NAVO plant een ‘militair Schengen’ in Europa

Het hoofd van het logistieke commando van de NAVO heeft de Europese landen opgeroepen een ‘militaire Schengenzone’ te creëren om het snelle en vrije verkeer van troepen, uitrusting en munitie mogelijk te maken in geval van oorlog met Rusland.

“We hebben bijna geen tijd meer”, zei generaal Alexander Sollfrank in een interview met Reuters. “Wat we in vredestijd niet doen, zal niet klaar zijn in geval van crisis of oorlog.”

Solfrank heeft de leiding over het Joint Support and Empowerment Command van de NAVO, een faciliteit in de Duitse stad Ulm die de verplaatsingen van de mensen en het materieel van het blok over het continent coördineert. Hoewel het commando in 2021 werd opgericht om de voorbereidingen voor een mogelijke oorlog met Rusland (de haviken in de NAVO-top denken nog steeds dat Rusland, dat al moeite heeft met Oekraïne, het hele westerse continent zal kunnen veroveren) te stroomlijnen, wordt zijn werk nog steeds gefrustreerd door regelgeving op nationaal niveau, zei Solfrank.

Voor het verplaatsen van munitie over de Europese grenzen zijn vaak speciale vergunningen nodig, terwijl voor grote zendingen troepen of uitrusting voorafgaande kennisgeving nodig kan zijn, voegde hij eraan toe. Solfrank stelde voor dat Europese landen een ‘militaire Schengenzone’ zouden creëren om deze problemen op te lossen, daarbij verwijzend naar de overeenkomst die gratis reizen tussen de meeste EU-landen mogelijk maakt.

“We hebben niet genoeg transportcapaciteit of infrastructuur om de snelle beweging van de NAVO-troepen door Europa mogelijk te maken”, zegt Ben Hodges, de voormalige commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa, aldus Reuters. Verschillende landen hebben bijvoorbeeld verschillende spoorbreedtes. Daarnaast vormt reizen over de weg ook een obstakel. Een groep Franse tanks die vorig jaar voor een oefening door Duitsland naar Roemenië reisde, werd tegengehouden omdat hun gewicht de Duitse wegregels overschreed.

Zelfs als deze tanks door Duitsland mogen rijden, zullen ze fysiek niet in staat zijn om door Polen te rijden vanwege de slechte brugconstructies van het land. De Amerikanen, die tot nu toe het grootste deel van de eeuw in woestijngebieden hebben gevochten, hebben het waanidee dat elke oorlog met Rusland in Oost-Europa worden uitgevochten, een uitgestrekte vlakte doorkruist door rivieren. Veel van deze rivieren, zoals de Vistula, stromen van noord naar zuid, wat de NAVO-troepen dwingt versterkingen te brengen of zich over bruggen terug te trekken. En weinigen daarvan kunnen meer dan 55 ton gewicht aan.

Daar zijn historische redenen voor. Terwijl de West- Europese infrastructuur tijdens de Koude Oorlog vaak werd versterkt om het gewicht van ruim zestig ton NAVO-tanks aan te kunnen, kon Oost -Europa het zich niet veroorloven om zo robuust te bouwen en hoefde het in ieder geval alleen plaats te bieden aan veel lichtere Sovjet- tanks, zoals de 45 ton wegende T-72. (Veel Sovjetvoertuigen waren sowieso amfibisch, juist om de rivieren in de regio over te steken).

Vooral Polen heeft veel rivieren en weinig versterkte bruggen. Het land is in aanvaring gekomen met de EU-regelgevers omdat het geen ruimte biedt aan zware voertuigen. “De infrastructuur in Polen is anders dan in sommige andere Europese landen”, waarschuwt een gids voor vrachtwagenchauffeurs. “Veel bruggen zijn alleen geschikt voor [voertuigen] met een maximaal gewicht van 50 of soms 60 ton. Als het gewicht boven de 60 ton uitkomt, moet elke brug of viaduct worden beoordeeld om te bepalen of het transport er probleemloos overheen kan.”

Wat betekent dit militair gezien? Met een gewicht van meer dan 60 ton zijn de M1 Abrams-hoofdgevechtstank en de meeste van zijn NAVO-verwanten – de Britse Challenger II , de Duitse Leopard II , zelfs de Franse Leclerc – al onveilig voor veel bruggen waar de alliantie ze het meest dringend nodig heeft.

Goed bewapende troependragers zoals de M2 ​​Bradley – Infantry Fighting Vehicles (IFV’s) in militair jargon – wegen minder dan 50 ton, waardoor ze veel meer bruggen kunnen oversteken. Hierdoor kunnen de middelzware IFV’s in positie komen, van hun infanterie afstappen en op zijn minst proberen de linie vast te houden totdat de zware tanks een weg naar de overkant vinden.

Het Kremlin heeft gisteren meegedeeld dat de wens van de NAVO om een ​​militair analoog van de Schengenzone in Europa te hebben, zodat de strijdkrachten van het bondgenootschap zich vrij kunnen bewegen om Rusland tegen te gaan, de spanningen heeft opgevoerd en reden tot zorg geeft.

Zoals we in het begin van dit artikel schreven heeft het hoofd van het NAVO-logistiekcommando JSEC, luitenant-generaal Alexander Sollfrank, gezegd dat hij graag zo’n zone zou willen zien. Hij zei dat hij zich zorgen maakte dat te veel administratieve rompslomp in heel Europa de troepenbewegingen belemmerde, een probleem dat volgens hem voor grote vertragingen zou kunnen zorgen als er een conflict met Rusland zou uitbreken.

De NAVO ondersteunt Oekraïne actief in zijn oorlog tegen Rusland en Kiev hoopt op een dag tot de alliantie toe te treden. De NAVO zelf is echter (officieel) niet in oorlog met Rusland, een situatie die de Amerikaanse president Joe Biden en andere westerse leiders zeggen te willen vermijden gezien het enorme nucleaire arsenaal van Moskou. Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov zei dat Moskou zou reageren als het ‘militaire Schengen’-voorstel werkelijkheid zou worden.

“De alliantie heeft ons land altijd als een zogenaamde fictieve vijand beschouwd. Nu beschouwt het land ons land openlijk als een voor de hand liggende tegenstander. Deze verklaring is niets anders dan het aanwakkeren van de spanningen in Europa, wat consequenties heeft”, vertelde Peskov aan verslaggevers. Hij zei dat de gesprekken over de opbouw van een ‘militair Schengen’ eens te meer aantoonden dat Europa niet bereid was te luisteren naar de legitieme zorgen van Moskou en bereid was zijn eigen veiligheid te vergroten ten koste van Rusland. “Het is de NAVO die haar militaire infrastructuur voortdurend naar onze grens verplaatst.

We gaan niet op weg naar de NAVO-infrastructuur. De NAVO komt naar ons toe. En dit kan alleen maar zorgen baren en kan alleen maar leiden tot vergeldingsmaatregelen om onze eigen veiligheid te garanderen”, aldus Peskov.

Sinds het einde van de Koude Oorlog en de ineenstorting van de Sovjet-Unie heeft de NAVO zich zo’n 1.000 kilometer oostwaarts uitgebreid, waarbij voormalige landen van het Warschaupact, waaronder Polen en de Baltische staten, zijn opgenomen, en de lengte van de oostflank van het bondgenootschap is vergroot tot zo’n 4.000 kilometer in totaal.

Willen we tot slot nog even opmerken dat het niet alleen de inhoud van het voorstel van Sollfrank dat van belang is, maar ook de timing ervan. We hebben al eerder geschreven dat de proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland via Oekraïne in een aflopende fase lijkt te komen.

Om deze reden laat het artikel van Bloomberg over de ontwerp-veiligheidsgaranties van de EU aan Oekraïne op opvallende wijze elke vermelding achterwege van wederzijdse defensieverplichtingen van het soort waar Kiev al jaren naar streeft en die in grote mate hebben bijgedragen aan de laatste fase van dit bijna tien jaar durende conflict. De suggestie van Sollfrank lijkt daarom in tegenspraak te zijn met deze opkomende de-escalatietrends.

Het heeft veel weg van een nauwelijks verhuld Duits machtsspel over Polen\. De informele leider van de EU heeft medio augustus zijn regionale concurrentie met Polen opgevoerd via zijn beloofde militaire bescherming van Oekraïne. Polen streefde ernaar om gedurende de NAVO-Russische proxy-oorlog de leider van Midden- en Oost-Europa (CEE) te worden, maar Duitsland greep de gelegenheid aan om zijn ambities ter discussie te stellen.

De overwinning van de liberaal-globalistische oppositiecoalitie bij de Poolse verkiezingen van afgelopen maand, waarvan de minister van Buitenlandse Zaken Duitsland eerder beschuldigde van inmenging, geeft een beslissende terugkeer van voormalig premier en voorzitter van de Europese Raad, Donald Tusk, naar het premierschap. In dat geval zou deze op Duitsland gerichte politicus vrijwillig zijn land ondergeschikt kunnen maken aan Berlijn, wat ertoe zou leiden dat Polen zijn beoogde regionale invloedssfeer aan dat land zou afstaan en voor onbepaalde tijd zijn grootste vazal ooit zou worden.

De plannen van Tusk om de banden met de de facto door Duitsland gecontroleerde EU te verbeteren worden argwanend bekeken door de conservatief-nationalisten in Polen, vooral vanwege de inspanningen van de EU om de Poolse soevereiniteit verder uit te hollen. Hoewel Tusk beweert tegen veranderingen in het EU-Verdrag te zijn, twijfelen veel landgenoten terecht aan zijn oprechtheid en vermoeden ze dat hij sluw grootschalige protesten over deze kwestie wil voorkómen. Als deze twee scenario’s werkelijkheid worden, zou de soevereiniteit van Polen verder worden afgebouwd, ook op defensiegebied.

Voorafgaand aan de verkiezingen van vorige maand streden Duitsland en Polen om de opbouw van het grootste leger van de EU, maar de bovengenoemde opeenvolgende gebeurtenissen zouden ertoe kunnen leiden dat Warschau de handdoek in de ring gooit. Hoewel de volgende potentiële minister van Defensie heeft gezegd dat zijn land geen enkel militair contract zal opzeggen, vermoeden conservatief-nationalisten ook dat hij óf onoprecht is, óf door Berlijn/Brussel daartoe kan worden gedwongen. Alles bij elkaar genomen zijn deze zorgen geloofwaardig en moeten ze serieus worden genomen.

In het vervolmaken van een door de elite gestuurde, centralistische Europese Unie (gebouwd op nazistische ideologiën, daarom vaak ook wel het Vierde Rijk genoemd), speelt Duitsland (opnieuw) een grote rol. Door politici wordt Duitsland gepresenteerd als een rustpunt binnen de Europese Unie, wat het neutraliseren van de ambities van Polen en de Poolse soevereiniteit binnen de EU gemakkelijker moet maken.

Deze stappen gingen in belangrijke mate vooraf aan het door de NAVO voorgestelde ‘militaire Schengen’, en dat is ook geen toeval. Ze zijn eerder bedoeld om het ongekende machtsspel van Duitsland over Polen na de Tweede Wereldoorlog te vergemakkelijken. Als vervolgens het ‘militaire Schengen’ aan Polen wordt opgelegd, dan kunnen Duitse troepen massaal naar Polen terugkeren onder het voorwendsel van verdediging van de EU tegen Rusland.

Dit is niet in tegenspraak met de de-escalatietrends met betrekking tot de NAVO-Russische proxy-oorlog, maar vormt een aanvulling daarop, aangezien deze zou kunnen worden gebruikt als compensatie voor het gebrek aan artikel 5-achtige garanties voor Oekraïne. Na zich vrijwillig ondergeschikt te hebben gemaakt aan Berlijn onder Tusk, zoals spoedig zal blijken, zou het herstel van de Duitse hegemonie over Polen zonder een schot te lossen worden voltooid.

Zoals traditioneel het geval is geweest door de geschiedenis heen, zal de Poolse soevereiniteit opnieuw worden opgeofferd als onderdeel van de spelen van de grote mogendheden, maar deze keer zullen de grenzen intact blijven, ook al staat het land op het punt om functioneel een Duitse vazal te worden. de komende toekomst.