Nederland gesloopt door de EU

Ooit was Nederland een welvarend polderlandje in de lage landen, gelegen aan de vruchtbare monding van grote Europese rivieren. Hebben we met de wederopbouw na de WO2 een welzijnsstaat opgebouwd waarin de verzorgingsstaat een centrale rol speelt. Hebben we een democratisch politiek bestel ingericht waarin onze nationale instituten over de kwaliteit van leven en welzijn waakten. Het leven was goed in ons ministaatje aan de Noordzee, een postzegel op de wereldatlas.

Toen kwam in 1958 de EEG voor een betere economische samenwerking tussen Europese staten die lid werden van de club. Grenzen gingen open en buitenlandse werknemers kwamen het vuile werk opknappen. In 1993 werd de EEG omgezet naar de EU om met de grote allianties op aarde te kunnen concurreren. Van handelsunie naar politieke unie. Er werden Europese Commissarissen benoemd die Europese wetten en regeltjes mochten afkondigen over alle lidstaten.

In 1998 werd de ECB opgericht om zoveel mogelijk EU-lidstaten een centraal monetair beleid door de strot te duwen. We kregen de euro die moest concurreren met de dollar en andere valuta. Intussen gebruikte het Europees Parlement hun ‘medezeggenschap’ onder druk van de EC(Europese Commissie) om de nationale parlementen Europese regelgeving op te dringen. De bevolking van de soevereine lidstaten werd niet vooraf geraadpleegd.

Belastingopbrengsten van de lidstaten werden in de vorm van EU-contributie aangewend voor Europese projecten waardoor minder geld beschikbaar kwam om nationale projecten te financieren. In 2015 werd de Agenda 2030 opgesteld door grootdenkende supranationale organisaties: de VN/WHO/WEF/IMF. Hun ideologische ideeën werden omarmd door de EU.

In 2015 werd tevens het ‘Klimaatakkoord van Parijs’ door de “rijke landen” ondertekend. En werden door politiek Den Haag en Brussel forse bedragen toegezegd voor investeringen in de groene klimaatagenda. Aan het fonds van de “Europese Greendeal” werd 1000 miljard euro toegezegd door de EU-lidstaten. Hierdoor moet het mogelijk zijn om in 2030 netto 55% minder broeikasgassen uit te stoten dan in 1990. Hoe dan?

Verderop in 2018 werd nog het Verdrag van Marrakesh ondertekend door de EU-lidstaten om de migratiestromen beter te begeleiden. Hoe dan? Enzovoort, enzovoort. Anno 2023 zijn de financiële gevolgen van deze globaliserende maatregelen inmiddels goed voelbaar onder de bevolking van de verarmde lidstaten. De lagere t/m middeninkomens hebben moeite om rond te komen. Huizen zijn nu onbetaalbaar voor jongeren en tegelijk wordt er bezuinigd op ouderenzorg. Onze verzorgingsstaat is in ernstig verval.

Intussen is tot overmaat van ramp in 2022 een oorlog begonnen aan de Europese oostgrens. Voor de NAVO een reden om de Oekraïne vol te stoppen met wapens om de veiligheid van de EU-lidstaten te waarborgen. Bij voorbaat zijn al tientallen miljarden toegezegd voor herstel van de oorlogsschade en is door de EU grootschalige opvang geregeld voor de oorlogsvluchtelingen.

Wat we zien zijn mondiale problemen op wereldschaal waarvoor de supranationale organisaties de VN en de EU bij de aangesloten lidstaten aandringen om de kapitaal verslindende maatregelen te financieren. Om Moeder Aarde en het Klimaat te behoeden voor de ondergang is de mensheid gevraagd om een offer. Hoe dan?

We moeten consuminderen en minder kilometers maken met fossiele brandstof. Liefst een accubak aanschaffen maar niet allemaal tegelijk. Electrische auto’s zijn en blijven onbetaalbaar voor de lagere inkomens, terwijl de oplaadplekken schaars blijven. De dure investeringen en het uitbreiden van het stroomnetwerk duren nog veel jaren en ook de grondstoffen voor accu’s zijn nog onvoldoende voorradig.

Kortom, we moeten pas op de plaats maken en liefst stil blijven zitten. Niet teveel melk drinken en vlees eten want de veestapel moet kleiner omwille van een lagere ammoniakuitstoot. Ook moeten we minder vakantievluchten boeken en meer bezoekjes brengen aan onze natura-2000 gebieden, de kleine postzegeltjes die netjes met wandelpaadjes zijn ingericht om te voet te verkennen.

Om te voorkomen dat de steden deze mini natuurgebiedjes opslokken moeten boeren meer land afstaan voor huizenbouw, want er is ook nog eens een vluchtelingencrisis. Zo zijn er meerdere crises die zich hebben opgestapeld en veel geld kosten om op te lossen. Daarom moeten we stil blijven zitten, net zoals bij de kapper wanneer we geknipt en geschoren worden.