Vers van haar arrestatie op woensdag buiten een conferentie over de olie-industrie in Londen, was Greta Thunberg de volgende dag weer op pad om te protesteren. Deze keer had ze deelgenomen aan de ‘Fossil Free London’-demonstratie buiten het Canary Wharf-hoofdkwartier van bankgigant JP Morgan.
Thunberg Het was absoluut geen grote demo. Er waren een paar honderd mensen en een paar spandoeken waarin werd opgeroepen tot een einde aan de olie- en gaswinning. In gesprek met de aanwezigen was de boodschap duidelijk genoeg. ‘JP Morgan is een van de grootste financiers van projecten op het gebied van fossiele brandstoffen over de hele wereld’, zegt Etienne Stott, voormalig Olympisch kanovaarder en nu activist van Extinction Rebellion. ‘Het is het plegen van daden die volledig in strijd zijn met het voortbestaan van de mensheid.’
Het onevenredig grote perscontingent bij deze demo was te danken aan Greta. We waren er allemaal om een glimp op te vangen van de ster van de klimaatalarmistische roadshow en om te proberen een interview te bemachtigen, wat vrijwel onmogelijk werd gemaakt door de beschermende kring van demonstranten rond de twintigjarige Zweed.
Toch hebben Greta en haar niet zo vrolijke groep activisten een ondervraging nodig. Ze presenteren zichzelf tenslotte als mensen die aan de kant staan van de gewone mensen, tegenover de ‘slechte’ fossiele brandstoffenindustrie en haar investeerders, zoals JP Morgan. Toch is het duidelijk dat deze activisten eigenlijk heel weinig zorg hebben voor de mensen, vooral voor de minst welgestelden.
Een vrijwel onmiddellijk einde aan het gebruik van fossiele brandstoffen, zoals Thunberg, Extinction Rebellion en de rest eisen, zou een gruwelijke impact hebben op mensen over de hele wereld. Het zou het leven van de allerarmsten ongelooflijk zwaar maken. Ik vroeg Stott of hij zich zorgen maakte over dit vooruitzicht. ‘Dit is waar het concept van klimaatrechtvaardigheid om draait’, zei hij vaag, voordat hij iets mompelde over ‘burgervergaderingen’.
Eén jonge vrouwelijke demonstrant was minder omzichtig over de mogelijke gevolgen van ecologische bezuinigingen. ‘We weten dat we in een tijdperk van buitensporig kapitalisme leven’, vertelde ze me. ‘Iedereen heeft de basis nodig van wat hij of zij nodig heeft om te overleven en te gedijen, maar wat we in het Westen hebben is absoluut overdreven.’
Dit is een veelzeggende uitspraak. Het geeft het werkelijke voorwerp van de woede en minachting van deze demonstranten weer. Het zijn niet JP Morgan en de banken. Het zijn de zogenaamd ‘buitensporige’ consumptieniveaus van werkende mensen. Het doel van klimaatactivisten is om ons te dwingen een lagere levensstandaard te accepteren, dit tijdperk van excessief kapitalisme achter ons te laten en een tijdperk van sober kapitalisme te omarmen.
Demonstranten zongen buiten het Barclays Bank-filiaal in Canary Wharf nadat ze vanuit het nabijgelegen JP Morgan-gebouw waren gemarcheerd, 19 oktober 2023.
Dit is helemaal geen radicale eis. Dezelfde impliciete vraag wordt gesteld door onze wereldreizende, groene elites. Het is wat ten grondslag ligt aan de zoektocht naar Net Zero en het eindeloze gepraat over ‘duurzaamheid’. De Verenigde Naties hebben deze maand zelfs een rapport gepubliceerd waarin wordt opgeroepen tot het stopzetten van de exploratie van fossiele brandstoffen tegen 2030. Veel van de machtigste mensen ter wereld zijn betaalde eco-extremisten.
Professionele klimaatactivisten zoals Greta Thunberg zouden zich kunnen voordoen als kampioenen van de onderdrukten. Ze zouden zich buiten JP Morgan kunnen opstellen als blijk van antikapitalistische deugd. Maar vergis je niet: ze staan niet aan de kant van het volk. Zij vormen de voorhoede van onze groene elites.