Debora Fernalds moment of fame gaf een boeiend inkijkje in de racistische, manipulatieve en leugenachtige mores van de GroenLinkse moraalridders
Half Nederland maakte zich de afgelopen week vrolijk om het Zuid-Hollandse Provinciale Statenlid van GroenLinks Debora Fernald, die bij de verkiezingen voor de leden van de Eerste Kamer niet op haar partij stemde, maar op VOLT. Met als gevolg dat GroenLinks geen acht, maar zeven Senaatszetels verwierf en VOLT onverwacht een derde afgevaardigde in de Eerste Kamer kreeg. Subiet werd ze uit de GroenLinks fractie in de Zuid-Hollandse Staten gegooid.
afgefakkeld
Door het landelijke journaille werd ze weggezet als een dolende onbenul die niets te zoeken had in de politiek. In het tv-programma Jinek kreeg ze onderuit de zak van een arrogante Eva die haar, omringd door meewarig of zelfs neerbuigend toekijkende tafelgasten, wegzette als een incompetent warhoofd. In plaats van haar doodnerveuze gast met gepaste beleefdheid te behandelen werd die door de hautaine presentatrice op kribbige wijze tot de grond toe afgefakkeld. Fernald, toch al overdonderd door de overweldigende mediabelangstelling in de voorbije dagen, was er niet tegen opgewassen. Geen van de andere aanwezigen bij Jinek, stuk voor stuk geroutineerde talkshowgasten, schoot haar te hulp.
met de nek aangekeken
Het moet gezegd, heel consistent waren Fernalds teksten niet, maar toch bekroop mij gaandeweg het gesprek een steeds grotere sympathie voor het in opspraak geraakte Statenlid. Op overtuigende wijze schetste zij hoe ze het slachtoffer was geworden van een uitermate naargeestige en buitensluitende behandeling door de leiding van haar fractie en partij. Een formele klacht over het racisme waarmee GroenLinksers haar hadden bejegend was gegrond verklaard. Waarna ze niet liefdevol in de armen werd gesloten, maar zonder woordvoerderschap op de achterste rij geplaatst. Haar beklag over die behandeling werd beloond met een onverkiesbare plek bij de Statenverkiezingen van maart jl. Dankzij meer dan 8000 voorkeursstemmen kwam ze, ook tot haar eigen verrassing, alsnog terug in de GroenLinks fractie, ten koste van iemand di de fractiegenotenliever in hun midden hadden gezien. Opnieuw kreeg ze in de partij van diversiteit en anti-racisme te maken met buitensluiting. Met de nek werd ze aangekeken.
disrespect
Mij verbaast het niet dat ze op enig moment dacht: ik zal jullie eens een lesje leren. Dat deed ze. En hoe! Hoewel haar fractievoorzitter op intimiderende wijze toekeek of het rode potlood van Fernald wel neerdaalde op lijst 3, links op het brede stembiljet, besloot Fernald een vakje van lijst 16 aan de rechterkant van het papier in te kleuren. Om te voorkomen dat de observerende GroenLinkse fractieleider, die kennelijk geen enkel respect toonde voor het stembusgeheim, zag wat gebeurde maakte Fernald zich extra breed. Desalniettemin wist de fractie meteen nadat de stemuitslag bekend werd wie de boosdoener was.
Die kreeg te horen dat ze moest opdonderen uit de Staten. Opnieuw een blijk van totaal disrespect voor het electorale proces. Fernald was immers met een aanzienlijk aantal voorkeursstemmen gekozen, dus waarom zou ze haar Statenzetel opgeven? Als eenhoofdige fractie van ‘Groep Doe Stoer’ zet ze haar provinciale politieke loopbaan voort. GroenLinks is dus niet alleen een Eerste Kamerzetel kwijt, maar ook eentje in de Zuid-Hollandse Staten. Dat krijg je ervan als je je eigen principes aan de laars lapt.
afranseling
Of Debora Fernald de komende vier jaar iets van belang tot stand gaat brengen zal de tijd leren. Anders dan de communis opinio ben ik geneigd haar goede kansen toe te dichten. Het lijdt geen twijfel dat ze beschikt over belangrijke talenten om het in de politiek ver te schoppen. Ze is niet bang, niet verongelijkt weggelopen na het racisme dat haar trof, stelde zich vergevingsgezind op, maar liet zich niet kisten toen de GroenLinks leiding zich opnieuw en meermaals uitermate onheus gedroeg tegenover haar. Als klap op de vuurpeil bleken fractie- en partijleiding ook nog eens leugens te hebben verkocht aan Jinek over de steun die het Statenlid was verleend om volwaardig mee te kunnen draaien. Zo’n partij verdiende niet anders dan een flinke afranseling. Heel goed dat Fernald het lef had die uit te delen, ook al leverde het haar een definitieve breuk met GroenLinks op.
hypocriete partijcultuur
Met haar optreden bood Debora Fernald een boeiend inkijkje in de hypocriete cultuur van die partij, waar de moraalridders vooraan staan om anderen te vertellen hoe het moet, maar er zelf niet naar handelen. In liegen, bedriegen en valse streken is GroenLinks niet uniek. Het is bijna standaard in de politiek. Lees er mijn boek Tien Zetels; hoe 50PLUS ten onder ging en wat we daarvan leren maar op na. Maar qua hypocriet gedrag zijn GroenLinksers absoluut de koplopers.