Macron: “Ik ontbind daarom vanavond de Nationale Vergadering.” De volledige advertentie

Macron Nooit eerder hebben de Europese verkiezingen in Frankrijk het nationale politieke landschap zo sterk veranderd. Gezien de verwachte maar historische resultaten van de Nationale Hergroepering nam de president van de republiek het woord. Het daverende besluit om de Nationale Vergadering te ontbinden luidt een nieuwe fase van onzekerheid in. Wij publiceren de tekst van deze advertentie.

De eerste resultaten waren net om 20.00 uur bekend geworden, toen een bericht van het Elysée naar de pers laconiek luidde: “Naar aanleiding van de uitslag van de Europese verkiezingen zal de president van de Republiek vanmiddag het Franse volk toespreken.”

De resultaten waren zeker indrukwekkend, maar werden algemeen verwacht. Maandenlang plaatsten alle peilingen de National Rally van Jordan Bardella boven de 30%, meer dan tien punten achter op de presidentiële meerderheidslijst van Valérie Hayer. Gevangen in een internationale reeks die werd gekenmerkt door D-Day-herdenkingen en het staatsbezoek van Joe Biden , had het Elysée zijn bedoelingen niet duidelijk gemaakt.

Daarom is deze aankondiging bijzonder verrassend. “Ik moet toegeven dat ik een beetje verbijsterd ben”, zegt een meerderheidszwaargewicht onofficieel.

Hoe moeten we deze aankondiging begrijpen? Zijn tempo en het ritme dat hij de Franse politiek oplegt, zijn indrukwekkend. Is dit een manoeuvre in de stijl van Sánchez , die verkiezingen uitlokt zonder zijn oppositie de tijd te geven zich te organiseren? Zal hij het voorbeeld van Mitterrand volgen – samenwonen om beter te regeren – of zal hij in een impasse in Chirac-stijl terechtkomen?

Op dit moment is het onmogelijk om dat te weten. Maar er is een cruciaal punt: zelden hebben de Europese verkiezingen zo’n effect gehad op de interne dynamiek van een land.

Naast de schok is dat wat dit document belangrijk maakt – en waarom we hebben besloten het schriftelijk beschikbaar te stellen in het Spaans en de andere talen van het tijdschrift.

De extreemrechtse partijen die zich de afgelopen jaren hebben verzet tegen zoveel van de vooruitgang die ons Europa mogelijk heeft gemaakt – of het nu gaat om economisch herstel, gemeenschappelijke bescherming van onze grenzen, steun voor onze boeren, steun voor Oekraïne –, deze partijen boeken vooruitgang in de hele wereld. het continent.

In Frankrijk zijn zijn vertegenwoordigers goed voor bijna 40% van de uitgebrachte stemmen. Als iemand die altijd heeft geloofd dat een verenigd, sterk en onafhankelijk Europa goed is voor Frankrijk, kan ik deze situatie niet accepteren.

Zoals politicoloog Cas Mudde, gespecialiseerd in extreemrechts, opmerkt: “de stijging van het aantal zetels is vooral te danken aan het feit dat extreemrechts goede resultaten heeft geboekt in een paar landen waarvan de demografische omvang vertegenwoordiging in de Europese Unie garandeert.” Parlement: Frankrijk en Italië, en in mindere mate Duitsland. Op Europees niveau lijken extreemrechtse partijen in feite niet zo goede resultaten te behalen in Duitsland , België, Denemarken , Finland , Hongarije, Polen , Tsjechië, Roemenië en Zweden … Griekenland , Nederland en Spanje staan ​​daar niet tegenover. ook uit.

Het is waar dat extreemrechts een nieuw zetelrecord behaalt, maar op dit moment lijkt zijn overwinning niet mondiaal belangrijk.

De opkomst van nationalisten en demagogen is niet alleen een gevaar voor onze natie, maar ook voor ons Europa, voor de plaats van Frankrijk in Europa en in de wereld.

En ik zeg dit op een moment dat we zojuist met de hele wereld de landingen in Normandië hebben gevierd , en waarin we over een paar weken de wereld zullen verwelkomen voor de Olympische en Paralympische Spelen.

Ja, extreemrechts is zowel de verarming van de Fransen als de degradatie van ons land. Uiteindelijk kan ik daarom niet doen alsof er niets is gebeurd.

De eerste schattingen die het Europees Parlement zondag om 20.15 uur publiceerde, geven de National Rally als winnaar aan van de Europese verkiezingen in Frankrijk, met 31,5% van de uitgebrachte stemmen. Maar het uiteindelijke resultaat voor de lijst onder leiding van Jordan Bardella zou eigenlijk veel hoger kunnen zijn. Volgens de officiële telling van het Franse Ministerie van Binnenlandse Zaken werd om 23.30 uur (Parijs) 34,5% van de uitgebrachte stemmen toegeschreven aan de RN, gebaseerd op bijna 80% van de getelde stemmen. Volgens dezelfde cijfers zou de presidentiële meerderheidslijst, “Besoin d’Europe” (Europa’s behoefte), geen 15% bereiken.

Deze situatie wordt nog verergerd door de koorts die de afgelopen jaren het publieke en parlementaire debat in ons land heeft overgenomen. Een stoornis die, ik weet het, u zorgen baart, u soms aanstoot geeft, en waaraan ik niet van plan ben terrein te geven.

Maar vandaag de dag vereisen de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd – of het nu gaat om externe gevaren, klimaatverandering en de gevolgen daarvan of bedreigingen voor onze eigen cohesie – duidelijkheid in onze debatten, ambitie voor ons land en respect voor elke Franse burger.

Daarom heb ik, na het overleg waarin artikel 12 van onze Grondwet voorziet, besloten om u de verkiezing van onze toekomstige parlementariër door middel van stemmen terug te geven.

Daarom ontbind ik vanavond de Nationale Vergadering.

Binnen enkele ogenblikken zal ik het decreet ondertekenen waarin wordt opgeroepen tot parlementsverkiezingen, die op 30 juni voor de eerste ronde zullen worden gehouden, en op 7 juli voor de tweede.

Zoals voormalig minister van Justitie Jean-Jacques Urvoas in X opmerkte , kan het extreem strakke schema dat de president van de republiek heeft aangekondigd, als een verrassing komen. Artikel 158 van de Kieswet bepaalt dat: “Kandidaten in tweevoud moeten worden ingediend bij de prefectuur uiterlijk om 18.00 uur op de vierde vrijdag voorafgaand aan de verkiezingsdag.” Als deze procedure wordt gevolgd, moet de eerste ronde plaatsvinden op 7 juli, de datum die momenteel is aangekondigd voor de tweede ronde.

Intern wordt deze kalender verklaard door twee onzekere voorwaarden van de Franse kalender: de ‘zomervakantie’ en de start van de Olympische en Paralympische Spelen in Parijs op 26 juli. Het heeft ook een duidelijke politieke dimensie: de opposities – maar dit lijkt evenzeer waar te zijn voor de presidentiële meerderheid – zullen heel weinig tijd hebben om zich te organiseren.

Er is nog een fundamentele reden voor deze neerslag. Zoals Klaus Welle op deze pagina’s uitlegde, is de volgorde die begint met de uitslag van de Europese verkiezingen ook die van de onderhandelingen in de Raad over de benoeming van hoge ambtenaren en tegelijkertijd de belangrijkste politieke prioriteiten van de volgende Europese cyclus. . Na de overwinning van de RN op 9 juni gokt de Franse president op de korte termijn om niet politiek verzwakt over te komen in een tijd waarin de onderhandelingen in de Raad moeilijk lijken.

Het is een serieuze en zware beslissing, maar bovenal een daad van vertrouwen.

Vertrouw op jullie, mijn beste landgenoten, in het vermogen van het Franse volk om de juiste beslissing te nemen voor zichzelf en voor toekomstige generaties.

Vertrouw op onze democratie. Er is niets republikeinser dan het woord van het soevereine volk. Het is beter dan alle regelingen, dan alle precaire oplossingen: het is tijd voor een essentiële verduidelijking.

Vertrouwen in Frankrijk, dat ondanks de harde tijden altijd weet hoe het zich moet verenigen en zich moet verzetten om de toekomst vorm te geven en zich niet terug te trekken of toe te geven aan allerlei vormen van demagogie.

De komende dagen zal ik de richting uitstippelen die volgens mij de juiste is voor de natie. Ik heb uw boodschap en uw zorgen gehoord en ik zal ze niet onbeantwoord laten. En je kent mij al: het verlangen naar de toekomst, naar verbetering van onszelf en naar de federatie zal dit project blijven voeden.

Maar op dit moment van de democratische waarheid, en hoewel ik de enige politicus ben zonder een persoonlijke verkiezingsdeadline in 2027, kun je van één ding zeker zijn: mijn enige ambitie is om nuttig te zijn voor ons land waar ik zoveel van houd, mijn enige roeping is om ze te dienen.

Ik weet dat ik erop kan rekenen dat u op 30 juni en 7 juli massaal naar de stembus gaat. Frankrijk heeft een duidelijke meerderheid nodig om met sereniteit en harmonie te handelen.

Hoe zal de Nationale Vergadering er uitzien na de ontbinding? In maart 2023 lieten we op basis van een IFOP/JDD-enquête zien dat we konden verwachten dat het aantal zetels van de RN zou verdubbelen. Dit zou gedeeltelijk te wijten zijn aan de eliminatie van een groter aantal Renacimiento-kandidaten in de eerste ronde, wat zou leiden tot RN-NUPES-runoffs die RN vaak won, en gedeeltelijk aan het feit dat RN veel close duels zou winnen.

Mensen die dicht bij de president staan, leggen uit: “Hij gaat spelen met het feit dat parlementsverkiezingen een meerderheidssysteem van twee ronden zijn.” In deze zin moeten we het voorstel van de huidige minister van Buitenlandse Zaken Stéphane Séjourné begrijpen: de Renaissance zou niemand tegen de vertrekkende afgevaardigden van het ‘republikeinse kamp’ opstellen

Frans zijn betekent altijd op de hoogte zijn van de tijden waarop zij erom vragen, de prijs van de stem kennen en de smaak van vrijheid kennen, en verantwoordelijk handelen, ongeacht de omstandigheden.

In de kern betekent het dat we ervoor kiezen geschiedenis te schrijven in plaats van eronder te lijden.

De nadruk op passiviteit is een element dat naar voren komt bij verschillende mensen die dicht bij de president staan. ‘De president had geen keus. Als het niet wordt ontbonden, zal er een motie van wantrouwen volgen. “Het was beter om het initiatief te nemen.”

In zijn toespraak aan de Sorbonne wijdde Emmanuel Macron een sectie aan ‘een vorm van bedrog van de geschiedenis’ die leek te anticiperen op deze aankondiging: ‘Ons Europa zou kunnen sterven, zoals ik al zei, en het zou kunnen sterven vanwege een van de trucs van de geschiedenis. . Feit is dat het de afgelopen decennia veel heeft bereikt; Feit is dat de Europese ideeën in zekere zin de Gramsciaanse strijd hebben gewonnen;

Feit is dat alle nationalismen in Europa niet langer durven te zeggen dat ze de euro en Europa gaan verlaten. Maar we zijn allemaal gewend geraakt aan een ‘ja, maar’-toespraak, dat wil zeggen: ‘Ik zal alles nemen wat Europa heeft gedaan, maar ik zal het eenvoudiger maken, maar ik zal het doen zonder de regels te respecteren, maar ik zal het doen. feitelijk de fundamenten ervan negeren.” Kortom, ze zijn niet langer van plan het gebouw te verlaten of af te breken;

Ze stellen alleen voor om geen mede-eigendomsregels meer te hebben, te stoppen met investeren, te stoppen met het betalen van huur. En ze zeggen: dat gaat lukken. En het risico is dat alle anderen timide worden en zeggen: “de nationalisten, de anti-Europeanen, zijn in al onze landen heel sterk.”

Het is normaal, er is angst, er is woede op deze momenten van shock die we ervaren, juist omdat onze landgenoten in heel Europa het gevoel hebben dat we zouden kunnen sterven of verdwijnen. Het antwoord ligt niet in verlegenheid, maar in durf. Het antwoord is niet om te zeggen ‘ze stijgen overal’ en dan te zeggen ‘we hebben een keuze’. Dit jaar gaan de Britten hun toekomst kiezen, de Amerikanen gaan hun toekomst kiezen; Op 9 juni ook de Europeanen.

Volgens de econoom Olivier Blanchard, co-auteur van een rapport dat begin 2020 in opdracht van de president van de republiek werd opgesteld : “Het besluit van Macron om de Algemene Vergadering te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven is intelligent en oordeelkundig. Of de incoherentie van het RN-programma wordt duidelijk tijdens de campagne en verliest de verkiezingen. Ofwel wint de RN, begint te regeren en veroorzaakt snel een ramp. In dat geval krijgen we twee slechte jaren, vergeleken met vijf als hij de verkiezingen van 2027 had gewonnen.

Het moment is nu.

Lang leve de Republiek! Lang leve Frankrijk!