Joden – Het onvermogen van Westers links om Hamas aan de kaak te stellen, bevestigt het opgeven van het secularisme en de rede.
Hoe meer je erover nadenkt, hoe verschrikkelijker het wordt. Gisteren, op de twee weken durende herdenking van de ergste jodenslachting sinds de Holocaust, kwamen duizenden mensen in Londen bijeen om de slogan van de moordenaars te schreeuwen.
Slechts veertien dagen nadat in Israël 1.400 mannen, vrouwen en kinderen werden afgeslacht vanwege de misdaad Joods te zijn, verzamelden mensen zich in het centrum van Londen om stem te geven aan een van de motto’s van de mannen die dat bloedbad hadden aangericht. ‘Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn’, riepen de demonstranten in Londen. Het is op zijn zachtst gezegd een controversiële oproep, waar Hamas dol op is.
Denk daar maar eens over na. De wereld is getuige van de bloedigste pogrom tegen de Joden in tachtig jaar, en dan schudt centraal Londen het gezang dat de pogromisten zelf zullen hebben gebruikt. Ondertussen werd Trafalgar Square opgeschrikt door het geschreeuw van ‘Allahu Akbar’, wat de laatste woorden zullen zijn geweest die sommige Joden in het zuiden van Israël hoorden voordat ze werden doodgeschoten of levend verbrand.
Een bende Hizb ut-Tahrir-leden hield een begeleidende demonstratie waarop zij riepen dat ‘moslimlegers’ de Joodse staat zouden binnenvallen. Wat is ‘de oplossing’ voor het probleem van Israël, vroeg een spreker? ‘Jihad! Jihad! Jihad!’, luidde het huiveringwekkende antwoord.
Het is voor herhaling vatbaar: twee weken nadat een zelfbenoemd ‘moslimleger’ Zuid-Israël binnenviel om ‘jihad’ tegen de Joden te plegen, waren er mensen in Londen die opriepen tot meer moslimlegers, meer jihad. Erger nog, zowel de staat als links knijpt een oogje dicht voor deze gemene kreten om verdere bestraffing van de natie die zojuist meer dan duizend van zijn inwoners heeft verloren door de bommen, geweren en messen van Hamas.
De Metropolitan Police kwam zelfs met een soort theologische rechtvaardiging voor de oproepen van Hizb ut-Tahrir tot een heilige oorlog tegen Israël. Hun gebruik van de term jihad was oké, aldus de Met.
‘Het woord jihad heeft meerdere betekenissen’, tweette het naar ons, stomme Londenaren die geschokt waren door de aanblik van een menigte die opriep tot jihad tegen de Joodse Staat. We ‘weten dat het publiek [het woord] meestal zal associëren met terrorisme’, aldus de verklaring, druipend van paternalisme, maar ‘onze gespecialiseerde terrorismebestrijdingsfunctionarissen’ hebben ‘specifieke kennis op dit gebied’ en ze hebben ‘geen specifieke misdrijven voortkomend uit de [zang voor de jihad]’.
Ja, ik ben er zeker van dat Hizb ut-Tahrir, een sekte die zo extreem is dat hij verboden is in Duitsland, Saoedi-Arabië en Pakistan, een sekte die de invasie van Hamas in het zuiden van Israël ‘een dag van goed nieuws’ noemde, het woord jihad gebruikte . in de vredige zin. Misschien was de oproep aan moslimlegers om een heilige oorlog tegen Israël te beginnen een code voor het houden van vredesbesprekingen?
Het gedrag van de Met gisteren was echt laf. Toen ik het Twitter-account las, had ik het gevoel dat ik werd getransporteerd naar een Houellebecqiaanse dystopie waarin de staat het bevel voert over de radicale islam.
Toen leden van het publiek klaagden over het zwaaien met zwarte islamitische vlaggen, en de mogelijkheid dat dit bedreigend zou kunnen overkomen voor de Londense joden, drong de Met er snikkend op aan dat iedereen kalmeerde omdat de vlaggen ‘niet die van ISIS’ waren. Op de kreten om de opstand van ‘moslimlegers’ streelde de Amerikaanse krant zijn kin en zei dat er ‘verschillende interpretaties’ zijn van een dergelijke zin. Nee, die zijn er niet.
Een moslim is een volgeling van de religie van de islam en een leger is een georganiseerde militaire macht die is uitgerust om op het land te vechten. De arrogantie van de Met, die vooral de Londense joden dicteert dat ze moeten stoppen met het benadrukken van een paar zwarte vlaggen en een paar gezangen voor de jihad, is verbazingwekkend. Ik heb nog nooit zo de verleiding gevoeld om het woord ‘vuiligheid’ voor de politie te gebruiken.
De politie in dit land zal bij je aankloppen en je de les lezen als je zegt dat vrouwen geen penissen hebben. Ze voelen de halsbanden van genderkritische vrouwen die het blasfemische misdrijf ‘misgendering’ begaan. En toch vinden ze het prima als bendes oproepen tot de jihad tegen ’s werelds enige Joodse natie.
De politie zal een bepeniseerde verkrachter graag ‘zij’ noemen, maar vervolgens ronduit ontkennen dat de oproep aan een moslimleger om Israël binnen te vallen in werkelijkheid een oproep aan een moslimleger is om Israël binnen te vallen. Onze politie is volledig gecorrumpeerd door ideologie. Het zijn nu allemaal kromme politieagenten – krom door wakker.
Dan waren er links en de andere demonstranten. Dat linksen graag samenwerkten met radicale islamisten in deze orgie van hete haat tegen een staat die zojuist te lijden heeft gehad van de ergste daad van racistisch terrorisme van de moderne tijd, vertelt je alles wat je erover moet weten. ‘De zionist liegt meer dan hij ademt’, stond op een bordje . Er waren antisemitische karikaturen van Netanyahu. Op een met bloed besmeurd spandoek werd de spijt uitgedrukt dat de Arabische wereld de Joden als vluchtelingen accepteerde nadat ‘jullie uit elk land in Europa waren gezet’.
Andere demonstranten zwaaiden met spandoeken waarin Israël met de nazi’s werd vergeleken. ‘Zionisme is het nieuwe nazisme’, zei iemand . Een ander toonde het gezicht van Hitler dat veranderde in dat van Benjamin Netanyahu. Dit is Jodenhaat.
Het doel is niet alleen maar om Israël op de meest hyperbolische manier die je maar kunt bedenken aan de kaak te stellen. Het is ook het wrijven van de neus van de Jood in zijn eigen historische lijden; om hem te bespotten met herinneringen aan de geïndustrialiseerde slachting van zijn ras; om hem te belasteren als de erfgenaam van het kwaad dat tegen zijn eigen volk is ontketend.
Elke linksist die zich staande houdt terwijl moderne joden worden vergeleken met de nazi’s, heeft alle aanspraak op de mantel van antiracisme verloren. Of inderdaad, die erbij staat terwijl een gemaskerde vrouw een bordje omhoog houdt met de tekst ‘Houd de wereld alsjeblieft schoon’ naast een afbeelding van een stokfiguur die de Davidster in de prullenbak gooit, zoals gisteren ook in Londen gebeurde.
We kunnen nu zien wat een bedreiging voor het Joodse volk en het alledaagse fatsoen Islamo-links is geworden. Islamo-gauchisme , zoals de Fransen het noemen, is dat deel van links dat bereid is de ogen te sluiten voor het regressieve, reactionaire, vrouwonvriendelijke, antisemitische en antimenselijke karakter van de radicale islam, in de overtuiging dat dit fundamentalisme spelen soms een nuttige ‘anti-imperialistische’ rol.
Dat wil zeggen: ze kunnen onaangenaam zijn, maar ze kunnen soms ook een soort stormram zijn tegen onze eigen staten, onze eigen heersers. Zoals de veteraan van de Britse linkse politiek Chris Harman het in zijn waanzinnige boek The Prophet and the Proletariat (1999) verwoordde: Islamisten zijn niet ‘onze bondgenoten’, nee, maar hun ‘gevoel van opstand’ kan soms ‘aangeboord worden voor progressieve doeleinden’.
Dit zelfmoordverdrag tussen wanhopige linksen en radicale godsdienstaanhangers, dat hen, als ze maar de helft van de kans zouden krijgen, aan elkaar zou rijgen, heeft nu een onuitsprekelijk dieptepunt bereikt. Een ‘feestdag’, zo omschreef een van de redacteuren van Novara Media de invasie van Hamas in Israël. ‘Verheug u’, aldus de krant van de Socialistische Arbeiderspartij. De acties van Hamas waren ‘verkwikkend’, zei een radicale professor aan Cornell.
En laten we het onuitgesproken apologisme niet vergeten van het marcheren naast extremisten die ‘Allahu Akbar’ zingen en oproepen tot ‘heilige oorlog’ tegen Israël. Ook dat geeft aan hoe grondig links zich heeft aangepast aan het carnaval van dodelijke reacties dat de radicale islam vertegenwoordigt.
‘Maar Israël bombardeert Gaza, verwacht je echt dat we tegen Hamas protesteren ?’, zullen linksen zich afvragen. Ja. Dat is precies wat ik van je verwacht. Een linkerzijde die de tradities van de Verlichting serieus nam, zou absoluut op straat staan en het hameren van Hamas steunen. Van deze sociaal regressieve, apocalyptisch gewelddadige beweging die zich inzet voor het vermoorden van Joden. En dat is extreem racistisch.
En waarmee de huidige oorlog begon. En die net zo graag de levens van Palestijnen opoffert als de levens van Israëlische Joden – Hamas wist heel goed dat Gazanen zouden sterven als het Israël zou binnenvallen en honderden van zijn inwoners zou vermoorden. Het verzet tegen Hamas zou van het allergrootste belang moeten zijn voor iedereen die gelooft in secularisme, vrijheid en vrede voor zowel Israël als Palestina.
Islamo-links in het Westen speelt precies de rol die Hamas haar heeft toebedeeld. Hamas wilde de culturele elites van het Westen de straat op krijgen in een waanzin van existentiële afkeer voor Israël, en dat heeft zijn zin gekregen.
Wat zijn een paar duizend Israëlische en Palestijnse levens in vergelijking met de briljante PR-hit van het ertoe aanzetten van de beïnvloeders en luvvies van het Westen om samen met islamisten de straat op te gaan om meer bestraffing van Israël te eisen? Onze onnozele babbelende klassen hebben geen idee van de radertjesachtige rol die zij spelen in Hamas’ ijdele en krankzinnige oorlogszucht tegen Israël.
Hier gaat het om. Als u in actie komt tegen de ‘genocide’ van Israël in Gaza, maar u heeft het werkelijk genocidale terrorisme van Hamas tegen de Joden in Zuid-Israël niet veroordeeld, dan is het mogelijk dat u antisemitisch bent. Als u meeloopt met islamisten die de slachting van Israëlische Joden door Hamas een ‘dag van goed nieuws’ noemden, is het mogelijk dat u de kant van rassenhaat kiest.
Als je ‘nu een staakt-het-vuren’ zegt, maar niet ‘bevrijd de gijzelaars’, is het mogelijk dat je aan de wereld laat zien dat je Joodse levens minder waardeert dan andere levens. Solidariteit met de Joden is op dit moment de prioriteit van alle echte progressieven, vooral na de bevestiging van gisteren dat onze staat, onze instellingen en links de Joden in de steek hebben gelaten ten gunste van de dodelijke omhelzing van het ‘gevoel van opstand’ van de radicale Islam.