je alle kanten op, zolang het maar macht oplevert voor hem. Het ene moment vind je hem zij aan zij met Wilders, en het volgende moment ontpopt hij zich tot een fan van Timmermans, of Klaver. Macht. Naakte macht.

Hier op dit blog heb ik al veel geschreven over organisaties die machtig zijn in de wereld, zoals het ‘WEF’ en de ‘WHO‘, de NAVO, of de ‘EU‘, of de Federale Overheid in de Verenigde Staten, waarbij ik mijn lezers heb ontraden om te denken in termen van een ‘Groot Complot‘. Je krijgt de mensen aan de top van die organisaties niet gek. Ze waaien met alle winden mee. Geen ruggengraat. Macht. Naakte macht.

En hier heb ik een lans gebroken voor solidariteit die dáár een eind aan maakt, en die zorgt voor ‘nederige‘ bestuurders die het volk dienen, inplaats van andersom. Die ‘TopDown‘ structuur met mensen die zichzelf verkopen als politici die iets ‘gedaan‘ krijgen, is fascisme, of neo-feodalisme, en die kant wil ik niet op.

Maar de meesten om mij heen wel, waar ze onvermoeibaar zoeken naar de politicus die dingen ‘gedaan‘ krijgt die zij graag ‘gedaan‘ willen hebben. Zet dat af tegen het uitgangspunt van de ‘Founding Fathers‘ in de nog jonge Verenigde Staten, die de macht van de overheid aan banden legden, omdat ze begrepen dat misbruik van macht een zekerheid was, en dat de ‘Grondwet‘ dat onmogelijk diende te maken. In hun optiek was de Staat niet onze vriend, maar onze gezworen vijand.

Dat vind ik zelf wat ver gaan, en er is ook best wel veel veranderd in de tussentijd, uiteraard. Een ‘Dienaar van het Volk‘, mits oprecht, kan zijn of haar gewicht in goud waard zijn, maar dan moet je niet zo’n Kameleon als Zelensky treffen, die als acteur goede sier maakte door zich als ‘Dienaar van het Volk‘ te profileren, maar na de verkiezingen dat volk voor zijn karretje spande terwijl hij zijn eigen ‘Ster‘ op het wereldtoneel de sporen gaf. Om er maar één in het oog springend voorbeeld uit te halen.

Terug naar ons land, waar iedereen het heeft over de ‘Peilingen‘. Over de macht. Niet over de inhoud, en die is ook amper aan bod geweest. Zoals eerder hier geschreven worden ‘Peilingen‘ gebruikt om het volk te ‘nudgen‘ richting een verkiezingsuitslag die de macht van de ‘Powers that Be‘ dient. Geen ‘Gekke Dingen‘. En dan zullen veel mensen die hopen op een ‘Ruk naar Rechts‘ mij ongelijk geven, wijzend naar de sprong die de PVV maakt in de laatste ‘Peilingen‘ van ‘Maurice‘.

Nou ziet ‘Maurice‘ wel wat in een uitgesproken vriend van Israël, maar van de PVV de grootste maken in de ‘Peilingen‘ heeft twee effecten die deelname aan de regering voor de PVV eerder blokkeren. Op ‘Links‘ zal iedereen ‘vluchten‘ richting PvdA/GL, ten koste van de andere ‘Linkse‘ partijen, terwijl op ‘Rechts‘ iedereen ‘Lentekriebels‘ krijgt en ineens gaat overwegen om PVV te gaan stemmen, om langs die weg een doorbraak te forceren naar een stevige koerswijziging.

Maar stel dat de PVV de grootste partij wordt, dan ‘dreigt‘ een premier Wilders, wat voor potentiële coalitiepartners een ‘No-No‘ is, waardoor de formatie gedoemd is, met als vervolg een coalitie van VVD, NSC en PvdA/GL, in het ‘landsbelang‘. Geen ‘Complot‘, maar puur machtsdenken, dienstbaar aan de Unipolaire machten die ons leven in een ijzeren greep houden.

Ik verklaarde eerder mijn eigen stem voor de BBB bij deze verkiezingen vanuit de vrees dat NSC de rol van het CDA over zou nemen, zonder daarmee iets negatiefs te zeggen over Pieter Omtzigt, en zijn buitengewoon nuttige rol in het parlement. Yeşilgöz van de VVD begon haar politieke loopbaan bij de SP, schakelde daarna over naar GL, om uiteindelijk bij de VVD carrière te maken. Daarmee probeer ik haar niet te ‘framen‘ als een soort infiltrant, maar ze is niet vies van machtsdenken, en ze heeft geen uitgesproken weerzin tegen ‘Links‘, zullen we maar zeggen, en begrijpelijk dat Rutte in haar zijn opvolger ziet als Kameleon.

Met mijn stem wil ik een bijdrage leveren om die rauwe machtspolitiek, zonder kleur en zonder smoel, zonder ruggengraat en zonder geweten, met steeds meer oorlog, moord en doodslag, spreiding van armoede en overlast door asielzoekers, te doorbreken en iedereen ‘netjes‘ te houden. Binnen elke politieke groepering vind je ‘nette‘ mensen, ook al zijn ze het volkomen oneens met elkaar. Maar ook glibberige glijers. De balans in de partijen, en de balans in het land, doen ertoe als we het machtsdenken terug willen dringen, zonder uit te komen bij een onbestuurbare chaos.